Infografika przedstawia schematy instalacji telewizji naziemnej

Hybrydowa instalacja telewizyjna satelitarno‑naziemna.

1. Konwerter Twin
Na górze schematu znajduje się konwerter Twin. Połączony z anteną z talerzem umiejscowioną u góry po lewej stronie schematu oraz sumatorem umiejscowionym niżej.  Obok konwertera znajduje się znacznik z cyfrą jeden.
Pod punktorem kryje się grafika oraz tekst.
Opis grafiki: Grafika przedstawia przyrząd o korpusie w kształcie prostopadłościanu. Do jednej ze ścian przytwierdzony jest element o kształcie walca zakończony okularem o większej średnicy. Do podstawy korpusu przymocowane zostały trzy metalowe elementy o kształcie walca. Powierzchnia elementów pokryta jest okrężnymi żłobieniami.
Tekst: Konwerter satelitarny odbiera i przekształca sygnał pozyskany przez satelity na częstotliwość odpowiednią dla odbiornika lub dekodera. 
W tym celu przetwarza energię z ogniska anteny parabolicznej w sygnał elektryczny, następnie wzmacnia go i przemienia na częstotliwość pośrednią. 
Konwerter zbudowany jest z promiennika (służy do zbierania energii skupianej w ognisku anteny odbiorczej i do przekształcania jej w falę), przełącznika polaryzacyjnego i właściwego konwertera (służy do przemiany częstotliwości mikrofalowych na pośrednią częstotliwość satelitarną 950–2150 MHz oraz wzmacnia i przełącza sygnały).
Konwerter satelitarny umożliwia odbiór programów telewizyjnych z satelitów orbitujących wokół Ziemi. Może obsługiwać różne typy anten oraz transponderów na satelicie. Minimalizuje dodawany szum, co poprawia jakość odbieranego sygnału. 
Powyżej znajduje się pasek odtwarzania z treścią tożsamą.

2. Na konwerterze znajduje się znacznik z cyfrą dwa.
Pod znacznikiem znajduje się tabela przedstawiająca parametry dla konwertera Inwerto Tłin Hom Pro:
Dolne pasmo wejście: dziesięć przecinek siedem do dwunastu przecinek siedemdziesiąt pięć gigaherców.
Dolne pasmo wyjście: dziewięćset pięćdziesiąt do tysiąc dziewięćset pięćdziesiąt megaherców.
Oscylator dolny dziewięć przecinek siedemdziesiąt pięć gigaherców
Górne pasmo wejście jedenaście przecinek siedem do dwustu siedemdziesięciu pięciu gigaherców
Górne pasmo wyjście tysiąc sto do dwóch tysięcy sto pięćdziesiąt megaherców.
Oscylator górny dziesięć przecinek sześć gigabajtów
Szumy własne trzy dziesiąte decybela maksymalnie siedem dziesiątych decybela.
Dryft temperaturowy oscylatora plus minus trzy maks megaherca
Szum fazowy minus osiemdziesiąt maks decybeli na herce
Wzmocnienie powyżej pięćdziesięciu pięciu decybela
Zafalowanie charakterystyki wzmocnienie plus minus siedemdziesiąt pięć decybela na dwadzieścia siedem
Sterowanie polaryzacja fał: jedenaście do czternastu woltów.
Sterowanie polaryzacja ha: szesnaście do dwudziestu woltów
Sterowanie pasmem dolnym zero kiloherców.
Sterowanie pasmem górnym dwadzieścia dwa kiloherców plus minus cztery kiloherce, cztery dziesiąte do ośmiu dziesiątych napięcia międzyszczytowego fał es wu er dwa przecinek pięć dwukropek jeden
separacja pomiędzy polaryzacjami powyżej dwudziestu dwóch decybeli
Pobór prądu sto dwadzieścia megaamperów małpa jedenaście w przybliżeniu dwadzieścia woltów
Impedancja wyjściowa siedemdziesiąt pięć omów
Temperatura pracy od minus trzydziestu do sześćdziesięciu stopni Celsjusza.

