Wizualizacja 3D przedstawia halę z otuliną. Podpisane są cztery elementy. Punkt pierwszy: Płaszcz izolacji metalowy. Punkt drugi: Wełna mineralna. Punkt trzeci: Siatka zbrojna z włókna szklanego. Punkt czwarty: Rura gazociągu.

Wizualizacja 3D przedstawia aerożel. Podpisane są cztery elementy. Pierwszy podpis jest w formie tekstowej i w formie nagrania audio. Punkt pierwszy: Aerożel. Jest to materiał izolacyjny wykonywany na bazie krzemionki; charakteryzuje się najniższym wśród materiałów stałych współczynnikiem przewodzenia ciepła, niepalnością oraz odpornością na wysokie temperatury. Dzięki porowatej budowie i małej gęstości aerożel zapewnia bardzo dobre parametry izolacyjne przy zachowaniu niewielkiej grubości i lekkości. Aerożel jest produkowany w formie mat. Materiał należy odpowiednio dociąć, a następnie owinąć nim przewód rurowy i zamocować przy użyciu taśmy, opaski lub drutu. Punkt drugi: Otulina z polietylenu. Punkt trzeci: Płaszcz izolacji. Punkt czwarty: Folia termiczna.

Wizualizacja 3D przedstawia piankę z tworzywa sztucznego. Podpisany jest jeden element. Podpis jest w formie tekstowej i w formie nagrania audio. Punkt pierwszy: Pianki z tworzyw sztucznych.  Pianki poliuretanowe i krylaminowe są materiałami niepalnymi o wysokiej odporności na działanie czynników chemicznych – rozpuszczalników organicznych, olejów, kwasów i słabych roztworów zasad. Izolacje z pianek mają formę kształtek – kolan, zwężek, łuków oraz innych dopasowanych do różnych średnic przewodów. Otulinę z pianki nakłada się na rurociąg, rozchylając ją wzdłuż fabrycznego nacięcia. Po dopasowaniu nacięcie należy zakleić samoprzylepną zakładką umieszczoną na otulinie. W miejscach łączeń otulin elementy powinny być dobrze dopasowane i zabezpieczone samoprzylepną taśmą PVC.

Wizualizacja 3D przedstawia szkło piankowe. Podpisany jest jeden element. Podpis jest w formie tekstowej i w formie nagrania audio. Punkt pierwszy: Szkło piankowe. Jest to materiał izolacyjny uzyskiwany z roztopionego szkła z dodatkiem domieszek pianotwórczych. Charakteryzuje się odpornością chemiczną, niezmiennością kształtów, niepalnością, a jednocześnie jest łatwy w obróbce. Szkło piankowe ma zastosowanie w budownictwie oraz w izolacjach przemysłowych. Może być stosowane w zakresie temperatur od -260°C do +430°C, w instalacjach zawierających substancje chemiczne znajdujące się w agresywnym środowisku lub łatwopalne. Izolacje ze szkła piankowego mają formę gotowych elementów – łuków, kolan, trójników, które łączy się za pomocą specjalnych klejów. Dzięki temu systemy te są szczelne, zapewniają ochronę przed wilgocią, oblodzeniem oraz korozją.

Wizualizacja 3D przedstawia wełnę mineralną. Podpisany jest jeden element. Podpis jest w formie tekstowej i w formie nagrania audio. Punkt pierwszy: Wełna mineralna. Jest to włóknisty materiał izolacyjny, z którego wykonuje się termoizolację w formie otuliny. Jest niepalna, trwała i nietoksyczna, a także odporna na działanie mikroorganizmów i gryzoni. Choć przepuszcza parę wodną, należy ją izolować przed działaniem wilgoci. Wykonując połączenia izolacji z wełny mineralnej, należy pamiętać o oczyszczeniu łączonych powierzchni, a także o ścisłym ich przyleganiu do siebie. Otulinę z wełny mineralnej można montować na rurociąg dzięki specjalnemu nacięciu na całej długości materiału. Otulinę należy rozchylić i nałożyć na rurociąg. Powstałe w ten sposób złącze podłużne trzeba zabezpieczyć taśmą lub poprzez metodę na gorąco. Powierzchnie łączenia należy mocno do siebie docisnąć, usunąć z taśmy papierową warstwę, zgiąć zakładkę i przykleić do złącza. Do wykonania tego typu połączenia można użyć również żelazka, przy pomocy którego należy docisnąć zakładkę do przeciwległej powierzchni. Innym sposobem łączenia jest zastosowanie otuliny wyprodukowanej w gotowym systemie. Otuliny te wyposażone są już w gotowe zakładki samoprzylepne. Wskazane jest, by zabezpieczyć dodatkowo otulinę poprzez zastosowanie jednej z metod: - „tapelock” – odpowiednie zabezpieczenie taśmą, - nawinięcie dookoła otuliny drutu wiązałkowego, - zabezpieczenie otuliny opaskami plastikowymi lub stalowymi. Aby zamontować otulinę na kolanach, należy starannie przygotować segmenty kolanowe. Ich ilość jest uzależniona od średnicy rurociągu oraz kąta zgięcia kolana. Gdy kąt krzywizny nie przekracza 45° lub średnica rury jest niewielka, otulinę należy dociąć pod kątem 45° (lub mniejszym), przygotowując dwa elementy. Następnie należy je nałożyć na rurę i dokładnie dopasować, połączyć wzdłużnie otulinę, a miejsca styku dodatkowo zakleić samoprzylepną taśmą aluminiową. W przypadku wykonywania izolacji trójników należy odpowiednio dociąć dwa elementy – podłużny i poprzeczny. W elemencie podłużnym należy wyciąć klin, w którym powierzchnia cięcia z obu stron będzie przebiegać pod kątem 45° względem przekroju otuliny.