Etap produkcji szkła polegający na przygotowaniu masy szklanej o odpowiedniej jakości i określonej temperaturze do właściwej metody produkcji danego rodzaju wyrobu ze szkła.
Wyróżniamy kilka metod formowania, np. odlewania, spieniania, walcowania, wydmuchiwania, float, wytłaczania. 

W produkcji tafli szklanych wyróżniamy następujące metody formowania:
• Metoda ciągnienia – metoda formowania szkła płaskiego polegająca na mechanicznym wyciąganiu masy szklanej, łącznie z odprężaniem i studzeniem uformowanej taśmy.
• Metoda float – metoda formowania szkła płaskiego – wylewanie płynnej masy szklanej na powierzchnię stopionej cyny. Masa szklana rozpływa się równomiernie pod wpływem grawitacji, dzięki czemu powierzchnie wstęgi szklanej są bardzo gładkie.
• Metoda walcowania – metoda formowania szkła płaskiego polegająca na nadawaniu kształtu masie szklanej za pomocą nacisku między walcami lub między stołem odlewniczym a walcami.

Materiał multimedialny: Program do projektowania przez dobieranieDOOTFBFSProgram do projektowania przez dobieranie: Metody formowania szkła, wyrobów ze szkła.

To stopione surowce szklarskie.

Materiał multimedialny: Film instruktażowy (tutorial)Dt6PWSfrDFilm instruktażowy (tutorial): Obsługa pieca szklarskiego.

Proces technologiczny będący etapem produkcji wyrobów szklanych, którego celem jest usunięcie trwałych naprężeń  powstałych w materiale szklanym.

Materiał multimedialny: Grafika interaktywnaDmqLiHTCvGrafika interaktywna: Produkcja szkła metodą float.

To urządzenie cieplne (inaczej agregat topliwy) używane w przemyśle szklarskim do przeprowadzenia procesów technologicznych, które zachodzą w wysokiej temperaturze, uzyskiwanej w wyniku spalania paliw lub działania energii elektrycznej, lub inaczej.
Piec szklarski – piec do wytopu szkła wykorzystywany w hutach szkła, w którym pod wpływem ogrzewania do temperatury topnienia, w obecności topników (i ewentualnie pigmentów przy produkcji szkła barwionego) następuje stopienie surowców i uzyskanie płynnej masy szklanej.

Materiał multimedialny: Plansze interaktywneDBpPffS5jPlansze interaktywne: Budowa pieców szklarskich;
Film instruktażowy (tutorial)Dt6PWSfrDFilm instruktażowy (tutorial): Obsługa pieca szklarskiego.

Metoda termiczno–grawitacyjno–napięciową formowania szkła płaskiego znanej pod nazwą float, inaczej metodą „pływającej taśmy szklanej”. 
Metoda ta polega na tym, iż odpowiednia ilość masy szklanej, swobodnie wypływa z wanny szklarskiej na powierzchnię stopionego metalu. Poruszając się po nim, następuje formowanie taśmy szklanej, z doskonałą jakością powierzchni. Początki tej metody sięgają 1902 r., kiedy to w USA została opatentowana przez A. Hitchkocka, jednak nie została praktycznie zrealizowana. Dopiero w latach 1952–1959 angielska firma Pilkington Brothers Limited opracowała nową metodę formowania szkła płaskiego na powierzchni stopionego metalu. Pierwszą przemysłową linię, opartą na metodzie float uruchomiono w 1955 roku w USA.

Wdrożenie do produkcji przemysłowej metody float spowodowało duże zmiany w dziedzinie produkcji szkła płaskiego. Zastosowanie tej metody pozwoliło na uzyskanie wysokowydajnej produkcji, bardzo dobrej jakości szkła, nadające się również do dalszego przetwórstwa tj., budownictwa, motoryzacji, meblarstwa oraz produkcji luster. Dzięki metodzie float dolna powierzchnia formowanej taśmy szklanej jest idealnie gładka poprzez kontakt z roztopioną cyną, górna zaś jest poddawana polerowaniu ogniowemu. Metoda float stała się bardziej powszechna z przyczyn ekonomicznych, stosowana przez wiele hut szkła zajmujących się produkcją szkła płaskiego.

Materiał multimedialny: Grafika interaktywnaDmqLiHTCvGrafika interaktywna: Produkcja szkła metodą float.

Cięcie gładkich tafli szkła.

Materiał multimedialny: Grafika interaktywnaDmqLiHTCvGrafika interaktywna: Produkcja szkła metodą float.

Dokument technologiczny określający przebieg procesu technologicznego za pomocą symboli graficznych i oznaczeń literowo–cyfrowych przedstawiający operacje lub środki technologiczne oraz ich powiązania. Są to obrazowo przedstawione kolejne kroki lub operacje związane z przygotowaniem wyrobu gotowego.
Przykłady schematów technologicznych produkcji szkła:
1. Schemat produkcji opakowań szklanych:

RkVS5jIvt4cNh

Ilustracja przedstawia schemat produkcji opakowań szklanych. Na początku następuje przygotowanie zestawu szklarskiego w mieszarce, następnie w piecu float, w wysokiej temperaturze dochodzi do topnienia masy szklanej. Płynne szkło zostaje wprowadzone do gotowych form – następuje formowanie tafli szklanych za pomocą wanny z kąpielą cynową. W kolejnym kroku powstałe tafle szklane są odprężane w odprężarce tunelowej. W kolejnym etapie następuje rozkrój szkła za pomocą automatycznych stołów do rozkroju. Dalej szkło składowane jest na stojakach, pakowane i wysyłane.