3. Antena DVB‑T
Znacznik trzeci znajduje się obok anteny DVB‑T połączonej linią z sumatorem znajdującym się niżej na schemacie.
Tekst: Antena DVB‑T jest przeznaczona do odbioru sygnałów naziemnej telewizji cyfrowej. Jej głównymi parametrami są m.in.: charakterystyka promieniowania, polaryzacja fali, zysk energetyczny oraz impedancja. Przy wyborze odpowiedniej anteny istotne są także takie kryteria, jak odległość anteny od nadajnika, moc i kierunkowość nadajnika, wysokość montażu anteny, ukształtowanie terenu na linii antena–nadajnik oraz zabudowa terenu w danym miejscu. Anteny do odbioru telewizji naziemnej dzielą się na dwie główne kategorie: aktywne i pasywne. Aktywne anteny mają wbudowany wzmacniacz antenowy, co może być istotne w sytuacji, gdy odległość pomiędzy telewizorem a anteną jest znaczna. Z kolei anteny pasywne, bez dodatkowych wzmacniaczy, sprawdzają się tam, gdzie odległość anteny od telewizora jest niewielka. Gdy antena znajduje się w polu oddziaływania fal elektromagnetycznych, w dipolu indukowane jest napięcie zmienne o tej samej częstotliwości co fala elektromagnetyczna. Wytworzony prąd jest następnie przesyłany do odbiornika, gdzie po odpowiednim wzmocnieniu i przetworzeniu (demodulacja) generowany jest sygnał elektryczny, zawierający informacje dotyczące obrazu i dźwięku.
W tekst wplecione jest kilka ilustracji przedstawiających anteny. Zaprezentowana jest antena złożona z masztu, na którym prostopadle zamontowane są metalowe druty wygięte w niepełny okrąg. Widoczna jest także ilustracja prezentująca anteną złożoną z dużym talerzem, na którym znajduje się napis: DIGIT. Kolejna antena składa się z masztu, reflektorów, konwertera oraz direktorów.
4. Pod znacznikiem znajduje się tabela z parametrami anteny takimi jak: pasmo pracy, zysk, tłumienie oraz obciążenie wiatrem.

5. Sumator D T T C - 103
Od konwertera biegną w dół dwie linie do sumatora de te te ce myślnik sto trzy. Na sumatorze znajdują się znaczniki z cyframi pięć i sześć.
Pod znacznikiem z cyfrą pięć znajduje się treść:
Odgałęźnik DeTeTeCe myślnik sto trzy

6. Pod znacznikiem z cyfrą sześć znajduje się tabela przedstawiająca parametry dla sumatora de te te ce - 103 tj. zakres częstotliwości oraz liczbę wejść.

Do odgałęźnika de te te ce myślnik sto trzy, ulokowanego pośrodku schematu, prowadzi od góry linia od anteny de fał be myślnik te. Przy antenie umieszczone są dwa znaczniki z cyframi trzy oraz cztery.
Pod znacznikiem z cyfrą trzy znajduje się treść:
Antena telewizji naziemnej

Antena telewizji naziemnej jest przeznaczona do odbioru sygnałów naziemnej telewizji cyfrowej. Jej głównymi parametrami są m.in.: charakterystyka promieniowania, polaryzacja fali, zysk energetyczny oraz impedancja. Przy wyborze odpowiedniej anteny naziemnej istotne są także takie kryteria, jak odległość anteny od nadajnika, moc i kierunkowość nadajnika, wysokość montażu anteny, ukształtowanie terenu na linii antena–nadajnik oraz zabudowa terenu w danym miejscu.

Anteny telewizji naziemnej dzielą się na dwie główne kategorie: aktywne i pasywne. Aktywne anteny mają wbudowany wzmacniacz antenowy, co może być istotne w sytuacji, gdy odległość pomiędzy telewizorem a anteną jest znaczna. Z kolei anteny pasywne, bez dodatkowych wzmacniaczy, sprawdzają się tam, gdzie odległość anteny od telewizora jest niewielka.

