Zbuduj ścianę i okładzinę ścienną w systemie suchej zabudowy
E-materiały do kształcenia zawodowego
Montaż ścian i okładzin ściennych w systemach suchej zabudowy
BUD.11. Wykonywanie robót montażowych, okładzinowych i wykończeniowych - Technik robót wykończeniowych w budownictwie 311219 Monter zabudowy i robót wykończeniowych w budownictwie 712905 i BUD.25. Organizacja, kontrola i sporządzanie kosztorysów robót wykończeniowych w budownictwie - Technik robót wykończeniowych w budownictwie 311219
Nagranie jest tożsame z tekstem na poniższej grafice interaktywnej.
1
R1VQEeJML3nxu
Grafika interaktywna przedstawia etapy montażu ściany o konstrukcji pojedynczej. Grafika składa się z kilku warstw, które ukazują kolejne kroki montażu ścianki.
Punkt pierwszy. Wyznaczenie położenia szkieletu ściany
W wyznaczonym miejscu wyrysowuje się na podłodze, suficie i ścianach przebieg ściany działowej. Linia powinna wyznaczać krawędź profilu. Czynność tę nazywa się trasowaniem. Przy okazji mierzy się długość podłogi i sufitu oraz wysokość ściany. Pozwoli to na docięcie profili UW (poziomych) i CW (pionowych). Wysokość profili pionowych powinna być od około jednego do półtora centymetra mniejsza od wysokości pomieszczenia. Należy też pamiętać, że w miejscu, gdzie ma się znaleźć ościeżnica drzwiowa, nie powinno być profilu poziomego dolnego. Jeśli więc projekt przewiduje drzwi, konieczne jest uwzględnienie przerwy na nie podczas cięcia profili.
Punkt drugi. Oklejenie taśmą akustyczną i montaż profili poziomych i przyściennych
Profile poziome UW i przyścienne CW należy okleić od zewnętrznej strony taśmą akustyczną. Zapewni to lepszą izolacyjność akustyczną nowopowstającej ściany działowej. Kolejnym krokiem jest montaż tak przygotowanych profili. W pierwszej kolejności montuje się profile poziome. W tym celu przykłada się profil do wyrysowanego wcześniej miejsca, a następnie zaznacza na podłodze czy suficie miejsca na kołki. Kołki powinny być rozstawione co maksymalnie sto centymetrów i mieć wymiary dobrane w zależności od wysokości konstrukcji (profile obwodowe mają grubość ok. 0,6 mm). Kołki o wymiarach sześć na czterdzieści używane są do mocowania elementów o maksymalnej grubości dziesięciu milimetrów, a kołki o wymiarach sześć na sześćdziesiąt milimetrów do elementów o grubości piętnastu milimetrów. Następnie przykłada się profil i w wyznaczonych miejscach montuje się kołki. Tę samą czynność powtarza się dla profili przyściennych.
Punkt trzeci. Montaż profili słupkowych
Po zamocowaniu profili skrajnych przystępuje się do montażu profili słupkowych CW. Je również przycina się za pomocą nożyc do blachy na długość krótszą o jeden centymetr niż wysokość ściany. Wstawia się je pomiędzy profile poziome pod skosem, a następnie prostuje. Umożliwia to właściwe osadzenie słupka. Rozstaw profili zależny jest od rodzaju zastosowanych płyt, wysokości ściany i planowanego jej obciążenia, w przypadku płyt g-k może wynosić 30/40/60 cm. Najczęściej profile słupkowe rozmieszcza się co maksymalnie sześćdziesiąt centymetrów.
Punkt czwarty. Montaż szkieletu w miejscu ościeżnicy drzwiowej .
Jeśli projekt przewiduje drzwi, to należy w ich miejscu zastosować wzmocnioną konstrukcję. W profilu poziomym przypodłogowym musi występować przerwa o szerokości drzwi. Na ich końcach zamiast profilów słupkowych CW zostaną zamontowane profile ościeżnicowe UA. Na końcach tych profili poziomych przypodłogowych UW umieszcza się łączniki kątowe. Przytwierdza się je do podłogi za pomocą kołków do szybkiego montażu. Takie same łączniki kątowe umieszcza się na profilu poziomym przysufitowym. Tam też przymocowuje się je za pomocą kołków do szybkiego montażu. Kolejnym krokiem jest montaż profili UA do łączników za pomocą śrub M8. Następnie należy dwa profile UA połączyć poziomym profilem UW. Konieczne jest ustawienie go bezpośrednio nad ościeżnicą. W tym celu odmierza się profil UW na długość ościeżnicy plus dwadzieścia centymetrów. Na długości dziesięciu centymetrów od każdej z krawędzi profilu wykonuje się nacięcie i wygina się obie końcówki w dół. Końcówki te przymocowuje się do profili UA za pomocą wkrętów z końcówką samowiercącą. Pomiędzy tak przymocowanym profilem UW a przysufitowym profilem UW wstawia się dwa profile CW. Muszą one być oddalone od profili UA o minimum dziesięć centymetrów.
Punkt piąty. Płytowanie z pierwszej strony ściany
Kolejnym krokiem jest płytowanie ściany po jednej stronie. Należy dociąć płyty gipsowo-kartonowe na długość o dwa centymetry krótszą od wysokości ściany. Płytę umieszcza się na dwóch prostokątnych wąskich podkładkach z płyty g-k, aby płyta nie przylegała do podłogi. Następnie za pomocą blachowkrętów przytwierdza się ją do profili. Rozstaw pomiędzy blachowkrętami może wynosić maksymalnie dwadzieścia pięć centymetrów. Same blachowkręty powinny mieć długość o jeden centymetr dłuższą od grubości przykręcanej płyty. Należy pamiętać, że płyty powinno się rozmieszczać w taki sposób, aby krawędzie płyt znajdowały się na środku znajdującego się za nią profilu. Dodatkowo, gdy pomieszczenie jest wyższe niż długość płyt, co wiąże się z zastosowaniem płyt jedna pod drugą, konieczne jest rozmieszczanie znajdujących się obok siebie płyt w taki sposób, aby połączenia poziome sąsiadujących płyt były przesunięte od siebie o minimum czterdzieści centymetrów. Takie poziome połączenia płyt muszą też zostać sfazowane (ścięte) pod kątem czterdziestu pięciu stopni na dwóch trzecich grubości płyty. Przy otworach drzwiowych płyty należy dociąć w kształt litery L. Płyt nie przykręcamy do profili ościeżnicowych.
Punkt szósty. Montaż izolacji (wełna mineralna) .
Kolejnym etapem jest montaż izolacji. Pomiędzy słupkami umieszcza się sztywne płyty z wełny mineralnej. Wełnę docina się na szerokość większą o dwa centymetry w stosunku do rozstawu profili, ponieważ wsuwa się ją pomiędzy profile. Naddatek umożliwia solidne osadzenie izolacji.
Punkt siódmy. Płytowanie z drugiej strony.
Po umieszczeniu izolacji zakrywa się ją z drugiej strony płytami g-k. Montuje się je tak samo, jak wyżej opisane płyty. Trzeba pamiętać, aby połączenia pionowe oraz ewentualne połączenia poziome pomiędzy płytami nie nakładały się na połączenia po przeciwnej stronie ściany.
Punkt ósmy. Szpachlowanie połączeń płyt i wykańczanie ich powierzchni
Szpachlowanie połączeń płyt ma za zadanie połączyć płyty w jedną całość oraz zamaskować końcówki wkrętów. Pierwszym krokiem jest nałożenie na linię styku płyt pionowych masy szpachlowej. Należy rozprowadzić masę równomiernie na całej długości łączenia. Szerokość pierwszej warstwy masy szpachlowej powinna wynosić około dziesięciu centymetrów. Następnie na linii styku wtapia się taśmę zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Można również zastosować taśmę zbrojącą siateczkową z włókna szklanego. W takim przypadku taśmę nakłada się bezpośrednio na płyty, bez stosowania pierwszej warstwy masy szpachlowej. Taśma może być przyklejana bezpośrednio na płyty tylko w przypadku stosowania taśm samoprzylepnych. Po wyschnięciu na taśmę nakłada się drugą, a następnie trzecią warstwę masy szpachlowej. Trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów. Miejsca, w których znajdują się wkręty, również się szpachluje (zazwyczaj dwukrotnie). Aby zakryć połączenia poziome, należy zwilżyć je wodą, a następnie zakryć masą szpachlową. Po wyschnięciu nakłada się jeszcze jedną warstwę masy. W kolejnym kroku łączenia przykrywa się taśmą zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Następnie nakłada się trzecią warstwę masy szpachlowej. Tu również trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów.
Końcowym etapem jest oszlifowanie powierzchni ściany, aby wyeliminować wszystkie nierówności.
Grafika interaktywna przedstawia etapy montażu ściany o konstrukcji pojedynczej. Grafika składa się z kilku warstw, które ukazują kolejne kroki montażu ścianki.
Punkt pierwszy. Wyznaczenie położenia szkieletu ściany
W wyznaczonym miejscu wyrysowuje się na podłodze, suficie i ścianach przebieg ściany działowej. Linia powinna wyznaczać krawędź profilu. Czynność tę nazywa się trasowaniem. Przy okazji mierzy się długość podłogi i sufitu oraz wysokość ściany. Pozwoli to na docięcie profili UW (poziomych) i CW (pionowych). Wysokość profili pionowych powinna być od około jednego do półtora centymetra mniejsza od wysokości pomieszczenia. Należy też pamiętać, że w miejscu, gdzie ma się znaleźć ościeżnica drzwiowa, nie powinno być profilu poziomego dolnego. Jeśli więc projekt przewiduje drzwi, konieczne jest uwzględnienie przerwy na nie podczas cięcia profili.
Punkt drugi. Oklejenie taśmą akustyczną i montaż profili poziomych i przyściennych
Profile poziome UW i przyścienne CW należy okleić od zewnętrznej strony taśmą akustyczną. Zapewni to lepszą izolacyjność akustyczną nowopowstającej ściany działowej. Kolejnym krokiem jest montaż tak przygotowanych profili. W pierwszej kolejności montuje się profile poziome. W tym celu przykłada się profil do wyrysowanego wcześniej miejsca, a następnie zaznacza na podłodze czy suficie miejsca na kołki. Kołki powinny być rozstawione co maksymalnie sto centymetrów i mieć wymiary dobrane w zależności od wysokości konstrukcji (profile obwodowe mają grubość ok. 0,6 mm). Kołki o wymiarach sześć na czterdzieści używane są do mocowania elementów o maksymalnej grubości dziesięciu milimetrów, a kołki o wymiarach sześć na sześćdziesiąt milimetrów do elementów o grubości piętnastu milimetrów. Następnie przykłada się profil i w wyznaczonych miejscach montuje się kołki. Tę samą czynność powtarza się dla profili przyściennych.
Punkt trzeci. Montaż profili słupkowych
Po zamocowaniu profili skrajnych przystępuje się do montażu profili słupkowych CW. Je również przycina się za pomocą nożyc do blachy na długość krótszą o jeden centymetr niż wysokość ściany. Wstawia się je pomiędzy profile poziome pod skosem, a następnie prostuje. Umożliwia to właściwe osadzenie słupka. Rozstaw profili zależny jest od rodzaju zastosowanych płyt, wysokości ściany i planowanego jej obciążenia, w przypadku płyt g-k może wynosić 30/40/60 cm. Najczęściej profile słupkowe rozmieszcza się co maksymalnie sześćdziesiąt centymetrów.
Punkt czwarty. Montaż szkieletu w miejscu ościeżnicy drzwiowej .
Jeśli projekt przewiduje drzwi, to należy w ich miejscu zastosować wzmocnioną konstrukcję. W profilu poziomym przypodłogowym musi występować przerwa o szerokości drzwi. Na ich końcach zamiast profilów słupkowych CW zostaną zamontowane profile ościeżnicowe UA. Na końcach tych profili poziomych przypodłogowych UW umieszcza się łączniki kątowe. Przytwierdza się je do podłogi za pomocą kołków do szybkiego montażu. Takie same łączniki kątowe umieszcza się na profilu poziomym przysufitowym. Tam też przymocowuje się je za pomocą kołków do szybkiego montażu. Kolejnym krokiem jest montaż profili UA do łączników za pomocą śrub M8. Następnie należy dwa profile UA połączyć poziomym profilem UW. Konieczne jest ustawienie go bezpośrednio nad ościeżnicą. W tym celu odmierza się profil UW na długość ościeżnicy plus dwadzieścia centymetrów. Na długości dziesięciu centymetrów od każdej z krawędzi profilu wykonuje się nacięcie i wygina się obie końcówki w dół. Końcówki te przymocowuje się do profili UA za pomocą wkrętów z końcówką samowiercącą. Pomiędzy tak przymocowanym profilem UW a przysufitowym profilem UW wstawia się dwa profile CW. Muszą one być oddalone od profili UA o minimum dziesięć centymetrów.
Punkt piąty. Płytowanie z pierwszej strony ściany
Kolejnym krokiem jest płytowanie ściany po jednej stronie. Należy dociąć płyty gipsowo-kartonowe na długość o dwa centymetry krótszą od wysokości ściany. Płytę umieszcza się na dwóch prostokątnych wąskich podkładkach z płyty g-k, aby płyta nie przylegała do podłogi. Następnie za pomocą blachowkrętów przytwierdza się ją do profili. Rozstaw pomiędzy blachowkrętami może wynosić maksymalnie dwadzieścia pięć centymetrów. Same blachowkręty powinny mieć długość o jeden centymetr dłuższą od grubości przykręcanej płyty. Należy pamiętać, że płyty powinno się rozmieszczać w taki sposób, aby krawędzie płyt znajdowały się na środku znajdującego się za nią profilu. Dodatkowo, gdy pomieszczenie jest wyższe niż długość płyt, co wiąże się z zastosowaniem płyt jedna pod drugą, konieczne jest rozmieszczanie znajdujących się obok siebie płyt w taki sposób, aby połączenia poziome sąsiadujących płyt były przesunięte od siebie o minimum czterdzieści centymetrów. Takie poziome połączenia płyt muszą też zostać sfazowane (ścięte) pod kątem czterdziestu pięciu stopni na dwóch trzecich grubości płyty. Przy otworach drzwiowych płyty należy dociąć w kształt litery L. Płyt nie przykręcamy do profili ościeżnicowych.
Punkt szósty. Montaż izolacji (wełna mineralna) .
Kolejnym etapem jest montaż izolacji. Pomiędzy słupkami umieszcza się sztywne płyty z wełny mineralnej. Wełnę docina się na szerokość większą o dwa centymetry w stosunku do rozstawu profili, ponieważ wsuwa się ją pomiędzy profile. Naddatek umożliwia solidne osadzenie izolacji.
Punkt siódmy. Płytowanie z drugiej strony.
Po umieszczeniu izolacji zakrywa się ją z drugiej strony płytami g-k. Montuje się je tak samo, jak wyżej opisane płyty. Trzeba pamiętać, aby połączenia pionowe oraz ewentualne połączenia poziome pomiędzy płytami nie nakładały się na połączenia po przeciwnej stronie ściany.
