Widoczna jest grafika przedstawiająca treści w formie mapy myśli. Centralny węzeł reprezentuje główny temat. Są nim metody magazynowania energii. Gałęzie przedstawiają podkategorie, które są z nim powiązane. Są to etykiety umieszczone w ramkach, które wyjaśniają i uzupełniają treści, jest ich siedem. Każda posiada od jednej do trzech podkategorii.

1. Mechaniczne systemy akumulacji energii i trzy podkategorie: elektrownia szczytowo‑pompowa, magazyn sprężonego powietrza i koło zamachowe. 2. Elektrochemiczne systemy akumulacji energii. Podkategoria; akumulatory. 3. Wykorzystanie pola magnetycznego. Podkategoria; nadprzewodnikowy zasobnik energii (SMES).4. Termiczne metody akumulacji energii. Podkategoria; wykorzystanie ciepła przemian chemicznych. 5. Biologiczne systemy akumulacji energii. Podkategoria ;biopaliwo, biogaz, biomasa. 6. Chemiczne systemy akumulacji energii. Podkategoria ; magazynowanie energii w postaci metanu, magazynowanie energii w postaci wodoru. Elektryczne systemy akumulacji energii. Podkategoria; superkondensatory.

Widoczna jest tabela z tekstem. Składa się z pięciu pionowych kolumn. Kolumna pierwsza, trzecia i piąta posiadają po dwa poziome wiersze. W pierwszych wierszach znajdują się nagłówki o następującej treści: Źródła energii, Rodzaj energii, Magazynowanie energii. Kolumna pierwsza. Źródła energii;  paliwa kopalne, paliwa jądrowe odnawialne źródła energii: biomasa, geotermia, wiatr, woda, energia promieniowania słonecznego. Kolumna druga zawiera napis proces przetwarzania oraz rysunek strzałki skierowanej grotem w kierunku następnej kolumny. Kolumna trzecia. Rodzaj energii; energia elektryczna, ciepło, chłód, energia potencjalna, energia kinetyczna, sprzężone powietrze, skroplone powietrze. Kolumna czwarta zawiera napis proces przetwarzania oraz rysunek strzałki z grotami skierowanymi na prawo i na lewo. Kolumna piąta. Magazynowanie energii: bateria, pola elektromagnetyczne, odwracalne ogniwa paliwowe, zbiorniki ciepła i chłodu, koła zamachowe, elektrownie pompowe, elektrownie na sprężone powietrze.

Grafika to schemat blokowy, przedstawiający układ źródło‑odbiorca z magazynem energii i jej konwersją. Widoczne są bloki, które przedstawiają poszczególne elementy. Pierwszy z lewej strony to źródło energii, w górnej części schematu znajduje się magazyn, po prawej stronie schematu widoczny jest odbiorca. Blok znajdujący się wewnątrz schematu opisano jako miejsce konwersji energii. Pomiędzy nimi widoczne są strzałki, które wskazują na powiązania pomiędzy blokami. Magazyn energii pozwala na przechowywanie energii wytworzonej przez źródła, konwerter energii pozwala na dostosowanie formy energii do potrzeb odbiorców.

Widoczny jest ekran spisu treści. Na długim panelu wyświetlają się tytuły zakładek, które możemy zmieniać za pomocą znaczków znajdujących się po jego obu stronach. Tytuły tych zakładek umieszczone są także po lewej stronie ekranu na panelach ułożonych jeden pod drugim. Po kliknięciu na zakładkę rozwija się slajd przedstawiający grafikę, tekst oraz nagranie audio. Nad tekstem znajduje się pasek umożliwiający odtworzenie nagrania dźwiękowego, zgodnego z treścią zamieszczoną poniżej.

Mechaniczne metody magazynowania energii

Elektrownia szczytowo‑pompowa

Nagranie dźwiękowe tożsame z treścią.

Metoda ta, wykorzystująca wodę, należy do najbardziej rozpowszechnionych technologii na świecie. Elektrownia zbudowana jest z dwóch zbiorników położonych na różnych poziomach o dużej różnicy wysokości. Energia potencjalna opadającej wody zamieniana jest na energię kinetyczną napędzającą turbinę generatora. Zjawisko to wykorzystuje się w przypadku dużego zapotrzebowania na prąd. Pompowanie z powrotem do zbiornika na wyższym poziomie może się odbywać np. z użyciem energii wyprodukowanej przez odnawialne źródła energii. Jeśli nie, to odbywa się w okresach, gdy zapotrzebowanie na energię elektryczną jest mniejsze lub jej cena jest niższa. Wówczas energia elektryczna do zasilania pompy pochodzi z sieci elektroenergetycznej.