2. Schemat produkcji płaskich tafli szklanych:

R11L0ryCfNlZE

Ilustracja przedstawia schemat produkcji płaskich tafli szklanych. W pierwszym etapie następuje przygotowanie zestawu szklarskiego. Dalej zestaw zostaje zasypany i poddany topnieniu. Kolejnym etapem jest formowanie i odprężanie. Odprężony materiał poddawany jest kontroli jakości, pakowaniu i wysyłce.

Materiał multimedialny: Program do projektowania przez dobieranieDOOTFBFSProgram do projektowania przez dobieranie: Metody formowania szkła, wyrobów ze szkła.

Urządzenie pozwalające precyzyjnie zlokalizować i udokumentować wady szkła.

Materiał multimedialny: Grafika interaktywnaDmqLiHTCvGrafika interaktywna: Produkcja szkła metodą float.

Układanie, w tym przypadku tafli szklanych wg określonych wymiarów, rodzajów.

Materiał multimedialny: Grafika interaktywnaDmqLiHTCvGrafika interaktywna: Produkcja szkła metodą float.

Pracownik huty odpowiadający za prawidłową obsługę pieca szklarskiego.

Materiał multimedialny: Film instruktażowy (tutorial)Dt6PWSfrDFilm instruktażowy (tutorial): Obsługa pieca szklarskiego.

Proces fizykochemiczny tworzenia się masy szklanej.

Materiał multimedialny: Film instruktażowy (tutorial)Dt6PWSfrDFilm instruktażowy (tutorial): Obsługa pieca szklarskiego.

To piec do topienia masy szklanej.
Wanna zmianowa składa się z następujących głównych części: basenu, przestrzeni ogniowej, kieszeni zasypowej lub otworu zasypowego, palników, wiązania wanny.
• Basen – część wanny, w której topi się masa szklana (w której zachodzą wszystkie stadia, procesy i zjawiska topienia), składa się z dna i ścian bocznych, tzw. boków basenu. Wielkość basenu wanny uzależniona jest od rodzaju i wielkości produkcji, a największe wanny buduje się do produkcji szkła płaskiego i opakowań szklanych.
• Kieszeń zasypowa – otwór służący do zasypywanie zestawu szklarskiego do wanien. Kształt i wielkość kieszeni zasypowej zależy od: sposobu zasypywania (ręcznie, mechanicznie), czy rodzaju zasypników mechanicznych.
• Palniki – to części pieców szklarskich służące do doprowadzenia do przestrzeni ogniowej pieca paliwa zmieszanego z powietrzem oraz do odprowadzenia spalin z przestrzeni ogniowej pieca do komór i kanałów kominowych.

R1DfZTUO5icFI

Grafika przedstawia schemat wanny zmianowej dwuczęściowej z przepustem. Ukazany jest jej przekrój poprzeczny. Wanna jest prostokątna. W dolnej jej części znajduje się na całej długości basen wypełniony masą szklaną. Do basenu prowadzi po lewej stronie kieszeń zsypowa. W dwóch trzecich długości wanny znajduje się prostokątny kanał, czyli przepust. Po jego lewej stronie znajduje się część topnienia, po jego prawej stronie znajduje się część wyrobowa. Na prawej ścianie wanny znajduje się otwór wyrobowy.

Materiał multimedialny: Plansze interaktywneDBpPffS5jPlansze interaktywne: Budowa pieców szklarskich.

Wanny szklarskie wg sposobu sposób rozmieszczenia palników i toru płomienia w wannie, można podzielić na dwie grupy:
1. Poprzeczno–płomienne, których wyloty palnikowe usytuowane są symetrycznie w ścianach bocznych wanny, a ruch spalin odbywa się prostopadle do osi wanny (rys. a),
2. U–płomienne, w których palniki umieszczone są w ścianie szczytowej wanny (rys. b i c).

R8Egq19PzqU8d

Ilustracja przedstawia trzy rysunki techniczne prezentujące układ palników i toru spalin w wannie szklarskiej. Rysunek a przedstawia wannę z lewym, prostym zakończeniem i prawym, półkolistym, szczytowym zakończeniem. Przy wannie narysowane są miejsca umieszczenia palników (trzech po lewej stronie i trzech po prawej stronie wanny). Wyloty palników są usytuowane symetrycznie przy bocznych ścianach wanny, a ruch spalin odbywa się prostopadle do osi wanny. Rysunek b i c przedstawia półkoliste zakończenia wanny, w obu ukazanych wannach palniki umieszczone są w ścianie szczytowej. Na rysunku b znajdują się w ścianie szczytowej dwa palniki. Wydobywające się z nich spaliny mają tor przypominający łukowatą literę u. Na rysunku c znajdują się w ścianie szczytowej trzy palniki. Wydobywające się z dwóch bocznych palników spaliny mają tor przypominający łukowatą literę u, natomiast tor spalin z palnika środkowego jest prosty.

Materiał multimedialny: Film instruktażowy (tutorial)Dt6PWSfrDFilm instruktażowy (tutorial): Obsługa pieca szklarskiego.

Mieszanka surowców szklarskich wykorzystywana w procesie produkcji szkła.

Materiał multimedialny: Grafika interaktywnaDmqLiHTCvGrafika interaktywna: Produkcja szkła metodą float.

To nośnik ciepła do ogrzewania pieców szklarskich. Używa się głównie: paliwa gazowe, paliwa ciekłe, prąd elektryczny. Najczęstszymi nośnikami energii w piecach szklarskich jest gaz ziemny i prąd elektryczny.

Materiał multimedialny: Film instruktażowy (tutorial)Dt6PWSfrDFilm instruktażowy (tutorial): Obsługa pieca szklarskiego.