Punkt ósmy. Szpachlowanie połączeń płyt i wykańczanie ich powierzchni
Szpachlowanie połączeń płyt ma za zadanie połączyć płyty w jedną całość oraz zamaskować końcówki wkrętów. Pierwszym krokiem jest nałożenie na linię styku płyt pionowych masy szpachlowej. Należy rozprowadzić masę równomiernie na całej długości łączenia. Szerokość pierwszej warstwy masy szpachlowej powinna wynosić około dziesięciu centymetrów. Następnie na linii styku wtapia się taśmę zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Można również zastosować taśmę zbrojącą siateczkową z włókna szklanego. W takim przypadku taśmę nakłada się bezpośrednio na płyty, bez stosowania pierwszej warstwy masy szpachlowej. Taśma może być przyklejana bezpośrednio na płyty tylko w przypadku stosowania taśm samoprzylepnych. Po wyschnięciu na taśmę nakłada się drugą, a następnie trzecią warstwę masy szpachlowej. Trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów. Miejsca, w których znajdują się wkręty, również się szpachluje (zazwyczaj dwukrotnie). Aby zakryć połączenia poziome, należy zwilżyć je wodą, a następnie zakryć masą szpachlową. Po wyschnięciu nakłada się jeszcze jedną warstwę masy. W kolejnym kroku łączenia przykrywa się taśmą zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Następnie nakłada się trzecią warstwę masy szpachlowej. Tu również trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów.
Końcowym etapem jest oszlifowanie powierzchni ściany, aby wyeliminować wszystkie nierówności.
Etapy montażu ściany o konstrukcji pojedynczej
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
Nagranie jest tożsame z tekstem na poniższej grafice interaktywnej.
1
R1W31E6ycvHrk
Grafika interaktywna przedstawia etapy montażu ściany o konstrukcji podwójnej z okładziną dwuwarstwową. Grafika składa się z kilku warstw, które ukazują kolejne kroki montażu ścianki.
Punkt pierwszy. Wyznaczenie położenia szkieletu ściany
W wyznaczonym miejscu wyrysowuje się na podłodze, suficie i ścianach przebieg ściany działowej. Linia powinna wyznaczać krawędź profilu. Czynność tę nazywa się trasowaniem. Przy okazji mierzy się długość podłogi i sufitu oraz wysokość ściany. Pozwoli to na docięcie profili UW (poziomych) i CW (pionowych). Wysokość profili pionowych powinna być od około jednego do półtora centymetra mniejsza od wysokości pomieszczenia. Należy też pamiętać, że w miejscu, gdzie ma się znaleźć ościeżnica drzwiowa, nie powinno być profilu poziomego dolnego. Jeśli więc projekt przewiduje drzwi, konieczne jest uwzględnienie przerwy na nie podczas cięcia profili.
Punkt drugi. Oklejenie taśmą akustyczną i montaż profili poziomych i przyściennych
Profile poziome UW i przyścienne CW należy okleić od zewnętrznej strony taśmą akustyczną. Zapewni to lepszą izolacyjność akustyczną nowopowstającej ściany działowej. Dodatkowo nakleja się taśmę akustyczną na części profili, które będą się ze sobą stykać. Co maksymalnie sto centymetrów należy w profilach wywiercić dziury wiertłem do metalu. Kolejnym krokiem jest montaż tak przygotowanych profili. W konstrukcji podwójnej wszystkie profile występują w parach. Przylegają one do siebie ściśle. W pierwszej kolejności montuje się profile poziome. W tym celu przykłada się profil do wyrysowanego wcześniej miejsca, a następnie zaznacza na podłodze czy suficie miejsca na kołki. Kołki powinny być rozstawione co maksymalne sto centymetrów i mieć wymiary dobrane w zależności od wysokości konstrukcji (profile obwodowe mają grubość ok. 0,6 mm). Kołki o wymiarach sześć na czterdzieści używane są do mocowania elementów o maksymalnej grubości dziesięciu milimetrów, a kołki o wymiarach sześć na sześćdziesiąt milimetrów do elementów o grubości piętnastu milimetrów. Następnie przykłada się profil i w wyznaczonych miejscach montuje się kołki. Tę samą czynność powtarza się dla profili przyściennych.
Punkt trzeci. Montaż profili słupkowych
Po zamocowaniu profili skrajnych przystępuje się do montażu profili słupkowych CW. Je również przycina się za pomocą nożyc do blachy na długość krótszą o jeden centymetr niż wysokość ściany. Wstawia się je pomiędzy profile poziome pod skosem, a następnie prostuje. Umożliwia to właściwe osadzenie słupka. Rozstaw profili zależny jest od rodzaju zastosowanych płyt, wysokości ściany i planowanego jej obciążenia, w przypadku płyt g-k może wynosić 30/40/60 cm. Najczęściej profile słupkowe rozmieszcza się co maksymalnie sześćdziesiąt centymetrów.
Punkt czwarty. Montaż szkieletu w miejscu ościeżnicy drzwiowej .
Jeśli projekt przewiduje drzwi, to należy w ich miejscu zastosować wzmocnioną konstrukcję. W profilach poziomych przypodłogowych musi występować przerwa o szerokości drzwi. Na ich końcach zamiast profilów słupkowych CW zostaną zamontowane profile ościeżnicowe UA. Na końcach tych profili poziomych przypodłogowych UW umieszcza się łączniki kątowe. Przytwierdza się je do podłogi za pomocą kołków do szybkiego montażu. Takie same łączniki kątowe umieszcza się na profilach poziomych przysufitowych. Tam też przymocowuje się je za pomocą kołków do szybkiego montażu. Kolejnym krokiem jest montaż profili UA do łączników za pomocą śrub M8. Następnie należy cztery profile UA połączyć poziomymi profilami UW. Konieczne jest ustawienie ich bezpośrednio nad ościeżnicą. W tym celu odmierza się profile UW na długość ościeżnicy plus dwadzieścia centymetrów. Na długości dziesięciu centymetrów od każdej z krawędzi profili wykonuje się nacięcie i wygina się środniki każdego z dwóch profili w dół. Końcówki te przymocowuje się do profili UA za pomocą wkrętów z końcówką samowiercącą. Pomiędzy tak przymocowanymi profilami UW a przysufitowymi profilami UW wstawia się w każdy z nich dwa profile CW. Muszą one być oddalone od profili UA o minimum piętnaście centymetrów.
Punkt piąty. Płytowanie z pierwszej strony ściany
Kolejnym krokiem jest pierwsze płytowanie ściany po jednej stronie. Należy dociąć płyty gipsowo-kartonowe na długość o dwa centymetry krótszą od wysokości ściany. Płytę umieszcza się na dwóch prostokątnych wąskich podkładkach z płyty g-k, aby płyta nie przylegała do podłogi. Następnie za pomocą blachowkrętów przytwierdza się ją do profili. Rozstaw pomiędzy blachowkrętami może wynosić maksymalnie siedemdziesiąt pięć centymetrów (dotyczy do wewnętrznej warstwy płyt). Same blachowkręty powinny mieć długość o jeden centymetr dłuższą od grubości przykręcanych płyt. Należy pamiętać, że płyty powinno się rozmieszczać w taki sposób, aby krawędzie płyt znajdowały się na środku znajdującego się za nią profilu. Dodatkowo, gdy pomieszczenie jest wyższe niż długość płyt, co wiąże się z zastosowaniem płyt jedna pod drugą, konieczne jest rozmieszczanie znajdujących się obok siebie płyt w taki sposób, aby połączenia poziome sąsiadujących płyt były przesunięte od siebie o minimum czterdzieści centymetrów. Takie poziome połączenia płyt muszą też zostać sfazowane (ścięte) pod kątem czterdziestu pięciu stopni na dwóch trzecich grubości płyty. Przy otworach drzwiowych płyty należy dociąć w kształt litery L. Płyt nie przykręcamy do profili ościeżnicowych.
Punkt szósty. Montaż izolacji (wełna mineralna) .
Kolejnym etapem jest montaż dwóch warstw izolacji. Pomiędzy słupkami umieszcza się sztywne płyty z wełny mineralnej. Wełnę docina się na szerokość większą o dwa centymetry w stosunku do rozstawu profili, ponieważ wsuwa się ją pomiędzy profile. Naddatek umożliwia solidne osadzenie izolacji.
Punkt siódmy. Płytowanie z drugiej strony.
Po umieszczeniu izolacji zakrywa się ją z drugiej strony płytami g-k. Montuje się je tak samo, jak wyżej opisane płyty. Trzeba pamiętać, aby połączenia pionowe oraz ewentualne połączenia poziome pomiędzy płytami nie nakładały się na połączenia po przeciwnej stronie ściany. Następnie na pierwszą warstwę płyt nakłada się jedną warstwę masy szpachlowej na linii łączenia płyt. Kolejnym krokiem jest nałożenie drugiej warstwy płyt. Montowane są one na zakładkę, czyli łączenia drugiej warstwy płyt nie wypadają na łączeniach pierwszej warstwy, są przesunięte względem siebie. Wkręty, które mocują drugą warstwę płyt do profili, są rozstawione co dwadzieścia pięć centymetrów. Muszą mieć długość o dziesięć milimetrów grubszą od sumy grubości warstw.
Punkt ósmy. Szpachlowanie połączeń płyt i wykańczanie ich powierzchni
Szpachlowanie połączeń płyt ma za zadanie połączyć płyty w jedną całość oraz zamaskować końcówki wkrętów. Pierwsze szpachlowanie, wspomniane w poprzednim punkcie, odbywa się na pierwszej warstwie płyt. Na drugiej warstwie stosowane jest kilkuwarstwowe szpachlowanie. Pierwszym krokiem jest nałożenie na linię styku płyt pionowych masy szpachlowej. Należy rozprowadzić masę równomiernie na całej długości łączenia. Szerokość pierwszej warstwy masy szpachlowej powinna wynosić około dziesięciu centymetrów. Następnie na linii styku wtapia się taśmę zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Można również zastosować taśmę zbrojącą siateczkową z włókna szklanego. W takim przypadku taśmę albo się wtapia, albo nakłada bezpośrednio na płyty, bez stosowania pierwszej warstwy masy szpachlowej. Taśma może być przyklejana bezpośrednio na płyty tylko w przypadku stosowania taśm samoprzylepnych. Po wyschnięciu na taśmę nakłada się drugą, a następnie trzecią warstwę masy szpachlowej. Trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów. Miejsca, w których znajdują się wkręty, również się szpachluje (zazwyczaj dwukrotnie). Aby zakryć połączenia poziome, należy zwilżyć je wodą, a następnie zakryć masą szpachlową. Po wyschnięciu nakłada się jeszcze jedną warstwę masy. W kolejnym kroku łączenia przykrywa się taśmą zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Następnie nakłada się trzecią warstwę masy szpachlowej. Tu również trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów. Końcowym etapem jest oszlifowanie powierzchni ściany, aby wyeliminować wszystkie nierówności.
Grafika interaktywna przedstawia etapy montażu ściany o konstrukcji podwójnej z okładziną dwuwarstwową. Grafika składa się z kilku warstw, które ukazują kolejne kroki montażu ścianki.
Punkt pierwszy. Wyznaczenie położenia szkieletu ściany
W wyznaczonym miejscu wyrysowuje się na podłodze, suficie i ścianach przebieg ściany działowej. Linia powinna wyznaczać krawędź profilu. Czynność tę nazywa się trasowaniem. Przy okazji mierzy się długość podłogi i sufitu oraz wysokość ściany. Pozwoli to na docięcie profili UW (poziomych) i CW (pionowych). Wysokość profili pionowych powinna być od około jednego do półtora centymetra mniejsza od wysokości pomieszczenia. Należy też pamiętać, że w miejscu, gdzie ma się znaleźć ościeżnica drzwiowa, nie powinno być profilu poziomego dolnego. Jeśli więc projekt przewiduje drzwi, konieczne jest uwzględnienie przerwy na nie podczas cięcia profili.
Punkt drugi. Oklejenie taśmą akustyczną i montaż profili poziomych i przyściennych
Profile poziome UW i przyścienne CW należy okleić od zewnętrznej strony taśmą akustyczną. Zapewni to lepszą izolacyjność akustyczną nowopowstającej ściany działowej. Dodatkowo nakleja się taśmę akustyczną na części profili, które będą się ze sobą stykać. Co maksymalnie sto centymetrów należy w profilach wywiercić dziury wiertłem do metalu. Kolejnym krokiem jest montaż tak przygotowanych profili. W konstrukcji podwójnej wszystkie profile występują w parach. Przylegają one do siebie ściśle. W pierwszej kolejności montuje się profile poziome. W tym celu przykłada się profil do wyrysowanego wcześniej miejsca, a następnie zaznacza na podłodze czy suficie miejsca na kołki. Kołki powinny być rozstawione co maksymalne sto centymetrów i mieć wymiary dobrane w zależności od wysokości konstrukcji (profile obwodowe mają grubość ok. 0,6 mm). Kołki o wymiarach sześć na czterdzieści używane są do mocowania elementów o maksymalnej grubości dziesięciu milimetrów, a kołki o wymiarach sześć na sześćdziesiąt milimetrów do elementów o grubości piętnastu milimetrów. Następnie przykłada się profil i w wyznaczonych miejscach montuje się kołki. Tę samą czynność powtarza się dla profili przyściennych.
Punkt trzeci. Montaż profili słupkowych
Po zamocowaniu profili skrajnych przystępuje się do montażu profili słupkowych CW. Je również przycina się za pomocą nożyc do blachy na długość krótszą o jeden centymetr niż wysokość ściany. Wstawia się je pomiędzy profile poziome pod skosem, a następnie prostuje. Umożliwia to właściwe osadzenie słupka. Rozstaw profili zależny jest od rodzaju zastosowanych płyt, wysokości ściany i planowanego jej obciążenia, w przypadku płyt g-k może wynosić 30/40/60 cm. Najczęściej profile słupkowe rozmieszcza się co maksymalnie sześćdziesiąt centymetrów.
Punkt czwarty. Montaż szkieletu w miejscu ościeżnicy drzwiowej .
Jeśli projekt przewiduje drzwi, to należy w ich miejscu zastosować wzmocnioną konstrukcję. W profilach poziomych przypodłogowych musi występować przerwa o szerokości drzwi. Na ich końcach zamiast profilów słupkowych CW zostaną zamontowane profile ościeżnicowe UA. Na końcach tych profili poziomych przypodłogowych UW umieszcza się łączniki kątowe. Przytwierdza się je do podłogi za pomocą kołków do szybkiego montażu. Takie same łączniki kątowe umieszcza się na profilach poziomych przysufitowych. Tam też przymocowuje się je za pomocą kołków do szybkiego montażu. Kolejnym krokiem jest montaż profili UA do łączników za pomocą śrub M8. Następnie należy cztery profile UA połączyć poziomymi profilami UW. Konieczne jest ustawienie ich bezpośrednio nad ościeżnicą. W tym celu odmierza się profile UW na długość ościeżnicy plus dwadzieścia centymetrów. Na długości dziesięciu centymetrów od każdej z krawędzi profili wykonuje się nacięcie i wygina się środniki każdego z dwóch profili w dół. Końcówki te przymocowuje się do profili UA za pomocą wkrętów z końcówką samowiercącą. Pomiędzy tak przymocowanymi profilami UW a przysufitowymi profilami UW wstawia się w każdy z nich dwa profile CW. Muszą one być oddalone od profili UA o minimum piętnaście centymetrów.
