Ajschylos, Sofokles, Eurypides – przedstawiciele tragedii greckiej

Ilustracja interaktywna przedstawia „Teatr w starożytnej Grecji”. Rysunek jest w kolorze szarym na białym tle. Przedstawia półkole, w którym są dwa szare półkola podzielone na wąskie i szerokie paski oraz trzy białe, wąskie półkola. Otaczają one koło, pod którym znajduje się prostokąt z wysuniętymi do przodu dwoma kwadratami. Na ilustracji znajduje się czternaście nazw elementów w teatrze greckim wraz z liniami, które je wskazują. Okrąg na środku to „Orchestra”. W nim znajduje się mniejszy okrąg z napisem „Thymele”. Prostokąt na dole to „Scena”, a wysunięte kwadraty to „Paraskenia (scena boczna)”. Przed sceną jest „Proskenion”, a obok sceny bocznej jest „Parodos”. Na dole półkola jest „Przypora” oraz „Mur oporowy”. Białe, wąskie półkola to „Diazomata”, a dół drugiego szarego półkola to „Prohedria”. Obwódka dużego półkola, to „Theatron”. Wąskie paski, to „Schody”, a szerokie to „Cunei”, w którym zaznaczone są „Siedzenia”. Po prawej stronie ilustracji znajduje się panel interaktywny z wypisanymi dziesięcioma nazwami. Pierwszy napis to „Orchestra”. Po naciśnięciu na niego podświetla się na żółto koło na środku oraz pojawia następujący tekst. Orchestra. W języku greckim „tanecznia”. Pierwotnie w  Grecji starożytnej plac o  gładko ubitej powierzchni lub wybrukowany, na którym tańczył i  śpiewał chór podczas uroczystości ku czci Dionizosa. Na placu tym znajdował się ołtarz boga (thymele). Orchestra utrzymała się w teatrach jako miejsce przeznaczone dla chóru, otoczone z  trzech stron miejscami dla widzów, a z czwartej miejscem, na którym występowali aktorzy. Pod tekstem znajduje się fotografia. Na zboczu górskim wykute się szare siedziska, które otaczają półkolem okrągły placyk. Między siedziskami rośnie kilka kęp zielonej trawy. W tle są drzewa. Drugi napis to „Skene”. Po naciśnięciu na niego podświetla się na żółto prostokąt z napisem „Scena” oraz pojawia następujący tekst. Pierwotnie w teatrze ateńskim oznaczała barak umieszczony naprzeciw widowni, oddzielony od niej dwoma szerokimi przejściami (parodos), którymi wchodził na orchestrę chór, a także publiczność zajmująca miejsca w niższych rzędach. Frontowa ściana skene tworzyła tło dla akcji. Wewnątrz skene mieściła się garderoba dla aktorów, stamtąd poprzez troje drzwi - środkowe wielkie, monumentalne, i dwoje bocznych, mniejszych - wychodzili aktorzy. W teatrze Dionizosa skene miała kształt prostokąta o wymiarach 46,5 x 6,4 m, z dwoma bocznymi kwadratowymi budynkami wysuniętymi ku przodowi. Były to tak zwane paraskeniony. W głębi skene znajdowała się przybudówka, gdzie mieściły się maszyny teatralne. Dolna część frontowa skene, zwana proskenion, stanowiła właściwą scenę, to znaczy miejsce występowania aktorów. Pod tekstem jest fotografia. Przedstawia wykute szare siedziska, które otaczają półkolem okrągły placyk. Za placykiem jest beżowy budynek. W tle znajduje się gęsty las. Trzeci napis to „Proskenion”. Po naciśnięciu na niego podświetla się na żółto pole przed sceną oraz pojawia następujący tekst. Dolna część frontowa skene, miejsce występowania aktorów. Proskenion wznosiło się na wysokość 2 do 3 m. Początkowo ozdabiane było