Nie ma przeszkód, aby wentylacja mechaniczna nawiewno‑wywiewna współpracowała z gruntowym wymiennikiem ciepła, który korzysta z ciepła (lub chłodu) zakumulowanego w gruncie. Na pewnej głębokości temperatura gleby jest prawie stała, przez co niezależna w sposób bezpośredni od temperatury panującej na zewnątrz. Gruntowy wymiennik ciepła (utworzony w złożu żwirowym lub w podziemnym systemie rur) pozwala ogrzać wstępnie powietrze (lub schłodzić je latem). Powietrze trafia przez czerpnię gruntową do systemu rur prowadzonych pod ziemią, a następnie tak schłodzone lub ogrzane trafia do centrali wentylacyjnej. Gruntowy wymiennik ciepła pracuje efektywnie tylko wtedy, gdy jest gorąco lub zimno. W okresach przejściowych należy go wyłączać i pobierać powietrze zewnętrzne z czerpni umieszczonej na ścianie budynku. Większą efektywność pracy uzyskuje się w gruncie wilgotnym (mały opór cieplny), co umożliwia szybkie przejmowanie ciepła z dalszych warstw ziemi. Rury w takiej instalacji są nachylone, a na zakończeniu umieszczona jest studzienka zbierająca wykroploną wodę.