Przeczytaj
Przestępstwo czy wykroczenie?
Szeroko rozumiane prawo karne reguluje odpowiedzialność za czyny zabronione pod groźbą kary. Normy prawa karnego o większej społecznej szkodliwości czynów znajdziemy w Kodeksie karnym. Jego uzupełnieniem o normy o względnie niewielkiej szkodliwości społecznej jest natomiast Kodeks wykroczeń.
Zgodnie z art. 1. Kodeksu wykroczeń odpowiedzialności za wykroczenie podlega tylko ten, kto popełnia czyn społecznie szkodliwy, zabroniony przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia, pod groźbą kary aresztuaresztu, ograniczenia wolnościograniczenia wolności, do 5000 złotych grzywny lub naganynagany, jeżeli można mu przypisać winę w czasie czynu.
Różnica zatem między przestępstwami – ujętymi w Kodeksie karnym – a wykroczeniami – ujętymi w Kodeksie wykroczeń – polega na stopniu szkodliwości społecznej czynu zabronionego, ale także dolegliwości przewidzianej kary.
Rodzaje wykroczeń
Przedmiotem każdego czynu zabronionego jest zawsze jakieś dobro, które jako społeczeństwo chcemy chronić. Innymi słowy, ustawodawca zabrania takich czynów, które zwrócone byłyby przeciwko ważnych dla społeczeństwa wartości. Przyjmując te wartości jako kryterium podziału, wyróżnia się następujące wykroczenia:
Warto zaznaczyć, że przepisy Kodeksu wykroczeń nie wyczerpują katalogu czynów uznawanych na gruncie polskiego prawa za wykroczenia. Regulacje w tym zakresie znajdziemy również w różnych ustawach szczególnych, np. ustawie o ochronie przyrody, o ochronie zwierząt, o rybactwie śródlądowym czy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.
Co mówią statystyki?
Zastanów się, co powoduje, że odsetek wykroczeń przeciwko porządkowi i bezpieczeństwu w komunikacji jest tak duży.
Słownik
ogół rzeczy i zwierząt będących czyjąś własnością; na gruncie prawa polskiego – własność i inne prawa majątkowe
jedna z kar wymierzanych za popełnienie wykroczenia, trwająca od 5 do 30 dni, polegająca na odosobnieniu skazanego
kara nieizolacyjna, wymierzana najczęściej za lżejsze przestępstwa; może przybierać wiele postaci, np. zakazu zmiany miejsca pobytu lub nakazu wykonywania nieodpłatnej pracy na cele społeczne
kara pieniężna wymierzana w stawkach dziennych, przez określenie liczby stawek oraz wysokość jednej stawki
najrzadziej stosowana i najłagodniejsza kara za wykroczenie, niewywołująca faktycznych skutków względem osoby ukaranej, mająca na celu wyłącznie przywrócenie jej do porządku prawnego