kolumnami, pomiędzy które wsuwano malowane drewniane tablice, pinakes, które stanowiły rodzaj prymitywnych dekoracji. W teatrach hellenistycznych budowano proskenia ze stałą kolumnadą. Z biegiem czasu proskenia stawały się coraz większe. Pod tekstem jest fotografia pod tytułem „Rzymski teatr w Meridzie". Przedstawia wykute szare siedziska, które otaczają półkolem półokrągły placyk. Za placykiem jest dwupoziomowy, beżowy budynek z kolumnami. W tle znajdują się pojedyncze drzewa i niebieskie niebo. Czwarty napis to „Paraskenia”. Po naciśnięciu na niego podświetlają się na żółto wysunięte do przodu dwa kwadraty oraz pojawia następujący tekst. Paraskenia. Boczne budynki skene w teatrze greckim, wysunięte ku przodowi i tworzące boczne tło dla sceny. Pod tekstem jest fotografia pod tytułem „Teatr w „Hierapolis”. Przedstawia wykute szare siedziska, które otaczają półkolem półokrągły placyk. Za placykiem są ruiny budynku w kolorze beżowym. W tle znajduje się niska zabudowa między polami oraz niebieskie niebo. Piąty napis to „Parodos”. Po naciśnięciu na niego podświetlają się na żółto pola obok sceny bocznej oraz pojawia następujący tekst. Parodos. Przejścia w teatrze greckim, biegnące po obu stronach pomiędzy orchestrą a skene; służyły dla chóru jako wejście na orchestrę, wchodziła nimi również publiczność do teatru, zwłaszcza do niższych rzędów, bliższych orchestry. Pod tekstem jest fotografia „Parodos w teatrze w „Albintimilium”. Przedstawia przejście między murami wykonanymi z beżowych cegieł. W tle znajduje się kilka osób odwróconych tyłem. Szósty napis to „Thymele”. Po naciśnięciu na niego podświetla się na żółto małe okrągłe pole na środku oraz pojawia następujący tekst. Thymele-. Ołtarz boga znajdujący się w centrum orchestry. Pod tekstem jest fotografia „Ruiny teatru greckiego na Delos”. Przedstawia półokrągły placyk. Dookoła niego są beżowe i szare kamienie. W tle są pola i akwen wodny. Siódmy napis to „Diazomata”. Po naciśnięciu na niego podświetlają się na żółto trzy białe, wąskie półkola oraz pojawia następujący tekst. Diazomata. W teatrze greckim dwa szerokie przejścia dzielące widownię na dwie części. Pod tekstem jest fotografia „Diazoma starożytnego teatru w Delfach”. Przedstawia wykute szare siedziska, pomiędzy którymi jest przejście z szarego kamienia. W tle są krzewy i fragmenty ruin budynku. Ósmy napis to „Prohedria”. Po naciśnięciu na niego podświetla się na żółto dół drugiego szarego półkola oraz pojawia następujący tekst. Prohedria. Dosłownie: “pierwsze miejsce” - prawo “pierwszego miejsca” w Atenach, upoważniające do zajmowania miejsca w pierwszych rzędach w teatrze. Przysługiwało kapłanom, przedstawicielom innych miast i zasłużonym obywatelom. Pod tekstem jest fotografia „Prohedria z teatru Likurga”. Przedstawia ozdobny fotel wykuty z szarego kamienia. W tle na skale wykute są szare siedziska. Dziewiąty napis to „Theatron”. Po naciśnięciu na niego podświetla się na żółto całe półkole oraz pojawia następujący tekst. Theatron. Widownia w teatrze greckim. Pod tekstem jest fotografia „Theatron starożytnego teatru w Delfach”. Przedstawia wykute szare siedziska, które otaczają półkolem okrągły placyk. Tło z prawej strony jest