Punkt piąty. Płytowanie z pierwszej strony ściany
Kolejnym krokiem jest pierwsze płytowanie ściany po jednej stronie. Należy dociąć płyty gipsowo-kartonowe na długość o dwa centymetry krótszą od wysokości ściany. Płytę umieszcza się na dwóch prostokątnych wąskich podkładkach z płyty g-k, aby płyta nie przylegała do podłogi. Następnie za pomocą blachowkrętów przytwierdza się ją do profili. Rozstaw pomiędzy blachowkrętami może wynosić maksymalnie siedemdziesiąt pięć centymetrów (dotyczy do wewnętrznej warstwy płyt). Same blachowkręty powinny mieć długość o jeden centymetr dłuższą od grubości przykręcanych płyt. Należy pamiętać, że płyty powinno się rozmieszczać w taki sposób, aby krawędzie płyt znajdowały się na środku znajdującego się za nią profilu. Dodatkowo, gdy pomieszczenie jest wyższe niż długość płyt, co wiąże się z zastosowaniem płyt jedna pod drugą, konieczne jest rozmieszczanie znajdujących się obok siebie płyt w taki sposób, aby połączenia poziome sąsiadujących płyt były przesunięte od siebie o minimum czterdzieści centymetrów. Takie poziome połączenia płyt muszą też zostać sfazowane (ścięte) pod kątem czterdziestu pięciu stopni na dwóch trzecich grubości płyty. Przy otworach drzwiowych płyty należy dociąć w kształt litery L. Płyt nie przykręcamy do profili ościeżnicowych.
Punkt szósty. Montaż izolacji (wełna mineralna) .
Kolejnym etapem jest montaż dwóch warstw izolacji. Pomiędzy słupkami umieszcza się sztywne płyty z wełny mineralnej. Wełnę docina się na szerokość większą o dwa centymetry w stosunku do rozstawu profili, ponieważ wsuwa się ją pomiędzy profile. Naddatek umożliwia solidne osadzenie izolacji.
Punkt siódmy. Płytowanie z drugiej strony.
Po umieszczeniu izolacji zakrywa się ją z drugiej strony płytami g-k. Montuje się je tak samo, jak wyżej opisane płyty. Trzeba pamiętać, aby połączenia pionowe oraz ewentualne połączenia poziome pomiędzy płytami nie nakładały się na połączenia po przeciwnej stronie ściany. Następnie na pierwszą warstwę płyt nakłada się jedną warstwę masy szpachlowej na linii łączenia płyt. Kolejnym krokiem jest nałożenie drugiej warstwy płyt. Montowane są one na zakładkę, czyli łączenia drugiej warstwy płyt nie wypadają na łączeniach pierwszej warstwy, są przesunięte względem siebie. Wkręty, które mocują drugą warstwę płyt do profili, są rozstawione co dwadzieścia pięć centymetrów. Muszą mieć długość o dziesięć milimetrów grubszą od sumy grubości warstw.
Punkt ósmy. Szpachlowanie połączeń płyt i wykańczanie ich powierzchni
Szpachlowanie połączeń płyt ma za zadanie połączyć płyty w jedną całość oraz zamaskować końcówki wkrętów. Pierwsze szpachlowanie, wspomniane w poprzednim punkcie, odbywa się na pierwszej warstwie płyt. Na drugiej warstwie stosowane jest kilkuwarstwowe szpachlowanie. Pierwszym krokiem jest nałożenie na linię styku płyt pionowych masy szpachlowej. Należy rozprowadzić masę równomiernie na całej długości łączenia. Szerokość pierwszej warstwy masy szpachlowej powinna wynosić około dziesięciu centymetrów. Następnie na linii styku wtapia się taśmę zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Można również zastosować taśmę zbrojącą siateczkową z włókna szklanego. W takim przypadku taśmę albo się wtapia, albo nakłada bezpośrednio na płyty, bez stosowania pierwszej warstwy masy szpachlowej. Taśma może być przyklejana bezpośrednio na płyty tylko w przypadku stosowania taśm samoprzylepnych. Po wyschnięciu na taśmę nakłada się drugą, a następnie trzecią warstwę masy szpachlowej. Trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów. Miejsca, w których znajdują się wkręty, również się szpachluje (zazwyczaj dwukrotnie). Aby zakryć połączenia poziome, należy zwilżyć je wodą, a następnie zakryć masą szpachlową. Po wyschnięciu nakłada się jeszcze jedną warstwę masy. W kolejnym kroku łączenia przykrywa się taśmą zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Następnie nakłada się trzecią warstwę masy szpachlowej. Tu również trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów. Końcowym etapem jest oszlifowanie powierzchni ściany, aby wyeliminować wszystkie nierówności.
Etapy montażu ściany o konstrukcji podwójnej
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
Nagranie jest tożsame z tekstem na poniższej grafice interaktywnej.
1
REXdFwgvXd77c
Grafika interaktywna przedstawia etapy montażu ściany instalacyjnej. Grafika składa się z kilku warstw, które ukazują kolejne kroki montażu ścianki.
Punkt pierwszy. Wyznaczenie położenia szkieletu ściany
Przy użyciu sznura traserskiego lub lasera budowlanego w wyznaczonym miejscu wyrysowuje się na przykład ołówkiem przebieg ściany działowej. W przypadku ścian instalacyjnych rysujemy dwie linie, aby wiedzieć, jaki ma być rozstaw pomiędzy profilami. Czynność tę nazywa się trasowaniem. Przy okazji mierzy się długość podłogi i sufitu oraz wysokość ściany. Pozwoli to na docięcie profili UW (poziomych) i CW (pionowych). Wysokość profili pionowych powinna być od około jednego do półtora centymetra mniejsza od wysokości pomieszczenia. Należy też pamiętać, że w miejscu, gdzie ma się znaleźć ościeżnica drzwiowa, nie powinno być profilu poziomego dolnego. Jeśli więc projekt przewiduje drzwi, konieczne jest uwzględnienie przerwy na nie podczas cięcia profili. Należy też dobrać odpowiednią szerokość profili. Dostępne na rynku szerokości to pięćdziesiąt, siedemdziesiąt pięć i sto milimetrów.
Punkt drugi. Oklejenie taśmą akustyczną i montaż profili poziomych i przyściennych
Profile poziome UW i przyścienne CW należy okleić od zewnętrznej strony taśmą akustyczną. Zapewni to lepszą izolacyjność akustyczną nowopowstającej ściany działowej. Kolejnym krokiem jest montaż tak przygotowanych profili. W konstrukcji ścianki instalacyjnej wszystkie profile występują w parach. Są one rozsunięte. Łączna maksymalna grubość ścianki instalacyjnej może wynosić 70 cm. W pierwszej kolejności montuje się profile poziome. W tym celu przykłada się profil do wyrysowanego wcześniej miejsca, a następnie zaznacza na podłodze czy suficie miejsca na kołki. Kołki powinny być rozstawione co maksymalne sto centymetrów i mieć wymiary dobrane w zależności od wysokości konstrukcji (profile obwodowe mają grubość ok. 0,6 mm) elementów. Kołki o wymiarach sześć na czterdzieści używane są do mocowania elementów o maksymalnej grubości dziesięciu milimetrów, a kołki o wymiarach sześć na sześćdziesiąt do elementów o grubości piętnastu milimetrów. Następnie przykłada się profil i w wyznaczonych miejscach montuje się kołki. Tę samą czynność powtarza się dla profili przyściennych.
Punkt trzeci. Montaż profili słupkowych
Po zamocowaniu profili skrajnych przystępuje się do montażu profili słupkowych CW. Je również przycina się za pomocą nożyc do blachy na długość krótszą o jeden centymetr niż wysokość ściany. Wstawia się je pomiędzy profile poziome pod skosem, a następnie prostuje. Umożliwia to właściwe osadzenie słupka. Rozstaw profili zależny jest od rodzaju zastosowanych płyt, wysokości ściany i planowanego jej obciążenia, w przypadku płyt g-k może wynosić 30/40/60 cm. Profile słupkowe najczęściej rozmieszcza się co maksymalnie sześćdziesiąt centymetrów. W konstrukcji podwójnej profile słupkowe występują w parach obok siebie. Są one od siebie oddalone, tak jak profile obwodowe. Stojące obok siebie profile słupkowe łączy się ze sobą przewiązkami z płyty gipsowo-kartonowej o długości rozstawu profili i wysokości maks. 30 cm. Rozstaw przewiązek wynosi maks. 90 cm, a mocuje się je przy pomocy 3 wkrętów na każdym profilu.
Punkt czwarty. Montaż szkieletu w miejscu ościeżnicy drzwiowej .
Jeśli projekt przewiduje drzwi, to należy w ich miejscu zastosować wzmocnioną konstrukcję. W profilach poziomych przypodłogowych musi występować przerwa o szerokości drzwi. Na ich końcach zamiast profilów słupkowych CW zostaną zamontowane profile ościeżnicowe UA. Na końcach tych profili poziomych przypodłogowych UW umieszcza się łączniki kątowe. Przytwierdza się je do podłogi za pomocą kołków do szybkiego montażu. Takie same łączniki kątowe umieszcza się na profilach poziomych przysufitowych. Tam też przymocowuje się je za pomocą kołków do szybkiego montażu. Kolejnym krokiem jest montaż profili UA do łączników za pomocą śrub M8. Następnie należy cztery profile UA połączyć poziomymi profilami UW. Konieczne jest ustawienie ich bezpośrednio nad ościeżnicą. W tym celu odmierza się profile UW na długość ościeżnicy plus dwadzieścia centymetrów. Na długości dziesięciu centymetrów od każdej z krawędzi profili wykonuje się nacięcie i wygina się środniki każdego z dwóch profili w dół. Końcówki te przymocowuje się do profili UA za pomocą wkrętów z końcówką samowiercącą. Pomiędzy tak przymocowanymi profilami UW a przysufitowymi profilami UW wstawia się w każdy z nich dwa profile CW. Muszą one być oddalone od profili UA o minimum piętnaście centymetrów.
Punkt piąty. Płytowanie z pierwszej strony ściany
Kolejnym krokiem jest pierwsze płytowanie ściany po jednej stronie. Należy dociąć płyty gipsowo-kartonowe na długość o dwa centymetry krótszą od wysokości ściany. Płytę umieszcza się na dwóch prostokątnych wąskich podkładkach z płyty g-k, aby płyta nie przylegała do podłogi. Następnie za pomocą blachowkrętów przytwierdza się ją do profili. Rozstaw pomiędzy blachowkrętami może wynosić maksymalnie siedemdziesiąt pięć centymetrów (dotyczy do wewnętrznej warstwy płyt). Same blachowkręty powinny mieć długość o jeden centymetr dłuższą od grubości przykręcanych płyt. Należy pamiętać, że płyty powinno się rozmieszczać w taki sposób, aby krawędzie płyt znajdowały się na środku znajdującego się za nią profilu. Dodatkowo, gdy pomieszczenie jest wyższe niż długość płyt, co wiąże się z zastosowaniem płyt jedna pod drugą, konieczne jest rozmieszczanie znajdujących się obok siebie płyt w taki sposób, aby połączenia poziome sąsiadujących płyt były przesunięte od siebie o minimum czterdzieści centymetrów. Takie poziome połączenia płyt muszą też zostać sfazowane (ścięte) pod kątem czterdziestu pięciu stopni na dwóch trzecich grubości płyty. Przy otworach drzwiowych płyty należy dociąć w kształt litery L. Płyt nie przykręcamy do profili ościeżnicowych.
Punkt szósty. Montaż izolacji (wełna mineralna) .
Kolejnym etapem jest montaż dwóch warstw izolacji. Kolejnym etapem jest montaż izolacji. Pomiędzy słupkami umieszcza się sztywne płyty z wełny mineralnej. Wełnę docina się na szerokość większą o dwa centymetry w stosunku do rozstawu profili, ponieważ wsuwa się ją pomiędzy profile. Naddatek umożliwia solidne osadzenie izolacji.
Punkt siódmy. Płytowanie z drugiej strony.
Po umieszczeniu izolacji zakrywa się ją z drugiej strony płytami g-k. Montuje się je tak samo, jak wyżej opisane płyty. Trzeba pamiętać, aby połączenia pionowe oraz ewentualne połączenia poziome pomiędzy płytami nie nakładały się na połączenia po przeciwnej stronie ściany. Następnie na pierwszą warstwę płyt nakłada się jedną warstwę masy szpachlowej na linii łączenia płyt. Kolejnym krokiem jest nałożenie drugiej warstwy płyt. Montowane są one na zakładkę, czyli łączenia drugiej warstwy płyt nie wypadają na łączeniach pierwszej warstwy, są przesunięte względem siebie. Wkręty, które mocują drugą warstwę płyt do profili, są rozstawione co dwadzieścia pięć centymetrów. Muszą mieć długość o dziesięć milimetrów grubszą od sumy grubości warstw.
Punkt ósmy. Szpachlowanie połączeń płyt i wykańczanie ich powierzchni
Szpachlowanie połączeń płyt ma za zadanie połączyć płyty w jedną całość oraz zamaskować końcówki wkrętów. Pierwsze szpachlowanie, wspomniane w poprzednim punkcie, odbywa się na pierwszej warstwie płyt. Na drugiej warstwie stosowane jest kilkuwarstwowe szpachlowanie. Pierwszym krokiem jest nałożenie na linię styku płyt pionowych masy szpachlowej. Należy rozprowadzić masę równomiernie na całej długości łączenia. Szerokość pierwszej warstwy masy szpachlowej powinna wynosić około dziesięciu centymetrów. Następnie na linii styku wtapia się taśmę zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Można również zastosować taśmę zbrojącą siateczkową z włókna szklanego. W takim przypadku taśmę albo się wtapia, albo nakłada bezpośrednio na płyty, bez stosowania pierwszej warstwy masy szpachlowej. Taśma może być przyklejana bezpośrednio na płyty tylko w przypadku stosowania taśm samoprzylepnych. Po wyschnięciu na taśmę nakłada się drugą, a następnie trzecią warstwę masy szpachlowej. Trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów. Miejsca, w których znajdują się wkręty, również się szpachluje (zazwyczaj dwukrotnie). Aby zakryć połączenia poziome, należy zwilżyć je wodą, a następnie zakryć masą szpachlową. Po wyschnięciu nakłada się jeszcze jedną warstwę masy. W kolejnym kroku łączenia przykrywa się taśmą zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Następnie nakłada się trzecią warstwę masy szpachlowej. Tu również trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów. Końcowym etapem jest oszlifowanie powierzchni ściany, aby wyeliminować wszystkie nierówności.
