Audiobook
Na postawie tekstu Włodzimierza Mocha wyjaśnij, dlaczego język bohaterów powieści Doroty Masłowskiej jest pełen wulgaryzmów i przekleństw.
Po wysłuchaniu audiobooka wyjaśnij, w jaki sposób język powieści odzwierciedla emocjonalność postaci.
Po zapoznaniu się z treścią audiobooka wyjaśnij, w jaki sposób język powieści odzwierciedla emocjonalność postaci.
Wynotuj z fragmentów powieści Doroty Masłowskiej dziesięć innowacji frazeologicznychinnowacji frazeologicznych. Wskaż frazeologizmy będące podstawą innowacji, następnie wyjaśnij, jaką funkcję pełnią te innowacje w powieści.
Wynotuj z fragmentów powieści Doroty Masłowskiej dziesięć innowacji frazeologicznychinnowacji frazeologicznych. Podaj frazeologizmy będące podstawą innowacji, następnie wyjaśnij, jaką funkcję pełnią te innowacje w powieści.
Zapoznaj się z fragmentem tekstu krytycznoliterackiego dotyczącego dyskursów, z których czerpała Dorota Masłowska w swojej powieści. Następnie w tabeli dopasuj do każdego z cytatów rodzaj odpowiadającego mu typu dyskursu.
Zapoznaj się z fragmentem tekstu krytycznoliterackiego dotyczącego dyskursów, z których czerpała Dorota Masłowska w swojej powieści. Następnie w zestawieniu dopasuj do każdego z cytatów rodzaj odpowiadającego mu typu dyskursu.
Świat w języku. O prozie Doroty MasłowskiejCo składa się na lingwistycznąlingwistyczną projekcję? Bohaterowie utworu mówią językiem utkanym z przeróżnych konwencjikonwencji i gatunków mowygatunków mowy, „od siebie” dodając zniekształcenia gramatyczne. Dominika Cieśla‑Szymańska odnajduje w nim elementy pochodzące z disco polo, ze stylu młodzieżowego, z poetyki reklamy, żargonu biznesowego, języka ideologii prawicowo‑nacjonalistycznej, z dyskursu antyglobalistycznegoantyglobalistycznego i feministycznego, ze stylu medialnego, a także resztki nowomowy. (...)
W poglądach Andżeli miesza się dyskurs ekologiczno‑wegetariański, feministyczny i gender, ateistyczny i satanistyczny oraz apokaliptyczno‑katastroficzny. Do tego dochodzą naiwne marzenia rodem z gazetek dla dziewcząt, typu „Bravo Girl”, o wielkiej, romantycznej miłości. (...)
Z kolei Ala, poznana na festynie studentka ekonomii i słuchaczka kursu dla sekretarek z językiem niemieckim, mówi gatunkami telewizyjnymi, wykorzystując język programów przyrodniczych dla dzieci (...) także teleturnieju i reklamy.
Źródło: Agnieszka Wójtowicz-Zając, Świat w języku. O prozie Doroty Masłowskiej, Katowice 2016, s. 306–307.
Na podstawie poznanych fragmentów powieści napisz, czym charakteryzuje się składnia języka powieści Doroty Masłowskiej.
Określ temat powieści Wojna polsko‑ruska pod flagą biało‑czerwoną. Swoją odpowiedź uzasadnij.
Słownik
ruch sprzeciwiający się globalizacji czyli procesom prowadzącym do coraz większej współpracy i integracji państw, społeczności, gospodarek czy kultur; tworzenia się „jednego świata”
środek językowy niemieszczący się ani w normie wzorcowej, ani w normie użytkowej, naruszający ustalone przez znawców reguły poprawnej polszczyzny, przykładowo: błąd gramatyczny wynika np. z doboru niepoprawnej formy fleksyjnej (np. zamiast sześć kafelków, niepoprawne: sześć kafelek); błąd frazeologiczny, czyli niepoprawne powielenie frazeologizmu (np. zamiast: po lini najmniejszego oporu, niepoprawne: po najmniejszej linii oporu)
(łac. discursus – rozmowa, rozprawa, rozumowanie) – w ujęciu szerszym: proces dowolnej interakcji między ludźmi, w ujęciu ściślejszym: dyskurs werbalny, czyli proces tworzenia tekstu mówionego lub pisanego
(łac. expressio – wytłoczenie, wyrażenie) – wyraz lub wyrażenie nacechowane emocjonalnie
wzorce wypowiedzi, które charakteryzują się względną stałością i utrwaleniem w świadomości użytkowników ich tematu, kompozycji oraz stylu wypowiedzi
ingerencja świadoma lub nieświadoma w budowę i znaczenie związku frazeologicznego
(łac. colloquium – rozmowa) – operowanie elementami stylu potocznego, zbliżające język utworu do języka codziennego
(łac. conventio – układ, zgoda) – zespół przyjętych norm postępowania, myślenia itp.; umowność, maniera cechująca utwór artystyczny lub twórczość
(gr. léksis – wyraz) – ogół wyrazów danego języka
nazwa języka propagandy totalitarnej. Językoznawcy nazywają tak oficjalny język polityki i mediów okresu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, czyli PRL‑u (1945–1989)
(łac. noblilis – szlachetny) – nadanie komuś lub czemuś ważnej pozycji w jakiejś hierarchii
(gr. pleonasmós – nadmiar, nadwyżka) – wyrażenie nadmiarowe, czyli takie, którego jedna część powtarza treść wyrażoną też w innej części, np. spadać w dół (spadać z definicji oznacza ‘przemieszczać się bezwładnie w dół’); wrócić ponownie (wrócić z definicji oznacza ‘znaleźć się w jakimś miejscu ponownie’)
tendencja do formułowania wypowiedzi w sposób luźny, nieuporządkowany lub nadmiarowy
(łac. praefixus – przymocowany z przodu) – przedrostek słowotwórczy, część wyrazu znajdująca się przed rdzeniem
(łac. suffixus – przypięty) – przyrostek słowotwórczy, część wyrazu znajdująca się za jego rdzeniem
(gr. to samo słowo) – błąd leksykalny, polegający na użyciu połączenia wyrazów, które są nośnikami tych samych treści, co powoduje wyrażenie tej samej myśli dwa lub więcej razy
(łac. una, unum, unus – jeden + verbum, verbi – słowo) – wyraz zastępujący wielowyrazową nazwę o tym samym znaczeniu, np. podstawówka zamiast: szkoła podstawowa