ciemne, niewyraźne. Dziesiąty napis to „Cunei”. Po naciśnięciu na niego podświetlają się na żółto dwa szerokie paski z szarego półkola oraz pojawia następujący tekst. Cunei. Sekcje siedzeń o kształcie klina oddzielone od pozostałych poziomymi przejściami oraz schodami. Pod tekstem jest fotografia „Teatr grecki w Syrakuzach”. Przedstawia wykute na zboczu górskim siedziska otaczające półkolem placyk. Za placykiem znajdują się ruiny budynków w kolorze szarym. W tle jest las oraz teren pokryty zieloną trawą.

Ilustracja przedstawia mapę interaktywną „Miejsca akcji greckich tragedii”. Na biało zaznaczone są morza, a na jasnoszaro kraje i kontynenty. Napisy na akwenach wodnych zapisane są szarą czcionką, a na lądzie czarną. Czerwoną kropką z czerwoną obwódką zaznaczone są miejsca akcji greckich tragedii. Nazwy tych miejsc napisane są czerwoną czcionką. Po prawej stronie ilustracji znajduje się panel interaktywny z wypisanymi tytułami greckich tragedii. Po kliknięciu w tytuł, na mapie wyświetla się miejsce akcji danej tragedii. Pierwszy napis to: Ajschylos, „Prometeusz skowany”. Po naciśnięciu na niego podświetla się na mapie nazwa „Skały Kaukazu” i pojawia się następujący tekst. Dramat kosmogoniczny o Prometeuszu, którego przedstawił jako bohaterskiego miłośnika ludzkości. Pod tekstem jest obraz „Prometeusz skowany”. Na obrazie znajdują się 3 osoby. Mężczyzna po lewej stronie ma brązowe włosy, brodę i wąsy. W pasie ma przewiązany krótki, biały materiał. Pochyla się do przodu, a w rękach trzyma metalowy łańcuch. Obok jego nóg znajdują się metalowe narzędzia. Na bloczku leży na plecach mężczyzna. Ma długie brązowe włosy, brodę i wąsy. Jego usta są otwarte w kształcie litery „O”. W pasie ma przewiązany krótki, biały materiał. Jego ręce są rozłożone na boki, na nadgarstkach ma metalowe obręcze. Prawa ręka jest przymocowana do pionowego, szarego kamienia. Z prawej strony stoi mężczyzna. Przez prawe ramię ma przewieszony płaszcz w kolorze bieli i granatu. Na głowie ma brązowy hełm ze złotymi skrzydłami. W prawej dłoni trzyma złotą laskę zakończoną skrzydłami. W lewym, górnym rogu jest czarny, duży ptak, który ma rozpostarte skrzydła. Tło jest ciemne, niewyraźne. Drugi napis to: Ajschylos, „Persowie”. Po naciśnięciu na niego podświetla się na mapie nazwa „Suza” i pojawia się następujący tekst. Tragedia niemitologiczna, której tematem jest klęska poniesiona przez Persów pod wodzą Kserksesa w bitwie pod Salaminą widziana oczami zwyciężonych. Pod tekstem jest rysunek „Duch Dariusza pojawiający się Atossie”. Przedstawia 6 postaci. Po lewej stronie są trzy osoby, które klęczą i pochylają się do przodu. Po prawej stronie stoi osoba w długiej szacie z chustą zarzuconą na głowę. Za nią klęczy jedna postać. Jej dłonie dotykają się i są uniesione na wysokości twarzy. Na środku jest postać z długą brodą i chustą na głowie. Jej ręce są rozłożone w boki i uniesione ku górze. Przed nią znajduje się chmura dymu. Tło jest niewyraźne, rozmyte. Rysunek jest wykonany szarym narzędziem pisarskim na białym papierze. Trzeci napis to Eurypides „Helena”. Po naciśnięciu na niego podświetla się na mapie nazwa „Egipt” i pojawia się następujący tekst. Inna wersja mitu o Helenie, w której