(525‒456 r. p.n.e.) ‒ grecki tragediopisarz, zaliczany obok Sofoklesa i Eurypidesa do trzech najważniejszych dramaturgów antycznych; wprowadził znaczące zmiany w strukturze dramatu (m.in. poprzez dodanie drugiego aktora); napisał np. trylogię poświęconą Prometeuszowi, z której zachowała się środkowa część, tj. Prometeusz w okowach ‒ Ajschylos przedstawił w niej wydarzenia związane z przykuciem dumnego Prometeusza do skały na Kaukazie

(43 r. p.n.e. – 18 r. n.e.) ‒ rzymski poeta, autor m.in. Przemian (Metamorfoz), zbioru mitów w literackiej wersji, z której czerpało bardzo wielu następców;

(70‒19 r. p.n.e.) ‒ rzymski epik i poeta, uważany obok Horacego za najwybitniejszego twórcę epoki cesarza Oktawiana Augusta; autor m.in. eposu Eneida, mówiącego o Eneaszu, księciu trojańskim, który po zniszczeniu jego rodzinnego miasta trafił na tereny Italii, a także Georgik – poematu, w którym znalazły się porady dla rolników, oraz Bukolik – zbioru sielanek przedstawiających życie pasterzy w Arkadii

(1749‒1832) ‒ niemiecki poeta, dramaturg, prozaik, uważany za jednego z najwybitniejszych twórców romantyzmu europejskiego; autor m.in. powieści epistolarnej Cierpienia młodego Wertera (1774), dramatu Faust (1773‒1832) oraz pisanego w latach 1772‒1774 wiersza Prometeusz (1789), w którym tytułowy bohater przeciwstawia się tyranii Zeusa

(1883‒1924) ‒ niemieckojęzyczny pisarz, niemal całe życie związany z Pragą; autor powieści i opowiadań, w których w bardzo indywidualny sposób przedstawiał niepokoje wyobcowanego, samotnego człowieka pierwszych dekad XX w.

(1919‒2000) – polski prozaik, eseista, dziennikarz; od drugiej wojny światowej do śmierci przebywał poza Polską; autor powieści, opowiadań, dzienników; uważany za pisarza‑moralistę, który w przenikliwy sposób przedstawiał człowieka epoki totalitaryzmów (faszyzmu i komunizmu)

(1924‒1988) ‒ polski poeta, dramaturg, eseista, znawca kultury antycznej