FILM EDUKACYJNY

Spis treści

• ABC pierwszej pomocy - film2ABC pierwszej pomocy - film

• Podsumowanie3Podsumowanie

ABC pierwszej pomocy - film

R6kZPVuX1chbM

Film przedstawiający najważniejsze informacje w zakresie pierwszej pomocy przedmedycznej.

Film przedstawiający najważniejsze informacje w zakresie pierwszej pomocy przedmedycznej.

Film dostępny pod adresem /preview/resource/R6kZPVuX1chbM

Film przedstawiający najważniejsze informacje w zakresie pierwszej pomocy przedmedycznej.

Powrót do spisu treści1Powrót do spisu treści

Podsumowanie

Wykaz możliwych przyczyn powodujących nagłe stany zagrożenia zdrowia w miejscu pracy

Identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy to badanie stanów środowiska pracy mogących spowodować wypadek lub chorobę. Najczęściej identyfikacja zagrożeń ogranicza się do zagrożeń stanowiskowych: fizycznych, chemicznych i biologicznych, ale, należy wziąć także pod uwagę obiekt przedsiębiorstwa, jego lokalizację i to, co wynika z samej organizacji pracy. Przyczyny powodujące nagłe stany zagrożenia zdrowotnego u człowieka są wywoływane przez zagrożenia. Ich podział najlepiej zobrazuje schemat.

R1b4yGTNxCUSM

Grafika przedstawia wykaz możliwych przyczyn powodujących nagłe stany zagrożenia zdrowia w miejscu pracy. Przyczyny są podzielone na cztery kategorie. Pierwsza, to przyczyny fizyczne, obejmujące zagrożenia: mechaniczne, elektryczny, pyłowe, termiczne, hałasem, drganiami mechanicznymi - wibracją, oświetleniem, promieniowaniem optycznym i laserowym, polami elektromagnetycznymi. Druga kategoria to przyczyny chemiczne, obejmujące substancje i preparaty chemiczne w tym rakotwórcze. Trzecia kategoria to przyczyny biologiczne, obejmujące: priony i wirusy, bakterie, grzyby, pasożyty wewnętrzne, czynniki roślinne i czynniki zwierzęce inne niż pasożyty wewnętrzne. Ostatnią kategorią są przyczyny psychofizyczne, obejmujące: obciążenie fizyczne - statyczne, dynamiczne, monotypia; obciążenie psychofizyczne oraz stres.

Procedura udzielania pierwszej pomocy

Kolejność czynności wykonywanych w ramach pierwszej pomocy nie może być przypadkowa. Schemat ilustruje działania podejmowane do czasu przyjazdu służb ratunkowych. Im szybciej pomoc będzie udzielona poszkodowanemu, tym większe są jego szanse na przeżycie!

RMJz9ikiA548b

Grafika przedstawia opis kolejnych kroków w procedurze udzielania pierwszej pomocy. Na początku zachowaj spokój. Następnie sprawdź, czy jest bezpiecznie. W kolejnym kroku oceń stan poszkodowanego, nie zostawiaj go bez opieki. Po trzecie, wezwij kogoś do pomocy i zadzwoń pod numer 112. W ostatnim kroku przystąp do czynności ratowniczych.

Schemat postępowania

R4kl7H7ulXSXT

Grafika przedstawia schemat postępowania w przypadku udzielania pierwszej pomocy. W pierwszym kroku oceń reakcję poszkodowanego. Jeśli nie reaguje, wezwij pomoc. Jeśli reaguje, oceń obrażenia ciała i okresowo sprawdzaj stan poszkodowanego. Następnie wezwij pomoc. - Uruchom odpowiednią procedurę wzywania służ medycznych lub innych służb ratowniczych. W kolejnym kroku udrożnij drogi oddechowe lub oceń oddychanie. Jeśli poszkodowany nie oddycha prawidłowo wykonaj 30 uciśnięć klatki piersiowej oraz 2 wdmuchnięcia w kilku cyklach. Jeśli oddycha prawidłowo, ułóż poszkodowanego w pozycji bezpiecznej.

Jeżeli jest to wypadek samochodowy, to należy bezpiecznie zaparkować własny samochód, włączyć światła awaryjne i zaciągnąć hamulec ręczny. Miejsce wypadku należy oznaczyć trójkątem bezpieczeństwa.

Jeśli to możliwe, należy zabezpieczyć rozbity samochód, wyłączając jego silnik, zaciągając hamulec ręczny i włączając bieg, aby zapobiec stoczeniu się pojazdu.

Ważne jest sprawdzenie, czy poszkodowany jest przypięty pasami bezpieczeństwa, i zabezpieczenie go przed dalszymi urazami.

Właściwa kolejność udzielania informacji dyspozytorowi

Dzwoniąc pod numer alarmowy, należy zachować właściwą kolejność udzielania informacji:

1. Kim jesteś? Przedstaw się: podaj swoje dane personalne oraz numer telefonu, z którego dzwonisz.

2. Gdzie? Powiedz, gdzie jesteś. Zacznij od podania miejsca zdarzenia, ponieważ nie wiadomo, czy rozmowa nie zostanie przerwania, np. czy nie padnie bateria w telefonie komórkowym.

3. Co? Powiedz, co się stało (np. zderzenie samochodów, upadek z drabiny, utonięcie itp.).

4. Ile? Podaj liczbę poszkodowanych.

5. Jak? Podaj informacje o stanie poszkodowanego/poszkodowanych.

6. Co robisz? Podaj informację o udzielonej dotychczas pomocy.

7. Na koniec jeszcze raz się przedstaw, podaj numer telefonu, z którego dzwonisz, i spokojnie czekaj na ewentualne pytania dyspozytora.

Nigdy nie odkładaj słuchawki pierwszy/pierwsza – zawsze czekaj, aż dyspozytor zakończy rozmowę.

Prowadzenie resuscytacji krążeniowo‑oddechowej

Kiedy słyszymy słowa: ‘reanimacja’, ‘resuscytacja’, ‘defibrylacja’, nasze ciało przebiegają dreszcze i nie chcemy mieć z tym nic wspólnego. Ale sytuacja zagrożenia życia może się zdarzyć na naszych oczach wszędzie: w pracy, domu, na ulicy. Jak należy postępować, kiedy poszkodowany traci przytomność, przestaje oddychać i powoli umiera? Odpowiedź jest prosta: trzeba działać – to jest obowiązek każdego świadka takiego zdarzenia. W działaniach na rzecz ratowania zdrowia i życia człowieka należy zastosować procedury, schematy i wytyczne, które są nazywane w ratownictwie algorytmem postępowania. Ratowanie ludzkiego życia wymaga sekwencji działań opisywanych często jako ogniwa łańcucha przeżycia, dzięki którym osoba poszkodowana ma szansę na przeżycie.

Udzielając pierwszej pomocy osobie z zatrzymaniem krążenia, należy się kierować zasadami opisanymi w łańcuchu przeżycia.

R1VVx92pgq23s

Grafika przedstawia łańcuch przeżycia. Składa się ze schematycznych rysunków oraz opisu kolejnych ogniw łańcucha. Po pierwsze, rozpoznanie stanu zagrożenia życia i wezwanie służb. Po drugie, rozpoczęcie resuscytacji krążeniowo oddechowej. Po trzecie, wczesna defibrylacja defibrylatorem zewnętrznym AED. Po czwarte, wdrożenie procedur i zabiegów medycznych oraz opieka poresuscytacyjna.

Rozpoznanie zatrzymania krążenia

Trzy charakterystyczne objawy zatrzymania krążenia to:

• utrata świadomości,

• brak oddechu,

• brak tętna na dużych tętnicach.

Jeśli nie zostały podjęte natychmiastowe działania resuscytacyjne, pojawiają się następujące objawy:

• rozszerzone źrenice, niewykazujące reakcji na światło,

• plamy opadowe,

• sinica obwodowych części ciała.

Obsługa i zastosowanie urządzenia służącego do przeprowadzania zabiegu defibrylacji serca

Automatyczny defibrylator zewnętrzny (ang. Automated External Defibrillator), w skrócie AED, to urządzenie służące do przeprowadzania defibrylacji u osoby, u której wystąpiło nagłe zatrzymanie krążenia. Defibrylacja to medyczny zabieg polegający na zastosowaniu prądu stałego o określonej energii w celu przywrócenia prawidłowej akcji serca. Analiza czynności mięśnia sercowego odbywa się automatycznie i na podstawie specjalnie zaprogramowanych algorytmów podejmowana jest decyzja, czy defibrylacja jest konieczna, czy też nie.

Rodzaje aparatów służących do przeprowadzania zabiegu defibrylacji serca

Urządzenia do przeprowadzania defibrylacji serca dzielimy na:

• stacjonarne, inaczej manualne – z metalowymi „łyżkami” przykładanymi do klatki piersiowej lub miękkimi elektrodami samoprzylepnymi typu „Quick Combo” oraz monitorem pokazującym zaburzenia pracy serca. Defibrylatory manualne są przeznaczone do użytku wyłącznie przez wykwalifikowany personel medyczny,

  RCU0jGpKDWqaS

  Grafika przedstawia schematyczny rysunek stacjonarnego urządzenia do przeprowadzania defibrylacji serca. Urządzenie składa się z ekranu, pokręteł regulujących oraz dwóch elektrod na przewodach.

  

• automatyczne zewnętrzne (AED) – z jednorazowymi elektrodami przyklejanymi do klatki piersiowej i algorytmem automatycznie rozpoznającym zaburzenia rytmu serca,

  R1SKYwsBM9eJY

  Zdjęcie przedstawia urządzenie automatyczne zewnętrzne AED do przeprowadzania defibrylacji serca. Urządzenie składa sie z otwieranej obudowy, wewnątrz której znajduje się panel sterujący z infografikami oraz zapakowane elektrody.

  

• implantowane kardiowertery‑defibrylatory (ICD) – defibrylatory wielkości pudełka zapałek, umieszczone zwykle pod skórą poniżej lewego obojczyka, z elektrodami zakładanymi do wnętrza serca, wszczepiane chorym, którzy przeżyli zatrzymanie krążenia lub są w grupie wysokiego ryzyka zatrzymania krążenia.

Powrót do spisu treści1Powrót do spisu treści

Powiązane ćwiczenia