pozostaje ona wierna Menelaosowi. W Troi był tylko jej cień, a piękna Helena czeka na męża w Egipcie. Pod tekstem jest obraz „Portret Heleny Trojańskiej”. Przedstawia popiersie kobiety o długich, kręconych, blond włosach. Ma szatę w kolorze żółtym z beżowo‑czerwonymi detalami. Na szyi ma korale w kolorze zielonym i białym. Dłonie ma uniesione do góry i trzyma w nich korale. Tło jest ciemne, niewyraźne. Czwarty napis to Eurypides, „Ifigenia w kraju Taurów”. Po naciśnięciu na niego podświetla się na mapie nazwa „Taurica‑Scytia” i pojawia się następujący tekst. Mityczna historia Ifigenii, córki króla Myken, Agamemnona. Pod tekstem jest obraz „Ifigenia”. Przedstawia siedzącą kobietę o ciemnych włosach. Ma na sobie białą, szatę do ziemi i rzemykowe sandały. Dookoła niej znajdują się pojedyncze gałęzie z liśćmi. W tle jest morze i zachmurzone niebo. Piąty napis to Eurypides, „Cyklop”. Po naciśnięciu na niego podświetla się na mapie nazwa „Scylia” i pojawia się następujący tekst. Dramat satyrowy przedstawiający przygodę Odyseusza w pieczarze Polifema. Pod tekstem jest fotografia figurki terakotowej „Polifem”. Przedstawia postać leżącą na boku. Ma głowę z odstającymi uszami, krótkim nosem i dużymi wargami oraz jednym, eliptycznym okiem. Postać trzyma prawą dłoń na swoim brzuchu, a w lewej ma kubek. Lewa noga jest wyprostowana, a prawa lekko ugięta w kolanie. Figurka jest w kolorze beżowo‑brązowym. Szósty napis to Sofokles, „Trachinki”. Po naciśnięciu na niego podświetla się na mapie nazwa „Trachis” i pojawia się następujący tekst. Sztuka opowiadania o śmierci Heraklesa, spowodowanej nieumyślnie przez jego żonę Dejanirę. Pod tekstem jest rysunek „Herakles na stosie pogrzebowym”. Przedstawia dwie postacie. Po lewej stronie leży nagi mężczyzna. Prawą rękę ma pod głową, a lewą na brzuchu. Pod nim znajduje się palący się stos, a nad nim duża chmura dymu. Po prawej stronie tyłem stoi naga postać. W prawej ręce ma długą laskę i tarczę ze wstążkami. Obok jego nóg leży łuk, kołczan i strzały. W tle jest zabudowa. Rysunek jest wykonany szarym narzędziem pisarskim na białym papierze. Siódmy napis to Eurypides, „Alkestis”. Po naciśnięciu na niego podświetla się na mapie nazwa „Feraj (Tessalia)” i pojawia się następujący tekst. W sztuce tej Eurypides wykorzystał baśniowy motyw oszukania śmierci: żona oddaje życie za męża, ale w nagrodę za dobrowolną ofiarę zostaje sama wyrwana z rąk śmierci. Pod tekstem jest scena z etruskiej wazy czerwonofigurowej „Pożegnanie Admetosa i Alkestis”. Przedstawia 4 postacie na czarnym tle. Postać po lewej stronie ma czarne włosy i brodę. Ubrana jest w krótką, białą szatę przepasaną wąskim, brązowym paskiem. Na nogach ma białe buty sięgające nad kostkę. W rękach trzyma duży młot. Pośrodku stoją dwie postacie, które się obejmują. Postać z lewej strony ma białą koronę, beżową szatę z czarnymi detalami oraz białe buty. Postać z prawej strony ma ciemne, krótkie włosy i biały wieniec na głowie. Ubrana jest w beżową, długą szatę i beżowe sandały. Ostatnia postać ma czarne włosy i brodę oraz duże, białe skrzydła. Ubrana jest w krótką, beżową szatę z białym paskiem oraz białe buty. W obu dłoniach trzyma węże. Ósmy napis to Eurypides, „Andromacha”. Po