Dekret synodu laterańskiego z 1059 r. o wyborze papieża

Po śmierci papieża tego powszechnego Kościoła naprzód kardynałowie‑biskupi mają najsumienniej się naradzić, a następnie kardynałów‑duchownych [tj. kapłanów i diakonów] do narad zawezwać, w końcu reszta duchowieństwa i lud mają udzielić zgody na nowy wybór [...].

Mają zaś go wybrać z łona samego Kościoła [rzymskiego], jeśli znajdzie się odpowiedni, jeśli zaś nie, z innego ma być wzięty. [...]

A jeśliby przewrotność złych i niesprawiedliwych ludzi do tego stopnia wzrosła, że czysty, uczciwy i bezinteresowny wybór nie mógłby się w Rzymie odbyć, kardynałowie‑biskupi z pobożnym duchowieństwem i świeckimi katolikami, choćby z niewielu, mają moc wybrać papieża w miejscu, które uznają za najwłaściwsze.

Ale skoro po dokonanym wyborze zawierucha wojenna lub jakiekolwiek niecne usiłowania ludzkie staną na przeszkodzie, aby wybraniec mógł być wedle zwyczaju na tron wprowadzony [intronizowany], ma on przecież jako papież mieć moc rządzenia Świętym Rzymskim Kościołem i załatwiania wszelkich spraw jego [...].

A jeżeli kto na przekór temu naszemu dekretowi, ogłoszonemu wyrokiem soboru, drogą buntu, zuchwałości lub jakiegokolwiek podstępu, będzie obrany lub wprowadzony na tron papieski, lub wyświęcony, [ten nie powinien być uważany przez wszystkich za papieża, lecz za szatana, nie następcą apostolskim a odszczepieńcem i] po wyklęciu przez święty Kościół boży; bożą i świętych apostołów Piotra i Pawła władzą winien być oddany wiecznej anatemie, ze swymi pomocnikami, protektorami i zwolennikami jako antychryst, napadający i burzyciel całego chrześcijaństwa; i nie tylko nie powinien mieć kiedykolwiek możności składania jakichkolwiek wyjaśnień w tej sprawie, ale powinno się go pozbawić bez odwołania wszelkich godności kościelnych, które by on poprzednio posiadał. Każdy, ktokolwiek zostanie jego stronnikiem lub okaże mu cześć jako arcykapłanowi, lub ośmieli się bronić go w czymkolwiek, niech podlega takiemu samemu wyrokowi. Każdy gwałciciel tego naszego dekretu, który ośmieli się podburzyć spokój Kościoła rzymskiego knowaniami przeciw temu naszemu postanowieniu, niech będzie skazany na wieczną anatemę i wyklęcie i zaliczony do niegodziwych, którzy nie zmartwychwstaną na sądzie ostatecznym. Niech dozna on na sobie gniewu Wszechmogącego Boga Ojca i Syna i Ducha Świętego, i święci apostołowie Piotr i Paweł, których Kościół on ośmielił się zgorszyć, niech zwrócą na niego swój gniew w życiu doczesnym i przyszłym. Niech będzie jego mieszkanie puste, a w namiotach jego niech nikt nie mieszka. Niech jego synowie będą sierotami, a żona jego wdową. Niech się oddalą w panice tak on, jak i jego synowie i niech będą nędzarzami, i niech będą wygnani z domów swoich. Niech lichwiarz zabierze cały majątek jego, a obcy ludzie niech przywłaszczą wszystką pracę jego. Niech cały świat obróci się przeciw niemu i niech wszystkie żywioły powstaną przeciw niemu i niech wstydzą go zasługi zmarłych świętych i niech w tym życiu dosięgnie go widoczna kara.