Grafika interaktywna przedstawia etapy montażu ściany instalacyjnej. Grafika składa się z kilku warstw, które ukazują kolejne kroki montażu ścianki.
Punkt pierwszy. Wyznaczenie położenia szkieletu ściany
Przy użyciu sznura traserskiego lub lasera budowlanego w wyznaczonym miejscu wyrysowuje się na przykład ołówkiem przebieg ściany działowej. W przypadku ścian instalacyjnych rysujemy dwie linie, aby wiedzieć, jaki ma być rozstaw pomiędzy profilami. Czynność tę nazywa się trasowaniem. Przy okazji mierzy się długość podłogi i sufitu oraz wysokość ściany. Pozwoli to na docięcie profili UW (poziomych) i CW (pionowych). Wysokość profili pionowych powinna być od około jednego do półtora centymetra mniejsza od wysokości pomieszczenia. Należy też pamiętać, że w miejscu, gdzie ma się znaleźć ościeżnica drzwiowa, nie powinno być profilu poziomego dolnego. Jeśli więc projekt przewiduje drzwi, konieczne jest uwzględnienie przerwy na nie podczas cięcia profili. Należy też dobrać odpowiednią szerokość profili. Dostępne na rynku szerokości to pięćdziesiąt, siedemdziesiąt pięć i sto milimetrów.
Punkt drugi. Oklejenie taśmą akustyczną i montaż profili poziomych i przyściennych
Profile poziome UW i przyścienne CW należy okleić od zewnętrznej strony taśmą akustyczną. Zapewni to lepszą izolacyjność akustyczną nowopowstającej ściany działowej. Kolejnym krokiem jest montaż tak przygotowanych profili. W konstrukcji ścianki instalacyjnej wszystkie profile występują w parach. Są one rozsunięte. Łączna maksymalna grubość ścianki instalacyjnej może wynosić 70 cm. W pierwszej kolejności montuje się profile poziome. W tym celu przykłada się profil do wyrysowanego wcześniej miejsca, a następnie zaznacza na podłodze czy suficie miejsca na kołki. Kołki powinny być rozstawione co maksymalne sto centymetrów i mieć wymiary dobrane w zależności od wysokości konstrukcji (profile obwodowe mają grubość ok. 0,6 mm) elementów. Kołki o wymiarach sześć na czterdzieści używane są do mocowania elementów o maksymalnej grubości dziesięciu milimetrów, a kołki o wymiarach sześć na sześćdziesiąt do elementów o grubości piętnastu milimetrów. Następnie przykłada się profil i w wyznaczonych miejscach montuje się kołki. Tę samą czynność powtarza się dla profili przyściennych.
Punkt trzeci. Montaż profili słupkowych
Po zamocowaniu profili skrajnych przystępuje się do montażu profili słupkowych CW. Je również przycina się za pomocą nożyc do blachy na długość krótszą o jeden centymetr niż wysokość ściany. Wstawia się je pomiędzy profile poziome pod skosem, a następnie prostuje. Umożliwia to właściwe osadzenie słupka. Rozstaw profili zależny jest od rodzaju zastosowanych płyt, wysokości ściany i planowanego jej obciążenia, w przypadku płyt g-k może wynosić 30/40/60 cm. Profile słupkowe najczęściej rozmieszcza się co maksymalnie sześćdziesiąt centymetrów. W konstrukcji podwójnej profile słupkowe występują w parach obok siebie. Są one od siebie oddalone, tak jak profile obwodowe. Stojące obok siebie profile słupkowe łączy się ze sobą przewiązkami z płyty gipsowo-kartonowej o długości rozstawu profili i wysokości maks. 30 cm. Rozstaw przewiązek wynosi maks. 90 cm, a mocuje się je przy pomocy 3 wkrętów na każdym profilu.
Punkt czwarty. Montaż szkieletu w miejscu ościeżnicy drzwiowej .
Jeśli projekt przewiduje drzwi, to należy w ich miejscu zastosować wzmocnioną konstrukcję. W profilach poziomych przypodłogowych musi występować przerwa o szerokości drzwi. Na ich końcach zamiast profilów słupkowych CW zostaną zamontowane profile ościeżnicowe UA. Na końcach tych profili poziomych przypodłogowych UW umieszcza się łączniki kątowe. Przytwierdza się je do podłogi za pomocą kołków do szybkiego montażu. Takie same łączniki kątowe umieszcza się na profilach poziomych przysufitowych. Tam też przymocowuje się je za pomocą kołków do szybkiego montażu. Kolejnym krokiem jest montaż profili UA do łączników za pomocą śrub M8. Następnie należy cztery profile UA połączyć poziomymi profilami UW. Konieczne jest ustawienie ich bezpośrednio nad ościeżnicą. W tym celu odmierza się profile UW na długość ościeżnicy plus dwadzieścia centymetrów. Na długości dziesięciu centymetrów od każdej z krawędzi profili wykonuje się nacięcie i wygina się środniki każdego z dwóch profili w dół. Końcówki te przymocowuje się do profili UA za pomocą wkrętów z końcówką samowiercącą. Pomiędzy tak przymocowanymi profilami UW a przysufitowymi profilami UW wstawia się w każdy z nich dwa profile CW. Muszą one być oddalone od profili UA o minimum piętnaście centymetrów.
Punkt piąty. Płytowanie z pierwszej strony ściany
Kolejnym krokiem jest pierwsze płytowanie ściany po jednej stronie. Należy dociąć płyty gipsowo-kartonowe na długość o dwa centymetry krótszą od wysokości ściany. Płytę umieszcza się na dwóch prostokątnych wąskich podkładkach z płyty g-k, aby płyta nie przylegała do podłogi. Następnie za pomocą blachowkrętów przytwierdza się ją do profili. Rozstaw pomiędzy blachowkrętami może wynosić maksymalnie siedemdziesiąt pięć centymetrów (dotyczy do wewnętrznej warstwy płyt). Same blachowkręty powinny mieć długość o jeden centymetr dłuższą od grubości przykręcanych płyt. Należy pamiętać, że płyty powinno się rozmieszczać w taki sposób, aby krawędzie płyt znajdowały się na środku znajdującego się za nią profilu. Dodatkowo, gdy pomieszczenie jest wyższe niż długość płyt, co wiąże się z zastosowaniem płyt jedna pod drugą, konieczne jest rozmieszczanie znajdujących się obok siebie płyt w taki sposób, aby połączenia poziome sąsiadujących płyt były przesunięte od siebie o minimum czterdzieści centymetrów. Takie poziome połączenia płyt muszą też zostać sfazowane (ścięte) pod kątem czterdziestu pięciu stopni na dwóch trzecich grubości płyty. Przy otworach drzwiowych płyty należy dociąć w kształt litery L. Płyt nie przykręcamy do profili ościeżnicowych.
Punkt szósty. Montaż izolacji (wełna mineralna) .
Kolejnym etapem jest montaż dwóch warstw izolacji. Kolejnym etapem jest montaż izolacji. Pomiędzy słupkami umieszcza się sztywne płyty z wełny mineralnej. Wełnę docina się na szerokość większą o dwa centymetry w stosunku do rozstawu profili, ponieważ wsuwa się ją pomiędzy profile. Naddatek umożliwia solidne osadzenie izolacji.
Punkt siódmy. Płytowanie z drugiej strony.
Po umieszczeniu izolacji zakrywa się ją z drugiej strony płytami g-k. Montuje się je tak samo, jak wyżej opisane płyty. Trzeba pamiętać, aby połączenia pionowe oraz ewentualne połączenia poziome pomiędzy płytami nie nakładały się na połączenia po przeciwnej stronie ściany. Następnie na pierwszą warstwę płyt nakłada się jedną warstwę masy szpachlowej na linii łączenia płyt. Kolejnym krokiem jest nałożenie drugiej warstwy płyt. Montowane są one na zakładkę, czyli łączenia drugiej warstwy płyt nie wypadają na łączeniach pierwszej warstwy, są przesunięte względem siebie. Wkręty, które mocują drugą warstwę płyt do profili, są rozstawione co dwadzieścia pięć centymetrów. Muszą mieć długość o dziesięć milimetrów grubszą od sumy grubości warstw.
Punkt ósmy. Szpachlowanie połączeń płyt i wykańczanie ich powierzchni
Szpachlowanie połączeń płyt ma za zadanie połączyć płyty w jedną całość oraz zamaskować końcówki wkrętów. Pierwsze szpachlowanie, wspomniane w poprzednim punkcie, odbywa się na pierwszej warstwie płyt. Na drugiej warstwie stosowane jest kilkuwarstwowe szpachlowanie. Pierwszym krokiem jest nałożenie na linię styku płyt pionowych masy szpachlowej. Należy rozprowadzić masę równomiernie na całej długości łączenia. Szerokość pierwszej warstwy masy szpachlowej powinna wynosić około dziesięciu centymetrów. Następnie na linii styku wtapia się taśmę zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Można również zastosować taśmę zbrojącą siateczkową z włókna szklanego. W takim przypadku taśmę albo się wtapia, albo nakłada bezpośrednio na płyty, bez stosowania pierwszej warstwy masy szpachlowej. Taśma może być przyklejana bezpośrednio na płyty tylko w przypadku stosowania taśm samoprzylepnych. Po wyschnięciu na taśmę nakłada się drugą, a następnie trzecią warstwę masy szpachlowej. Trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów. Miejsca, w których znajdują się wkręty, również się szpachluje (zazwyczaj dwukrotnie). Aby zakryć połączenia poziome, należy zwilżyć je wodą, a następnie zakryć masą szpachlową. Po wyschnięciu nakłada się jeszcze jedną warstwę masy. W kolejnym kroku łączenia przykrywa się taśmą zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Następnie nakłada się trzecią warstwę masy szpachlowej. Tu również trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów. Końcowym etapem jest oszlifowanie powierzchni ściany, aby wyeliminować wszystkie nierówności.
Etapy montażu ściany instalacyjnej
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
Nagranie jest tożsame z tekstem na poniższej grafice interaktywnej.
1
R1dZiogdFHiAC
Grafika interaktywna przedstawia etapy montażu ściany łukowej. Grafika składa się z kilku warstw, które ukazują kolejne kroki montażu.
Punkt pierwszy. Wyznaczenie położenia szkieletu ściany
W wyznaczonym miejscu wyrysowuje się na podłodze, suficie i ścianach przebieg ściany działowej. W przypadku ściany łukowej przydatne będzie zastosowanie wcześniej przygotowanego szablonu. Pozwoli to na precyzyjne przeniesienie linii z podłogi na sufit. Linia powinna wyznaczać krawędź profilu. Czynność tę nazywa się trasowaniem. Przy okazji mierzy się długość podłogi i sufitu oraz wysokość ściany. Pozwoli to na docięcie profili UW (poziomych) i CW (pionowych). Wysokość profili pionowych powinna być od około jednego do półtora centymetra mniejsza od wysokości pomieszczenia. Podczas planowania budowy ściany łukowej trzeba pamiętać, że minimalne promienie krzywizny ściany w przypadku ściany wklęsłej to sześćdziesiąt centymetrów, a w przypadku ściany wypukłej sto centymetrów.
Punkt drugi. Oklejenie taśmą akustyczną i montaż profili poziomych i przyściennych
W przypadku ściany łukowej profile poziome UW muszą zostać wygięte, aby uzyskać odpowiedni zakrzywiony kształt. W tym celu używa się specjalnych wstępnie naciętych profili do łuków ściennych. Przecina się je ręcznymi nożycami do blachy co na przykład pięć centymetrów. Gdy promień krzywizny ściany ma być większy można przeciąć je co dziesięć lub piętnaście centymetrów. Należy pamiętać, że przecięcia wykonuje się tylko po zewnętrznej stronie profilu. Przycięte profile poziome UW i przyścienne CW należy okleić od zewnętrznej strony taśmą akustyczną. Zapewni to lepszą izolacyjność akustyczną nowopowstającej ściany działowej. Co maksymalnie pięćdziesiąt centymetrów w przypadku profili UW oraz co sto centymetrów w przypadku profili CW należy w profilach wywiercić dziury wiertłem do metalu (w niektórych wstępnie naciętych profilach UW znajdują się fabryczne otwory na kołki, nie ma więc potrzeby ich wykonywania). Kolejnym krokiem jest montaż tak przygotowanych profili. W pierwszej kolejności montuje się profile poziome. W tym celu przykłada się profil do wyrysowanego wcześniej miejsca, wygina w odpowiedni sposób, a następnie zaznacza na podłodze czy suficie miejsca na kołki. Otwory rozmieszcza się co maksymalnie pięćdziesiąt centymetrów w przypadku profili UW oraz co sto centymetrów w przypadku profili CW (w niektórych wstępnie naciętych profilach UW znajdują się fabryczne otwory na kołki, nie ma więc potrzeby ich wykonywania). Następnie przykłada się profil i w wyznaczonych miejscach montuje się kołki. Tę samą czynność powtarza się dla profili przyściennych.
Punkt trzeci. Montaż profili słupkowych
Po zamocowaniu profili skrajnych przystępuje się do montażu profili słupkowych CW. Je również przycina się za pomocą nożyc do blachy na długość krótszą o jeden centymetr niż wysokość ściany. Wstawia się je pomiędzy profile poziome pod skosem, a następnie prostuje. Umożliwia to właściwe osadzenie słupka. Profile słupkowe rozmieszcza się gęściej niż w ścianie o konstrukcji pojedynczej. W tym wypadku jest to maksymalnie trzydzieści centymetrów.
Punkt czwarty. Płytowanie z pierwszej strony ściany
Kolejnym krokiem jest płytowanie ściany po jednej stronie. W przypadku ściany łukowej stosuje się specjalne płyty gipsowo-kartonowe o grubości sześciu i pół milimetra, zbrojonych włóknem szklanym. Należy dociąć płyty gipsowo-kartonowe na długość o dwa centymetry krótszą od wysokości ściany. Płytę umieszcza się na dwóch prostokątnych wąskich podkładkach z płyty g-k, aby płyta nie przylegała do podłogi. Kolejnym krokiem jest powolne wyginanie płyty w poprzek słupków. Następnie za pomocą blachowkrętów przytwierdza się ją do profili. Rozstaw pomiędzy blachowkrętami może wynosić maksymalnie siedemdziesiąt pięć centymetrów (dotyczy do wewnętrznej warstwy płyt). Same blachowkręty powinny mieć długość o jeden centymetr dłuższą od grubości przykręcanych płyt. Należy pamiętać, że płyty powinno się rozmieszczać w taki sposób, aby krawędzie płyt znajdowały się na środku znajdującego się za nią profilu.
Punkt piąty. Montaż izolacji (wełna mineralna)
Kolejnym etapem jest montaż izolacji. Pomiędzy słupkami umieszcza się sztywne płyty z wełny mineralnej. Wełnę docina się na szerokość większą o dwa centymetry w stosunku do rozstawu profili, ponieważ wsuwa się ją pomiędzy profile. Naddatek umożliwia solidne osadzenie izolacji.