naciśnięciu na niego podświetla się na mapie nazwa „Phthia (Tessalia)” i pojawia się następujący tekst. Sztuka ukazuje tragedię zepchniętej na dno nędzy i upokorzenia tytułowej bohaterki. Pod tekstem jest obraz „Pojmanie Andromachy”. Na obrazie znajduje się wiele postaci w kolorowych szatach z brązowymi i jasnymi naczyniami na wodę. Na środku obrazu stoi postać w czarnej szacie i czarnym turbanie. Jej głowa jest opuszczona w dół. Przy nogach ma brązowe naczynie na wodę. W tle obrazu znajduje się fragmenty budynków, góry, drzewa i niebieskie niebo z chmurami. Dziewiąty napis to Ajschylos, „Eumenidy” oraz Eurypides, „Ion”. Po naciśnięciu na niego podświetla się na mapie nazwa „Delfy” i pojawia się następujący tekst. Ajschylos, Eumenidy- trzecia część trylogii Oresteja, w której Orestes ścigany przez Erynie szuka schronienia w świątyni Apollona w Delfach, a następnie odbywa się nad nim w Atenach sąd ludzki. Eurypides, Ion- sztuka przedstawia losy tytułowego bohatera, syna Apollona i protoplasty Jończyków. Pod tekstem jest obraz „Orestes ścigany przez Furie”. Przedstawia 5 postaci, które stoją. Na pierwszym planie znajduje się półnagi mężczyzna o krótkich, czarnych włosach. Przez lewy łokieć ma przerzucone jasne okrycie. Dłońmi zatyka uszy. Za nim stoi czworo ludzi. Pierwsza postać ma długą, białą szatę z czerwoną narzutą i bordową chustką na głowie. W dłoniach trzyma mały przedmiot. Kolejna postać ma długie brązowe włosy, a następna trzyma w dłoni pochodnię. Ostatnia postać jest półnaga; w lewej dłoni trzyma zapaloną pochodnię. Tło jest ciemne, niewyraźne. Dziesiąty napis to Ajschylos, „Siedmiu przeciw Tebom”; Sofokles, „Antygona”; Sofokles, „Król Edyp”; Eurypides, „Oszalały Herakles”; Eurypides, „Fenicjanki”. Po naciśnięciu na niego podświetla się na mapie nazwa „Teby” i pojawia się następujący tekst. Ajschylos, Siedmiu przeciw Tebom- sztuka przedstawia losy siedmiu wodzów, którzy wyruszyli do Teb w celu obrony praw do tronu Polinika, który walczył ze swoim bratem Eteoklesem. Każdy z siedmiu wodzów oblegał jedną z siedmiu bram Teb. Sofokles, Antygona- jeden z najsłynniejszych dramatów w literaturze europejskiej, w którym Antygona wbrew woli Kreona grzebie swego brata Polynejkesa, za co zostaje zamurowana żywcem. Sofokles, Król Edyp- Edyp, który uprzednio zrobił wszystko, by uniknąć popełnienia zapowiedzianych przez wyrocznię Apollina zbrodni, nieświadomie zmierza do odsłonięcia całej straszliwej prawdy na swój temat. Eurypides, Oszalały Herakles- Herakles u szczytu sławy zabija w napadzie szaleństwa własną żonę i dzieci. Eurypides, Fenicjanki- tematem sztuki jest bratobójcza walka między synami Edypa. Pod tekstem jest obraz „Oślepiony Edyp powierza swoje dzieci bogom”. Przedstawia wiele postaci znajdujących się na tle beżowego budynku z kolumnami. Na środku znajduje się mężczyzna z siwymi włosami, brodą i wąsami. Ma na sobie szarą, długą szatę i czerwoną narzutę. Lewą ręką przytula do siebie postać w biało‑złotej szacie brązowych, kręconych włosach. Prawą rękę odchyla w bok. Na jego prawym kolanie opiera się postać w białej szacie z niebieską narzutą. Za nią klęczy postać w zielonej szacie z czerwoną narzutą. W tle i po bokach są postacie