Podania i legendy warszawskie
Grafika przedstawia wysokie, poszarpane skały w różnych odcieniach brązu na zielonym tle. Z czterech z nich spływają strumienie. W centrum widać jasną planetę z pierścieniem. Na skale po prawej stronie rośnie mały, czerwony kwiatek. W oddali widać kontury budynków i błękitne niebo. Na tle budynków widnieje niebieska planeta z pierścieniem.Warto wiedzieć!
Warszawa jest stolicą Polski, to bardzo stare i zabytkowe miasto, wiąże się z nim wiele legend i podań. Spisał je znany polski poeta Artur Oppman (pseudonim Or‑Ot) zwany „pieśniarzem Warszawy”. Czy znasz bazyliszka, złotą kaczkę, Warsa i Sawę? To postacie znanych podań warszawskich.


Czy znasz podanie o bazyliszku? Poszukaj w internecie informacji o tym stworze. Odpowiedz na pytania w formie krótkiej notatki. Zapisz ją tutaj lub w zeszycie:
Co to za istota?
Gdzie się pojawia?
Jak często się rodzi?
Jaką ma moc?
Przeczytaj wiersz Tadeusza Kubiaka pt. „Bazyliszek i Barbarka” lub go wysłuchaj. Zwróć uwagę na to, jak poeta przedstawił potworne zwierzę.
Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/DuxQMqpbF
Nagranie recytacji wiersza pt. "Bazyliszek i Barbarka".
Bazyliszek i BarbarkaCo‑raz
ciem‑niej
co‑raz
ci‑szej.
Co to?
Kto to?
Ba‑zy‑li‑szek.Idzie, człapie
po ulicy.
Staje w cieniu
kamienicy.Ślepia ma
bazyliszkowe
i bazyliszkową głowę.
Chrzęści
skrzydłem nietoperza.
Nic dziś nie pił.
Nic dziś nie żarł.O‑u, wrr, brr!
Barr‑dzo srro‑gi.
Sapnął.
Z pyska
zionie ogień.
Zjadłby tysiąc
szarych myszek.
Barr‑dzo głod‑ny
ba‑zy‑li‑szek.Aż tu nagle
patrzy; co to?
Gwiazdka z nieba?
Dziecko?
Kto to?– Bazyliszku,
to Barbarka,
bo przebrała
się już miarka.Spojrzyj, proszę,
w to lusterko.
Zobacz siebie...Ścierpł, gdy zerknął.
– Co? To ja?
To zwierzę srogie?
Ślepia dzikie,
w pysku ogień!
Bardzo siebie się przestraszył.
W najciemniejszy kąt
się zaszył.Zaszył się
od stóp po głowę
srebrem nici
księżycowej.Źródło: Tadeusz Kubiak, Bazyliszek i Barbarka, [w:] Podręcznik kl. V „To lubię” , Warszawa 2019, s. 32.
Znajdź i zaznacz na zielono fragmenty wiersza Tadeusza Kubiaka opisujące wygląd legendarnego potwora.
zielony
[...] Ślepia ma
bazyliszkowe
i bazyliszkową głowę.
Chrzęści
skrzydłem nietoperza.
Nic dziś nie pił.
Nic dziś nie żarł.
O-u, wrr, brr!
Barr-dzo srro-gi.
Sapnął.
Z pyska
zionie ogień.
Zjadłby tysiąc
szarych myszek.
[...]
Ścierpł, gdy zerknął.
– Co? To ja?
To zwierzę srogie?
Ślepia dzikie,
w pysku ogień!
Bardzo siebie się przestraszył.
W najciemniejszy kąt
się zaszył.
Opisz, jak wyobrażasz sobie bazyliszka z utworu Tadeusza Kubiaka. Uzupełnij pola tekstowe i przeciągnij w dowolne miejsca na ilustracji.
Opisz, jak wyobrażasz sobie bazyliszka z utworu Tadeusza Kubiaka. Skorzystaj z fragmentów zaznaczonych w poprzednim ćwiczeniu. Zastanów się, jak może wyglądać bazyliszkowa głowa (np. niekształtna, zakończona grzebieniem), bazyliszkowe ślepia (np. złowrogie), co może oznaczać wyrażenie „zwierzę srogie” itp.
Wyjaśnij, kto i w jaki sposób przechytrzył bazyliszka.
Co zrobił bazyliszek, kiedy zobaczył siebie w lusterku? Znajdź odpowiedni fragment utworu i przeczytaj go uważnie. Odpowiedz, jakim środkiem stylistycznym posłużył się poeta.
- przenośnią
- porównaniem
- epitetem