Gdy antena znajduje się w polu oddziaływania fal elektromagnetycznych, w dipolu indukowane jest napięcie zmienne o tej samej częstotliwości co fala elektromagnetyczna. Wytworzony prąd jest następnie przesyłany do odbiornika, gdzie po odpowiednim wzmocnieniu i przetworzeniu (demodulacja) generowany jest sygnał elektryczny, zawierający informacje dotyczące obrazu i dźwięku.

Powyżej znajdują się pasek odtwarzania z nagraniem o treści tożsamej z opisem oraz cztery grafiki.
Pod znacznikiem kryją się również cztery ilustracje przedstawiające różne typy anten. Pierwsza przedstawia antenę o podłużnym kanciastym korpusie. Do korpusu przymocowana jest metalowy wygięty w łuk stelaż z poprzecznymi prętami. Druga ilustracja przedstawia antenę mającą formę płaskiego talerze umiejscowionego na krótki pionowym maszcie. Trzecia ilustracja przedstawia maszt, do którego przymocowany jest prostopadle pręt, do którego przymocowane są pionowo zorientowane dyrektory. Ostatnia ilustracja przedstawia antenę złożoną z pionowego masztu do którego przymocowany jest prostopadle wygięty w otwarty okrąg drut.
Pod znacznikiem z cyfrą cztery znajduje się tabela przedstawiająca parametry dla anteny telewizyjnej telewes defałbe myślnik te dwa fał zenit miks jeden cztery dziewięć trzy zero dwa:
Pasmo pracy: czterysta siedemdziesiąt do siedemset siedemdziesiąt cztery megaherców ce ha dwadzieścia jeden do pięćdziesiąt osiem.
Pasmo pracy: czterysta siedemdziesiąt do siedemset siedemdziesiąt cztery megaherców, ce ha dwadzieścia jeden do pięćdziesiąt dziewięć.
Pasmo pracy: czterysta siedemdziesiąt do siedemset dziewięćdziesiąt, ce ha dwadzieścia jeden do sześćdziesiąt.
Zysk: piętnaście zysku anteny izotropowej.
Tłumienie promieniowania wstecznego: dwadzieścia trzy decybele.
Obciążenie wiatrem sto trzydzieści kilometrów na godzinę: dziewięćdziesiąt trzy niutony.
Obciążenie wiatrem sto pięćdziesiąt kilometrów na godzinę: sto dwadzieścia osiem niutonów.
Od odgałęźnika do dołu biegną dwie linie do dwóch, umiejscowionych pośrodku na dole schematu, gniazd. Gniazda mają po trzy dziury. Na gniazdach znajdują się dwa znaczniki z cyfrą siedem oraz cyfrą osiem.
Pod znacznikiem z cyfrą siedem kryje się treść:
7. Gniazdo końcowe ertefał sat Sumator połączony jest dwiema liniami z przelotowymi gniazdami RTV‑SAT, które połączone są następnie liniami z odniornikiem telewizyjnym oraz tunerem dvb t2 dvb s2 każde. Jedno z gniazd przelotowych połączone jest z gniazdem końcowym, które również połączone jest dwiema liniami z tunerem oraz odbiornikiem telewizyjnym. Przy gnieździe końcowym znajduje się znacznik z numerem siedem. Pod znacznikiem kryje się grafika oraz pasek odtwarzania z nagraniem tożsamym z tekstem:
Końcowe gniazdo ertefał służy do łączenia urządzeń audio‑wideo z ich źródłem sygnału. Gniazdo składa się z kilku elementów, które pełnią różne funkcje. Główne części składowe to metalowa obudowa, wtyk i styk (np. złącze eF), zaciski, które trzymają kable, oraz ekran zapewniający ochronę przed zakłóceniami. Końcowe gniazdo eRTefał służy do łączenia urządzenia (na przykład telewizora) z kablem antenowym lub innym źródłem sygnału.