Punkt szósty. Płytowanie z drugiej strony
Po umieszczeniu izolacji zakrywa się ją z drugiej strony płytami g-k. Montuje się je tak samo, jak wyżej opisane płyty. Trzeba pamiętać, aby połączenia pionowe pomiędzy płytami nie nakładały się na połączenia po przeciwnej stronie ściany. Następnie na pierwszą warstwę płyt nakłada się jedną warstwę masy szpachlowej na linii łączenia płyt. Kolejnym krokiem jest nałożenie drugiej warstwy płyt. Montowane są one na zakładkę, czyli łączenia drugiej warstwy płyt nie wypadają na łączeniach pierwszej warstwy, są przesunięte względem siebie o rozstaw profili. Wkręty, które mocują drugą warstwę płyt do profili, są rozstawione maksymalnie co dwadzieścia centymetrów. Muszą mieć długość o dziesięć milimetrów grubszą od sumy grubości warstw.
Punkt siódmy. Szpachlowanie połączeń płyt i wykańczanie ich powierzchni
Szpachlowanie połączeń płyt ma za zadanie połączyć płyty w jedną całość oraz zamaskować końcówki wkrętów. Pierwsze szpachlowanie, wspomniane w poprzednim punkcie, odbywa się na pierwszej warstwie płyt. Na drugiej warstwie stosowane jest kilkuwarstwowe szpachlowanie. Pierwszym krokiem jest nałożenie na linię styku płyt pionowych masy szpachlowej. Należy rozprowadzić masę równomiernie na całej długości łączenia. Szerokość pierwszej warstwy masy szpachlowej powinna wynosić około dziesięciu centymetrów. Następnie na linii styku wtapia się taśmę zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Można również zastosować taśmę zbrojącą siateczkową z włókna szklanego. W takim przypadku taśmę albo się wtapia, albo nakłada bezpośrednio na płyty, bez stosowania pierwszej warstwy masy szpachlowej. Taśma może być przyklejana bezpośrednio na płyty tylko w przypadku stosowania taśm samoprzylepnych. Po wyschnięciu na taśmę nakłada się drugą, a następnie trzecią warstwę masy szpachlowej. Trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów. Miejsca, w których znajdują się wkręty, również się szpachluje (zazwyczaj dwukrotnie). Końcowym etapem jest oszlifowanie powierzchni ściany, aby wyeliminować wszystkie nierówności.
Grafika interaktywna przedstawia etapy montażu ściany łukowej. Grafika składa się z kilku warstw, które ukazują kolejne kroki montażu.
Punkt pierwszy. Wyznaczenie położenia szkieletu ściany
W wyznaczonym miejscu wyrysowuje się na podłodze, suficie i ścianach przebieg ściany działowej. W przypadku ściany łukowej przydatne będzie zastosowanie wcześniej przygotowanego szablonu. Pozwoli to na precyzyjne przeniesienie linii z podłogi na sufit. Linia powinna wyznaczać krawędź profilu. Czynność tę nazywa się trasowaniem. Przy okazji mierzy się długość podłogi i sufitu oraz wysokość ściany. Pozwoli to na docięcie profili UW (poziomych) i CW (pionowych). Wysokość profili pionowych powinna być od około jednego do półtora centymetra mniejsza od wysokości pomieszczenia. Podczas planowania budowy ściany łukowej trzeba pamiętać, że minimalne promienie krzywizny ściany w przypadku ściany wklęsłej to sześćdziesiąt centymetrów, a w przypadku ściany wypukłej sto centymetrów.
Punkt drugi. Oklejenie taśmą akustyczną i montaż profili poziomych i przyściennych
W przypadku ściany łukowej profile poziome UW muszą zostać wygięte, aby uzyskać odpowiedni zakrzywiony kształt. W tym celu używa się specjalnych wstępnie naciętych profili do łuków ściennych. Przecina się je ręcznymi nożycami do blachy co na przykład pięć centymetrów. Gdy promień krzywizny ściany ma być większy można przeciąć je co dziesięć lub piętnaście centymetrów. Należy pamiętać, że przecięcia wykonuje się tylko po zewnętrznej stronie profilu. Przycięte profile poziome UW i przyścienne CW należy okleić od zewnętrznej strony taśmą akustyczną. Zapewni to lepszą izolacyjność akustyczną nowopowstającej ściany działowej. Co maksymalnie pięćdziesiąt centymetrów w przypadku profili UW oraz co sto centymetrów w przypadku profili CW należy w profilach wywiercić dziury wiertłem do metalu (w niektórych wstępnie naciętych profilach UW znajdują się fabryczne otwory na kołki, nie ma więc potrzeby ich wykonywania). Kolejnym krokiem jest montaż tak przygotowanych profili. W pierwszej kolejności montuje się profile poziome. W tym celu przykłada się profil do wyrysowanego wcześniej miejsca, wygina w odpowiedni sposób, a następnie zaznacza na podłodze czy suficie miejsca na kołki. Otwory rozmieszcza się co maksymalnie pięćdziesiąt centymetrów w przypadku profili UW oraz co sto centymetrów w przypadku profili CW (w niektórych wstępnie naciętych profilach UW znajdują się fabryczne otwory na kołki, nie ma więc potrzeby ich wykonywania). Następnie przykłada się profil i w wyznaczonych miejscach montuje się kołki. Tę samą czynność powtarza się dla profili przyściennych.
Punkt trzeci. Montaż profili słupkowych
Po zamocowaniu profili skrajnych przystępuje się do montażu profili słupkowych CW. Je również przycina się za pomocą nożyc do blachy na długość krótszą o jeden centymetr niż wysokość ściany. Wstawia się je pomiędzy profile poziome pod skosem, a następnie prostuje. Umożliwia to właściwe osadzenie słupka. Profile słupkowe rozmieszcza się gęściej niż w ścianie o konstrukcji pojedynczej. W tym wypadku jest to maksymalnie trzydzieści centymetrów.
Punkt czwarty. Płytowanie z pierwszej strony ściany
Kolejnym krokiem jest płytowanie ściany po jednej stronie. W przypadku ściany łukowej stosuje się specjalne płyty gipsowo-kartonowe o grubości sześciu i pół milimetra, zbrojonych włóknem szklanym. Należy dociąć płyty gipsowo-kartonowe na długość o dwa centymetry krótszą od wysokości ściany. Płytę umieszcza się na dwóch prostokątnych wąskich podkładkach z płyty g-k, aby płyta nie przylegała do podłogi. Kolejnym krokiem jest powolne wyginanie płyty w poprzek słupków. Następnie za pomocą blachowkrętów przytwierdza się ją do profili. Rozstaw pomiędzy blachowkrętami może wynosić maksymalnie siedemdziesiąt pięć centymetrów (dotyczy do wewnętrznej warstwy płyt). Same blachowkręty powinny mieć długość o jeden centymetr dłuższą od grubości przykręcanych płyt. Należy pamiętać, że płyty powinno się rozmieszczać w taki sposób, aby krawędzie płyt znajdowały się na środku znajdującego się za nią profilu.
Punkt piąty. Montaż izolacji (wełna mineralna)
Kolejnym etapem jest montaż izolacji. Pomiędzy słupkami umieszcza się sztywne płyty z wełny mineralnej. Wełnę docina się na szerokość większą o dwa centymetry w stosunku do rozstawu profili, ponieważ wsuwa się ją pomiędzy profile. Naddatek umożliwia solidne osadzenie izolacji.
Punkt szósty. Płytowanie z drugiej strony
Po umieszczeniu izolacji zakrywa się ją z drugiej strony płytami g-k. Montuje się je tak samo, jak wyżej opisane płyty. Trzeba pamiętać, aby połączenia pionowe pomiędzy płytami nie nakładały się na połączenia po przeciwnej stronie ściany. Następnie na pierwszą warstwę płyt nakłada się jedną warstwę masy szpachlowej na linii łączenia płyt. Kolejnym krokiem jest nałożenie drugiej warstwy płyt. Montowane są one na zakładkę, czyli łączenia drugiej warstwy płyt nie wypadają na łączeniach pierwszej warstwy, są przesunięte względem siebie o rozstaw profili. Wkręty, które mocują drugą warstwę płyt do profili, są rozstawione maksymalnie co dwadzieścia centymetrów. Muszą mieć długość o dziesięć milimetrów grubszą od sumy grubości warstw.
Punkt siódmy. Szpachlowanie połączeń płyt i wykańczanie ich powierzchni
Szpachlowanie połączeń płyt ma za zadanie połączyć płyty w jedną całość oraz zamaskować końcówki wkrętów. Pierwsze szpachlowanie, wspomniane w poprzednim punkcie, odbywa się na pierwszej warstwie płyt. Na drugiej warstwie stosowane jest kilkuwarstwowe szpachlowanie. Pierwszym krokiem jest nałożenie na linię styku płyt pionowych masy szpachlowej. Należy rozprowadzić masę równomiernie na całej długości łączenia. Szerokość pierwszej warstwy masy szpachlowej powinna wynosić około dziesięciu centymetrów. Następnie na linii styku wtapia się taśmę zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Można również zastosować taśmę zbrojącą siateczkową z włókna szklanego. W takim przypadku taśmę albo się wtapia, albo nakłada bezpośrednio na płyty, bez stosowania pierwszej warstwy masy szpachlowej. Taśma może być przyklejana bezpośrednio na płyty tylko w przypadku stosowania taśm samoprzylepnych. Po wyschnięciu na taśmę nakłada się drugą, a następnie trzecią warstwę masy szpachlowej. Trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów. Miejsca, w których znajdują się wkręty, również się szpachluje (zazwyczaj dwukrotnie). Końcowym etapem jest oszlifowanie powierzchni ściany, aby wyeliminować wszystkie nierówności.
Etapy montażu ściany łukowej
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
Nagranie jest tożsame z tekstem na poniższej grafice interaktywnej.
1
R1O0HPxg6eMG4
Grafika interaktywna przedstawia etapy montażu suchego tynku. Grafika składa się z kilku warstw, które ukazują kolejne kroki montażu.
Punkt pierwszy. Przygotowanie podłoża pod okładzinę
Podłoże pod suchy tynk powinno w pierwszej kolejności zostać oczyszczone i wyrównane. Następnie należy je zagruntować. Suchy tynk stosuje się tylko w przypadku ścian. Nie można stosować go do sufitu.
Punkt drugi. Wyznaczenie płaszczyzny okładziny i położenia pierwszej układanej płyty
Kolejnym krokiem jest zmierzenie wysokości ściany oraz docięcie płyt gipsowo-kartonowym na długość o około półtora centymetra krótszą od wysokości ściany.
Punkt trzeci. Przyklejanie płyt suchego tynku – metoda na placki
Metoda na placki stosowana jest na podłożach o nierównościach do dwóch centymetrów. Na ścianie należy wyznaczyć szerokość płyty. Następnie nakłada się placki kleju gipsowego. Każdy z placków powinien mieć około dziesięciu centymetrów średnicy i dwóch centymetrów grubości. Na obrzeżach wyznaczonego miejsca placki powinny być rozmieszczone co około dwadzieścia centymetrów, a w środku co około trzydzieści pięć centymetrów. Kolejnym krokiem jest przyklejenie płyty do podłoża. Płytę ustawia się na ścinkach płyt gipsowych, tak aby znajdowała się ona około 1 cm ponad podłogą oraz około 0,5 cm od sufitu. Następnie dociska się płytę do ściany, kontrolując równomierność jej przyklejenia. Korektę położenia płyt powinno się przeprowadzić do dziesięciu minut od ich przyklejenia.
Punkt czwarty. Przyklejanie płyt suchego tynku – metoda używana w przypadku równych podłoży
Metoda używana w przypadku równych podłoży stosowana jest, gdy na ścianie nie występują żadne nierówności. Klej nanosi się wtedy na ścianę (po obwodzie miejsca na płytę oraz przez jego środek) lub na płytę za pomocą pacy ząbkowanej o wysokości ząbków około dziesięciu milimetrów. Dzięki temu klej rozprowadza się równomiernie. Po jego nałożeniu następuje przyklejenie płyty w ten sam sposób, co w poprzedniej metodzie.cztery profile CW. Muszą one być oddalone od profili UA o minimum dziesięć centymetrów.
Punkt piąty. Przyklejanie płyt suchego tynku – metoda dodatkowych pasków
Metoda dodatkowych pasków jest stosowana na podłożach posiadających ponad dwucentymetrowe nierówności. W przypadku tej metody pierwszym krokiem jest wycięcie z płyty gipsowo-kartonowej pasków o szerokości około dziesięciu centymetrów. Tak przygotowane paski nakleja się na powierzchnię ściany za pomocą placków kleju. Placki powinny być rozmieszczone co około trzydzieści pięć centymetrów. Paski powinny tworzyć swego rodzaju stelaż pod płytę, to znaczy powinno się je umieścić na obrzeżach płyty oraz jeden pionowy pasek na jej środku. Kolejnym krokiem jest pokrycie przyklejonych pasów wyrównujących przy pomocy pacy ząbkowanej klejem gipsowym. Do tak przygotowanej ściany dociskamy płytę g-k w ten sam sposób, co w poprzednich metodach.
Punkt szósty. Szpachlowanie połączeń płyt i wykańczanie powierzchni okładziny
Szpachlowanie połączeń płyt ma za zadanie połączyć płyty w jedną całość. Pierwszym krokiem jest nałożenie na linię styku płyt taśmy zbrojącej siateczkowej z włókna szklanego. Następnie na taśmę nakłada się dwie warstwy masy szpachlowej. Końcowym etapem jest oszlifowanie powierzchni ściany, aby wyeliminować wszystkie nierówności.
Grafika interaktywna przedstawia etapy montażu suchego tynku. Grafika składa się z kilku warstw, które ukazują kolejne kroki montażu.
Punkt pierwszy. Przygotowanie podłoża pod okładzinę
Podłoże pod suchy tynk powinno w pierwszej kolejności zostać oczyszczone i wyrównane. Następnie należy je zagruntować. Suchy tynk stosuje się tylko w przypadku ścian. Nie można stosować go do sufitu.
Punkt drugi. Wyznaczenie płaszczyzny okładziny i położenia pierwszej układanej płyty
Kolejnym krokiem jest zmierzenie wysokości ściany oraz docięcie płyt gipsowo-kartonowym na długość o około półtora centymetra krótszą od wysokości ściany.
Punkt trzeci. Przyklejanie płyt suchego tynku – metoda na placki
Metoda na placki stosowana jest na podłożach o nierównościach do dwóch centymetrów. Na ścianie należy wyznaczyć szerokość płyty. Następnie nakłada się placki kleju gipsowego. Każdy z placków powinien mieć około dziesięciu centymetrów średnicy i dwóch centymetrów grubości. Na obrzeżach wyznaczonego miejsca placki powinny być rozmieszczone co około dwadzieścia centymetrów, a w środku co około trzydzieści pięć centymetrów. Kolejnym krokiem jest przyklejenie płyty do podłoża. Płytę ustawia się na ścinkach płyt gipsowych, tak aby znajdowała się ona około 1 cm ponad podłogą oraz około 0,5 cm od sufitu. Następnie dociska się płytę do ściany, kontrolując równomierność jej przyklejenia. Korektę położenia płyt powinno się przeprowadzić do dziesięciu minut od ich przyklejenia.
