Charakterystyka dokumentacji prowadzonej przez terapeutę zajęciowego w różnych typach placówek
8
Informacje ogólne
R1eTo7zVDBk3A
Plansza interaktywna zatytułowana jest Charakterystyka dokumentacji prowadzonej przez terapeutę zajęciowego w różnych typach placówek. Poniżej zdjęcie kobiety, która siedzi w eleganckim stroju na krześle. W dłoniach trzyma notatnik, w którym zapisuje dokumentację przebiegu terapii. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
Monitorowanie i dokumentowanie przebiegu terapii zajęciowej prowadzonej przez terapeutę zajęciowego. Rodzaj tej dokumentacji zależy od placówki, w której zatrudniony jest terapeuta. Zakres częstotliwości dokumentowania pracy terapeuty zajęciowego określają rozporządzenia opisujące funkcjonowanie domów pomocy społecznej, warsztatów terapii zajęciowej, środowiskowych domów samopomocy oraz zakładów aktywności zawodowej.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Charakterystyka dokumentacji prowadzonej przez terapeutę zajęciowego w różnych typach placówek. Poniżej zdjęcie kobiety, która siedzi w eleganckim stroju na krześle. W dłoniach trzyma notatnik, w którym zapisuje dokumentację przebiegu terapii. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
Monitorowanie i dokumentowanie przebiegu terapii zajęciowej prowadzonej przez terapeutę zajęciowego. Rodzaj tej dokumentacji zależy od placówki, w której zatrudniony jest terapeuta. Zakres częstotliwości dokumentowania pracy terapeuty zajęciowego określają rozporządzenia opisujące funkcjonowanie domów pomocy społecznej, warsztatów terapii zajęciowej, środowiskowych domów samopomocy oraz zakładów aktywności zawodowej.
Charakterystyka dokumentacji prowadzonej przez terapeutę zajęciowego w różnych typach placówek
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej i Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, licencja: CC BY-SA 3.0.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Charakterystyka dokumentacji prowadzonej przez terapeutę zajęciowego w różnych typach placówek. Poniżej znajdują się cztery nagłówki, pod każdym zdjęcie. Nagłówek pierwszy. Dom pomocy społecznej. Zdjęcie poniżej przedstawia starszą kobietę siedzącą na wózku inwalidzkim. Nagłówek drugi. Warsztaty terapii zajęciowej. Zdjęcie poniżej przedstawia zajęcia malarskie, proces tworzenia pouringu, czyli obrazków powstających poprzez wylewanie farb na płótno. Prowadzący wylewa farbę na płótno, które leży na odwróconych plastikowych kubkach. Ma na sobie fartuch i rękawiczki nitrylowe. W tle widoczni są uczniowie obserwujący czynności prowadzącego. Nagłówek trzeci. Środowiskowe domy samopomocy. Zdjęcie poniżej przedstawia parę starszych osób siedzących na ławce. W tle widoczne jest morze. Nagłówek czwarty. Zakłady aktywności zawodowej. Zdjęcie poniżej przedstawia przeszklony korytarz w biurze, którym idzie kobieta z niewidomym mężczyzną. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
Dokumentacja prowadzona przez terapeutę zajęciowego w każdej z wymienionych placówek opisanych według tego samego wzoru:
krótki opis działalności placówki, rodzaj prowadzonej dokumentacji;
opracowanie dokumentacji w poszczególnych typach placówek i monitorowanie efektów.
Warto podkreślić, że nie ma ogólnie obowiązujących wzorów omawianych dokumentów. W różnych placówkach danego typu dokumentacja może się różnić w zależności od rodzaju niepełnosprawności podopiecznych, uczestników, mieszkańców, ich potrzeb, wyposażenia placówki.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Charakterystyka dokumentacji prowadzonej przez terapeutę zajęciowego w różnych typach placówek. Poniżej znajdują się cztery nagłówki, pod każdym zdjęcie. Nagłówek pierwszy. Dom pomocy społecznej. Zdjęcie poniżej przedstawia starszą kobietę siedzącą na wózku inwalidzkim. Nagłówek drugi. Warsztaty terapii zajęciowej. Zdjęcie poniżej przedstawia zajęcia malarskie, proces tworzenia pouringu, czyli obrazków powstających poprzez wylewanie farb na płótno. Prowadzący wylewa farbę na płótno, które leży na odwróconych plastikowych kubkach. Ma na sobie fartuch i rękawiczki nitrylowe. W tle widoczni są uczniowie obserwujący czynności prowadzącego. Nagłówek trzeci. Środowiskowe domy samopomocy. Zdjęcie poniżej przedstawia parę starszych osób siedzących na ławce. W tle widoczne jest morze. Nagłówek czwarty. Zakłady aktywności zawodowej. Zdjęcie poniżej przedstawia przeszklony korytarz w biurze, którym idzie kobieta z niewidomym mężczyzną. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
Dokumentacja prowadzona przez terapeutę zajęciowego w każdej z wymienionych placówek opisanych według tego samego wzoru:
krótki opis działalności placówki, rodzaj prowadzonej dokumentacji;
opracowanie dokumentacji w poszczególnych typach placówek i monitorowanie efektów.
Warto podkreślić, że nie ma ogólnie obowiązujących wzorów omawianych dokumentów. W różnych placówkach danego typu dokumentacja może się różnić w zależności od rodzaju niepełnosprawności podopiecznych, uczestników, mieszkańców, ich potrzeb, wyposażenia placówki.
Charakterystyka dokumentacji prowadzonej przez terapeutę zajęciowego w różnych typach placówek
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej i Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, licencja: CC BY-SA 3.0.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Dom pomocy społecznej. Poniżej znajduje się siedem zdjęć. Zdjęcie pierwsze przedstawią starszą kobietę w okularach, trzymającą aparat fotograficzny, która wystawia język. Zdjęcie drugie przedstawia starszego mężczyznę w fotelu. Opiekunka pomaga mu wstać. Zdjęcie trzecie przedstawia dwie rozmawiające ze sobą kobiety siedzące w fotelach. Grają w karty. Zdjęcie czwarte przedstawia dwoje tańczących w pokoju ludzi. Zdjęcie piąte przedstawia dziecko nad malunkiem, który zrobiło. Dziecko ma podniesione do góry ręce, które są pokryte farbę. Nad dzieckiem stoi uśmiechnięta kobieta, która trzyma je za ręce. Na stole przed nimi leży praca dziecka. Zdjęcie szóste przedstawia młodego mężczyznę siedzącego na wózku inwalidzkim, który ćwiczy za pomocą hantli. Zdjęcie siódme przedstawia ludzi siedzących na krzesłach w pustym pomieszczeniu. Krzesła ustawione są w okrąg. Jedno z nich jest puste. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
Domy pomocy społecznej to instytucje przeznaczone dla osób wymagających całodobowej opieki z racji wieku, choroby lub niepełnosprawności. Mieszkańcami domów pomocy społecznej są osoby, które nie mogą samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu oraz którym nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych. Domy pomocy społecznej świadczą usługi bytowe, opiekuńcze, wspomagające i edukacyjne na poziomie obowiązującego standardu, w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb osób w nim przebywających. Typy domów pomocy społecznej:
dla osób w podeszłym wieku,
dla osób przewlekle somatycznie chorych,
dla osób przewlekle psychicznie chorych,
dla osób dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie,
dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie,
dla osób niepełnosprawnych fizycznie,
dla osób uzależnionych od alkoholu.