Pierwsza grafika przedstawia kwadratowy panel. Na środku panelu znajdują się dwa okrągłe otwory. Nad jedynym u góry znajdują się litery efem, nad drugim te fał. Bliżej krawędzi panelu znajdują się dwa mniejsze otwory do przytwierdzenia gniazda.
Druga grafika przedstawia budowę wewnętrzną gniazda. Widoczna jest okrągła puszka w kwadratowej obudowie. Wewnątrz puszki, po przeciwnych stronach, znajdują się dwa otwory: wyjście R raz wyjście TV. Na górze widczny jest złoty element o kształcie walca opisany wyjście SAT. Na dole znajduje się szczelina przykryta metalową blaszką opisana jako miejsce wprowadzenia przewodu koncentrycznego. 8. Gniazdo końcowe parametry

Pod znacznikiem z cyfrą osiem znajduje się tabela z parametrami dla końcowego gniazda ertefał.
Producent: Signal
Rodzaj gniazda: er te fał
Montaż: natynkowe, podtynkowe
Pasmo: wyjście er; pięć do osiemset sześćdziesiąt dwa megaherce
Pasmo: wyjście te fał pięć do osiemset sześćdziesiąt dwa megaherce
Tłumienie wtrąceniowe: tor er jeden przecinek osiem decybela
Tłumienie wtrąceniowe: tor te fał jeden przecinek dwa decybela.

9. Odbiornik telewizyjny Od gniazd odchodzą na boki linie połączone z ekranami oraz odbiornikami telewizyjnymi. Na jednym z ekranów znajduje się znacznik z cyfrą dziewięć.
Pod znacznikiem kryje się treść:
Odbiornik telewizyjny zależnie od modelu może posiadać wbudowany dekoder sygnału cyfrowego lub trzeba dokupić osobne urządzenie dekodujące. Do dekodera trafiać będzie także sygnał telewizji satelitarnej.
Powyżej znajduje się pasek odtwarzania z nagraniem o treści tożsamej.

10. Filtr przeciwzakłóceniowy LTE Znacznik dziesiąty umiejscowiony został obok anteny DVB T.
Znacznik kryje treść: Koniec pasma telewizyjnego znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie pasma LTE 800 MHz wykorzystywanego przez sieci komórkowe świadczące usługi szybkiego internetu. Może to powodować zakłócenia w odbiorze naziemnej telewizji cyfrowej. Dlatego wiele anten ma wbudowany filtr LTE, za pomocą którego eliminują niepożądane sygnały powyżej 790 MHz. Dzięki temu antena jest odporna na zakłócenia z sieci LTE.

11. Przelotowe gniazdo RTV‑SAT Gniazda przelotowe połączone są z sumatorem. Od każdego z gniazd przelotowych poprowadzone są po dwie linie: do tunera oraz odbiornika telewizyjego. Pod znacznikiem kryje się treść: Przelotowe gniazdo RTV‑SAT jest stosowane w instalacjach szeregowych, ponieważ służy jako punkt pośredni w transmisji sygnału. Sygnał jest doprowadzony do tego gniazda, a następnie przesyłany do następnego urządzenia. Wewnątrz obudowy znajdują się styki, które umożliwiają transmisję sygnału z anteny między wtykiem kabla koncentrycznego a gniazdem. Obudowa gniazda wykonana jest z tworzywa sztucznego. Pod znacznikiem znajduje się również nagranie tożsame z tekstem oraz dwie grafiki. Pierwsza grafika przedstawia kwadratowy panel. Na środku panelu znajdują się dwa okrągłe otwory. Nad jedynym u góry znajdują się litery efem, nad drugim te fał. Bliżej krawędzi panelu znajdują się dwa mniejsze otwory do przytwierdzenia gniazda.
Druga grafika przedstawia budowę wewnętrzną gniazda. Widoczna jest okrągła puszka w kwadratowej obudowie. Wewnątrz puszki, po przeciwnych stronach, znajdują się dwa otwory: wyjście R raz wyjście TV. Na górze widczny jest złoty element o kształcie walca opisany wyjście SAT. Na dole znajduje się szczelina przykryta metalową blaszką opisana jako miejsce wprowadzenia przewodu koncentrycznego. 12. Parametry gniazda przelotowego Pod znacznikiem znajduje się tabela prezentująca parametry gniazda przelotowego SAT RTV tj. producent, typ, montaż, pasmo.

