Animacja przedstawia współczesne wnętrze wystawowe, na którego ścianach rozwieszone są w złoconych ramach obrazy z okresu romantyzmu. Na pierwszej ścianie znajduje się obraz Théodore'a Géricaulta "Oficer szaserów". Dzieło ukazuje oficera Gwardii napoleońskiej, Alexandra Dieudonné’a, który był przyjacielem artysty. Postać obraca się przyjmując dramatycznie skręcona pozę, w ręku trzymam miecz, wyrażając gotowość do walki. Portret został wyeksponowany poprzez obniżoną linię horyzontu. Koń stający dęba ma zwróconą w prawo głowę. W tle została przedstawiona scena bitwy, wzmocniona ciepłą kolorystyka, jednak nie jest to dzieło typowo batalistyczne – malarz zamieszcza jedynie jej fragment, a nie panoramiczne ujęcie tematu, jak to miało miejsce w typowych ujęciach tego typu. Géricault wzmacnia napięcie przez odważne wybory kolorów i różnorodne efekty świetlne oraz ciemne, zachmurzone niebo. Do dzieła dołączone są dodatkowe informacje: Théodore Géricault - Oficer szaserów – 1812. Francuski malarz i grafik okresu romantyzmu, zwany „malarzem koni i wariatów”. Tworzył portrety, sceny batalistyczne, liczne przedstawienia koni. Jego obrazy odzwierciedlają barwną, energiczną i ekstrawagancką osobowość artysty. Cechuje je wyjątkowy dynamizm, bogaty koloryt, duża siła wyrazu. Malarz tworzył w ekstatycznym napięciu, próbując oddać najbardziej gwałtowne emocje. Na zamówienie doktora Georgeta w l. 1822-23 wykonał serię portretów pacjentów szpitala psychiatrycznego. Wizerunki te miały przypuszczalnie posłużyć jako ilustracja jego teorii dotyczącej klasyfikacji szaleństwa. Są to obrazy zawierające ogromny ładunek emocji. Na kolejnej ścianie znajduje się obraz Caspara Davida Friedricha „Opactwo w dębowym lesie”. Dzieło ukazuje pejzaż z suchymi dębami, pośród których znajduje się gotycka brama, zakończona łukiem ostrym. Kolorystyka jest ponura i stonowana, ogranicza się do brunatnych odcieni brązów i żółcieni. Do dzieła dołączone są dodatkowe informacje: Caspar David Friedrich - Opactwo w dębowym lesie - 1809-1810. Malował widoki zimowej lub jesiennej przyrody o cechach religijnych i symbolicznych. Motywami obrazów artysty są realistycznie ukazane ruiny kościołów, postacie pogrążone w kontemplacji, odwrócone tyłem do widza, uschłe drzewa, cmentarze, blaski wieczoru lub świtu. Obok znajduje się obraz Wiliama Turnera „Statek niewolniczy”. Ukazuje statek płynący po wzburzonym morzu na tle wschodzącego lub zachodzącego słońca. Na pierwszym planie widoczne są fragmenty ludzkich postaci, które topią się w morzu. W dolnej części z wody wyłaniają się ręce afrykańskich niewolników skute kajdanami. W dziele widoczne są kontrasty kolorystyczne. Do obrazu dołączone są dodatkowe informacje: Joseph Mallord William Turner - Statek Niewolniczy – 1840. Angielski malarz, znany przede wszystkim z romantycznych pejzaży. Uważany za prekursora impresjonizmu. Tematem obrazu jest praktykowane w XIX w. pozbywanie się chorych i umierających niewolników poprzez wrzucanie ich w odmęty oceanu, by móc otrzymać należne kwoty od ubezpieczyciela po przybiciu do brzegów Ameryki. Ubezpieczyciel płacił za niewolników, którzy „zaginęli na morzu”. Na kolejnej ścianie znajduje się dzieło Eugène’a Delacroixa „Wolność wiodąca lud na barykady”. Ukazuje kobietę idącą z ludem po wolność. Kobieta ma rozdartą sukienkę i widoczne piersi. W jednej dłoni trzyma francuską flagę. Obok niej widoczni są strzelcy oraz leżące martwe postacie. W oddali widoczne są budynki. Tło stanowi ciemne niebo i kłębiący się dookoła dym. Do obrazu zostały dodane dodatkowe informacje: Ferdinand Victor Eugène Delacroix - Wolność wiodąca lud na barykady – 1830, Dodatkowe informacje: Delacroix, jako sztandarowy malarz francuskiego romantyzmu, był często porównywany do Ingresa, uważanego za głównego malarza klasycyzmu. W 1855, przy okazji wystawy światowej, stało się oczywiste, że Delacroix został odnowicielem malarstwa francuskiego, który nie tyle „pokonał” klasycyzm, co otworzył drogę nowemu spojrzeniu na sztukę – bez niego być może nie narodziłby się impresjonizm. Delacroix był przede wszystkim kolorystą, artystą malującym ze swobodą, co po okresie bardzo oszczędnej kolorystyki i sztywnej kompozycji czasu klasycyzmu wniosło element żywiołu już samą formą. Na ostatniej ścianie umieszczony jest obraz Francisco Goyi „Sabat Czarownic”. Ukazuje rytuał czarów odbywający się w świetle księżyca. Diabeł, pod postacią Wielkiego Kozła, przewodzi