Działalność domów pomocy społecznej reguluje Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia dwudziestego trzeciego sierpnia dwa tysiące dwunastego roku w sprawie domów pomocy społecznej, nawias Dziennik Ustaw 2012, pozycja 964, zamknięcie nawiasu.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Dom pomocy społecznej. Poniżej znajduje się siedem zdjęć. Zdjęcie pierwsze przedstawią starszą kobietę w okularach, trzymającą aparat fotograficzny, która wystawia język. Zdjęcie drugie przedstawia starszego mężczyznę w fotelu. Opiekunka pomaga mu wstać. Zdjęcie trzecie przedstawia dwie rozmawiające ze sobą kobiety siedzące w fotelach. Grają w karty. Zdjęcie czwarte przedstawia dwoje tańczących w pokoju ludzi. Zdjęcie piąte przedstawia dziecko nad malunkiem, który zrobiło. Dziecko ma podniesione do góry ręce, które są pokryte farbę. Nad dzieckiem stoi uśmiechnięta kobieta, która trzyma je za ręce. Na stole przed nimi leży praca dziecka. Zdjęcie szóste przedstawia młodego mężczyznę siedzącego na wózku inwalidzkim, który ćwiczy za pomocą hantli. Zdjęcie siódme przedstawia ludzi siedzących na krzesłach w pustym pomieszczeniu. Krzesła ustawione są w okrąg. Jedno z nich jest puste. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
Domy pomocy społecznej to instytucje przeznaczone dla osób wymagających całodobowej opieki z racji wieku, choroby lub niepełnosprawności. Mieszkańcami domów pomocy społecznej są osoby, które nie mogą samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu oraz którym nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych. Domy pomocy społecznej świadczą usługi bytowe, opiekuńcze, wspomagające i edukacyjne na poziomie obowiązującego standardu, w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb osób w nim przebywających. Typy domów pomocy społecznej:
dla osób w podeszłym wieku,
dla osób przewlekle somatycznie chorych,
dla osób przewlekle psychicznie chorych,
dla osób dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie,
dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie,
dla osób niepełnosprawnych fizycznie,
dla osób uzależnionych od alkoholu.
Działalność domów pomocy społecznej reguluje Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia dwudziestego trzeciego sierpnia dwa tysiące dwunastego roku w sprawie domów pomocy społecznej, nawias Dziennik Ustaw 2012, pozycja 964, zamknięcie nawiasu.
Domy pomocy społecznej
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej i Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, licencja: CC BY-SA 3.0.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Zespoły terapeutyczno opiekuńcze. Poniżej zdjęcie terapeutki i podopiecznych, którzy siedzą wspólnie w gabinecie i rozmawiają. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
W domach pomocy społecznej działają zespoły terapeutyczno-opiekuńcze składające się między innymi z pracowników bezpośrednio zajmujących się wspieraniem mieszkańców. W skład zespołu może wejść:
pracownik pierwszego kontaktu,
pielęgniarka,
terapeuta zajęciowy,
opiekun,
psycholog,
instruktor kulturalno oświatowy,
wolontariusze.
Członkowie zespołów terapeutyczno-opiekuńczych opracowują, wspólnie z mieszkańcami domu pomocy społecznej, indywidualne palny wsparcia, w nawiasie i pe wu.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Zespoły terapeutyczno opiekuńcze. Poniżej zdjęcie terapeutki i podopiecznych, którzy siedzą wspólnie w gabinecie i rozmawiają. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
W domach pomocy społecznej działają zespoły terapeutyczno-opiekuńcze składające się między innymi z pracowników bezpośrednio zajmujących się wspieraniem mieszkańców. W skład zespołu może wejść:
pracownik pierwszego kontaktu,
pielęgniarka,
terapeuta zajęciowy,
opiekun,
psycholog,
instruktor kulturalno oświatowy,
wolontariusze.
Członkowie zespołów terapeutyczno-opiekuńczych opracowują, wspólnie z mieszkańcami domu pomocy społecznej, indywidualne palny wsparcia, w nawiasie i pe wu.
Zespoły terapeutyczno‑opiekuńcze
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej i Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, licencja: CC BY-SA 3.0.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Indywidualny plan wsparcia. Poniżej dwa zdjęcia rozmowy terapeutki i podopiecznego w gabinecie. Pierwsze zdjęcie zrobiono z perspektywy terapeutki. Widoczne są jej notatki, które trzyma w dłoni. Drugie jest z perspektywy podopiecznego. . Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
W domach pomocy społecznej sporządzane są indywidualne plany wsparcia mieszkańców, w nawiasie i pe wu. Są one opracowywane z udziałem mieszkańców domu, o ile udział ten jest możliwy. Zgodnie z rozporządzeniem w sprawie domów pomocy społecznej, cytat, indywidualny plan wsparcia powinien być przygotowany w terminie sześciu miesięcy od dnia przyjęcia mieszkańca do domu, natomiast w przypadku domu pomocy społecznej dla osób uzależnionych od alkoholu termin ten nie może być dłuższy niż dwa miesiące, koniec cytatu. W niektórych domach pomocy społecznej najpierw opracowywane są Indywidualne Plany Adaptacyjne dla mieszkańca na sześć miesięcy, a dopiero potem opracowywany jest indywidualny plan wsparcia. Indywidualny plan wsparcia opracowywany jest na podstawie przeprowadzonej wcześniej wieloaspektowej diagnozy. W każdym indywidualnym planie wsparcia znajduje się część, którą wypełnia terapeuta zajęciowy. Plan wsparcia powinien być elastyczny, po systematycznej ocenie efektów osiąganych przez mieszkańca domu pomocy społecznej, jego osiągnięć i trudności może ulec zmianie. Może też zostać wykorzystany do diagnozy mieszkańca domu.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Indywidualny plan wsparcia. Poniżej dwa zdjęcia rozmowy terapeutki i podopiecznego w gabinecie. Pierwsze zdjęcie zrobiono z perspektywy terapeutki. Widoczne są jej notatki, które trzyma w dłoni. Drugie jest z perspektywy podopiecznego. . Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
W domach pomocy społecznej sporządzane są indywidualne plany wsparcia mieszkańców, w nawiasie i pe wu. Są one opracowywane z udziałem mieszkańców domu, o ile udział ten jest możliwy. Zgodnie z rozporządzeniem w sprawie domów pomocy społecznej, cytat, indywidualny plan wsparcia powinien być przygotowany w terminie sześciu miesięcy od dnia przyjęcia mieszkańca do domu, natomiast w przypadku domu pomocy społecznej dla osób uzależnionych od alkoholu termin ten nie może być dłuższy niż dwa miesiące, koniec cytatu. W niektórych domach pomocy społecznej najpierw opracowywane są Indywidualne Plany Adaptacyjne dla mieszkańca na sześć miesięcy, a dopiero potem opracowywany jest indywidualny plan wsparcia. Indywidualny plan wsparcia opracowywany jest na podstawie przeprowadzonej wcześniej wieloaspektowej diagnozy. W każdym indywidualnym planie wsparcia znajduje się część, którą wypełnia terapeuta zajęciowy. Plan wsparcia powinien być elastyczny, po systematycznej ocenie efektów osiąganych przez mieszkańca domu pomocy społecznej, jego osiągnięć i trudności może ulec zmianie. Może też zostać wykorzystany do diagnozy mieszkańca domu.