13. Tuner DVB‑T2/DVB‑S2 Tunery połączone są z gniazdem przelotowym oraz z gniazdem końcowym.
Pod znacznikiem kryje się tekst:
Tuner DVB‑T2/DVB‑S2 to urządzenie odbierające sygnał w dwóch różnych standardach: DVB‑T2 (cyfrowa telewizja naziemna) oraz DVB‑S2 (satelitarna telewizja cyfrowa). Dzięki temu może odbierać zarówno kanały telewizji naziemnej, które są transmitowane drogą radiową, jak również kanały dostępne za pośrednictwem satelity. Znajduje zastosowanie w kombinacji z odbiornikami telewizyjnymi, dekoderami satelitarnymi oraz komputerami wyposażonymi w funkcje telewizyjne. Po otrzymaniu sygnału tuner demoduluje go, czyli przekształca z formy radiowej na sygnał cyfrowy, który może być odczytany przez telewizor lub inny odbiornik. Dzięki tunerowi użytkownik może korzystać z różnych źródeł sygnału telewizyjnego. Pod znacznikiem znajduje się również nagranie tożsame z tekstem oraz grafika.
Opis grafiki: Grafika przedstawia przyrząd o kształcie prostopadłościanu. Na frontowej ścianie znajduje się napis: Viper 4k, na górnej ścianie widoczne są małe otwory ułożone w kilku rzędach. 14. Parametry tunera dvb‑t2 Pod znacznikiem kryje się tabela zawierająca takie parametry jak: procesor, pamięć, system operacyjny, chip, RAM etc.