Grafika przedstawia schemat ideowy koła zamachowego. Widoczne są dwa zbiorniki wodne. Dolny, umieszczony jest poniżej w gruncie, górny natomiast powyżej gruntu. Strzałką zaznaczono kierunek pobierania wody ze zbiornika niższego w górę. Pompa i turbina zainstalowane na poziomie dolnego zbiornika. Połączone są bezpośrednio z siecią energetyczną. Na rysunku widoczna jest podpora sieci i przewody prowadzące od niej do turbiny.

Zbiorniki sprężonego powietrza

Nagranie dźwiękowe tożsame z treścią.

Metoda ta wykorzystuje zamknięte sprężone powietrze do wytwarzania energii elektrycznej przez turbiny. W odpowiednio przygotowanych szczelnych przestrzeniach lub pojemnikach powietrze pompowane przez sprężarki (w chwilach małego zapotrzebowania) zamykane jest pod wysokim ciśnieniem. Parametrem opisującym tę metodę jest gęstość energii, która wynosi od jednej do dwóch kilowatogodzin na metr sześcienny. W przypadku zapotrzebowania uwalniane powietrze napędza łopatki turbiny, a energia mechaniczna zostaje przekształcona w energię elektryczną, dostarczaną następnie do odbiorników lub sieci energetycznej.

Grafika przedstawia instalację do przechowywania energii w formie sprężonego powietrza. Poniżej gruntu znajduje się magazyn. Ma kształt kulisty. Jego powierzchnia składa się z trzech warstw. Pierwsza, to hermetyczny uszczelniacz, druga to prefabrykaty betonowe, a trzecia to betonowa powłoka. Ze zbiornika wyprowadzone są na powierzchnię dwa przewody, pomiędzy którymi zainstalowano wymiennik ciepła. Na rysunku jest to prostokątny zbiornik wypełniony kruszoną skałą. Jeden z dwóch przewodów prowadzi do kompresora a drugi do turbiny. Pozostałe elementy schematu na powierzchni to generatory, które łączą się z transformatorami. Na końcu jednego stoi budynek mieszkalny. Na końcu drugiego widnieje podpora sieci energetycznej.

Koło zamachowe

Nagranie dźwiękowe tożsame z treścią.

Jeśli trzeba odzyskać energię w ciągu kilku sekund lub nawet milisekund, najlepszą do tego metodą będzie koło zamachowe (bezwładniki), które magazynuje energię w postaci kinetycznej. Urządzenie takie rozpędzamy w przypadku nadmiaru energii, a przy zwiększonym zapotrzebowaniu wyhamowujemy, odzyskując ją. Energia elektryczna pochodzi z wyhamowania energii kinetycznej obracającej się masy.

Grafika przedstawia model koła zamachowego związanego z układem elektrycznym do magazynowania i zwrotu energii elektrycznej. Widoczna jest komora próżniowa w kształcie walca. Wewnątrz niej znajduje się koło zamachowe zbudowane z pionowo zamontowanego wałka i różnej wielkości elementów w kształcie walca. Za pomocą strzałki wskazano na ich obrotowy ruch. Obok komory widoczny jest silnik elektryczny, którego obudowa ma prostopadłościenny kształt. Z drugiej strony komory znajduje się sześcienny magazyn służący do przechowywania wytworzonej energii.

Elektryczne metody magazynowania energii

Superkondensator

Nagranie dźwiękowe tożsame z treścią.

Rodzaj kondensatora elektrolitycznego. Zbliżony konstrukcją do konwencjonalnych kondensatorów stosowanych w przemysłach elektrycznym i elektronicznym, jednak cechuje się dużą pojemnością elektryczną (rzędu kilku tysięcy faradów) przy napięciu pracy 2,7 Voltów. Superkondensatory magazynują energię w polu elektrycznym powstającym pomiędzy dwiema elektrodami węglowymi, nanorurki węglowe pozwalają na uzyskanie dużej powierzchni czynnej, dzięki czemu wzrasta pojemność. Urządzenia te charakteryzuje wysoka wartość mocy wyjściowej, jaką może dostarczyć system magazynowania energii, np. pięćdziesiąt do stu kilowatów . Zaletą superkondensatorów jest bardzo krótki czas ładowania i rozładowania w porównaniu z innymi urządzeniami (np. akumulatorami).