w kolorowych szatach. Jedenasty napis to „Eurypides, Ifigenia w Aulidzie”. Po naciśnięciu na niego podświetla się na mapie nazwa „Aulis” i pojawia się następujący tekst. Tytułowa bohaterka po ciężkiej walce wewnętrznej decyduje się na ofiarę z życia, która ma zapewnić powodzenie Grekom ruszającym na wojnę z Trojanami. Pod tekstem jest obraz „Ofiara Ifigenii”. Przedstawia wiele postaci znajdujących się na tle beżowego budynku z kolumnami. W lewym, górnym rogu znajduje się kobieta w białej szacie o długich, blond włosach. Jest trzymana przez postać w złotym hełmie i ze złotymi skrzydłami. Dookoła nich jest szara chmura. Pod nimi znajduje się wiele postaci w kolorowych szatach. Część z nich stoi, a część klęczy. Ich twarze zwrócone są w stronę postaci w lewym, górnym rogu. Dwunasty napis to „Eurypides, Medea”. Po naciśnięciu na niego podświetla się na mapie nazwa „Korynt” i pojawia się następujący tekst. Zdradzona i oszukana barbarzyńska władczyni po ciężkiej walce wewnętrznej, zabija własne dzieci, aby zemścić się w ten sposób na ich ojcu, niewiernym Jazonie. Pod tekstem jest rysunek „Medea”. Przedstawia dwie postacie. Pierwsza jest ubrana w bordowo‑niebieską, długą szatę i bordową chustkę zasłaniającą usta. Na głowie ma kolorową opaskę. Ma bransoletkę w kształcie węża, która oplata jej lewe przedramię. W dłoniach trzyma zakrwawiony sztylet. Przy jej stopach leży postać w niebiesko‑bordowej szacie, która ma brązowe, długie włosy i zamknięte oczy. Nad głową pierwszej postaci ukazano zachodzące słońce w kolorach czerwonym i pomarańczowym. Na górze jest błękitna mozaika. Znajduje się w niej beżowy napis „Medea”. Po obu stronach napisu są beżowe wzory na czerwonym tle. Trzynasty napis to „Ajschylos, Błagalnice; Ajschylos, Agamemnon; Ajschylos, Ofiarnice; Sofokles, Elektra; Eurypides, Elektra; Eurypides, Orestes”. Po naciśnięciu na niego podświetla się na mapie nazwa „Argos” i pojawia się następujący tekst. Ajschylos, Błagalnice- pierwsza część trylogii o Danaidach, w której chór stanowi pięćdziesiąt córek Danaosa, które broniąc się przed małżeństwem z synami Ajgyptosa, szukają schronienia u króla Argos, Pelasgosa. Ajschylos, Agamemnon- pierwsza część zachowanej trylogii Oresteja , ukazująca powrót króla Agamemnona wraz z wieszczką Kasandrą do ojczyzny. Ajschylos, Ofiarnice- druga część Orestei , w której Orestes przybywa do Argos, by na rozkaz Apollona pomścić śmierć ojca. Sofokles, Elektra‑sztuka podejmuje temat matkobójstwa Orestesa z perspektywy Elektry, która żyje nadzieją powrotu brata, który pomści ojca. Eurypides, Elektra- tragedia o matkobójstwie Orestesa, rozgrywająca się w skromnej chacie wieśniaka, któremu Elektra została oddana za żonę. Eurypides, Orestes‑psychologiczne studium skutków strasznego czynu dla matkobójcy i jego otoczenia. Pod tekstem jest ilustracja „Śmierć Agamemnona”. Na czarnym tle znajdują się 4 postacie. Pierwsza z nich ma czarne włosy i ubrana jest w długą, białą szatę. Klęczy na prawym kolanie i pochyla tułów do przodu. Jej twarz jest schowana w dłoniach. Pośrodku ilustracji znajduje się postać leżąca na ziemi. Jest przysłonięta jasną tkaniną. Za nią stoi czarnowłosa postać w długiej, białej szacie. W prawej dłoni trzyma