Instalacja telewizji naziemnej z wzmacniaczem i rozgałęźnikiem

Schemat przedstawia kontur domu. Na dachu znajduje się antena. Do szkieletu anteny przytwierdzony jest element. Obok znajduje się powiększony obraz elementu. Składa się on z dwóch prostokątnych elementów położonych jeden nad drugim. W górnym prostokącie widoczne są dwa okrągłe otwory. Na elemencie znajdują się dwa znaczniki.
1. Wzmacniacz antenowy Pod pierwszym kryje się treść: Wzmacniacz antenowy to urządzenie elektroniczne, które zwiększa poziom sygnału odbieranego przez antenę. Może być zintegrowany z anteną lub jako oddzielne urządzenie podłączony do niej za pomocą kabli.
Powyżej znajduje się pasek odtwarzania z nagraniem o treści tożsamej oraz grafika.
Opis grafiki: Ilustracja przedstawia przyrząd o kształcie prostopadłościanu. Do jego polnej podstawy przytwierdzony jest metalowy element o kształcie walca. Płaszczyzna elementu ma okrężne żłobienia. Do górnej ściany przyrządu przymocowana jest prostopadle metalowa płytka. Na frontowej ścianie korpusu widać napis: DVB T2 ready, 5g ready, wzmacniacz antenowy lna 169‑g5.
2. Parametry wzmacniacza dopuszkowego HFO LNA‑169
Pod znacznikiem z cyfrą dwa znajduje się tabela z parametrami dla wzmacniacza dopuszkowego haelo elen a myślnik sto sześćdziesiąt dziewięć:
Typ: zewnętrzny
Pasmo: fał ha ef ukośnik u ha ef
Zakres częstotliwości sto siedemdziesiąt cztery do dwieście trzydzieści ukośnik czterysta siedemdziesiąt do sześćset dziewięćdziesiąt cztery
Wzmocnienie dwadzieścia cztery decybele
Wbudowany filtr el te e: el te e siedemset
Typ złącza sygnałowego: ef
Zasilania: de ce dwanaście woltów
Pobór prądu: sześć setnych ampera
Zasilanie zdalne: de ce dwanaście woltów
Temperatura pracy: minus trzydzieści do plus pięćdziesiąt pięć stopni Celsjusza
Wymiary: czternaście na czterdzieści na czterdzieści cztery milimetry
Masa dwie tysięczne kilograma.
Od anteny zlokalizowanej na dachu biegnie linia do rozgałęźnika. Nad linią znajdują się dwa znaczniki odpowiednio z cyframi trzy i cztery.
Pod znacznikiem z cyfrą trzy kryje się treść:
3. Przewód RTV
Kolejny punktor znajduje się na linii łączącej antenę z rozgałęźnika. Pod znacznikiem kryje się tekst: Kabel koncentryczny zwany jest również współosiowym ze względu na budowę: składa się z wewnętrznego przewodnika i otaczającego go współosiowego przewodnika przewodzącego, który pełni funkcję ekranu. Kabel ten odpowiada za transmisję sygnału pomiędzy pozostałymi komponentami instalacji. Składa się z konduktorów (miedzianych drutów), izolacji, ekranu (w postaci folii aluminiowej lub miedzianej plecionej osłony) oraz powłoki zewnętrznej. Parametry techniczne, takie jak średnica kabla, liczba i średnica konduktorów, rodzaj izolacji i ekranu, wpływają na jakość odbieranego sygnału i powinny być dopasowane do wymagań danego projektu.
Powyżej znajduje się pasek odtwarzania z nagraniem o treści tożsamej oraz dwie grafiki.
Pierwsza grafika przedstawia przewód. Ukazane są jego cztery warstwy.
Druga grafika przedstawia symboliczne przedstawienie przewodu. Jest to pozioma linia.
4. Parametry kabla koncentrycznego. Znacznik czwarty umiejscowiony jest na linii łączącej antenę z rozgałęźnikiem. Pod znacznikiem z cyfrą cztery znajduje się tabela parametrów dla przewodu koncentrycznego triset be dwa ce a:
Klasa kabla: er gie myślnik sześć
Klasa ce pe er: be dwa ce a Impedancja: siedemdziesiąt pięć omów
Klasa ekranowania: A plus plus
Impedencja transferowa te i poniżej dziewięć dziesiątych milioma na metr
Żyła materiał: miedziana
Żyła średnica jeden i pięć setnych milimetra
Dielektryk spienienie: fizyczne
Dielektryk średnica cztery przecinek sześć milimetrów
Ekran liczba warstw: trzy
Pierwsza folia przyklejona do dielektryka: tak
Pierwsza folia materiał: a i ukośnik pe e te ukośnik es igrek
Pierwsza folia wymiary: czterdzieści ukośnik dwanaście ukośnik dwadzieścia pięć mikrometrów