Grafika przedstawia zasilacz buforowy. Urządzenie ma kształt sześcianu. Na obudowie zewnętrznej widoczne są dwa panele z oznaczeniami w postaci cyfr, znaku plus i minus oraz otwór gniazda wejściowego. Widoczne są także diody w kolorach zielonym i czerwonym. Wewnątrz urządzenia ułożone są jeden na drugim superkondensatory o cylindrycznym kształcie.

Elektrochemiczne metody magazynowania energii

Nagranie dźwiękowe tożsame z treścią.

Akumulatory (baterie) przechowują energię elektryczną, magazynując prąd stały np. o napięciu dwunastu  Vat, w postaci chemicznej. Najczęściej używane rodzaje akumulatorów to: kwasowo‑ołowiowe, litowo‑jonowe (Li‑Ion), niklowo‑kadmowe (Ni‑Cd), niklowo‑metalowo‑wodorkowe (NiMH).
W fazie ładowania (prąd płynie w przeciwnym kierunku niż w trakcie jego pracy) urządzenie jest odbiornikiem energii, wewnątrz energia elektryczna jest przetwarzana na energię chemiczną. Po podłączeniu do urządzeń elektrycznych lub elektronicznych następuje tryb pracy i akumulator staje się źródłem prądu, zamieniając energię chemiczną na energię elektryczną.

Widoczne są dwie ilustracje przedstawiające kierunek ruchu kationów i anionów w procesie ładowania i rozładowywania baterii elektrochemicznych. Rysunek pierwszy przedstawia fazę ładowania baterii. Przepływ prądu odbywa się w kierunku od bieguna dodatniego po prawej stronie do ujemnego po lewej stronie. Przepływ elektronów natomiast w kierunku odwrotnym. Wnętrze baterii wypełnione jest elektrolitem. Po prawej stronie znajduje się elektroda dodatnia, katoda. Z  drugiej elektroda ujemna, anoda. Na rysunku przedstawione są jako prostokąty. Przedstawiono tutaj dwie fazy. Jedna to utlenianie, gdzie aniony, które znajdują się w elektrolicie kierują się do anody. Na rysunku przedstawione są w formie cząsteczek mniejszej i większej w kolorze różowym i białym. Druga faza to redukcja, gdzie kationy przemieszczają się w kierunku katody. Na rysunku przedstawione w kolorze granatowym i białym.

Rysunek drugi przedstawia ruch cząsteczek przy napięciu stałym. Ruch elektronów odbywa się w kierunku od bieguna dodatniego po prawej stronie do ujemnego po lewej. Przepływ prądu odbywa się w odwrotnym od bieguna ujemnego do dodatniego. Wewnątrz baterii faza utleniania anionów odbywa się w kierunku do elektrody dodatniej, a faza redukcji kationów odbywa się w kierunku do elektrody ujemnej.

Termiczne metody magazynowania energii

Akumulacja ciepła

Nagranie dźwiękowe tożsame z treścią.

Magazynowanie ciepła (akumulację) definiujemy jako tymczasowe przechowywanie energii cieplnej w niskich lub wysokich temperaturach. W zależności od zakresu temperatury magazynującego medium dzielimy ten proces na trzy rodzaje:

niskotemperaturowe - do stu dwudziestu stopni Celsjusza , średniotemperaturowe - od stu dwudziestu do pięciuset stopni Celsjusza , wysokotemperaturowe - powyżej pięciuset stopni Celsjusza.

Przykładowo możemy gromadzić ciepło promieniowania słonecznego i wykorzystać je w ciągu kilku dni lub przechowywać chłód powstały w zimie, aby wykorzystać go w lecie.

Wyróżnia się trzy systemy magazynowania energii cieplnej:

poprzez wykorzystanie ciepła właściwego, wykorzystanie energii przemian fazowych (PMC), wykorzystanie ciepła przemian chemicznych.

Instalacje, które realizują te założenia, nazywamy ogólnie zasobnikami ciepła TES (ang. TES - Thermal Energy Storages).