duży młot. Czwarta z przedstawionych postaci, podobnie jak poprzednie, ma ciemne włosy i jasną szatę. Klęczy nad leżącym mężczyzną. Czternasty napis to „Ajschylos, Eumenidy; Sofokles, Edyp w Kolonos; Eurypides, Hippolytos uwieńczony; Eurypides, Dzieci Heraklesa; Eurypides, Błagalnice”. Po naciśnięciu na niego podświetla się na mapie nazwa „Ateny” i pojawia się następujący tekst. Ajschylos, Eumenidy- trzecia część trylogii Oresteja, w której Orestes ścigany przez Erynie szuka schronienia w świątyni Apollona w Delfach, a następnie odbywa się nad nim w Atenach sąd ludzki. Sofokles, Edyp w Kolonos- powrót do mitu o Edypie, który przechodzi przez śmierć na wyższy poziom istnienia i zostaje herosem, który ze swego grobu w świętym gaju w Kolonos będzie odtąd chronił przed złem okolicznych mieszkańców. Eurypides, Hippolytos uwieńczony- Fedra usiłuje zataić i zwalczyć gwałtowną miłość do swego pasierba, Hippolyta. Gdy tajemnica się wyda, odtrącona i znieważona, popełnia samobójstwo, mszcząc się zza grobu okrutnie na Hippolycie. Eurypides, Dzieci Heraklesa- historia dzieci Heraklesa, szukających w Attyce pomocy przeciw wrogom. Eurypides, Błagalnice- król ateński, Tezeusz, na prośbę argiwskich matek pomaga im odzyskać zwłoki poległych synów. Pod tekstem jest obraz „Śmierć Hipolita”, którego autorem jest Sir Lawrence Alma Tadema. Ilustracja przedstawia. Ma on długie, czarne włosy. Ubrany jest w białą szatę i pomarańczową zbroję. Na łydkach ma szare ochraniacze. Ręce ma rozłożone na boki, a nogi uniesione do góry. Za nim znajduje się jasnobrązowy rydwan i czarny koń. W tle są drzewa. Piętnasty napis to „Sofokles,Filoktet”. Po naciśnięciu na niego podświetla się na mapie nazwa „Lemnos” i pojawia się następujący tekst. Sztuka związana z mitem trojańskim. Odyseusz i syn Achillesa Neoptolemos przybywają na Lemnos, by sprowadzić pod Troję pozostawionego tu przez Greków Filokteta, bez którego obecności Troja nie może być zdobyta. Pod tekstem jest obraz „Filoktet na wyspie Lemnos”. Przedstawia mężczyznę siedzącego na głazie. Ma brązowe włosy, wąsy i brodę. Na głowie ma białą opaskę. Ubrany jest w czerwoną szatę, która opada mu na lewe ramię. Lewą stopę trzyma na prawym kolanie. Połowa lewej stopy i łydki jest zawiązana białym bandażem. W prawej dłoni trzyma pióropusz. Za mężczyzną znajduje się brązowy łuk i złoty kołczan ze strzałami. Tło jest ciemne, niewyraźne. Szesnasty napis to „Sofokles, Ajas; Eurypides, Hekabe; Eurypides, Trajanki”. Po naciśnięciu na niego podświetla się na mapie nazwa „Troja” i pojawia się następujący tekst. Sofokles, Ajas- tragedia przedstawia historię samobójstwa bohatera oraz problem przyznania mu prawa do pogrzebu. Eurypides, Hekabe- tragedia cierpiącej matki i królowej pokonanego ludu. Eurypides, Trajanki- ciąg tragicznych obrazów ukazujących losy branek trojańskich po upadku miasta. Pod tekstem jest czerwonofigurowa waza, z ilustracją przedstawiającą samobójstwo Ajasa. Na środku wazy jest nagi mężczyzna z czarnymi włosami i brodą oraz białym wieńcem na głowie. Mężczyzna klęczy na obu kolanach i opiera się prawą ręką, a lewa ręka skierowana jest w tył. Pod mężczyzną znajduje się ostro zakończony pal, który przebija jego lewą pierś.