Pierwsza folia całkowita grubość: osiemdziesiąt mikrometrów
Oplot materiał: cynowana miedź
Oplot średnica drutu: jeden dziesiąta milimatra
Oplot liczba druktów: dwadzieścia cztery razy siedem
Oplot kąt nawinięcia: dwadzieścia trzy stopnie.
Oplot pokrycie: osiemdziesiąt dwa procent
Druga folia przyklejona do płaszcza: tak
Druga folia materiał: A i ukośnik pe e te
Druga folia grubość warstw: dwanaście na piętnaście mikrometra
Druga folia całkowita grubość: dwadzieścia siedem mikrometrów
Płaszcz materiał: el es zet ha
Płaszcz grubość: osiem dziesiątych milimetra
Płaszcz średnica: sześć i dziewięć dziesiątych milimetrów
Płaszcz kolor: biały er a el dziewięć tysięcy dziesięć
Rezystencja w temperaturze dwudziestu stopni Celsjusza: dziesięć ekran dwadzieścia żyła omy na kilometry
Pojemność: pięćdziesiąt dwa pikofarady na metry
Współczynnik skrócenia fali: osiemdziesiąt pięć
Temperatura pracy: trzydzieści do siedemdziesięciu stopni Celsjusza
Temperatura układania: minus pięć do plus czterdziestu stopni Celsjusza
Minimalny promień gięcia: trzydzieści pięć milimetrów jednokrotnie i siedemdziesiąt milimetrów wielokrotnie.
W centrum schematu znajduje się rozgałęźnik. Na narzędziu znajdują się znaczniki z cyframi pięć oraz sześć.
Pod znacznikiem z numerem pięć kryje się treść:
5. Rozgałęźnik
Znacznik piąty położony jest w centrum schematu przy urządzeniu połączonym z anteną, zasilaczem oraz trzema monitorami umiejscowionymi u dołu ilustracji.
Pod znacznikiem piątym kryje się tekst:
Rozgałęźnik antenowy jest urządzeniem elektronicznym, które służy do rozdzielania sygnału antenowego na kilka odbiorników. Składa się z kilku wejść i wyjść podłączanych do anteny i odbiorników telewizyjnych. Techniczne parametry rozgałęźnika obejmują m.in.: liczbę wejść i wyjść, impedancję, częstotliwość, zatłumienie, separację kanałów i poziom zniekształceń.
Powyżej znajduje się pasek odtwarzania z nagraniem tożsamym oraz dwie grafiki.
Pierwsza grafika: Ilustracja przedstawia przyrząd o kształcie prostopadłościanu. Na jego dwóch przeciwległych ścianach wystają elementy o kształcie walca ze żłobieniami na powierzchni. Na froncie, na wysokości każdego z elementu znajdują się napisy ałt. Na froncie w centralnym miejscu znajduje się napis: es myślnik łej spliter pięć myślnik dwa tysiące pięćdziesiąt megaherców.
Druga grafika przedstawia symbol: Symbol składa się z kwadratu oraz linii. Od prawej oraz lewej ściany kwadratu biegną poziome linie. Po trzy z każdej strony. Od dolnej ściany biegną dwie linie pionowo do dołu. Na górnej ścianie znajduje się pionowa linia krzyżująca się, pod kątem prostym, z bokiem na wysokości połowy jej długości.
6. Parametry rozgałęźnika Pod znacznikiem z cyfrą sześć znajduje się tabela z parametrami dla rozgałęźnika ha ef o elektronik a er es jeden jeden trzy zet. Wyjścia: trzy w nawiasie dwa plus jeden
Pasmo: radio ef em plus fał ha ef plus u ha ef megaherców
Zakres częstotliwości: osiemdziesiąt siedem do osiemset sześćdziesiąt dwa lub czterdzieści siedem do osiemset sześćdziesiąt dwa megaherce
Współczynnik szumów poniżej cztery i pół decybela
Poziom wyjścia jeden i dwa: sto pięć de i edn cztery pięć zero zero cztery be dziewięćdziesiąt dziewięć I em de trzy myślnik sześćdziesiąt decybeli osiemdziesiąt sześć i em de dwa myślnik sześćdziesiąt decybeli w decybelomikrowoltach
Poziom wyjścia trzy: sto jeden de i edn cztery pięć zero zero cztery be dziewięćdziesiąt dziewięć I em de trzy myślnik sześćdziesiąt decybeli osiemdziesiąt sześć i em de dwa myślnik sześćdziesiąt decybeli w decybelomikrowoltach
Tłumienie odbić powyżej dziesięciu w nawiasie: wszystkie gniazda decybeli
Zasilania dwanaście przez pięćdziesiąt plus trzydzieści pięć w nawiasie el en a myślnik sto jeden zamknąć nawias lub sześćdziesiąt otworzyć nawias el en a myślnik sto sześćdziesiąt dziewięć woltów na miliampery.

