Jakiego rodzaju czynność należy wykonać w zakończeniu interpretacji?

W zakończeniu należy podsumować wnioski z analizy. Mogą być one następujące: wybitność przekłada się na wyobcowanie, odstawanie od tłumu, na niezrozumienie, a nawet krzywdę ze strony współczesnych, natomiast staje się wyraźna po śmierci twórcy; wskazują na to obserwacje losów wybitnych jednostek, nieuznanych przez współczesnych i docenionych dopiero po śmierci; ta obserwacja dotyczy również samego autora wiersza, świadomego wartości własnej poezji i tego, że mimo niedoceniania jej przez współczesnych, zostanie ona uznana przez potomnych.

Jakie możesz wymienić przykłady twórców, którzy zyskali uznanie na życia, i tych, których uznanie spotkało po śmierci?

Na istnienie zależności, o której mówi Norwid, wskazuje termin „poeci przeklęci” (lub „poeci wyklęci”). Wydaje się, że w obecnych czasach brak uznania za życia wybitnych twórców nie jest regułą. Przykładem może być Tadeusz Różewicz, który doczekał się wielu naśladowców, zyskał przychylność krytyków literackich i otrzymał wiele nagród i wyróżnień. Niewątpliwie jednak uniwersalny wydaje się mechanizm, który opisał Norwid w swoim wierszu: powodem odrzucania przez współczesnych (przynajmniej przez tych, których można uznać za tłum podobnych do siebie ludzi) twórczości wybitnych osób jest właśnie ich wybitność, nieprzystawalność do obowiązujących w danym czasie mód, reguł itd.