Zielono mam w głowie i fiołki w niej kwitną, czyli witalizm, radość, szczęście w poezji Kazimierza Wierzyńskiego

Zwróć uwagę na sposób formułowania wypowiedzi podmiotu lirycznego w wierszu.

Podmiotem liryczny w wierszu jest młodzieniec, mieszkaniec Warszawy, który wybrał się na przechadzkę w ostatnich dniach września. Włóczy się bez celu po ulicy, ale ma plan na popołudnie. Zamierza się spotkać ze swoją ukochaną.
Uśmiechnę się do siebie, przez zęby zagwiżdżę,
Za spojrzeniami dziewcząt oczyma zawodzę,

Zwróć uwagę na czasowniki, za pomocą których podmiot liryczny rejestruje swoje czynności i działania.

Zachowanie podmiotu lirycznego charakteryzuje się bezpośredniością, swobodą, odwagą, przejawia on chęć do drobnych żartów. Wpada w zachwyt, o czym świadczy fragment: „dusza się zanosi od słońca szczęśliwa”. Miesza się w tłumie, chodzi sobie bez celu, przygląda się dziewczynom, uśmiecha się do nich, udając zainteresowanie. Kiedy spotyka znajomych, uprzejmie się kłania. Przeszkadza dzieciom w zabawie, droczy się z nimi. Prosi o ogień przygodnie spotkanych mężczyzn, którzy przyszli na Aleje poderwać dziewczynę.  Jego uwaga jest skierowana na ludzi: dzieci, dziewczęta, kobiety, lowelasów.

Zwróć uwagę na przymiotniki w utworze opisujące ulicę.

Wielkomiejska ulica w wierszu Kazimierza Wierzyńskiego została przedstawiona w niedzielne wrześniowe południe. Ciepło tego dnia tchnie beztroską, radością. Dzięki obecności tłumu  staje się ona gwarna. Po ulicach chodzą dziewczęta oraz mężczyźni podrywający kobiety. Obraz niedzielnego dnia dopełnia widok dzieci w trakcie zabawy obręczami popychanymi prętem.

Spróbuj ustalić płeć, przybliżony wiek podmiotu lirycznego, określ jego zachowanie, sposób postrzegania świata, styl wypowiedzi. Opisując sytuację liryczną, uwzględnij:
- stan emocjonalny, w jakim znajduje się podmiot;
- przestrzeń, w jakiej podmiot jest obecny;
 - nastrój, jakim nacechowana jest sytuacja.

Podmiot liryczny to młody mężczyzna, jest pełen energii (wchodzi na drzewa) i zachowuje się niepoważnie (rozbiera się do naga i cieszy się, że moknie; bawi się, wpada w trans). Prowadzi chaotyczny i pełen emocji monolog, wykrzykuje swoją radość i poczucie mocy.
Sytuacja liryczna: podmiot znajduje się w stanie pobudzenia, radosnej euforii; najpierw przebywa w mieszkaniu, ale wyskakuje przez okno do ogrodu, gdzie pada ulewny deszcz; nastrój można określić jako niezwykle radosny.

Przypomnij sobie, jakie zabiegi stylistyczne służą w wierszu oddaniu emocji. Które z nich występują w tym utworze? Zwróć szczególną uwagę na wykrzyknienia i nagromadzenie czasowników.

W utworze występuje nagromadzenie wykrzyknień, np. ohej, ohej!, hurra!, jak bosko, pysznie i wspaniale! Dominuje prosty język i sposób mówienia o emocjach jest bardzo dynamiczny poprzez użycie czasowników oznaczających ruch, np. „Skaczę, ślizgam się, wariuję, Krzyczę, wicher ustami łapię, Z powietrzem się mocuję, Na drzewa drapię”.

Zwróć uwagę na określenia np. deszczu czy wiatru. W jaki sposób wiążą się z emocjami podmiotu lirycznego?

Określenia, które ukazują żywioł natury to np.: „deszcz”, „jak z cebra leje”, „bryzga”, „bucha”; „deszcz (mię) tnie i smaga”. W konstrukcji sytuacji lirycznej wskazują one na odczuwanie pokrewieństwa podmiotu lirycznego z żywiołem natury. Czerpie z niego energię i jednoczy się z nim.

Skorzystaj ze słownika frazeologicznego lub zastanów się, co oznacza nazwanie kogoś zielonym.

Związek frazeologiczny „zielono mam w głowie” oznacza kogoś, kto jest niedojrzały, dziecinny, beztroski i nie przejmuje się zbytnio, żyjąc lekko.

Zwróć uwagę, w której liczbie wypowiada się osoba mówiąca w wierszu, jaki może zawód wykonywać, jakie jest jej usposobienie.

Podmiotem lirycznym wiersza K. Wierzyńskiego jest młody poeta, który pała optymizmem i radością wobec innych „jestem radosną wichurą zachwytu”, „obnoszę po ludziach mój śmiech i bukiety rozdaję wokoło”, jest również niedojrzały: „zielono mam w głowie”; wypowiada się w pierwszej osobie liczby pojedynczej.

Zwróć uwagę na słowa określające rośliny i elementy ogrodu.

Wyrazy kojarzące się z ogrodem: zielono, fiołki , kwitną , klombach, sadzone, słońcem, bukiety, wiosną. Słowa te mogą symbolizować wiersze, które pisze poeta oraz jego poezję, która ma wyrażać radość, szczęście, optymizm, zachwyt podobnie jak kwiaty budzące się wiosną do życia.