Wypisz ze słownika synonimów wyrazy bliskoznaczne do czasownika „zaszyć się”.
Wyjaśnij, jak rozumiesz słowa wiersza: „Zaszył się od stóp po głowę srebrem nici księżycowej”.
W języku polskim istnieją słowa, które naśladują odgłosy, dźwięki wydawane np. przez zwierzęta lub przedmioty. Miau, hau, świst, skrzyp, chrzęst, szum to wyrazy dźwiękonaśladowcze lub inaczej onomatopeje. Stosuje się je w poezji, ale również w komiksach.
Wypisz z wiersza „Bazyliszek i Barbarka” fragment świadczący o złości bazyliszka. Nazwij zastosowany środek stylistyczny.
Jak myślisz, dlaczego poeta podzielił niektóre słowa na sylaby, a w innych powtórzył te same litery? Wyjaśnij, jaki efekt chciał w ten sposób osiągnąć.
Z powyższego ćwiczenia wybierz cztery określenia i ułóż z nimi zdania na temat bohaterów wiersza Tadeusza Kubiaka.
Dlaczego bazyliszek sam siebie się przestraszył? Wymień, co w nim było przerażającego.
Przypomnij sobie baśń o Pięknej i Bestii. Napisz, na czym polegało wewnętrzne piękno Bestii. Czy bazyliszek też mógłby być piękny, mimo swego wyglądu?
Narysuj portret bazyliszka. Skorzystaj z opisu poety lub własnej wyobraźni. Swoje dzieło możesz stworzyć poniżej lub w zeszycie.
Opisz własne wyobrażenie potwora, który jest tylko z pozoru groźny.
Przygotujcie krótką inscenizację wiersza Tadeusza Kubiaka pt. „Bazyliszek i Barbarka”.
Ustalcie, kto będzie reżyseremreżyserem, a kto scenarzystąscenarzystą.
Wybierzcie narratora, bazyliszka oraz Barbarkę.
Podzielcie tekst na role i przygotujcie maski lub kukiełki bohaterów przedstawienia.
Przygotujcie scenki. Pamiętajcie o przekazaniu odpowiednich emocji, dźwięków i gestów.
R1QX6VAxEkuE9
Czy podanie i legenda to synonimy? Czym różnią się podania od legend?
Przeczytaj uważnie definicje podania oraz legendy i zapamiętaj.
Podania i legendy przekazywane z pokolenia na pokolenie są ważną częścią każdego społeczeństwa.
LEGENDA
Słowo wywodzi się z języka łacińskiego „legare”, oznacza coś, co należy przeczytać.
Początki legend wiążą się z średniowiecznymi klasztorami, w których podczas posiłków czytano opowieści o świętych. Kładziono w nich szczególny nacisk na niezwykłe cuda, jakich dokonywali oraz pouczenia wypływające z ich treści.
Legendy opowiadają o czynach świątobliwych osób bądź Boskich interwencjach i cudach w małej społeczności lokalnej. Przykładem może być legenda o Wandzie, o królowej Jadwidze czy o świętej Kindze.
PODANIE
Podanie jest fikcyjną opowieścią silnie związaną z miejscowością, regionem lub narodem. Zawiera elementy historyczne, na przykład nazwę miejscowości, regionu, imię władcy lub inny detal, który pomaga umieścić wydarzenia w konkretnym miejscu lub czasie. Przykładem może być podanie o Lechu, Czechu i Rusie, o poznańskich koziołkach, o Tatrach.
Podanie wyjaśnia przyczyny powstania pewnych tradycji, miejscowości, krain geograficznych, tłumaczy powstawanie, na przykład nazw geograficznych czy miejscowości.
Bohaterami podań są niezwykłe postaci: królowie, królowe, wojownicy, lokalni bohaterzy, czasem postacie fantastyczne: diabły (Boruta) czy czarownicy (Pan Twardowski), które swoją postawą i zachowaniem utrwaliły się w wyobraźni danej miejscowości lub regionu.
Teraz już wiesz, że podanie i legenda to dwa różne terminy literackie.
Sprawdź, czy umiesz!
Przyjrzyj się planowi Starego Miasta w Warszawie. Odszukaj ulicę Krzywe Koło, tam w ruinach starego domostwa gnieździł się bazyliszek.

Obejrzyj film. Z jakimi miastami związane są omawiane w nim historie?
Czy znasz podobne opowieści dotyczące regionu, w którym mieszkasz?
Zapoznaj się z poniższym filmem. Wskaż, z jakimi miastami związane są omawiane w nim historie oraz czy znasz podobne opowieści dotyczące regionu, w którym mieszkasz.
Określ, czy wymienione w filmie opowieści są legendami czy podaniam.
Wyjaśnij, co według ciebie znaczy słowo „legenda”. Następnie odszukaj w słowniku języka polskiego definicję tego wyrazu. Porównaj własne rozumienie słowa „legenda” z definicją słownikową.
Napisz podanie o zmyślonym potworze, który dawno temu mógł żyć w twojej miejscowości. Możesz skorzystać z podpowiedzi:
Napisz nazwę miejscowości i nazwij potwora.
Opisz jego wygląd.
Określ, jaki był i jaką posiadał moc.
Opisz, co się działo, kiedy ktoś wszedł na teren potwora.
Nadaj imię osobie, która spotkała się z potworem. Napisz, co zrobiła, co powiedziała, czy i w jaki sposób zmierzyła się z potworem.
Co zrobił potwór? Co się z nim stało?
Jaka była reakcja mieszkańców miejscowości na takie rozwiązanie?
Zakończ legendę.
Stwórz z kolegami i koleżankami tomik, w którym zgromadzicie wasze podania.
Słownik
osoba odpowiedzialna za realizację filmu, przedstawienia itp.; decyduje o obsadzie aktorskiej, kostiumach, dekoracjach, udziela aktorom rad na temat sposobu gry
osoba pisząca scenariusz filmu, przedstawienia itp.; scenariusz to tekst zawierający opis czasu i miejsca zdarzeń, postaci oraz dialogi bohaterów