Jarosław Marek Rymkiewicz

Mogiła Ordona

Patrz jakie to lejtnanty jakie kapitany

Patrz kto to przy Ordonie leży pochowany

Patrz kto to Ordonowi teraz salutuje

Kto się w tych grobach śmieje kto to w twarz nam pluje

Patrz jak te czarne liście poprzez cmentarz wieją

Jeśli jesteś Polakiem żegnaj się z nadzieją

Patrz jakie generały jakie to sztabs-wracze

Pod tym kamieniem - słyszysz - tam ktoś jeszcze płacze

Tam jeszcze - słyszysz - mówią nasi bracia mili

Polaku powiedz Polsce żeśmy tutaj zgnili

Że tutaj na reducie gdzieście nas chowali

Czekamy na tę chwilę gdy lont się zapali

Patrz jak te czarne liście bija o mogiłę

Jak się kruszą jak gniją nasze kości miłe

Jak się kruszą pękają nasze orły szare

Te czaszki które Bóg miał przyjąć jak ofiarę

Jeśli jesteś Polakiem nie mów ani słowa

Patrz toczy się wśród liści twoja ścięta głowa

Patrz wśród tych czarnych liści twoje serce gnije

A kto by wieniec wić chciał to niech z czaszek wije

Z tych skrzydeł które orły nasze pogubiły

Z krzyży co choć złamane strzegą nam mogiły

Aż przyjdzie dzień Te groby znowu się otworzą

Wejdziemy na ten cmentarz pod ojczystą zorzą

I Ordon weźmie w dłonie szablę połamaną

A z tych grobów to wtedy czyi zmarli wstaną