Rysunek przedstawia magazyny energii cieplnej. Jest to schemat blokowy. Widoczne są rodzaje magazynów i przechowywane w nich płyny, substancje chemiczne oraz ciała stałe. Dzielą się one na magazyny ciepła jawnego. W nich mogą być przechowywane płyny (na przykład woda) lub ciała stałe (na przykład skały). Kolejne magazyny to magazyny ciepła utajonego. Dzielą się na nieorganiczne, w których znajdują się hydraty oraz organiczne z parafiną. Ponadto schemat wskazuje na magazyny sorbcyjne i chemiczne.

Wykorzystanie ciepła właściwego

Nagranie dźwiękowe tożsame z treścią.

Jedną z najlepszych metod akumulacji energii w przypadku magazynowania w dłuższym czasie jest wykorzystanie ciepła właściwego ciał stałych lub cieczy.

Materiały stałe wykorzystywane do tego celu to głównie fundamenty, bloki i pale betonowe oraz skały, wilgotne gleby i piasek. Do najczęściej stosowanych cieczy zaliczamy: wodę, oleje oraz czynniki chłodnicze.
Magazynowanie energii cieplnej odbywa się poprzez ogrzewanie lub chłodzenie materiału (czynnika akumulacyjnego). W tym wypadku ilość zgromadzonej energii będzie zależna od masy i różnicy temperatur pomiędzy stanem początkowym i końcowym danego medium.
Ze względu na szerokie zastosowanie w elektrociepłowniach, sieciach ciepłowniczych oraz małych obiegach hydraulicznych woda jest najlepszym i najtańszym medium do tego rodzaju metody (poniżej stu stopni Celsjusza, najlepszy zakres od dwudziestu do siedemdziesięciu stopni Celsjusza).

Widoczna jest grafika przedstawiająca wodny zasobnik ciepła. Jest to urządzenie do magazynowania i uwalniania energii cieplnej. Zasobnik w kształcie prostokąta podzielony jest na dwie części. Za pomocą strzałek ukazano przemieszczanie się wody w zbiorniku. W jego dolnej części zaznaczono ruch wody ze źródła ciepła i powrót do źródła ciepła. W części górnej zasobnika znajduje się woda podgrzana, która oddaje energię do odbiornika, a następnie powraca do części dolnej zbiornika i ponownie trafia do źródła ciepła.

Wykorzystanie ciepła przemian fazowych PCM

Nagranie dźwiękowe tożsame z treścią.

Metoda ta znajduje się obecnie w fazie badań i prac nad polepszeniem właściwości. Materiał PCM (z angielskiego  Phase Change Material) to substancja zmiennofazowa lub grupa związków będących w stanie absorbować, akumulować i oddawać dużą ilość energii w zakresie temperatury przemiany fazowej (zmiana stanu skupienia medium i przechodzenie z jednej fazy w drugą).
Podczas przemiany fazowej materiałów następuje wydzielanie lub pochłanianie znacznej ilości ciepła przy praktycznie niezmiennej temperaturze materiału. Wykorzystuje się przemiany faz ciało stałe–ciecz, ciało stałe–gaz, ciecz–gaz oraz ciało stałe–ciało stałe.
Do zalet układów zmiennofazowych należą wysoka pojemność magazynowania przy niewielkich wahaniach temperatury.
Jako materiał PCM wykorzystuje się materiały organiczne (parafiny, alkany, kwasy tłuszczowe, ciecze jonowe) oraz substancje nieorganiczne (uwodnione sole, hydrat soli).

Widoczne są dwa slajdy. Pierwszy to grafika w formie wykresu przedstawiająca działanie magazynu PCM. Widoczne są trzy fazy. Pierwsza to faza stała zaznaczona kolorem niebieskim. Kolejna, to faza, gdzie następuje topnienie i krystalizacja i ostatnia zaznaczona kolorem czerwonym faza ciekła z największą ilością energii.

Druga grafika przedstawia cykliczny sposób wymiany ciepła w procesach zmiany fazy. Na schemacie zaznaczono proces topnienia i krzepnięcia. W górnej części schematu na etykiecie w kształcie prostokąta zaznaczono topnienie, które pochłania ciepło. Następnie za pomocą strzałek wskazano spadek temperatury, który doprowadza do ukazanej w dolnej części schematu fazy krzepnięcia, która ciepło uwalnia. Następnie strzałki wskazują na wzrost temperatury, który ponownie doprowadza do fazy topnienia.

