Wykroczeniem jest czyn społecznie szkodliwy, zabroniony przez ustawę pod groźbą kary aresztu, ograniczenia wolności, grzywny do 5000 złotych lub nagany. Taką definicję wykroczenia znajdziemy w części ogólnej Kodeksu wykroczeń, który jest również ustawą, o której mowa w definicji.

Część szczególna tego Kodeksu natomiast dzieli wykroczenia na rodzaje w zależności od tego, przeciwko jakiej prawnie chronionej wartości są skierowane. Każdemu rodzajowi ustawodawca poświęcił osobny rozdział.

I tak w rozdziale VIII znajdziemy wykroczenia przeciwko porządkowi i spokojowi publicznemu:

„Art. 51. § 1. Kto krzykiem, hałasem, alarmem lub innym wybrykiem zakłóca spokój, porządek publiczny, spoczynek nocny albo wywołuje zgorszenie w miejscu publicznym, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny”.

Kolejny rozdział zawiera wykroczenia przeciwko instytucjom państwowym, samorządowym i społecznym:

„Art. 69. Kto umyślnie niszczy, uszkadza, usuwa lub w inny sposób czyni bezskutecznymi znaki umieszczone przez organ państwowy w celu stwierdzenia tożsamości przedmiotu, zamknięcia go lub poddania rozporządzeniu władzy, podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany”.

Rozdział X zawiera wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu osób i mienia:

„Art. 76. Kto rzuca kamieniami lub innymi przedmiotami w pojazd mechaniczny będący w ruchu, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny”.

W kolejnym rozdziale znajdują się wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu i porządkowi w komunikacji.

„Art. 93. § 1. Prowadzący pojazd, który, uczestnicząc w wypadku drogowym, nie udziela niezwłocznej pomocy ofierze wypadku, podlega karze aresztu albo grzywny”.

Rozdział XII to wykroczenia przeciwko osobie:

„Art. 108. Kto szczuje psem człowieka, podlega karze ograniczenia wolności, grzywny albo karze nagany”.

W rozdziale XIII uregulowano wykroczenia przeciwko zdrowiu:

„Art. 114. Kto odmawia udzielenia organowi służby zdrowia wyjaśnień mogących mieć znaczenie dla wykrycia gruźlicy, choroby wenerycznej lub innej choroby zakaźnej lub źródła zakażenia albo dla zapobiegania szerzeniu się takich chorób, podlega karze grzywny albo karze nagany”.

Rozdział XIV Kodeksu wykroczeń to wykroczenia przeciwko mieniu:

„Art. 125. Kto w ciągu dwóch tygodni od dnia znalezienia cudzej rzeczy albo przybłąkania się cudzego zwierzęcia nie zawiadomi o tym organu Policji lub innego organu państwowego albo w inny właściwy sposób nie poszukuje posiadacza, podlega karze grzywny do 500 złotych albo karze nagany”.

Wykroczenia przeciwko interesom konsumentów zawarto w rozdziale XV:

„Art. 138d. § 1. Kto, podejmując zadania przewodnika górskiego na określonym obszarze górskim wprowadza w błąd co do posiadanych uprawnień, podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny”.

W kolejnym rozdziale znajdziemy wykroczenia przeciwko obyczajności publicznej:

„Art. 141. Kto w miejscu publicznym umieszcza nieprzyzwoite ogłoszenie, napis lub rysunek albo używa słów nieprzyzwoitych, podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1500 złotych albo karze nagany”.

Rozdział XVII mówi o wykroczeniach przeciwko urządzeniom użytku publicznego:

„Art. 145. Kto zanieczyszcza lub zaśmieca miejsca dostępne dla publiczności, a w szczególności drogę, ulicę, plac, ogród, trawnik lub zieleniec, podlega karze grzywny do 500 złotych albo karze nagany”.

Rozdział XVIII zawiera wykroczenia przeciwko obowiązkowi ewidencji:

„Art. 146. § 1. Kto nie dopełnia w terminie obowiązku zgłoszenia w urzędzie stanu cywilnego faktu urodzenia lub zgonu, podlega karze grzywny do 250 złotych albo karze nagany”.

Rozdział XIX, ostatni, dotyczy szkodnictwa leśnego, polnego i ogrodowego:

„Art. 166. Kto w lesie puszcza luzem psa, poza czynnościami związanymi z polowaniem, podlega karze grzywny albo karze nagany”.