Indywidualny plan wsparcia
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej i Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, licencja: CC BY-SA 3.0.
Inne dokumenty, w opracowaniu których uczestniczy terapeuta zajęciowy
RSEqUGVSaDs1G
Plansza interaktywna zatytułowana jest Inne dokumenty, w opracowaniu których uczestniczy terapeuta zajęciowy. Poniżej dwa zdjęcia. Na pierwszym widoczna jest pracownia rzeźbiarska, w której znajdują się przyrządy do rzeźbienia, odlewy i płaskorzeźby. Na drugim znajduje się kobieta siedząca przy biurku w pracowni malarskiej, zapisującą notatki. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
Na początku każdego roku w domach pomocy społecznej może być przygotowany Roczny Plan Pracy, w którym opisane są planowane działania na każdy miesiąc pracy, czyli rodzaje terapii, metody, techniki. Co więcej, w niektórych domach pomocy społecznej każdy z mieszkańców ma założoną Indywidualną kartę aktywizacji, w której podane jest imię i nazwisko, rodzaj schorzenia, data działań, rodzaj wykonywanych działań oraz uwagi, w tym ocena aktywności czy udział w zajęciach terapeutycznych. W razie potrzeby, w indywidualnej karcie opisuje się zmiany w zleconej terapii. Terapeuta zajęciowy zatrudniony w domu pomocy społecznej, może być również poproszony o przygotowanie:
tygodniowego lub miesięcznego harmonogramu zajęć mieszkańca,
karty przebiegu zajęć, scenariuszy zajęć terapeutycznych, wykazów prac wykonanych przez uczestników terapii,
wykazu zużytych w trakcie zajęć sprzętów i materiałów,
karty obserwacji uczestnika, w tym obecności mieszkańca na zajęciach indywidualnych lub grupowych, jego zaangażowania, postępów lub trudności oraz współpracy z innymi uczestnikami terapii,
dokumentacji o współpracy z rodziną.
Terapeuta monitoruje przebieg terapii. Wykorzystuje do tego ankiety ewaluacyjne, informacje zwrotne, dokumentację w postaci zdjęć z zajęć oraz analizę prac mieszkańca. Wymienione dokumenty mogą być podstawą do oceny przebiegu wsparcia i wprowadzenia ewentualnych zmian w i pe wu. Wzory opisanych wyżej dokumentów są opracowywane indywidualnie w każdym domu pomocy społecznej.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Inne dokumenty, w opracowaniu których uczestniczy terapeuta zajęciowy. Poniżej dwa zdjęcia. Na pierwszym widoczna jest pracownia rzeźbiarska, w której znajdują się przyrządy do rzeźbienia, odlewy i płaskorzeźby. Na drugim znajduje się kobieta siedząca przy biurku w pracowni malarskiej, zapisującą notatki. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
Na początku każdego roku w domach pomocy społecznej może być przygotowany Roczny Plan Pracy, w którym opisane są planowane działania na każdy miesiąc pracy, czyli rodzaje terapii, metody, techniki. Co więcej, w niektórych domach pomocy społecznej każdy z mieszkańców ma założoną Indywidualną kartę aktywizacji, w której podane jest imię i nazwisko, rodzaj schorzenia, data działań, rodzaj wykonywanych działań oraz uwagi, w tym ocena aktywności czy udział w zajęciach terapeutycznych. W razie potrzeby, w indywidualnej karcie opisuje się zmiany w zleconej terapii. Terapeuta zajęciowy zatrudniony w domu pomocy społecznej, może być również poproszony o przygotowanie:
tygodniowego lub miesięcznego harmonogramu zajęć mieszkańca,
karty przebiegu zajęć, scenariuszy zajęć terapeutycznych, wykazów prac wykonanych przez uczestników terapii,
wykazu zużytych w trakcie zajęć sprzętów i materiałów,
karty obserwacji uczestnika, w tym obecności mieszkańca na zajęciach indywidualnych lub grupowych, jego zaangażowania, postępów lub trudności oraz współpracy z innymi uczestnikami terapii,
dokumentacji o współpracy z rodziną.
Terapeuta monitoruje przebieg terapii. Wykorzystuje do tego ankiety ewaluacyjne, informacje zwrotne, dokumentację w postaci zdjęć z zajęć oraz analizę prac mieszkańca. Wymienione dokumenty mogą być podstawą do oceny przebiegu wsparcia i wprowadzenia ewentualnych zmian w i pe wu. Wzory opisanych wyżej dokumentów są opracowywane indywidualnie w każdym domu pomocy społecznej.
Inne dokumenty, w opracowaniu których uczestniczy terapeuta zajęciowy
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej i Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, licencja: CC BY-SA 3.0.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Warsztaty terapii zajęciowej. Poniżej przedstawiono pięć zdjęć. Na pierwszym widoczny jest mężczyzna w pracowni stolarskiej, który siedzi przy biurku w maseczce ochronnej i pracuje na laptopie. Na blacie znajdują się przyrządy do pracy w drewnie i notes. Zdjęcie drugie przedstawia dwie osoby, które wspólnie rzeźbią w glinie naczynie na blacie roboczym w pracowni ceramicznej. Zdjęcie trzecie przedstawia kobietę i mężczyznę, którzy siedzą przy stole w pracowni ceramicznej i malują szkliwem po naczyniach. Za nimi znajdują się wysokie regały, na których stoją różne naczynia. Zdjęcie czwarte przedstawia dłonie osób pracujących na krosnach leżących na blacie. Wokół znajdują się kolorowe włóczki. Zdjęcie piąte przedstawia mężczyznę siedzącego na taborecie, który tworzy formę z wikliny. Wokół niego znajdują się wiklinowe klatki dla ptaków. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
Warsztat terapii zajęciowej, w nawiasie wu te zet koniec nawiasu, która jest placówką pobytu dziennego. Czas trwania zajęć w warsztacie wynosi nie więcej niż siedem godzin dziennie i trzydzieści pięć godzin tygodniowo. Warsztat może utworzyć lub prowadzić fundacja, stowarzyszenie lub inny podmiot, natomiast kandydaci są kwalifikowani do uczestnictwa zgodnie ze wskazaniami do terapii zajęciowej, zawartymi w orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności wydanym przez właściwy organ. Pracownikami warsztatu terapii zajęciowej są:
kierownik warsztatu,
specjaliści do spraw rehabilitacji lub rewalidacji,
instruktorzy terapii zajęciowej.