Wykorzystanie ciepła przemian chemicznych

Nagranie dźwiękowe tożsame z treścią.

Magazynowanie ciepła wykorzystujące przemiany chemiczne jest oparte na reakcjach endotermicznych (w celu ich przebiegu należy dostarczyć ciepło). Magazyn taki pracuje, wykorzystując odwracalną reakcję chemiczną, używaną do przechowywania i uwalniania energii znajdującej się w określonych substancjach. Oznacza to, że związki chemiczne przechodzą w wyższy stan energetyczny. Zgromadzoną energię uwalnia się w reakcji egzotermicznej. Magazynowanie energii cieplnej za sprawą przemian chemicznych umożliwia uzyskanie dużej ilości energii z danej jednostki objętości oraz długotrwałe przechowywanie w temperaturze otoczenia.

Widoczny schemat blokowy. Przedstawia sposoby magazynowania energii cieplnej. W pierwszych trzech blokach czytamy: Odzysk energii cieplnej pochodzący z procesów chemicznych, petrochemicznych z wentylacji, klimatyzacji, z procesu kogeneracji i z kolektorów słonecznych oraz innych źródeł. Strzałka prowadzi do bloku drugiego; magazynowanie energii cieplnej trafia do magazynów energii cieplnej i blok trzeci informuje o tym, że energia jest wykorzystywana w czasie szczytów zapotrzebowania na energię cieplną, z pompą ciepła do ogrzewania, w wentylacji i klimatyzacji do odladzania i odśnieżania. Poniżej przedstawiono kolejny schemat przedstawiający sposoby magazynowania energii z wykorzystaniem pojemności cieplnej, ciepła przemian fazowych (PCM) oraz przemian chemicznych i fotochemicznych.

Chemiczne systemy magazynowania energii

Magazynowanie energii w postaci wodoru oraz metanu

Nagranie dźwiękowe tożsame z treścią.

Widoczny jest schemat blokowy. Składa się z prostokątnych bloków z nazwami i krótkimi opisami. Przepływ danych pomiędzy blokami zaznaczony jest za pomocą linii. Przedstawiono wszystkie fazy od produkcji przez dostawę, pierwotne magazynowanie, transport, przechowywanie końcowe, do wyrobu końcowego. W części górnej znajdują się bloki z nazwami rodzajów energii. Są to paliwa kopalne, energia jądrowa, energia wodna, energia słoneczna i energia wiatru. Wszystkie połączone są z panelem o nazwie wodór, to jest faza dostawy. Kolejno oznaczono zbiorniki podziemne i kriogeniczne, jako miejsce pierwotnego magazynowania. Transport odbywa się za pomocą rurociągów, pojazdów i tankowców. Transport rurociągami, przechowywanie końcowe to sprężony gaz a produkt końcowy to urządzenia elektryczne. Transport za pomocą pojazdów, przechowywanie wodorki metali a produkt końcowy to sektor mieszkaniowy i przemysł. Transport tankowcami, przechowywanie końcowe, zbiorniki kriogeniczne produkt końcowy transport.

Metan w postaci gazu jest łatwiejszy do przechowywania przez dłuższy czas i może być wykorzystany również jako paliwo dla elektrowni gazowych. Obecnie najczęściej stosowanymi surowcami do otrzymywania wodoru są: gaz ziemny, ropa naftowa i węgiel. Jednak cały czas trwa udoskonalanie technik jego produkcji, np. ze źródeł niekonwencjonalnych, m.in. z siarkowodoru czy przetwarzania biomasy. Wodór jest przechowywany w postaci gazowej lub płynnej ( minus dwieście pięćdziesiąt trzy stopnie Celsjusza ). Może on być wykorzystywany jako wysokoenergetyczne paliwo samochodowe lub ogniwa paliwowe przy zerowej emisji składników toksycznych podczas procesu spalania. Wodór oraz metan mogą być wykorzystywane na dużą skalę do magazynowania energii. Produkcja wodoru odbywa się na przykład poprzez elektrolizę wody lub reforming parowy (produkcja z metanu i pary wodnej).