Punkt czwarty. Przyklejanie płyt suchego tynku – metoda używana w przypadku równych podłoży
Metoda używana w przypadku równych podłoży stosowana jest, gdy na ścianie nie występują żadne nierówności. Klej nanosi się wtedy na ścianę (po obwodzie miejsca na płytę oraz przez jego środek) lub na płytę za pomocą pacy ząbkowanej o wysokości ząbków około dziesięciu milimetrów. Dzięki temu klej rozprowadza się równomiernie. Po jego nałożeniu następuje przyklejenie płyty w ten sam sposób, co w poprzedniej metodzie.cztery profile CW. Muszą one być oddalone od profili UA o minimum dziesięć centymetrów.
Punkt piąty. Przyklejanie płyt suchego tynku – metoda dodatkowych pasków
Metoda dodatkowych pasków jest stosowana na podłożach posiadających ponad dwucentymetrowe nierówności. W przypadku tej metody pierwszym krokiem jest wycięcie z płyty gipsowo-kartonowej pasków o szerokości około dziesięciu centymetrów. Tak przygotowane paski nakleja się na powierzchnię ściany za pomocą placków kleju. Placki powinny być rozmieszczone co około trzydzieści pięć centymetrów. Paski powinny tworzyć swego rodzaju stelaż pod płytę, to znaczy powinno się je umieścić na obrzeżach płyty oraz jeden pionowy pasek na jej środku. Kolejnym krokiem jest pokrycie przyklejonych pasów wyrównujących przy pomocy pacy ząbkowanej klejem gipsowym. Do tak przygotowanej ściany dociskamy płytę g-k w ten sam sposób, co w poprzednich metodach.
Punkt szósty. Szpachlowanie połączeń płyt i wykańczanie powierzchni okładziny
Szpachlowanie połączeń płyt ma za zadanie połączyć płyty w jedną całość. Pierwszym krokiem jest nałożenie na linię styku płyt taśmy zbrojącej siateczkowej z włókna szklanego. Następnie na taśmę nakłada się dwie warstwy masy szpachlowej. Końcowym etapem jest oszlifowanie powierzchni ściany, aby wyeliminować wszystkie nierówności.
Etapy montażu suchego tynku
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
Nagranie jest tożsame z tekstem na poniższej grafice interaktywnej.
1
R1DfrchshTFKu
Grafika interaktywna przedstawia etapy montażu okładziny na profilach UD i CD mocowanej do podłoża. Grafika składa się z kilku warstw, które ukazują kolejne kroki montażu.
Punkt pierwszy. Wyznaczenie płaszczyzny okładziny i uchwytów mocujących
W wyznaczonym miejscu (czyli na ścianach poprzecznych i ścianie, na której wykonujemy okładzinę) wyrysowuje się na podłodze, suficie i ścianie przebieg okładziny oraz uchwytów mocujących. Czynność tę nazywa się trasowaniem. Skrajne uchwyty mocujące powinny znajdować się maksymalnie piętnaście centymetrów od ścian bocznych. Pozostałe uchwyty powinny być rozmieszczone w poziomie w odległości maksymalnie sześćdziesięciu centymetrów od siebie, a w pionie maksymalnie stu dwudziestu centymetrów. Następnie mierzy się długość podłogi i sufitu oraz wysokość ściany. Pozwoli to na docięcie profili UD (montowanych do sufitu, podłogi i ścian bocznych) i CD (montowanych do ściany). Wysokość profili CD powinna być od około jednego do półtora centymetra mniejsza od wysokości pomieszczenia.
Punkt drugi. Oklejenie taśmą akustyczną i montaż profili poziomych i przyściennych oraz uchwytów mocujących
Docięte profile poziome i przyścienne UD okleja się od zewnętrznej strony taśmą akustyczną. Zapewni to lepszą izolacyjność akustyczną nowopowstającej okładziny. Co maksymalnie osiemdziesiąt centymetrów należy w profilach wywiercić dziury wiertłem do metalu. Kolejnym krokiem jest montaż tak przygotowanych profili. W pierwszej kolejności montuje się profile poziome. W tym celu przykłada się profil do wyrysowanego wcześniej miejsca, a następnie zaznacza na podłodze czy suficie miejsca na kołki. Rozstaw otworów powinien wynosić maksymalnie osiemdziesiąt centymetrów. Kołki powinny mieć wymiary dobrane w zależności wysokości konstrukcji (profile obwodowe mają grubość ok. 0,6 mm) elementów. Kołki o wymiarach sześć na czterdzieści używane są do mocowania elementów o maksymalnej grubości dziesięciu milimetrów, a kołki o wymiarach sześć na sześćdziesiąt do elementów o grubości piętnastu milimetrów. Następnie przykłada się profil i w wyznaczonych miejscach montuje się kołki. Tę samą czynność powtarza się dla profili przyściennych. Na uchwytach mocujących ES również nakleja się taśmę akustyczną. Nakłada się ją na powierzchnię uchwytu, która będzie przyczepiona do ściany. Kolejnym krokiem jest montaż uchwytów w wyznaczonych wcześniej miejscach. Należy wywiercić w ścianie otwory, a następnie przymocować uchwyty za pomocą łączników mechanicznych dobranych w zależności od materiału, z którego zbudowana jest ściana. Dostępne do zakupu uchwyty różnią się od siebie długością ramion. Długość ta zawiera się w przedziale od sześćdziesięciu milimetrów do stu dwudziestu pięciu milimetrów. Należy dobrać takie uchwyty, aby długość ich ramion odpowiadała odległości, na jaką będzie odsunięta montowana okładzina.
Punkt trzeci. Montaż izolacji (wełna mineralna)
Kolejnym etapem jest montaż izolacji. Płyty lub maty z wełny mineralnej nabija się na zamontowane wcześniej uchwyty.
Punkt czwarty. Montaż profili słupkowych
Po zamontowaniu izolacji można przystąpić do montażu profili słupkowych CD. Profile wsuwa się w profile przysufitowe i podłogowe oraz umieszcza się je pomiędzy ramionami uchwytów i przymocowuje się je do nich dwoma blachowkrętami z końcówką samowiercącą po każdej stronie. Profile słupkowe rozmieszcza się maksymalnie co sześćdziesiąt centymetrów.
Punkt piąty. Montaż izolacji (folia PE)
Kolejnym krokiem jest montaż izolacji z folii PE. Folię nakłada się na zamontowane profile. Na profile nakleja się paski taśmy dwustronnej, a następnie nakleja folię.
Punkt szósty. Płytowanie
Kolejnym krokiem jest płytowanie ściany. Należy dociąć płyty gipsowo-kartonowe na długość o dwa centymetry krótszą od wysokości ściany. Płytę umieszcza się na dwóch prostokątnych wąskich podkładkach z płyty g-k, aby płyta nie przylegała do podłogi. Następnie za pomocą blachowkrętów przytwierdza się ją do profili. Rozstaw pomiędzy blachowkrętami może wynosić maksymalnie dwadzieścia pięć centymetrów. Same blachowkręty powinny mieć długość o jeden centymetr dłuższą od grubości przykręcanej płyty. Należy pamiętać, że płyty powinno się rozmieszczać w taki sposób, aby krawędzie płyt znajdowały się na środku znajdującego się za nią profilu. Dodatkowo, gdy pomieszczenie jest wyższe niż długość płyt, co wiąże się z zastosowaniem płyt jedna pod drugą, konieczne jest rozmieszczanie znajdujących się obok siebie płyt w taki sposób, aby połączenia poziome sąsiadujących płyt były przesunięte od siebie o minimum czterdzieści centymetrów. Takie poziome połączenia płyt muszą też zostać sfazowane (ścięte) pod kątem czterdziestu pięciu stopni na dwóch trzecich grubości płyty.
Punkt siódmy. Szpachlowanie połączeń płyt i wykańczanie powierzchni okładziny
Szpachlowanie połączeń płyt ma za zadanie połączyć płyty w jedną całość oraz zamaskować końcówki wkrętów. Pierwszym krokiem jest nałożenie na linię styku płyt pionowych masy szpachlowej. Należy rozprowadzić masę równomiernie na całej długości łączenia. Szerokość pierwszej warstwy masy szpachlowej powinna wynosić około dziesięciu centymetrów. Następnie na linii styku wtapia się taśmę zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Można również zastosować taśmę zbrojącą siateczkową z włókna szklanego. W takim przypadku taśmę albo się wtapia, albo nakłada bezpośrednio na płyty, bez stosowania pierwszej warstwy masy szpachlowej. Taśma może być przyklejana bezpośrednio na płyty tylko w przypadku stosowania taśm samoprzylepnych. Po wyschnięciu na taśmę nakłada się drugą, a następnie trzecią warstwę masy szpachlowej. Trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów. Miejsca, w których znajdują się wkręty, również się szpachluje (zazwyczaj dwukrotnie). Aby zakryć połączenia poziome, należy zwilżyć je wodą, a następnie zakryć masą szpachlową. Po wyschnięciu nakłada się jeszcze jedną warstwę masy. W kolejnym kroku łączenia przykrywa się taśmą zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Następnie nakłada się trzecią warstwę masy szpachlowej. Tu również trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów. Końcowym etapem jest oszlifowanie powierzchni ściany, aby wyeliminować wszystkie nierówności.
Grafika interaktywna przedstawia etapy montażu okładziny na profilach UD i CD mocowanej do podłoża. Grafika składa się z kilku warstw, które ukazują kolejne kroki montażu.
Punkt pierwszy. Wyznaczenie płaszczyzny okładziny i uchwytów mocujących
W wyznaczonym miejscu (czyli na ścianach poprzecznych i ścianie, na której wykonujemy okładzinę) wyrysowuje się na podłodze, suficie i ścianie przebieg okładziny oraz uchwytów mocujących. Czynność tę nazywa się trasowaniem. Skrajne uchwyty mocujące powinny znajdować się maksymalnie piętnaście centymetrów od ścian bocznych. Pozostałe uchwyty powinny być rozmieszczone w poziomie w odległości maksymalnie sześćdziesięciu centymetrów od siebie, a w pionie maksymalnie stu dwudziestu centymetrów. Następnie mierzy się długość podłogi i sufitu oraz wysokość ściany. Pozwoli to na docięcie profili UD (montowanych do sufitu, podłogi i ścian bocznych) i CD (montowanych do ściany). Wysokość profili CD powinna być od około jednego do półtora centymetra mniejsza od wysokości pomieszczenia.
Punkt drugi. Oklejenie taśmą akustyczną i montaż profili poziomych i przyściennych oraz uchwytów mocujących
Docięte profile poziome i przyścienne UD okleja się od zewnętrznej strony taśmą akustyczną. Zapewni to lepszą izolacyjność akustyczną nowopowstającej okładziny. Co maksymalnie osiemdziesiąt centymetrów należy w profilach wywiercić dziury wiertłem do metalu. Kolejnym krokiem jest montaż tak przygotowanych profili. W pierwszej kolejności montuje się profile poziome. W tym celu przykłada się profil do wyrysowanego wcześniej miejsca, a następnie zaznacza na podłodze czy suficie miejsca na kołki. Rozstaw otworów powinien wynosić maksymalnie osiemdziesiąt centymetrów. Kołki powinny mieć wymiary dobrane w zależności wysokości konstrukcji (profile obwodowe mają grubość ok. 0,6 mm) elementów. Kołki o wymiarach sześć na czterdzieści używane są do mocowania elementów o maksymalnej grubości dziesięciu milimetrów, a kołki o wymiarach sześć na sześćdziesiąt do elementów o grubości piętnastu milimetrów. Następnie przykłada się profil i w wyznaczonych miejscach montuje się kołki. Tę samą czynność powtarza się dla profili przyściennych. Na uchwytach mocujących ES również nakleja się taśmę akustyczną. Nakłada się ją na powierzchnię uchwytu, która będzie przyczepiona do ściany. Kolejnym krokiem jest montaż uchwytów w wyznaczonych wcześniej miejscach. Należy wywiercić w ścianie otwory, a następnie przymocować uchwyty za pomocą łączników mechanicznych dobranych w zależności od materiału, z którego zbudowana jest ściana. Dostępne do zakupu uchwyty różnią się od siebie długością ramion. Długość ta zawiera się w przedziale od sześćdziesięciu milimetrów do stu dwudziestu pięciu milimetrów. Należy dobrać takie uchwyty, aby długość ich ramion odpowiadała odległości, na jaką będzie odsunięta montowana okładzina.
Punkt trzeci. Montaż izolacji (wełna mineralna)
Kolejnym etapem jest montaż izolacji. Płyty lub maty z wełny mineralnej nabija się na zamontowane wcześniej uchwyty.
Punkt czwarty. Montaż profili słupkowych
Po zamontowaniu izolacji można przystąpić do montażu profili słupkowych CD. Profile wsuwa się w profile przysufitowe i podłogowe oraz umieszcza się je pomiędzy ramionami uchwytów i przymocowuje się je do nich dwoma blachowkrętami z końcówką samowiercącą po każdej stronie. Profile słupkowe rozmieszcza się maksymalnie co sześćdziesiąt centymetrów.
Punkt piąty. Montaż izolacji (folia PE)
Kolejnym krokiem jest montaż izolacji z folii PE. Folię nakłada się na zamontowane profile. Na profile nakleja się paski taśmy dwustronnej, a następnie nakleja folię.
Punkt szósty. Płytowanie
Kolejnym krokiem jest płytowanie ściany. Należy dociąć płyty gipsowo-kartonowe na długość o dwa centymetry krótszą od wysokości ściany. Płytę umieszcza się na dwóch prostokątnych wąskich podkładkach z płyty g-k, aby płyta nie przylegała do podłogi. Następnie za pomocą blachowkrętów przytwierdza się ją do profili. Rozstaw pomiędzy blachowkrętami może wynosić maksymalnie dwadzieścia pięć centymetrów. Same blachowkręty powinny mieć długość o jeden centymetr dłuższą od grubości przykręcanej płyty. Należy pamiętać, że płyty powinno się rozmieszczać w taki sposób, aby krawędzie płyt znajdowały się na środku znajdującego się za nią profilu. Dodatkowo, gdy pomieszczenie jest wyższe niż długość płyt, co wiąże się z zastosowaniem płyt jedna pod drugą, konieczne jest rozmieszczanie znajdujących się obok siebie płyt w taki sposób, aby połączenia poziome sąsiadujących płyt były przesunięte od siebie o minimum czterdzieści centymetrów. Takie poziome połączenia płyt muszą też zostać sfazowane (ścięte) pod kątem czterdziestu pięciu stopni na dwóch trzecich grubości płyty.