7. Zasilacz
Od rozgałęźnika odchodzą z trzech elementów przytwierdzonych do dolnej ściany przewody do trzech ekranów ułożonych na dole schematu. Do rozgałęźnika biegnie linia od zasilacza położonego po lewej stronie od rozgałęźnika. Na zasilaczu znajduje się znacznik z cyfrą siedem.
Pod nim znajduje się treść:
Zasilacz ma za zadanie dostarczać napięcie do wzmacniacza umieszczonego w puszce antenowej.
Powyżej znajduje się pasek odtwarzania z nagraniem o treści tożsamej.

8. Antena DVB‑T/T2 Znacznik numer 8 położony jest obok anteny umiejscowionej na dachu. Na antenie znajduje się wzmacniacz antenowy. Antena połączona jest z rozgałęźnikiem zajmującym punkt centralny schematu.
Pod znacznikiem ósmym kryje się treść: Antena DVB‑T/T2 odbiera fale elektromagnetyczne transmitowane przez nadajnik naziemny, a następnie przekształca je w sygnał, który może być odtwarzany przez odbiorniki, czyli telewizor i radio. DVB‑T to standard cyfrowej transmisji telewizyjnej nadawanej drogą naziemną. Technologia ta zastąpiła starsze systemy analogowe, umożliwiając przekazywanie sygnału telewizyjnego w formie cyfrowej. DVB‑T to pierwsza generacja standardu, natomiast DVB‑T2 to jego ulepszona wersja, charakteryzująca się wyższą jakością obrazu i dźwięku oraz większą efektywnością wykorzystania pasma.

9. Parametry anteny DVB
Pod znacznikiem numer dziewięć kryje się tabela z parametrami anteny DVB oraz wzmacniacza.

Instalacja telewizji naziemnej z tłumikiem
Na schemacie znajdują się trzy elementy. Z lewej strony schematu znajduje się antena te fał z symetryzatorem. Od niej biegnie linia do tłumika te er a myślnik zero cztery. Na tłumiku znajdują się dwa znaczniki z cyframi jeden oraz dwa.
Pod znacznikiem z cyfrą jeden kryje się treść:
1. Tłumik antenowy
Pod znacznikiem kryje się treść: Tłumik antenowy to element w układzie antenowym, wykorzystywany do zmniejszenia poziomu sygnału w instalacji antenowej, aby uniknąć przesterowania stopni wejściowych w tunerze telewizyjnym. Składa się z dwóch impedancyjnie dopasowanych oporników, które umieszcza się w linii transmisyjnej. Urządzenie modyfikuje sygnał na pasmach DVB‑T oraz SAT, a śruba umiejscowiona na jego środku umożliwia regulację poziomu tłumienia sygnału. Tłumik ma odlewaną metalową obudowę, która zapewnia skuteczne ekranowanie zakłóceń oraz zmniejsza ryzyko przegrzania w porównaniu do obudowy wykonanej z plastiku.
Powyżej znajduje się pasek odtwarzania z treścią tożsamą oraz grafika.
Opis grafiki: Grafika przedstawia narzędzie z korpusem o kształcie prostopadłościanu. Na górnej ścianie znajduje się wkręcona śruba. Na ścianie frontowej widać napis: AHF ams TRA 04 tłumik VHF. Z bocznych ścian wstaje po elemencie o kształcie walca pokrytym okrągłymi żłobieniami.

2. Parametry tłumika TRA‑04 Pod znacznikiem z cyfrą dwa znajduje się tabela przedstawia parametry dla tłumika regulowanego fał ha ef te er a myślnik zero cztery:
Pasmo pracy czterdzieści siedem do dwa tysiące dwieście pięćdziesiąt megaherców
Wtyk ukośnik gniazdo ef: siedemdziesiąt pięć omów
Tłumienia przepustowe czterysta siedemdziesiąt do dwa tysiące dwieście pięćdziesiąt megaherców: jeden decybel plus minus pół Tłumienie fał ha ef minimalne: cztery decybele plus minus jeden
Tłumienie fał ha ef maksymalne: siedemnaście decybeli plis jeden
Przejście de ce: maksymalnie dwadzieścia cztery wolty trzydzieści pięć setnych ampera