Na animacji widoczne są dwie szare, poziome płyty, równoległe do siebie i umieszczone jedna pod drugą. Pod dolną płytą umieszczono znaki plus, wskazujące na to, że płyta jest naładowana dodatnio. Nad górną płytą umieszczono znaki minus, wskazujące na jej ujemny ładunek. Pomiędzy płytami pokazano linie pola elektrycznego. Są one prostopadłe do płyt. Na liniach zaznaczono strzałki biegnące z dołu do góry. W górnej płycie znajduje się bardzo wąska przerwa. Na górze ekranu pojawia się mała kulka ze znakiem minus w środku – symbolizuje ona elektron o ładunku ujemnym. Kulka znajduje się dokładnie nad przerwą w górnej płycie. Do kulki zaczepiona jest strzałka skierowana pionowo w dół. Podpisano ją jako wektor v z indeksem zero. Na fakt że jest to wektor wskazuje mała strzałka skierowana w prawo nad literą v. Na początku kulka porusza się w dół ekranu z ustaloną prędkością, a długość strzałki nie zmienia się. W pewnym momencie kulka przechodzi przez przerwę w płycie i zaczyna znajdować się w obszarze pola elektrycznego. Wtedy kulka, nadal poruszając się w dół, zaczyna przyspieszać. Porusza się coraz szybciej, a długość strzałki zwiększa się. W końcu kulka uderza w dolną płytę i tam zostaje. Obraz na ekranie zmienia się. Widoczne są teraz dwa zestawy równoległych płyt umieszczone obok siebie w poziomie. Płyty są naładowane w taki sam sposób jak poprzednio i linie pola wyglądają tak samo jak poprzednio. Jedyna różnica jest taka, że na płytach po prawej stronie ładunki są większe, na co wskazuje więcej znaków plus i minus przy płytach. W obydwu zestawach, nad szczelinami nad górną płytą pojawiają się elektrony z zaznaczonymi wektorami prędkości skierowanymi pionowo w dół. Tak jak poprzednio, dopóki elektrony poruszają się poza płytami, ich prędkość nie zmienia się. Gdy elektrony znajdą się w obszarze płyt, zaczynają przyspieszać, a wektory ich prędkości wydłużają się. Elektron w prawym zestawie przyspiesza bardziej, jego prędkość rośnie szybciej i wcześniej uderza w płytę. Gdy wolniejszy elektron uderza w płytę, obraz ponownie zmienia się. Widoczny jest pojedynczy zestaw dwóch płyt. Zmieniło się jednak ułożenie ładunków – na górnej płycie (ze szczeliną) znajduje się teraz ładunek dodatni, a na dolnej ładunek ujemny. Linie pola elektrycznego również zmieniły zwrot. Dalej są pionowe, lecz strzałki są skierowane w dół. Nad szczeliną znajduje się elektron i zaczyna poruszać się pionowo w dół. Widoczny jest jego wektor prędkości. W obszarze poza płytami elektron porusza się ze stałą prędkością, a długość strzałki wektora prędkości nie zmienia się. Gdy elektron znajdzie się między płytami, zaczyna hamować, a długość strzałki zmniejsza się. Elektron porusza się coraz wolniej, jednak dociera do dolnej płyty.