Mapa przedstawia Polskę Kazimierza Wielkiego. Ziemie odziedziczone przez Kazimierza Wielkiego po Władysławie Łokietku to ziemia poznańska z Poznaniem, ziemia kaliska z Gnieznem, Kaliszem, Wieluniem, ziemia sandomierska z Sandomierzem, Lublinem, Wiślicą, ziemia krakowska z Krakowem, Wieliczką, Olkuszem. Nabytki terytorialne w latach od 1333 do 1370 to Pomorze Zachodnie z Wałczem, Kujawy, ziemia dobrzyńska, ziemia płocka z Płockiem, ziemia przemyska z Przemyślem, Sanokiem, Ruś Halicka z Haliczem, Lwowem, Trembowlą, Krzemieńcem. Lenna polskie w 1370 roku ziemia łęczycka z Łęczycą, ziemia sieradzka z Sieradzem, Księstwo Chełmsko Bełskie, Księstwo Włodzimierskie, Podole z Kamieńcem Podolskim oraz miasta Warszawa, Rawa, Czersk. Granica Królestwa Polskiego w 1370 roku obejmowała wszystkie wymienione wcześniej tereny. Granica państwa zakonu krzyżackiego do 1343 roku obejmowała Gdańsk, Malbork, Królewiec, ziemię chełmińską, Kujawy, ziemię dobrzyńską. Kujawy przyłączono do Polski w 1343 roku, ziemię płocką w 1351 roku, północno wschodnią część Polski od granicy z państwem zakonu krzyżackiego w 1351 roku, ziemię przemyską w 1344 roku, Ruś Halicką w 1349 roku, Krzemieniec w 1366 roku, Pomorze Zachodnie w 1364 roku. Podole zhołdowano królowi Polski w 1366 roku, Księstwo Chełmsko Bełskie w 1366 roku, Księstwo Włodzimierskie w 1366 roku, ziemię sieradzką w 1339 roku, ziemię łęczycką w 1352 roku, Warszawę, Rawę, Czersk w 1351 roku, część ziemi poznańskiej w 1365 roku. Zamki i mury miejskie wzniesione przez Kazimierze Wielkiego znajdowały się między innymi w Poznaniu, Kaliszu, Wieluniu, Płocku, Łęczycy, Olkuszu, Krakowie, na ziemie krakowskiej, sandomierskiej, w Sanoku, Przemyślu, Lwowie, Haliczu, Trembowli. zamki i mury miejskie wzniesione przez Kazimierza Wielkiego: W celu wzmocnienia obronności kraju Kazimierz podjął na dużą skalę inicjatywę budowania zamków i fortyfikacji. Żaden z poprzedników króla nie wykazał się podobnym do niego rozmachem w tym zakresie. Inicjatywa ta zrodziła się pod wpływem doświadczeń podczas wojny z Krzyżakami, gdy stare drewniane grody nie były w stanie stawić oporu wrogowi. Kazimierz zbudował około 50 zamków w różnych regionach kraju. Miały one przede wszystkim służyć wzmocnieniu potencjału militarnego kraju na granicach, ale stały się również ważnymi centrami administracji państwowej, służyły manifestowaniu potęgi i zwierzchnictwa królewskiego.
Prócz budowania nowych zamków odnawiano stare. Najsłynniejsze powstały na terenie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej w celu obrony stołecznego Krakowa na wypadek zagrożenia ze strony południowej. Zbudowano je na wapiennych skałach na podobieństwo orlich gniazd i stąd wzięła się nazwa całego systemu umocnień – orle gniazda. Zamki wzniesione z inicjatywy Kazimierza były z reguły niewielkich rozmiarów, często składały się z dwóch części: zamku górnego i zamku dolnego, ewentualnie kaplicy i skarbca oraz – przede wszystkim – jednej lub dwóch wież.ważniejsze miasta: W czasach Kazimierza Wielkiego powstało około 130 miast, z których 70 – najwięcej – lokowanych było w Małopolsce, 20 w Wielkopolsce, po 10 na Kujawach, ziemi łęczyckiej i na Mazowszu oraz blisko 20 na zdobytej Rusi. Wszystkie lokacje przeprowadzane były w podobny sposób, według prawa niemieckiego, z nadaniem samorządu i wytyczeniem nowego układu przestrzennego. Nowe miasta miały głównie pełnić funkcje ekonomiczne, będąc centrami osadniczymi i miejscami wymiany handlowej zarówno na szczeblu lokalnym, jak i międzyregionalnym i międzynarodowym. Dlatego król nadawał miastom szereg przywilejów, m.in. prawo składu zobowiązujące obcych kupców do wykładania na trzy dni swojego towaru oraz przymus drożny, który chronił polskie miasta przed ich omijaniem przez obcych kupców (którzy nie chcieliby podlegać prawu składu). Prócz tego nowo lokowane miasta pełniły funkcje polityczne, obronne oraz prestiżowe – wielu z nich król nadał swoje imię.
Aktywna polityka Kazimierza na polu organizowania życia ekonomicznego w miastach była z jednej strony spowodowana jego pragnieniem rozwijania państwa i podniesienia poziomu życia mieszkańców, a z drugiej chęcią maksymalizacji własnych zysków. Do największych miast należał pełniący funkcje stołeczne Kraków, z ludnością liczącą około 12 tys. mieszkańców. Na drugim miejscu plasowały się miasta liczące ponad 2 tys. mieszkańców, takie jak Lwów, Bochnia, Sandomierz, Poznań, Kalisz czy wreszcie Gniezno.