W warsztacie zatrudnia się psychologa oraz, w zależności od potrzeb:
pielęgniarkę lub lekarza,
pracownika socjalnego,
instruktora zawodu,
inne osoby niezbędne do prawidłowego funkcjonowania warsztatu.
Warsztat terapii zajęciowej zapewnia warunki niezbędne do pełnej realizacji indywidualnego programu. Działalność warsztatu terapii zajęciowej reguluje Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia dwudziestego piątego marca dwa tysiące czwartego roku w sprawie warsztatów terapii zajęciowej, nawias dziennik ustaw 2004, numer 63, pozycja 587, zamknięcie nawiasu.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Warsztaty terapii zajęciowej. Poniżej przedstawiono pięć zdjęć. Na pierwszym widoczny jest mężczyzna w pracowni stolarskiej, który siedzi przy biurku w maseczce ochronnej i pracuje na laptopie. Na blacie znajdują się przyrządy do pracy w drewnie i notes. Zdjęcie drugie przedstawia dwie osoby, które wspólnie rzeźbią w glinie naczynie na blacie roboczym w pracowni ceramicznej. Zdjęcie trzecie przedstawia kobietę i mężczyznę, którzy siedzą przy stole w pracowni ceramicznej i malują szkliwem po naczyniach. Za nimi znajdują się wysokie regały, na których stoją różne naczynia. Zdjęcie czwarte przedstawia dłonie osób pracujących na krosnach leżących na blacie. Wokół znajdują się kolorowe włóczki. Zdjęcie piąte przedstawia mężczyznę siedzącego na taborecie, który tworzy formę z wikliny. Wokół niego znajdują się wiklinowe klatki dla ptaków. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
Warsztat terapii zajęciowej, w nawiasie wu te zet koniec nawiasu, która jest placówką pobytu dziennego. Czas trwania zajęć w warsztacie wynosi nie więcej niż siedem godzin dziennie i trzydzieści pięć godzin tygodniowo. Warsztat może utworzyć lub prowadzić fundacja, stowarzyszenie lub inny podmiot, natomiast kandydaci są kwalifikowani do uczestnictwa zgodnie ze wskazaniami do terapii zajęciowej, zawartymi w orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności wydanym przez właściwy organ. Pracownikami warsztatu terapii zajęciowej są:
kierownik warsztatu,
specjaliści do spraw rehabilitacji lub rewalidacji,
instruktorzy terapii zajęciowej.
W warsztacie zatrudnia się psychologa oraz, w zależności od potrzeb:
pielęgniarkę lub lekarza,
pracownika socjalnego,
instruktora zawodu,
inne osoby niezbędne do prawidłowego funkcjonowania warsztatu.
Warsztat terapii zajęciowej zapewnia warunki niezbędne do pełnej realizacji indywidualnego programu. Działalność warsztatu terapii zajęciowej reguluje Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia dwudziestego piątego marca dwa tysiące czwartego roku w sprawie warsztatów terapii zajęciowej, nawias dziennik ustaw 2004, numer 63, pozycja 587, zamknięcie nawiasu.
Warsztaty terapii zajęciowej
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej i Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, licencja: CC BY-SA 3.0.
Dokumenty opracowywane w WTZ, w których uczestniczy terapeuta zajęciowy
R1B2eRCi4OEy9
Plansza interaktywna zatytułowana jest Dokumenty opracowywane w warsztatach terapii zajęciowej, w których uczestniczy terapeuta zajęciowy. Poniżej przedstawiono trzy zdjęcia. Na pierwszym widoczna jest kobieta i mężczyzna. Są ubrani w fartuchy. Mężczyzna trzyma w dłoniach paletę i pędzel, maluje na płótnie. Zdjęcie drugie przedstawia kobiety stojące obok sztalugi. Jedna z kobiet jest w fartuchu, w dłoniach trzyma pędzel, maluje na płótnie. Druga kobieta wskazuje na płótno, przygląda mu się. Zdjęcie trzecie przedstawia kobietę siedzącą przy biurku i pracującą na laptopie. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
Zajęcia w warsztacie terapii zajęciowej, które są prowadzone zgodnie z indywidualnym programem rehabilitacji i terapii, przygotowanym dla uczestnika warsztatu przez radę programową warsztatu. Zgodnie z rozporządzeniem w sprawie warsztatów terapii zajęciowej, cytat, rada programowa warsztatu terapii zajęciowej:
opracowuje corocznie indywidualne programy rehabilitacji dla każdego uczestnika warsztatu;
wskazuje osoby odpowiedzialne za realizację tych programów, koniec cytatu.
Rada programowa ocenia poziom realizacji indywidualnego programu rehabilitacji co najmniej raz w roku. Natomiast, raz na pół roku rada ocenia efekty osiągnięte przez każdego z uczestników warsztatów. Ten rodzaj oceny osiąganych efektów dokonywany jest wraz z uczestnikiem. W ocenie i pe er rada programowa bierze pod uwagę, w jakim stopniu uczestnik warsztatów jest przygotowany do samodzielnego życia, jego umiejętności interpersonalne, w tym umiejętność pracy w grupie oraz umiejętności umożliwiające podjęcie pracy.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Dokumenty opracowywane w warsztatach terapii zajęciowej, w których uczestniczy terapeuta zajęciowy. Poniżej przedstawiono trzy zdjęcia. Na pierwszym widoczna jest kobieta i mężczyzna. Są ubrani w fartuchy. Mężczyzna trzyma w dłoniach paletę i pędzel, maluje na płótnie. Zdjęcie drugie przedstawia kobiety stojące obok sztalugi. Jedna z kobiet jest w fartuchu, w dłoniach trzyma pędzel, maluje na płótnie. Druga kobieta wskazuje na płótno, przygląda mu się. Zdjęcie trzecie przedstawia kobietę siedzącą przy biurku i pracującą na laptopie. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
Zajęcia w warsztacie terapii zajęciowej, które są prowadzone zgodnie z indywidualnym programem rehabilitacji i terapii, przygotowanym dla uczestnika warsztatu przez radę programową warsztatu. Zgodnie z rozporządzeniem w sprawie warsztatów terapii zajęciowej, cytat, rada programowa warsztatu terapii zajęciowej:
opracowuje corocznie indywidualne programy rehabilitacji dla każdego uczestnika warsztatu;
wskazuje osoby odpowiedzialne za realizację tych programów, koniec cytatu.
Rada programowa ocenia poziom realizacji indywidualnego programu rehabilitacji co najmniej raz w roku. Natomiast, raz na pół roku rada ocenia efekty osiągnięte przez każdego z uczestników warsztatów. Ten rodzaj oceny osiąganych efektów dokonywany jest wraz z uczestnikiem. W ocenie i pe er rada programowa bierze pod uwagę, w jakim stopniu uczestnik warsztatów jest przygotowany do samodzielnego życia, jego umiejętności interpersonalne, w tym umiejętność pracy w grupie oraz umiejętności umożliwiające podjęcie pracy.
Dokumenty opracowywane w WTZ, w których uczestniczy terapeuta zajęciowy
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej i Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, licencja: CC BY-SA 3.0.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Środowiskowe domy samopomocy. Poniżej przedstawiono cztery zdjęcia, a każde z nich reprezentuje pewien typ. Typy te są opisane w dalszej części. Typ a reprezentuje zdjęcie osoby siedzącej na łóżku. Siedzi ona tyłem do fotografa. Jest pochylona do przodu, ma twarz ukrytą w dłoniach. Typ be reprezentuje zdjęcie dwóch uśmiechniętych mężczyzn zwróconych do siebie twarzami. Jeden z mężczyzn ma zespół Downa. Typ ce reprezentuje zdjęcie mężczyzny siedzącego na podłodze z tabletem w dłoniach. Za mężczyzną znajduje się grupa osób siedzących na podłodze i korzystających z jednego laptopa. Typ de reprezentuje zdjęcie starszej kobiety siedząca na kanapie. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
W rozporządzeniu w sprawie środowiskowych domów samopomocy zapisano, że, cytat, Środowiskowy dom samopomocy, w nawiasie eś de es, zamknięcie nawiasu, działa co najmniej pięć dni w tygodniu po osiem godzin dziennie. W tym czasie co najmniej przez sześć godzin dziennie prowadzone są zajęcia z uczestnikami, a pozostały czas przeznacza się na czynności porządkowe, przygotowanie do zajęć, uzupełnianie prowadzonej dokumentacji, a także zapewnienie uczestnikom opieki w trakcie dowożenia na zajęcia lub odwożenia po zajęciach, jeżeli dom zapewnia usługi transportowe. W środowiskowym domu samopomocy całodobowego pobytu uczestnikowi zapewnia się niezbędne usługi odpowiednie do jego potrzeb. Co najmniej dziesięć godzin na dobę przeznaczone jest się na czas wolny i wypoczynek nocny. Typy środowiskowych domów samopomocy to:
Typ a, czyli dom dla osób przewlekle psychicznie chorych,
Typ be, czyli dom dla osób z niepełnosprawnością intelektualną,
Typ ce, czyli dom dla osób wykazujących inne przewlekłe zaburzenia czynności psychicznych,
Typ de, czyli dom dla osób ze spektrum autyzmu lub niepełnosprawnościami sprzężonymi.
Dom może obejmować wsparciem więcej niż jedną kategorię osób.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Środowiskowe domy samopomocy. Poniżej przedstawiono cztery zdjęcia, a każde z nich reprezentuje pewien typ. Typy te są opisane w dalszej części. Typ a reprezentuje zdjęcie osoby siedzącej na łóżku. Siedzi ona tyłem do fotografa. Jest pochylona do przodu, ma twarz ukrytą w dłoniach. Typ be reprezentuje zdjęcie dwóch uśmiechniętych mężczyzn zwróconych do siebie twarzami. Jeden z mężczyzn ma zespół Downa. Typ ce reprezentuje zdjęcie mężczyzny siedzącego na podłodze z tabletem w dłoniach. Za mężczyzną znajduje się grupa osób siedzących na podłodze i korzystających z jednego laptopa. Typ de reprezentuje zdjęcie starszej kobiety siedząca na kanapie. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
W rozporządzeniu w sprawie środowiskowych domów samopomocy zapisano, że, cytat, Środowiskowy dom samopomocy, w nawiasie eś de es, zamknięcie nawiasu, działa co najmniej pięć dni w tygodniu po osiem godzin dziennie. W tym czasie co najmniej przez sześć godzin dziennie prowadzone są zajęcia z uczestnikami, a pozostały czas przeznacza się na czynności porządkowe, przygotowanie do zajęć, uzupełnianie prowadzonej dokumentacji, a także zapewnienie uczestnikom opieki w trakcie dowożenia na zajęcia lub odwożenia po zajęciach, jeżeli dom zapewnia usługi transportowe. W środowiskowym domu samopomocy całodobowego pobytu uczestnikowi zapewnia się niezbędne usługi odpowiednie do jego potrzeb. Co najmniej dziesięć godzin na dobę przeznaczone jest się na czas wolny i wypoczynek nocny. Typy środowiskowych domów samopomocy to:
Typ a, czyli dom dla osób przewlekle psychicznie chorych,
Typ be, czyli dom dla osób z niepełnosprawnością intelektualną,
Typ ce, czyli dom dla osób wykazujących inne przewlekłe zaburzenia czynności psychicznych,
Typ de, czyli dom dla osób ze spektrum autyzmu lub niepełnosprawnościami sprzężonymi.
Dom może obejmować wsparciem więcej niż jedną kategorię osób.
Środowiskowe domy samopomocy
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej i Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, licencja: CC BY-SA 3.0.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Usługi świadczone w środowiskach domu samopomocy. Poniżej przedstawiono cztery zdjęcia. Na pierwszym widoczne jest mycie dłoni nad umywalką. Na drugim znajduje się starsza kobieta siedząca przy stole i trzymającą książkę. Za nią stoi kobieta, która zasłania oczy podopiecznej swoimi dłońmi. Zdjęcie trzecie przedstawia dwie kobiety, które wspólnie patrzą na ekran telefonu. Zdjęcie czwarte przedstawia starszą kobietę, która zasłania swoje uszy dłońmi, rozmawiając z inną osobą. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
Cytat, środowiskowy dom samopomocy świadczy następujące usługi:
trening umiejętności interpersonalnych i rozwiązywania problemów, obejmujący kształtowanie pozytywnych relacji uczestnika z osobami bliskimi, z sąsiadami, z innymi osobami w czasie zakupów, w środkach komunikacji publicznej, w urzędach oraz w instytucjach kultury;
trening umiejętności komunikacyjnych, wykorzystujący również, w przypadku osób z problemami w komunikacji werbalnej, alternatywne i wspomagające sposoby porozumiewania się;
trening umiejętności spędzania czasu wolnego, w tym:
rozwijanie zainteresowań literaturą, audycjami radiowymi i telewizyjnymi,
rozwijanie zainteresowania Internetem,
udział w spotkaniach towarzyskich i kulturalnych, koniec cytatu.
W nawiasie, na podstawie rozporządzenia w sprawie środowiskowych domów samopomocy. Działalność środowiskowych domów samopomocy reguluje Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia dziewiątego grudnia dwa tysiące dziesiątego roku w sprawie środowiskowych domów samopomocy, w nawiasie dziennik ustaw 2010, numer 238, pozycja 1586, zamknięcie nawiasu.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Usługi świadczone w środowiskach domu samopomocy. Poniżej przedstawiono cztery zdjęcia. Na pierwszym widoczne jest mycie dłoni nad umywalką. Na drugim znajduje się starsza kobieta siedząca przy stole i trzymającą książkę. Za nią stoi kobieta, która zasłania oczy podopiecznej swoimi dłońmi. Zdjęcie trzecie przedstawia dwie kobiety, które wspólnie patrzą na ekran telefonu. Zdjęcie czwarte przedstawia starszą kobietę, która zasłania swoje uszy dłońmi, rozmawiając z inną osobą. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
Cytat, środowiskowy dom samopomocy świadczy następujące usługi:
trening umiejętności interpersonalnych i rozwiązywania problemów, obejmujący kształtowanie pozytywnych relacji uczestnika z osobami bliskimi, z sąsiadami, z innymi osobami w czasie zakupów, w środkach komunikacji publicznej, w urzędach oraz w instytucjach kultury;
trening umiejętności komunikacyjnych, wykorzystujący również, w przypadku osób z problemami w komunikacji werbalnej, alternatywne i wspomagające sposoby porozumiewania się;
trening umiejętności spędzania czasu wolnego, w tym:
rozwijanie zainteresowań literaturą, audycjami radiowymi i telewizyjnymi,
rozwijanie zainteresowania Internetem,
udział w spotkaniach towarzyskich i kulturalnych, koniec cytatu.
W nawiasie, na podstawie rozporządzenia w sprawie środowiskowych domów samopomocy. Działalność środowiskowych domów samopomocy reguluje Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia dziewiątego grudnia dwa tysiące dziesiątego roku w sprawie środowiskowych domów samopomocy, w nawiasie dziennik ustaw 2010, numer 238, pozycja 1586, zamknięcie nawiasu.
Usługi świadczone w środowiskowym domu samopomocy
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej i Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, licencja: CC BY-SA 3.0.
Pracownicy zatrudnieni w środowiskowym domu samopomocy
R6mS389FPZgPU
Plansza interaktywna zatytułowana jest Pracownicy zatrudnienia w środowiskowym domu samopomocy. Poniżej przedstawiono pięć zdjęć. Na pierwszym widoczna jest kobieta leżąca na plecach na kozetce. Obok kobiety na fotelu siedzi mężczyzna, który gestykuluje i mówi do kobiety. Na drugim znajduje się starsza i młodsza kobieta siedzące razem na ławce i obejmujące się. Zdjęcie trzecie przedstawia terapeutę i podopiecznego siedzących razem w pokoju. Terapeuta pomaga niewidomemu podopiecznemu w odczytaniu książki zapisanej alfabetem Braille'a. Zdjęcie czwarte przedstawia mężczyznę i kobietę w fartuchach, którzy wspólnie malują na płótnie. Mężczyzna trzyma w rękach paletę i pędzel. Zdjęcie piąte przedstawia terapeutkę, która pomaga podopiecznemu w rehabilitacji po amputacji prawej nogi. Mężczyzna siedzi na łóżku rehabilitacyjnym z nogami ugiętymi w kolanach i rękami uniesionymi nad głową, trzyma się barierki. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
Cytat, w środowiskowym domu samopomocy zatrudnia się, odpowiednio do potrzeb uczestników, osoby o określony kwalifikacjach:
psychologa,
pedagoga,
pracownika socjalnego,
instruktora terapii zajęciowej,
asystenta osoby niepełnosprawnej,
innych specjalistów, których praca będzie odpowiadała rodzajowi i zakresowi usług świadczonych w domu.
Dopuszcza się zatrudnienie pracowników realizujących świadczenia zdrowotne, w szczególności z zakresu rehabilitacji i opieki pielęgniarskiej, jeżeli potrzeby uczestników wskazują na konieczność codziennego świadczenia tych usług. Koniec cytatu. W nawiasie, na podstawie rozporządzenia w sprawie środowiskowych domów samopomocy, zamknięcie nawiasu.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Pracownicy zatrudnienia w środowiskowym domu samopomocy. Poniżej przedstawiono pięć zdjęć. Na pierwszym widoczna jest kobieta leżąca na plecach na kozetce. Obok kobiety na fotelu siedzi mężczyzna, który gestykuluje i mówi do kobiety. Na drugim znajduje się starsza i młodsza kobieta siedzące razem na ławce i obejmujące się. Zdjęcie trzecie przedstawia terapeutę i podopiecznego siedzących razem w pokoju. Terapeuta pomaga niewidomemu podopiecznemu w odczytaniu książki zapisanej alfabetem Braille'a. Zdjęcie czwarte przedstawia mężczyznę i kobietę w fartuchach, którzy wspólnie malują na płótnie. Mężczyzna trzyma w rękach paletę i pędzel. Zdjęcie piąte przedstawia terapeutkę, która pomaga podopiecznemu w rehabilitacji po amputacji prawej nogi. Mężczyzna siedzi na łóżku rehabilitacyjnym z nogami ugiętymi w kolanach i rękami uniesionymi nad głową, trzyma się barierki. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
Cytat, w środowiskowym domu samopomocy zatrudnia się, odpowiednio do potrzeb uczestników, osoby o określony kwalifikacjach:
psychologa,
pedagoga,
pracownika socjalnego,
instruktora terapii zajęciowej,
asystenta osoby niepełnosprawnej,
innych specjalistów, których praca będzie odpowiadała rodzajowi i zakresowi usług świadczonych w domu.
Dopuszcza się zatrudnienie pracowników realizujących świadczenia zdrowotne, w szczególności z zakresu rehabilitacji i opieki pielęgniarskiej, jeżeli potrzeby uczestników wskazują na konieczność codziennego świadczenia tych usług. Koniec cytatu. W nawiasie, na podstawie rozporządzenia w sprawie środowiskowych domów samopomocy, zamknięcie nawiasu.
Pracownicy zatrudnieni w środowiskowym domu samopomocy
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej i Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, licencja: CC BY-SA 3.0.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Dokumenty opracowywane w środowiskowym domu samopomocy. Poniżej przedstawiono zdjęcie grupy osób siedzących przy jednym stole, którzy wspólnie pracują. Jedna z osób stoi i przedstawia swoją pracę pozostałym. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
W środowiskowym domu samopomocy działa zespół wspierająco aktywizujący, który zbiera się w zależności od potrzeb, co najmniej raz na sześć miesięcy. W skład zespołu wchodzi kierownik domu oraz pracownicy świadczący usługi. W środowiskowych domach samopomocy opracowywany jest indywidualny plan postępowania wspierająco aktywizującego, który odpowiada potrzebom i możliwościom psychofizycznym każdego uczestnika. Jest on realizowany w porozumieniu z uczestnikiem lub jego opiekunem. W środowiskowym domu samopomocy prowadzona jest dokumentacja zbiorcza indywidualna każdego uczestnika. W rozporządzeniu w sprawie środowiskowych domów samopomocy opisano zakres tej dokumentacji. Cytat. Dokumentację indywidualną uczestnika stanowi w szczególności:
kopia decyzji kierującej do domu,
kopia orzeczenia o niepełnosprawności lub orzeczenia o stopniu niepełnosprawności,
indywidualny plan postępowania wspierająco aktywizującego,
opinie specjalistów,
notatki pracowników zespołu wspierająco aktywizującego dotyczące aktywności uczestnika, jego zachowań i motywacji do udziału w zajęciach,
inne dokumenty mające zastosowanie przy opracowywaniu indywidualnego planu postępowania wspierająco aktywizującego.
Dokumentacja zbiorcza zawiera w szczególności:
ewidencję uczestników, do której wpisuje się:
imię i nazwisko uczestnika,
datę i miejsce urodzenia wraz z numerem pesel, o ile został nadany, lub numerem innego dokumentu potwierdzającego tożsamość uczestnika,
adres zamieszkania i numer telefonu uczestnika,
imię i nazwisko opiekuna,
adres zamieszkania i numer telefonu opiekuna,
datę przyjęcia uczestnika do domu,
okres i przyczynę dłuższej niż dwutygodniowej nieobecności w domu,
inne informacje związane ze stanem zdrowia uczestnika, w zakresie niezbędnym z punktu widzenia organizacji i funkcjonowania domu.
ewidencję obecności uczestników w domu, zawierającą:
imiona i nazwiska,
dni miesiąca, w których odbywają się zajęcia,
miejsce na zaznaczenie obecności lub nieobecności na zajęciach
dzienniki dokumentujące pracę pracowników zespołu wspierająco aktywizującego, w których odnotowuje się prowadzone zajęcia w danym roku lub w dłuższym przedziale czasu, zgodnie z ustaleniami kierownika domu. Uwzględniają one następujące informacje:
imiona i nazwiska uczestników,
przyjęty w określonym przedziale czasowym plan zajęć wspierająco aktywizujących, zgodny z indywidualnym planem postępowania wspierająco aktywizującego,
imiona i nazwiska osób prowadzących zajęcia,
tematykę zajęć i sposób ich realizacji,
ewentualne uwagi o realizacji zajęć i aktywności uczestników, ważne z punktu widzenia przebiegu indywidualnych planów postępowania wspierająco aktywizującego.
Koniec cytatu.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Dokumenty opracowywane w środowiskowym domu samopomocy. Poniżej przedstawiono zdjęcie grupy osób siedzących przy jednym stole, którzy wspólnie pracują. Jedna z osób stoi i przedstawia swoją pracę pozostałym. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
W środowiskowym domu samopomocy działa zespół wspierająco aktywizujący, który zbiera się w zależności od potrzeb, co najmniej raz na sześć miesięcy. W skład zespołu wchodzi kierownik domu oraz pracownicy świadczący usługi. W środowiskowych domach samopomocy opracowywany jest indywidualny plan postępowania wspierająco aktywizującego, który odpowiada potrzebom i możliwościom psychofizycznym każdego uczestnika. Jest on realizowany w porozumieniu z uczestnikiem lub jego opiekunem. W środowiskowym domu samopomocy prowadzona jest dokumentacja zbiorcza indywidualna każdego uczestnika. W rozporządzeniu w sprawie środowiskowych domów samopomocy opisano zakres tej dokumentacji. Cytat. Dokumentację indywidualną uczestnika stanowi w szczególności:
kopia decyzji kierującej do domu,
kopia orzeczenia o niepełnosprawności lub orzeczenia o stopniu niepełnosprawności,
indywidualny plan postępowania wspierająco aktywizującego,
opinie specjalistów,
notatki pracowników zespołu wspierająco aktywizującego dotyczące aktywności uczestnika, jego zachowań i motywacji do udziału w zajęciach,
inne dokumenty mające zastosowanie przy opracowywaniu indywidualnego planu postępowania wspierająco aktywizującego.
Dokumentacja zbiorcza zawiera w szczególności:
ewidencję uczestników, do której wpisuje się:
imię i nazwisko uczestnika,
datę i miejsce urodzenia wraz z numerem pesel, o ile został nadany, lub numerem innego dokumentu potwierdzającego tożsamość uczestnika,
adres zamieszkania i numer telefonu uczestnika,
imię i nazwisko opiekuna,
adres zamieszkania i numer telefonu opiekuna,
datę przyjęcia uczestnika do domu,
okres i przyczynę dłuższej niż dwutygodniowej nieobecności w domu,
inne informacje związane ze stanem zdrowia uczestnika, w zakresie niezbędnym z punktu widzenia organizacji i funkcjonowania domu.
ewidencję obecności uczestników w domu, zawierającą:
imiona i nazwiska,
dni miesiąca, w których odbywają się zajęcia,
miejsce na zaznaczenie obecności lub nieobecności na zajęciach
dzienniki dokumentujące pracę pracowników zespołu wspierająco aktywizującego, w których odnotowuje się prowadzone zajęcia w danym roku lub w dłuższym przedziale czasu, zgodnie z ustaleniami kierownika domu. Uwzględniają one następujące informacje:
imiona i nazwiska uczestników,
przyjęty w określonym przedziale czasowym plan zajęć wspierająco aktywizujących, zgodny z indywidualnym planem postępowania wspierająco aktywizującego,
imiona i nazwiska osób prowadzących zajęcia,
tematykę zajęć i sposób ich realizacji,
ewentualne uwagi o realizacji zajęć i aktywności uczestników, ważne z punktu widzenia przebiegu indywidualnych planów postępowania wspierająco aktywizującego.
Koniec cytatu.
Dokumenty opracowywane w ŚDS
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej i Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, licencja: CC BY-SA 3.0.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Zakłady aktywności zawodowej. Poniżej przedstawiono zdjęcie grupy osób ubranych w fartuchy i stojących przy kuchennym blacie roboczym, na którym znajdują się pieprzniczki, płyty indukcyjne, garnki oraz produkty spożywcze. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
Zakład aktywności zawodowej, w nawiasie zet a zet zamknięcie nawiasu, jest wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo jednostką, tworzoną w celu zatrudnienia osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności oraz osób z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności, u których stwierdzono autyzm, niepełnosprawność intelektualną lub chorobę psychiczną. Osoby te wymagają specjalnych, czyli chronionych warunków pracy. Zakład aktywności zawodowej może być utworzony przez gminę, powiat, fundację, stowarzyszenie lub inną organizację społeczną, której statutowym zadaniem jest rehabilitacja zawodowa i społeczna osób niepełnosprawnych. Kierownik zakładu aktywności zawodowej tworzy spośród personelu zakładu zespół programowy. Może także powołać do niego specjalistów niebędących pracownikami zakładu, w szczególności:
doradcę zawodowego,
psychologa,
trenera pracy.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Zakłady aktywności zawodowej. Poniżej przedstawiono zdjęcie grupy osób ubranych w fartuchy i stojących przy kuchennym blacie roboczym, na którym znajdują się pieprzniczki, płyty indukcyjne, garnki oraz produkty spożywcze. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
Zakład aktywności zawodowej, w nawiasie zet a zet zamknięcie nawiasu, jest wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo jednostką, tworzoną w celu zatrudnienia osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności oraz osób z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności, u których stwierdzono autyzm, niepełnosprawność intelektualną lub chorobę psychiczną. Osoby te wymagają specjalnych, czyli chronionych warunków pracy. Zakład aktywności zawodowej może być utworzony przez gminę, powiat, fundację, stowarzyszenie lub inną organizację społeczną, której statutowym zadaniem jest rehabilitacja zawodowa i społeczna osób niepełnosprawnych. Kierownik zakładu aktywności zawodowej tworzy spośród personelu zakładu zespół programowy. Może także powołać do niego specjalistów niebędących pracownikami zakładu, w szczególności:
doradcę zawodowego,
psychologa,
trenera pracy.