Punkt siódmy. Szpachlowanie połączeń płyt i wykańczanie powierzchni okładziny
Szpachlowanie połączeń płyt ma za zadanie połączyć płyty w jedną całość oraz zamaskować końcówki wkrętów. Pierwszym krokiem jest nałożenie na linię styku płyt pionowych masy szpachlowej. Należy rozprowadzić masę równomiernie na całej długości łączenia. Szerokość pierwszej warstwy masy szpachlowej powinna wynosić około dziesięciu centymetrów. Następnie na linii styku wtapia się taśmę zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Można również zastosować taśmę zbrojącą siateczkową z włókna szklanego. W takim przypadku taśmę albo się wtapia, albo nakłada bezpośrednio na płyty, bez stosowania pierwszej warstwy masy szpachlowej. Taśma może być przyklejana bezpośrednio na płyty tylko w przypadku stosowania taśm samoprzylepnych. Po wyschnięciu na taśmę nakłada się drugą, a następnie trzecią warstwę masy szpachlowej. Trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów. Miejsca, w których znajdują się wkręty, również się szpachluje (zazwyczaj dwukrotnie). Aby zakryć połączenia poziome, należy zwilżyć je wodą, a następnie zakryć masą szpachlową. Po wyschnięciu nakłada się jeszcze jedną warstwę masy. W kolejnym kroku łączenia przykrywa się taśmą zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Następnie nakłada się trzecią warstwę masy szpachlowej. Tu również trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów. Końcowym etapem jest oszlifowanie powierzchni ściany, aby wyeliminować wszystkie nierówności.
Etapy montażu okładziny na profilach UD i CD mocowanej do podłoża
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
Nagranie jest tożsame z tekstem na poniższej grafice interaktywnej.
1
R1ZFNAHnWnkuH
Grafika interaktywna przedstawia etapy montażu okładziny na profilach kapeluszowych. Grafika składa się z kilku warstw, które ukazują kolejne kroki montażu.
Punkt pierwszy. Wyznaczenie płaszczyzny okładziny
W wyznaczonym miejscu przy ścianie wyrysowuje się na ścianie miejsca montażu profili kapeluszowych. Powinno się je rozstawiać maksymalnie co sześćdziesiąt centymetrów z uwzględnieniem skrajnych profili umieszczonych bezpośrednio przy ścianach bocznych. Czynność tę nazywa się trasowaniem. Następnie mierzy się wysokość ściany. Pozwoli to na docięcie profili kapeluszowych. Wysokość profili powinna być od około jednego do półtora centymetra mniejsza od wysokości pomieszczenia.
Punkt drugi. Montaż profili kapeluszowych
Na spodnią stronę profili należy nakleić taśmę akustyczną, a następnie tak przygotowane profile zamontować w wytrasowanych miejscach na ścianie. Należy wywiercić w ścianie otwory, a następnie przymocować profile za pomocą łączników mechanicznych dobranych w zależności od materiału, z którego zbudowana jest ściana. Otwory powinny być rozmieszczone po obu stronach profili, w odległości od siebie wynoszącej maksymalnie sto centymetrów.
Punkt trzeci. Płytowanie
Kolejnym krokiem jest płytowanie ściany. Należy dociąć płyty gipsowo-kartonowe na długość o dwa centymetry krótszą od wysokości ściany. Płytę umieszcza się na dwóch prostokątnych wąskich podkładkach z płyty g-k, aby płyta nie przylegała do podłogi. Następnie za pomocą blachowkrętów przytwierdza się ją do profili. Rozstaw pomiędzy blachowkrętami może wynosić maksymalnie dwadzieścia pięć centymetrów. Same blachowkręty powinny mieć długość o jeden centymetr dłuższą od grubości przykręcanej płyty. Należy pamiętać, że płyty powinno się rozmieszczać w taki sposób, aby krawędzie płyt znajdowały się na środku znajdującego się za nią profilu. Dodatkowo, gdy pomieszczenie jest wyższe niż długość płyt, co wiąże się z zastosowaniem płyt jedna pod drugą, konieczne jest rozmieszczanie znajdujących się obok siebie płyt w taki sposób, aby połączenia poziome sąsiadujących płyt były przesunięte od siebie o minimum czterdzieści centymetrów. Takie poziome połączenia płyt muszą też zostać sfazowane (ścięte) pod kątem czterdziestu pięciu stopni na dwóch trzecich grubości płyty.
Punkt czwarty. Szpachlowanie połączeń płyt i wykańczanie ich powierzchni
Szpachlowanie połączeń płyt ma za zadanie połączyć płyty w jedną całość oraz zamaskować końcówki wkrętów. Pierwszym krokiem jest nałożenie na linię styku płyt pionowych masy szpachlowej. Należy rozprowadzić masę równomiernie na całej długości łączenia. Szerokość pierwszej warstwy masy szpachlowej powinna wynosić około dziesięciu centymetrów. Następnie na linii styku wtapia się taśmę zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Można również zastosować taśmę zbrojącą siateczkową z włókna szklanego. W takim przypadku taśmę albo się wtapia, albo nakłada bezpośrednio na płyty, bez stosowania pierwszej warstwy masy szpachlowej. Taśma może być przyklejana bezpośrednio na płyty tylko w przypadku stosowania taśm samoprzylepnych. Po wyschnięciu na taśmę nakłada się drugą, a następnie trzecią warstwę masy szpachlowej. Trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów. Miejsca, w których znajdują się wkręty, również się szpachluje (zazwyczaj dwukrotnie). Aby zakryć połączenia poziome, należy zwilżyć je wodą, a następnie zakryć masą szpachlową. Po wyschnięciu nakłada się jeszcze jedną warstwę masy. W kolejnym kroku łączenia przykrywa się taśmą zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Następnie nakłada się trzecią warstwę masy szpachlowej. Tu również trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów. Końcowym etapem jest oszlifowanie powierzchni ściany, aby wyeliminować wszystkie nierówności.
Grafika interaktywna przedstawia etapy montażu okładziny na profilach kapeluszowych. Grafika składa się z kilku warstw, które ukazują kolejne kroki montażu.
Punkt pierwszy. Wyznaczenie płaszczyzny okładziny
W wyznaczonym miejscu przy ścianie wyrysowuje się na ścianie miejsca montażu profili kapeluszowych. Powinno się je rozstawiać maksymalnie co sześćdziesiąt centymetrów z uwzględnieniem skrajnych profili umieszczonych bezpośrednio przy ścianach bocznych. Czynność tę nazywa się trasowaniem. Następnie mierzy się wysokość ściany. Pozwoli to na docięcie profili kapeluszowych. Wysokość profili powinna być od około jednego do półtora centymetra mniejsza od wysokości pomieszczenia.
Punkt drugi. Montaż profili kapeluszowych
Na spodnią stronę profili należy nakleić taśmę akustyczną, a następnie tak przygotowane profile zamontować w wytrasowanych miejscach na ścianie. Należy wywiercić w ścianie otwory, a następnie przymocować profile za pomocą łączników mechanicznych dobranych w zależności od materiału, z którego zbudowana jest ściana. Otwory powinny być rozmieszczone po obu stronach profili, w odległości od siebie wynoszącej maksymalnie sto centymetrów.
Punkt trzeci. Płytowanie
Kolejnym krokiem jest płytowanie ściany. Należy dociąć płyty gipsowo-kartonowe na długość o dwa centymetry krótszą od wysokości ściany. Płytę umieszcza się na dwóch prostokątnych wąskich podkładkach z płyty g-k, aby płyta nie przylegała do podłogi. Następnie za pomocą blachowkrętów przytwierdza się ją do profili. Rozstaw pomiędzy blachowkrętami może wynosić maksymalnie dwadzieścia pięć centymetrów. Same blachowkręty powinny mieć długość o jeden centymetr dłuższą od grubości przykręcanej płyty. Należy pamiętać, że płyty powinno się rozmieszczać w taki sposób, aby krawędzie płyt znajdowały się na środku znajdującego się za nią profilu. Dodatkowo, gdy pomieszczenie jest wyższe niż długość płyt, co wiąże się z zastosowaniem płyt jedna pod drugą, konieczne jest rozmieszczanie znajdujących się obok siebie płyt w taki sposób, aby połączenia poziome sąsiadujących płyt były przesunięte od siebie o minimum czterdzieści centymetrów. Takie poziome połączenia płyt muszą też zostać sfazowane (ścięte) pod kątem czterdziestu pięciu stopni na dwóch trzecich grubości płyty.
Punkt czwarty. Szpachlowanie połączeń płyt i wykańczanie ich powierzchni
Szpachlowanie połączeń płyt ma za zadanie połączyć płyty w jedną całość oraz zamaskować końcówki wkrętów. Pierwszym krokiem jest nałożenie na linię styku płyt pionowych masy szpachlowej. Należy rozprowadzić masę równomiernie na całej długości łączenia. Szerokość pierwszej warstwy masy szpachlowej powinna wynosić około dziesięciu centymetrów. Następnie na linii styku wtapia się taśmę zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Można również zastosować taśmę zbrojącą siateczkową z włókna szklanego. W takim przypadku taśmę albo się wtapia, albo nakłada bezpośrednio na płyty, bez stosowania pierwszej warstwy masy szpachlowej. Taśma może być przyklejana bezpośrednio na płyty tylko w przypadku stosowania taśm samoprzylepnych. Po wyschnięciu na taśmę nakłada się drugą, a następnie trzecią warstwę masy szpachlowej. Trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów. Miejsca, w których znajdują się wkręty, również się szpachluje (zazwyczaj dwukrotnie). Aby zakryć połączenia poziome, należy zwilżyć je wodą, a następnie zakryć masą szpachlową. Po wyschnięciu nakłada się jeszcze jedną warstwę masy. W kolejnym kroku łączenia przykrywa się taśmą zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Następnie nakłada się trzecią warstwę masy szpachlowej. Tu również trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów. Końcowym etapem jest oszlifowanie powierzchni ściany, aby wyeliminować wszystkie nierówności.
Etapy montażu okładziny na profilach kapeluszowych
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
Nagranie jest tożsame z tekstem na poniższej grafice interaktywnej.
1
R3qz5kRFpXkXL
Grafika interaktywna przedstawia etapy montażu przedścianki na profilach UW i CW. Grafika składa się z kilku warstw, które ukazują kolejne kroki montażu.
Punkt pierwszy. Wyznaczenie położenia szkieletu przedścianki
W wyznaczonym miejscu wyrysowuje się na podłodze, suficie i ścianach obwód przedścianki. Linia powinna wyznaczać krawędź profilu. Czynność tę nazywa się trasowaniem. Przy okazji mierzy się długość podłogi i sufitu oraz wysokość ściany. Pozwoli to na docięcie profili UW (poziomych) i CW (pionowych). Wysokość profili pionowych powinna być od około jednego do półtora centymetra mniejsza od wysokości pomieszczenia.
Punkt drugi. Oklejenie taśmą akustyczną i montaż profili poziomych i przyściennych
Profile poziome UW i przyścienne CW należy okleić od zewnętrznej strony taśmą akustyczną. Zapewni to lepszą izolacyjność akustyczną nowopowstającej przedścianki. Co maksymalnie sto centymetrów należy w profilach wywiercić dziury wiertłem do metalu. Kolejnym krokiem jest montaż tak przygotowanych profili. W pierwszej kolejności montuje się profile poziome. W tym celu przykłada się profil do wyrysowanego wcześniej miejsca, a następnie zaznacza na podłodze czy suficie miejsca na kołki. Kołki powinny być rozstawione co maksymalne sto centymetrów i mieć wymiary dobrane w zależności od wysokości konstrukcji (profile obwodowe mają grubość ok. 0,6 mm) elementów. Kołki o wymiarach sześć na czterdzieści używane są do mocowania elementów o maksymalnej grubości dziesięciu milimetrów, a kołki o wymiarach sześć na sześćdziesiąt do elementów o grubości piętnastu milimetrów. Następnie przykłada się profil i w wyznaczonych miejscach montuje się kołki. Tę samą czynność powtarza się dla profili przyściennych.
Punkt trzeci. Montaż profili słupkowych
Po zamocowaniu profili skrajnych przystępuje się do montażu profili słupkowych CW. Je również przycina się za pomocą nożyc do blachy na długość krótszą o jeden centymetr niż wysokość ściany. Wstawia się je pomiędzy profile poziome pod skosem, a następnie prostuje. Umożliwia to właściwe osadzenie słupka. Rozstaw profili zależny jest od rodzaju zastosowanych płyt, wysokości ściany i planowanego jej obciążenia, w przypadku płyt g-k może wynosić 30/40/60 cm. Profile słupkowe najczęściej rozmieszcza się co maksymalnie sześćdziesiąt centymetrów.
Punkt czwarty. Montaż izolacji (wełna mineralna i folia PE)
Kolejnym etapem jest montaż izolacji. Pomiędzy słupkami umieszcza się sztywne płyty z wełny mineralnej. Wełnę docina się na szerokość większą o dwa centymetry w stosunku do rozstawu profili, ponieważ wsuwa się ją pomiędzy profile. Naddatek umożliwia solidne osadzenie izolacji. Jeśli przedścianka będzie dostawiana do ściany zewnętrznej, warto zamontować folię paroizolacyjną. Folię nakłada się na zamontowane profile. Na profile nakleja się paski taśmy dwustronnej, a następnie nakleja folię na minimum piętnastocentymetrowy zakład.
Punkt piąty. Płytowanie
Kolejnym krokiem jest płytowanie przedścianki. Należy dociąć płyty gipsowo-kartonowe na długość o dwa centymetry krótszą od wysokości ściany. Płytę umieszcza się na dwóch prostokątnych wąskich podkładkach z płyty g-k, aby płyta nie przylegała do podłogi. Następnie za pomocą blachowkrętów przytwierdza się ją do profili. Rozstaw pomiędzy blachowkrętami może wynosić maksymalnie dwadzieścia pięć centymetrów. Same blachowkręty powinny mieć długość o jeden centymetr dłuższą od grubości przykręcanej płyty. Należy pamiętać, że płyty powinno się rozmieszczać w taki sposób, aby krawędzie płyt znajdowały się na środku znajdującego się za nią profilu. Dodatkowo, gdy pomieszczenie jest wyższe niż długość płyt, co wiąże się z zastosowaniem płyt jedna pod drugą, konieczne jest rozmieszczanie znajdujących się obok siebie płyt w taki sposób, aby połączenia poziome sąsiadujących płyt były przesunięte od siebie o minimum czterdzieści centymetrów. Takie poziome połączenia płyt muszą też zostać sfazowane (ścięte) pod kątem czterdziestu pięciu stopni na dwóch trzecich grubości płyty. Przy otworach drzwiowych płyty należy dociąć w kształt litery L. Płyt nie przykręcamy do profili ościeżnicowych.