kręgowi czarownic. Niektóre z nich mają twarze z płaskim czołem i uśmiechem. Inne to młode, atrakcyjne kobiety oraz starsze kobiety. Kozioł jest czarny, o szarym pysku i czerwonych oczach, a jego rogi są wygięte i przypominają kształt liry. Wokół nich leżą ciała martwych dzieci i ludzkie płody. Młoda kobieta wpatrzona w diabła z ustami otwartymi z zachwytu podaje mu noworodka. Kozioł wyciąga w jego kierunku lewe kopyto. Starsza czarownica w ciemnoniebieskiej szacie podaje mu kolejne dziecko – wychudzone, przypominające szkielet. Kolejna wiedźma w żółtej spódnicy i białej chuście na głowie i ramionach również przyniosła dziecko w ofierze. Za plecami kozła inna wiedźma trzyma szare ciałka zabitych dzieci zawieszone na kiju. W tle widać grupę kobiet w białych szatach. Na ciemnym, niemal czarnym niebie znajduje się półksiężyc i latają nietoperze. Do dzieła dołączone są dodatkowe informacje: Francisco José de Goya y Lucientes - Sabat Czarownic - 1797–1798. Poruszana przez niego tematyka jest bardzo szeroka, zaliczają się do niej m.in.: tematy społeczno-polityczne i historyczne, wojna, krytyka arystokracji i kleru, krytyka nieszczerej religijności, gloryfikacja pracy, prostytucja, żebractwo oraz gusła. Sabat czarownic należy do serii sześciu obrazów o tematyce związanej z czarami, które zamówiła księżna Osuny, aby ozdobić sypialnię swojej rezydencji na wsi. W tle animacji znajduje się podkład muzyczny. Jest to zapętlona ścieżka dźwiękowa , zagrana na fortepianie. Utwór jest spokojny, delikatny, ma relaksacyjny charakter. Po uruchomieniu animacji widać pięć obrazów z dodatkowymi informacjami. Obraz 1 przedstawia: Ferdinand Victor Eugène Delacroix - Wolność wiodąca lud na barykady - 1830 Dodatkowe informacje: Delacroix, jako sztandarowy malarz francuskiego romantyzmu, był często porównywany do Ingresa, uważanego za głównego malarza klasycyzmu. W 1855, przy okazji wystawy światowej, stało się oczywiste, że Delacroix został odnowicielem malarstwa francuskiego, który nie tyle „pokonał” klasycyzm, co otworzył drogę nowemu spojrzeniu na sztukę – bez niego być może nie narodziłby się impresjonizm. Delacroix był przede wszystkim kolorystą, artystą malującym ze swobodą, co po okresie bardzo oszczędnej kolorystyki i sztywnej kompozycji czasu klasycyzmu wniosło element żywiołu już samą formą. Obraz 2 przedstawia: Francisco José de Goya y Lucientes - Sabat Czarownic - 1797–1798 Dodatkowe informacje: Poruszana przez niego tematyka jest bardzo szeroka, zaliczają się do niej m.in.: tematy społeczno-polityczne i historyczne, wojna, krytyka arystokracji i kleru, krytyka nieszczerej religijności, gloryfikacja pracy, prostytucja, żebractwo oraz gusła. Sabat czarownic należy do serii sześciu obrazów o tematyce związanej z czarami, które zamówiła księżna Osuny, aby ozdobić sypialnię swojej rezydencji na wsi. Obraz 3 przedstawia: Théodore Géricault - Oficer szaserów - 1812 Dodatkowe informacje: Francuski malarz i grafik okresu romantyzmu, zwany „malarzem koni i wariatów”. Tworzył portrety, sceny batalistyczne, liczne przedstawienia koni. Jego obrazy odzwierciedlają barwną, energiczną i ekstrawagancką osobowość artysty. Cechuje je wyjątkowy dynamizm, bogaty koloryt, duża siła wyrazu. Malarz tworzył w ekstatycznym napięciu, próbując oddać najbardziej gwałtowne emocje. Na zamówienie doktora Georgeta w l. 1822-23 wykonał serię portretów pacjentów szpitala psychiatrycznego. Wizerunki te miały przypuszczalnie posłużyć jako ilustracja jego teorii dotyczącej klasyfikacji szaleństwa. Są to obrazy zawierające ogromny ładunek emocji. Obraz 4 przedstawia: Caspar David Friedrich - Opactwo w dębowym lesie - 1809-1810 Dodatkowe informacje: Malował widoki zimowej lub jesiennej przyrody o cechach religijnych i symbolicznych. Motywami obrazów artysty są realistycznie ukazane ruiny kościołów, postacie pogrążone w kontemplacji, odwrócone tyłem do widza, uschłe drzewa, cmentarze, blaski wieczoru lub świtu. Obraz 5 przedstawia: Jospeph Mallord William Turner - Statek Niewolniczy - 1840 Dodatkowe informacje: Angielski malarz, znany przede wszystkim z romantycznych pejzaży. Uważany za prekursora impresjonizmu. Tematem obrazu jest praktykowane w XIX w. pozbywanie się chorych i umierających niewolników poprzez wrzucanie ich w odmęty oceanu, by móc otrzymać należne kwoty od ubezpieczyciela po przybiciu do brzegów Ameryki. Ubezpieczyciel płacił za niewolników, którzy „zaginęli na morzu”.