Biologiczne metody magazynowania energii

Biomasa, biopaliwo, biogaz

Nagranie dźwiękowe tożsame z treścią.

Biomasa to wszystkie substancje pochodzenia roślinnego i zwierzęcego powstałe w sposób naturalny na skutek procesów biochemicznych (uległy biodegradacji). Zaliczamy do nich m.in. drewno, odpady roślinne oraz zwierzęce. Biomasa to sposób na „pozbycie się” resztek i utylizację odpadów pochodzenia organicznego. Decydującym ogniwem w pozyskiwaniu energii z biomasy jest proces fotosyntezy. Pod wpływem promieniowania słonecznego (strumień fotonów mających określoną porcję energii) z cząsteczek wody i dwutlenku węgla powstają tlen oraz glukoza. Dzięki cząsteczkom glukozy roślina uzyskuje energię do budowy komórek i tkanek. W późniejszym procesie spalania biomasy węgiel znajdujący się w roślinach przetwarzany jest w energię cieplną, którą z kolei możemy zamienić np. na energię elektryczną czy ciepło do ogrzewania domów. Biomasa może być również wykorzystywana do produkcji paliw ciekłych i gazowych. Biopaliwo, czyli forma ciekła, to przykładowo etanol, uzyskiwany na drodze fermentacji alkoholowej kukurydzy czy trzciny cukrowej. Może on zastąpić tradycyjne paliwa, jest też wykorzystywany do produkcji biokomponentów.
Biogaz to surowce pochodzenia organicznego przetworzone z odpadów z oczyszczalni ścieków czy produkcji rolnej. Powstaje w wyniku fermentacji beztlenowej i składa się w głównej mierze z metanu i dwutlenku węgla. Pozyskany w ten sposób gaz wykorzystuje się, podobnie jak w przypadku pozostałych metod biologicznych, do ogrzewania lub zasilania generatorów prądu. Do tymczasowego magazynowania biogazu stosuje się odpowiednie zbiorniki umożliwiające nierównomierną produkcję w ciągu dnia, wynikającą z procesu fermentacji. Oddzielne instalacje wykonane najczęściej w pobliżu komór fermentacyjnych to „zbiorniki suche”, natomiast „zbiorniki mokre” instalowane są bezpośrednio nad zbiornikiem fermentacyjnym. Pozostałe substancje wytwarzane dzięki biomasie to: butanol, glikol, metanol, kwasy tłuszczowe oraz celuloza. Cały proces od wzrostu roślin, przetworzenia oraz wytworzenia energii z odpadów, możemy nazwać długoterminową akumulacją energii.

Widoczny jest schemat blokowy przedstawiający przykładowe źródła biomasy oraz jej zastosowanie. Trzy górne bloki przedstawiają: Leśnictwo, pochodzące stąd na przykład gałęzie i wióry drzewne. Rolnictwo i pochodzące stąd siano i słomę oraz odpady na przykład organiczne. Wszystkie trzy bloki posiadają wyjście w postaci linii prostych prowadzące do głównego panelu tworzącego biomasę. Stąd kolejne linie wyjścia prowadzą do paneli określających wykorzystanie w ogrzewaniu, elektryczności i transporcie.

Wykorzystanie pola magnetycznego do magazynowania energii

Nagranie dźwiękowe tożsame z treścią.

W polu elektrycznym pomiędzy okładkami kondensatora magazynowana jest energia. Podobnie możemy gromadzić energię również w polu magnetycznym cewki indukcyjnej. Prąd elektryczny płynący przez cewkę wytwarza pole magnetyczne jako formę czystej energii, którą można przechowywać. Dla pełnego wykorzystania cewki indukcyjnej do magazynowania energii stosuje się technologię materiałów nadprzewodnikowych, które przewodzą prąd bez strat rezystancyjnych, dzięki czemu zapewniają wysoką sprawność do dziewięćdziesięciu pięciu procent. Należą do nich nadprzewodnikowe zasobniki energii SMES (z angielskiego Supercoducting Magnetic Energy Storage). Niezawodność, brak strat, szybki czas rozładowania oraz reakcji, wysoka jakość dostarczanej energii powodują, że układy te znajdują doskonałe zastosowanie w przemyśle, m.in. energetycznym. Jedynym procesem konwersji energii w układzie SMES jest zamiana prądu przemiennego (AC) na stały (DC) i odwrotnie. Brak ruchomych elementów, toksycznych materiałów eksploatacyjnych, duży przewidywany czas eksploatacji oraz działanie oparte wyłącznie na przemianach energii elektrycznej powodują, że zasobniki energii SMES powinny odegrać ważną rolę w rozwoju i modernizacji sieci przemysłowych oraz ich integracji z odnawialnymi źródłami energii.

Rysunek przedstawia schemat podłączenia urządzenia SMES do sieci prądu przemiennego. W górnej części rysunku widoczne jest wejście sieci elektrycznej AC. System sterowania składa się z magnesu nadprzewodzącego DC, który znajduje się w dolnej części rysunku. Z jego lewej strony oznaczono kriostat z systemem chłodzenia.  Nad magnesem widoczny jest prostownik i falownik, a  nad nimi znajduje się transformator. Ta część schematu opisana jest jako System kondycjonowania mocy.

Widoczna jest grafika przedstawiająca schemat systemu sterowania siecią rozproszoną i jej uczestników. Jest to diagram. W centrum znajduje się punkt sterowania. Jest to okrąg, wewnątrz którego znajdują się cztery strzałki z obustronnymi grotami. Kierowane są w kierunkach góra dół lewo i prawo. Wokół punktu, który reguluje produkcję energii znajdują się rysunki uczestników sieci. Są to: budynki elektrowni, panele słoneczne,turbiny wiatrowe, budynek mieszkalny.

Grafika przedstawia urządzenie elektroniczne. Obudowa ma kształt dwóch zintegrowanych prostokątów różniących się wielkością. Posiada na powierzchni liczne otwory umożliwiające wentylację. Na powierzchni  górnej większego widoczne są przyciski stop i reset. Mniejszy zawiera wejścia i wtyczki, które umożliwiają podłączenie kabli i przewodów.

Widoczna jest grafika przedstawiająca przykładową konfigurację magazynu energii dla mocy od kilkudziesięciu do kilku megawatów. Na schemacie widoczne są prostokąty i kwadraty przedstawiające poszczególne połączone ze sobą elementy układu. Na ich powierzchni znajdują się znaczniki od jeden do pięć. Po ich kliknięciu widoczna jest treść objaśnienia;  Pierwszy to Inwerter czyli Przetwornica dla powyższego układu kontroluje proces ładowania i rozładowania akumulatora. Powinna zapewnić przepływ mocy w pełnym zakresie i w obu kierunkach (magazyn–sieć, sieć–magazyn).2. Poniżej znajduje się moduł bateryjny. Po naciśnięciu znacznika numer dwa widoczna jest treść objaśnienia; Moduły baterii odpowiadają za magazynowanie energii. Na rysunku widoczny jest jako prostokąt położony poniżej Inwentera. Po lewej stronie schematu od góry znajduje się urządzenie pracy GUI. Urządzenie GUI to układ pomocniczy umożliwiający wizualizację pracy, najczęściej zintegrowany z aplikacją (na telefon lub komputer).Pod tym urządzeniem widoczny jest Programable logic constroler czyli sterownika PLC. Sterownik PLC w pełni programowalny zarządza pracą wszystkich elementów magazynu. W najniższej części schematu znajduje się Kontroler BMS. Na podstawie wprowadzonego algorytmu zarządza przepływem energii. Wprowadzony algorytm powinien przewidywać możliwe zakłócenia, stany niestabilne sieci, analizować sygnały pochodzące z elementów pomocniczych (peryferyjnych) oraz sterować pracą magazynu.

Grafika przestawia schemat regulacji instalacji z zasobnikiem ciepła. Pierwszym elementem jest kolektor w postaci prostokątnego panelu położonego pod pewnym kątem w stosunku do linii dachu. Pod kolektorem umieszczony jest niewielki czujnik a pod nim regulator. Z kolektora  wyprowadzone są dwa przewody. Obydwa prowadzą do kotła parowego. Woda z jednego jest ogrzewana i przez turbiny prowadzi do zasilania. Poniżej znajduje się układ mieszania, z którego odprowadzana jest ciepła woda. W całej instalacji zastosowano zawory. Poniżej odprowadzenia znajduje się kanał zimnej wody, która powraca poprzez dolną część zbiornika i trafia do kolektora, aby ponownie pozyskać energię i powrócić do systemu.