Punkt szósty. Szpachlowanie połączeń płyt i wykańczanie ich powierzchni
Szpachlowanie połączeń płyt ma za zadanie połączyć płyty w jedną całość oraz zamaskować końcówki wkrętów. Pierwszym krokiem jest nałożenie na linię styku płyt pionowych masy szpachlowej. Należy rozprowadzić masę równomiernie na całej długości łączenia. Szerokość pierwszej warstwy masy szpachlowej powinna wynosić około dziesięciu centymetrów. Następnie na linii styku wtapia się taśmę zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Można również zastosować taśmę zbrojącą siateczkową z włókna szklanego. W takim przypadku taśmę albo się wtapia, albo nakłada bezpośrednio na płyty, bez stosowania pierwszej warstwy masy szpachlowej. Taśma może być przyklejana bezpośrednio na płyty tylko w przypadku stosowania taśm samoprzylepnych. Po wyschnięciu na taśmę nakłada się drugą, a następnie trzecią warstwę masy szpachlowej. Trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów. Miejsca, w których znajdują się wkręty, również się szpachluje (zazwyczaj dwukrotnie). Aby zakryć połączenia poziome, należy zwilżyć je wodą, a następnie zakryć masą szpachlową. Po wyschnięciu nakłada się jeszcze jedną warstwę masy. W kolejnym kroku łączenia przykrywa się taśmą zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Następnie nakłada się trzecią warstwę masy szpachlowej. Tu również trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów. Końcowym etapem jest oszlifowanie powierzchni ściany, aby wyeliminować wszystkie nierówności.
Grafika interaktywna przedstawia etapy montażu przedścianki na profilach UW i CW. Grafika składa się z kilku warstw, które ukazują kolejne kroki montażu.
Punkt pierwszy. Wyznaczenie położenia szkieletu przedścianki
W wyznaczonym miejscu wyrysowuje się na podłodze, suficie i ścianach obwód przedścianki. Linia powinna wyznaczać krawędź profilu. Czynność tę nazywa się trasowaniem. Przy okazji mierzy się długość podłogi i sufitu oraz wysokość ściany. Pozwoli to na docięcie profili UW (poziomych) i CW (pionowych). Wysokość profili pionowych powinna być od około jednego do półtora centymetra mniejsza od wysokości pomieszczenia.
Punkt drugi. Oklejenie taśmą akustyczną i montaż profili poziomych i przyściennych
Profile poziome UW i przyścienne CW należy okleić od zewnętrznej strony taśmą akustyczną. Zapewni to lepszą izolacyjność akustyczną nowopowstającej przedścianki. Co maksymalnie sto centymetrów należy w profilach wywiercić dziury wiertłem do metalu. Kolejnym krokiem jest montaż tak przygotowanych profili. W pierwszej kolejności montuje się profile poziome. W tym celu przykłada się profil do wyrysowanego wcześniej miejsca, a następnie zaznacza na podłodze czy suficie miejsca na kołki. Kołki powinny być rozstawione co maksymalne sto centymetrów i mieć wymiary dobrane w zależności od wysokości konstrukcji (profile obwodowe mają grubość ok. 0,6 mm) elementów. Kołki o wymiarach sześć na czterdzieści używane są do mocowania elementów o maksymalnej grubości dziesięciu milimetrów, a kołki o wymiarach sześć na sześćdziesiąt do elementów o grubości piętnastu milimetrów. Następnie przykłada się profil i w wyznaczonych miejscach montuje się kołki. Tę samą czynność powtarza się dla profili przyściennych.
Punkt trzeci. Montaż profili słupkowych
Po zamocowaniu profili skrajnych przystępuje się do montażu profili słupkowych CW. Je również przycina się za pomocą nożyc do blachy na długość krótszą o jeden centymetr niż wysokość ściany. Wstawia się je pomiędzy profile poziome pod skosem, a następnie prostuje. Umożliwia to właściwe osadzenie słupka. Rozstaw profili zależny jest od rodzaju zastosowanych płyt, wysokości ściany i planowanego jej obciążenia, w przypadku płyt g-k może wynosić 30/40/60 cm. Profile słupkowe najczęściej rozmieszcza się co maksymalnie sześćdziesiąt centymetrów.
Punkt czwarty. Montaż izolacji (wełna mineralna i folia PE)
Kolejnym etapem jest montaż izolacji. Pomiędzy słupkami umieszcza się sztywne płyty z wełny mineralnej. Wełnę docina się na szerokość większą o dwa centymetry w stosunku do rozstawu profili, ponieważ wsuwa się ją pomiędzy profile. Naddatek umożliwia solidne osadzenie izolacji. Jeśli przedścianka będzie dostawiana do ściany zewnętrznej, warto zamontować folię paroizolacyjną. Folię nakłada się na zamontowane profile. Na profile nakleja się paski taśmy dwustronnej, a następnie nakleja folię na minimum piętnastocentymetrowy zakład.
Punkt piąty. Płytowanie
Kolejnym krokiem jest płytowanie przedścianki. Należy dociąć płyty gipsowo-kartonowe na długość o dwa centymetry krótszą od wysokości ściany. Płytę umieszcza się na dwóch prostokątnych wąskich podkładkach z płyty g-k, aby płyta nie przylegała do podłogi. Następnie za pomocą blachowkrętów przytwierdza się ją do profili. Rozstaw pomiędzy blachowkrętami może wynosić maksymalnie dwadzieścia pięć centymetrów. Same blachowkręty powinny mieć długość o jeden centymetr dłuższą od grubości przykręcanej płyty. Należy pamiętać, że płyty powinno się rozmieszczać w taki sposób, aby krawędzie płyt znajdowały się na środku znajdującego się za nią profilu. Dodatkowo, gdy pomieszczenie jest wyższe niż długość płyt, co wiąże się z zastosowaniem płyt jedna pod drugą, konieczne jest rozmieszczanie znajdujących się obok siebie płyt w taki sposób, aby połączenia poziome sąsiadujących płyt były przesunięte od siebie o minimum czterdzieści centymetrów. Takie poziome połączenia płyt muszą też zostać sfazowane (ścięte) pod kątem czterdziestu pięciu stopni na dwóch trzecich grubości płyty. Przy otworach drzwiowych płyty należy dociąć w kształt litery L. Płyt nie przykręcamy do profili ościeżnicowych.
Punkt szósty. Szpachlowanie połączeń płyt i wykańczanie ich powierzchni
Szpachlowanie połączeń płyt ma za zadanie połączyć płyty w jedną całość oraz zamaskować końcówki wkrętów. Pierwszym krokiem jest nałożenie na linię styku płyt pionowych masy szpachlowej. Należy rozprowadzić masę równomiernie na całej długości łączenia. Szerokość pierwszej warstwy masy szpachlowej powinna wynosić około dziesięciu centymetrów. Następnie na linii styku wtapia się taśmę zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Można również zastosować taśmę zbrojącą siateczkową z włókna szklanego. W takim przypadku taśmę albo się wtapia, albo nakłada bezpośrednio na płyty, bez stosowania pierwszej warstwy masy szpachlowej. Taśma może być przyklejana bezpośrednio na płyty tylko w przypadku stosowania taśm samoprzylepnych. Po wyschnięciu na taśmę nakłada się drugą, a następnie trzecią warstwę masy szpachlowej. Trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów. Miejsca, w których znajdują się wkręty, również się szpachluje (zazwyczaj dwukrotnie). Aby zakryć połączenia poziome, należy zwilżyć je wodą, a następnie zakryć masą szpachlową. Po wyschnięciu nakłada się jeszcze jedną warstwę masy. W kolejnym kroku łączenia przykrywa się taśmą zbrojącą papierową lub z włókna szklanego. Następnie nakłada się trzecią warstwę masy szpachlowej. Tu również trzecia warstwa powinna mieć od dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów. Końcowym etapem jest oszlifowanie powierzchni ściany, aby wyeliminować wszystkie nierówności.
Etapy montażu przedścianki na profilach UW i CW
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
1. Ściana działowa z jednowarstwowym poszyciem z płyt gipsowo‑kartonowych
Wstaw tekst na ilustrację
1. Ściana działowa z jednowarstwowym poszyciem z płyt gipsowo‑kartonowych
RhmlsDY1Zs5kK1
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY 3.0.
R1FRDumF9x7gF1
Dopasuj oznaczenia do nazw profili, które stosowane są do budowy ściany działowej z jednowarstwowym poszyciem z płyt gipsowo-kartonowych. UW Możliwe odpowiedzi: 1. Profil poziomy, 2. Profil pionowy CW Możliwe odpowiedzi: 1. Profil poziomy, 2. Profil pionowy
Dopasuj oznaczenia do nazw profili, które stosowane są do budowy ściany działowej z jednowarstwowym poszyciem z płyt gipsowo-kartonowych. UW Możliwe odpowiedzi: 1. Profil poziomy, 2. Profil pionowy CW Możliwe odpowiedzi: 1. Profil poziomy, 2. Profil pionowy
3. Ściany działowe
Test
3. Ściany działowe
Rozwiąż test samosprawdzający58100Brawo! Bezbłędnie rozwiązałeś test.Nie wszystkie odpowiedzi były poprawne. Spróbuj ponownie.
Test
Rozwiąż test samosprawdzający
Test z pytaniami jednokrotnego i wielokrotnego wyboru.
Liczba pytań:
5
Limit czasu:
8 min
Pozostało prób:
1/1
Twój ostatni wynik:
-
Rozwiąż test samosprawdzający
Pytanie
1/5
Pozostało czasu
0:00
Twój ostatni wynik
-
Jak nazywa się proces wyznaczania położenia ściany? Wskaż prawidłową odpowiedź. Możliwe odpowiedzi: 1. Trasowanie., 2. Profilowanie., 3. Wyrysowywanie.
Które profile okleja się taśmą akustyczną podczas montażu ściany działowej o konstrukcji pojedynczej? Wskaż wszystkie prawidłowe odpowiedzi. Możliwe odpowiedzi: 1. Profile poziome., 2. Profile pionowe przyścienne., 3. Profile słupkowe.
Co maksymalnie ile centymetrów rozmieszcza się profile słupkowe w ściance działowej o konstrukcji pojedynczej? Wskaż prawidłową odpowiedź. Możliwe odpowiedzi: 1. 60 cm., 2. 80 cm., 3. 70 cm.
Jakimi literami oznacza się profile ościeżnicowe? Wskaż prawidłową odpowiedź. Możliwe odpowiedzi: 1. UA, 2. UE, 3. AU
Jaką wysokość powinny mieć płyty gipsowo-kartonowe podczas montażu ścianki działowej? Wskaż prawidłową odpowiedź. Możliwe odpowiedzi: 1. O dwa centymetry krótszą od wysokości ściany., 2. Równą wysokości ściany., 3. O cztery centymetry krótszą od wysokości ściany.
4. Płytowanie
Wstaw w tekst
4. Płytowanie
R4R5a06KkaRYS2
Przeciągnij odpowiednie słowa, aby uzupełnić luki w tekście dotyczącym płytowania. Należy dociąć płyty gipsowo-kartonowe na długość o 1. warstwy izolacyjnej, 2. kołkami, 3. profili, 4. blachowkrętami, 5. śrubami, 6. dwa, 7. trzydzieści pięć, 8. kołków rozporowych, 9. śrub, 10. dwadzieścia pięć, 11. blachowkrętów cm krótszą od wysokości ściany. Płytę umieszcza się na dwóch prostokątnych wąskich podkładkach z płyty g-k, aby płyta nie przylegała do podłogi. Następnie za pomocą 1. warstwy izolacyjnej, 2. kołkami, 3. profili, 4. blachowkrętami, 5. śrubami, 6. dwa, 7. trzydzieści pięć, 8. kołków rozporowych, 9. śrub, 10. dwadzieścia pięć, 11. blachowkrętów przytwierdza się ją do 1. warstwy izolacyjnej, 2. kołkami, 3. profili, 4. blachowkrętami, 5. śrubami, 6. dwa, 7. trzydzieści pięć, 8. kołków rozporowych, 9. śrub, 10. dwadzieścia pięć, 11. blachowkrętów. Rozstaw pomiędzy 1. warstwy izolacyjnej, 2. kołkami, 3. profili, 4. blachowkrętami, 5. śrubami, 6. dwa, 7. trzydzieści pięć, 8. kołków rozporowych, 9. śrub, 10. dwadzieścia pięć, 11. blachowkrętów może wynosić maksymalnie 1. warstwy izolacyjnej, 2. kołkami, 3. profili, 4. blachowkrętami, 5. śrubami, 6. dwa, 7. trzydzieści pięć, 8. kołków rozporowych, 9. śrub, 10. dwadzieścia pięć, 11. blachowkrętów cm.
Przeciągnij odpowiednie słowa, aby uzupełnić luki w tekście dotyczącym płytowania. Należy dociąć płyty gipsowo-kartonowe na długość o 1. warstwy izolacyjnej, 2. kołkami, 3. profili, 4. blachowkrętami, 5. śrubami, 6. dwa, 7. trzydzieści pięć, 8. kołków rozporowych, 9. śrub, 10. dwadzieścia pięć, 11. blachowkrętów cm krótszą od wysokości ściany. Płytę umieszcza się na dwóch prostokątnych wąskich podkładkach z płyty g-k, aby płyta nie przylegała do podłogi. Następnie za pomocą 1. warstwy izolacyjnej, 2. kołkami, 3. profili, 4. blachowkrętami, 5. śrubami, 6. dwa, 7. trzydzieści pięć, 8. kołków rozporowych, 9. śrub, 10. dwadzieścia pięć, 11. blachowkrętów przytwierdza się ją do 1. warstwy izolacyjnej, 2. kołkami, 3. profili, 4. blachowkrętami, 5. śrubami, 6. dwa, 7. trzydzieści pięć, 8. kołków rozporowych, 9. śrub, 10. dwadzieścia pięć, 11. blachowkrętów. Rozstaw pomiędzy 1. warstwy izolacyjnej, 2. kołkami, 3. profili, 4. blachowkrętami, 5. śrubami, 6. dwa, 7. trzydzieści pięć, 8. kołków rozporowych, 9. śrub, 10. dwadzieścia pięć, 11. blachowkrętów może wynosić maksymalnie 1. warstwy izolacyjnej, 2. kołkami, 3. profili, 4. blachowkrętami, 5. śrubami, 6. dwa, 7. trzydzieści pięć, 8. kołków rozporowych, 9. śrub, 10. dwadzieścia pięć, 11. blachowkrętów cm.
5. Montaż ścian
Zaznaczanie komórek tabeli
5. Montaż ścian
R1UA0DKkLFWkI2
Łączenie par. Oceń, czy poniższe zdania są prawdziwe czy fałszywe.. Podczas montażu ściany łukowej nacina się profile poziome UW z zewnętrznej i wewnętrznej strony w celu ich wygięcia.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Profile UD w okładzinie na profilach UD i CD montuje się do sufitu, podłogi i ścian bocznych.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Pionowe łączenia płyt gipsowo-kartonowych podczas budowy ściany działowej muszą zostać sfazowane.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Folię paroizolacyjną montuje się do profili za pomocą taśmy samoprzylepnej.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz
Łączenie par. Oceń, czy poniższe zdania są prawdziwe czy fałszywe.. Podczas montażu ściany łukowej nacina się profile poziome UW z zewnętrznej i wewnętrznej strony w celu ich wygięcia.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Profile UD w okładzinie na profilach UD i CD montuje się do sufitu, podłogi i ścian bocznych.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Pionowe łączenia płyt gipsowo-kartonowych podczas budowy ściany działowej muszą zostać sfazowane.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Folię paroizolacyjną montuje się do profili za pomocą taśmy samoprzylepnej.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz