Film dostępny na portalu epodreczniki.pl

Opis alternatywny animacji 3D.
Na czarnym ekranie pojawia się biały sześcian złożony z mniejszych białych sześcianów. Po chwili zamienia się on w biały kwadrat znajdujący się w centralnej części ekranu. Po prawej stronie od białego, małego kwadratu pojawia się napis Co nazywamy układem słonecznym? Po chwili na czarnym ekranie pojawia się rysunek naszej galaktyki w postaci jasnego centrum i spiralnych niebieskich obłoków materii ściąganych do jej środka. Obraz zbliża się i po chwili na ekranie pojawia się półprzezroczysta szara sfera symbolizująca Obłok Oorta. Obraz nada powiększa się i na ekranie pojawia się Słońce w postaci żółtej kuli wokół której widoczne są w postaci współśrodkowych elips orbity planet Układu Słonecznego. Po chwili na czarnym tle ekranu pojawia się z lewej strony wirująca ognista kula Przedstawiająca Słońce. Po prawej stronie pojawia się informacja o jednostce astronomicznej będącej średnią odległością Ziemi od Słońca podczas ruchu no orbicie eliptycznej. Po prawej stronie od Słońca widoczna jest Ziemia w postaci niebieskiej kuli z brązowymi zarysami kontynentów. Po chwili na ekranie pojawia się znów półprzezroczysta sfera Obłoku Oorta, jako obszar zamykający Układ Słoneczny. Przypuszcza się, że zewnętrzne krawędzie obłoku mogą być oddalone od Słońca nawet o sto tysięcy jednostek astronomicznych. Po chwili wewnątrz obłoku pojawia się czarne pole. Powstały w ten sposób szary pierścień przedstawia dysk rozproszony. Jest to obszar otaczający wewnętrzny Układ Słoneczny. Ciała w tym obszarze poruszają się op orbitach, których nie można przybliżać okręgiem. Szerokość dysku rozproszonego to około stu jednostek astronomicznych. Dysk rozproszony w wewnętrznej części graniczy z Pasem Kuipera. Pas Kuipera rozciąga się od trzydziestu do pięćdziesięciu jednostek astronomicznych od Słońca. Ekran znów zaczyna się powiększać i znów na ciemnym tle widać szary, gruby pierścień. Pas Kuipera składa się z obiektów złożonych z płynnego lodu i zamrożonego metanu i amoniaku. W Pasie Kuipera najbardziej znane są cztery planety karłowate. Po chwili obok szarego pierścienia w lewym i dolnym rogu pojawia się rysunek szarej kuli symbolizującej planetę karłowatą Eris. Bliżej środka ekrany pojawia się czerwona planeta Makemake a następnie zmierzając do prawego górnego rogu ekranu szara planeta Haumea i brązowa Pluton. Po chwili na ekranie po prawej stronie pojawia się szara, wirująca kula symbolizująca planetę karłowatą Eris. Jej średnia odległość od Słońca to sześćdziesiąt siedem i pół jednostki astronomicznej. Następnie w miejsce Eris pojawia się czerwona wirująca planeta karłowata Makemake. Jej średnia odległość od Słońca to pięćdziesiąt dwie jednostki astronomiczne. Następnie w miejsce Makemake pojawia się szara wirująca planeta karłowata Haumea. Jej średnia odległość od Słońca to czterdzieści trzy i trzy dziesiąte jednostki astronomicznej. Następnie w miejsce Haumea pojawia się brązowa wirująca planeta karłowata Pluton. Jej średnia odległość od Słońca to trzydzieści dziewięć i pół jednostki astronomicznej. Po chwili obraz powiększa się jeszcze bardziej i widoczne jest Słońce oraz w postaci o współśrodkowych okręgów narysowanych białymi liniami orbity planet zewnętrznych, kolejno od Słońca Jowisza, Saturna, Urana i Neptuna. Po chwili na ekranie po prawej stronie pojawia się wirująca niebieska kula symbolizująca Neptuna. Jego średnia odległość od Słońca to trzydzieści jednostek astronomicznych. Po chwili miejsce Neptuna zajmuje bladozielona kula symbolizująca Urana. Jego średnia odległość od Słońca to dwadzieścia jednostek astronomicznych. Po chwili miejsce Urana zajmuje beżowa kula z pierścieniami symbolizująca Saturna. Jego średnia odległość od Słońca to dziewięć i pół jednostki astronomicznej. Po chwili miejsce Saturna zajmuje beżowa kula z brązowymi, poziomymi pasami symbolizująca Jowisza. Jego średnia odległość od Słońca to pięć i dwie dziesiąte jednostki astronomicznej. Ekran powiększa się i widoczny jest szary pierścień asteroid o śrenicy mniejszej niż średnica orbity Jowisza. Po chwili po prawej stronie ekranu pojawia sią szara wirująca kula symbolizująca jedyną znaną planetę karłowatą w pasie asteroid Ceres. Jej średnia odległość od Słońca to dwie i siedemdziesiąt siedem setnych jednostki astronomicznej. Ekran powiększa się w znów widoczne jest Słońce w centralnej części i orbity planet wewnętrznych. Na ekranie po prawej stronie pojawia się czerwona wirująca kula symbolizująca Marsa. Jego średnia odległość od Słońca to jedna i pięćdziesiąt dwie setne jednostki astronomicznej. Po chwili miejsce Marsa zajmuje błękitna wirująca kula z zarysami brązowych i zielonych kontynentów symbolizująca Ziemię. Jej średnia odległość od Słońca to jedna jednostka astronomiczna, czyli około sty pięćdziesięciu milionów kilometrów. Po chwili miejsce Ziemi zajmuje beżowa wirująca kula symbolizująca Wenus. Jej średnia odległość od Słońca to siedem dziesiątych jednostki astronomicznej. Po chwili miejsce Wenus zajmuje szara wirująca kula symbolizująca Merkurego. Jego średnia odległość od Słońca to cztery dziesiąte jednostki astronomicznej. Po Chwili na ekranie pojawia się z lewej strony słońce w postaci ognistej kuli i wszystkie osiem planet układu Słonecznego ułożone w prawo według ich średniej odległości od Słońca. Po chwili na ekranie pojawia się na białym tle niebieski napis Fizyka dziewięćset pięćdziesiąt kapsułek. W dolnej części ekranu pojawiają się z lewej strony logo Wydziału Fizyki Politechniki Warszawskiej, na środku logo Funduszy Europejskich i po prawej stronie logo Unii europejskiej i flaga Unii europejskiej.