Zakłady aktywności zawodowej
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej i Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, licencja: CC BY-SA 3.0.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Zespół programowy zakładów aktywizacji zawodowej. Poniżej przedstawiono zdjęcie grupy osób siedzących przy jednym stole i wspólnie pracujących nad projektem. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
Zgodnie z rozporządzeniem w sprawie zakładów aktywności zawodowej, cytat, zespół programowy opracowuje indywidualne programy rehabilitacji zawodowej i społecznej osób z niepełnosprawnościami, określające w szczególności:
diagnozę sytuacji społecznej i zawodowej osoby z niepełnosprawnością, nawias, zaliczoną do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, zamknięcie nawiasu,
cel indywidualnego programu rehabilitacji i spodziewane efekty jego realizacji,
rodzaj planowanych działań i harmonogram ich realizacji,
terminy oceny postępów w realizacji indywidualnego programu rehabilitacji,
osoby odpowiedzialne za realizację indywidualnego programu rehabilitacji.
Indywidualne programy rehabilitacji zawodowej i społecznej są opracowywane z udziałem osób z niepełnosprawnością, których te programy dotyczą. Zespół programowy dokonuje okresowo, nie rzadziej niż raz do roku, oceny efektów rehabilitacji, w tym sprawności zawodowej i społecznej osób z niepełnosprawnością, które zaliczają się do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, a także, w miarę potrzeb, modyfikuje indywidualne programy rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz określa możliwości i formy dalszej rehabilitacji po zakończeniu realizacji tych programów. Koniec cytatu. Działalność zakładu aktywności zawodowej reguluje Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia siedemnastego lipca dwa tysiące dwunastego roku w sprawie zakładów aktywności zawodowej, w nawiasie dziennik ustaw 2012, pozycja 850, zamknięcie nawiasu.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Zespół programowy zakładów aktywizacji zawodowej. Poniżej przedstawiono zdjęcie grupy osób siedzących przy jednym stole i wspólnie pracujących nad projektem. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
Zgodnie z rozporządzeniem w sprawie zakładów aktywności zawodowej, cytat, zespół programowy opracowuje indywidualne programy rehabilitacji zawodowej i społecznej osób z niepełnosprawnościami, określające w szczególności:
diagnozę sytuacji społecznej i zawodowej osoby z niepełnosprawnością, nawias, zaliczoną do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, zamknięcie nawiasu,
cel indywidualnego programu rehabilitacji i spodziewane efekty jego realizacji,
rodzaj planowanych działań i harmonogram ich realizacji,
terminy oceny postępów w realizacji indywidualnego programu rehabilitacji,
osoby odpowiedzialne za realizację indywidualnego programu rehabilitacji.
Indywidualne programy rehabilitacji zawodowej i społecznej są opracowywane z udziałem osób z niepełnosprawnością, których te programy dotyczą. Zespół programowy dokonuje okresowo, nie rzadziej niż raz do roku, oceny efektów rehabilitacji, w tym sprawności zawodowej i społecznej osób z niepełnosprawnością, które zaliczają się do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, a także, w miarę potrzeb, modyfikuje indywidualne programy rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz określa możliwości i formy dalszej rehabilitacji po zakończeniu realizacji tych programów. Koniec cytatu. Działalność zakładu aktywności zawodowej reguluje Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia siedemnastego lipca dwa tysiące dwunastego roku w sprawie zakładów aktywności zawodowej, w nawiasie dziennik ustaw 2012, pozycja 850, zamknięcie nawiasu.
Zespół programowy ZAZ
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej i Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, licencja: CC BY-SA 3.0.
Przykłady innej dokumentacji prowadzonej przez terapeutę zajęciowego
R8EGuU4twMxuN
Plansza interaktywna zatytułowana jest Przykłady innej dokumentacji prowadzonej przez terapeutę zajęciowego. Poniżej przedstawiono dwa zdjęcia. Na pierwszym widoczna jest kobieta w marynarce siedząca przy stole, która zapisuje coś ręcznie w formularzu. Na drugim zdjęciu widoczny jest korytarz ośrodka, w którym znajdują się postawione wzdłuż pod oknami dwa specjalistyczne łóżka szpitalne. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
Terapeuta zajęciowy może znaleźć zatrudnienie także w innych placówkach opieki zdrowotnej i pomocy społecznej, np. w szpitalach i centrach zdrowia psychicznego. W placówkach tych, dokumentacja jest opracowywana indywidualnie przez terapeutę zajęciowego, który współpracuje z zespołem wielodyscyplinarnym, interdyscyplinarnym i opracowuje np. diagnozę terapeutyczną, przeprowadza wywiad według przygotowanego arkusza wywiadu, plan działań terapeutycznych, harmonogram działań terapeutycznych i ewentualnie scenariusze zajęć. Zakres opisów jest ustalany wewnętrznie w placówce. Przykładowe zakresy opisów:
wykaz problemów, potrzeb i zasobów/możliwości chorego/podopiecznego,
plan zajęć terapeutycznych dla chorego/podopiecznego zawierający: dzień, godzinę i rodzaj zajęć terapeutycznych, cele ogólne, cele szczegółowe zajęć, planowane czynności terapeuty oraz chorego/podopiecznego, zastosowane metody i techniki, potrzebne materiały, narzędzia, środki i pomoce dydaktyczne,
scenariusz zajęć zawierający temat i czas trwania zajęć, rozpoznanie, cele, planowane metody i techniki, potrzebne środki, materiały i narzędzia niezbędne do przeprowadzenia zajęć, uwagi w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, opis przebiegu zajęć,
monitorowanie i ewaluacja podjętych działań terapeutycznych, np. sprawozdanie z przeprowadzonych zajęć, w tym opis osiągnięć chorego/podopiecznego.
Wymieniona wyżej dokumentacja zazwyczaj ma formę tabelaryczną.
Plansza interaktywna zatytułowana jest Przykłady innej dokumentacji prowadzonej przez terapeutę zajęciowego. Poniżej przedstawiono dwa zdjęcia. Na pierwszym widoczna jest kobieta w marynarce siedząca przy stole, która zapisuje coś ręcznie w formularzu. Na drugim zdjęciu widoczny jest korytarz ośrodka, w którym znajdują się postawione wzdłuż pod oknami dwa specjalistyczne łóżka szpitalne. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po którego kliknięciu pojawia się ramka z tekstem i z tożsamym z nim nagraniem audio.
Terapeuta zajęciowy może znaleźć zatrudnienie także w innych placówkach opieki zdrowotnej i pomocy społecznej, np. w szpitalach i centrach zdrowia psychicznego. W placówkach tych, dokumentacja jest opracowywana indywidualnie przez terapeutę zajęciowego, który współpracuje z zespołem wielodyscyplinarnym, interdyscyplinarnym i opracowuje np. diagnozę terapeutyczną, przeprowadza wywiad według przygotowanego arkusza wywiadu, plan działań terapeutycznych, harmonogram działań terapeutycznych i ewentualnie scenariusze zajęć. Zakres opisów jest ustalany wewnętrznie w placówce. Przykładowe zakresy opisów:
wykaz problemów, potrzeb i zasobów/możliwości chorego/podopiecznego,
plan zajęć terapeutycznych dla chorego/podopiecznego zawierający: dzień, godzinę i rodzaj zajęć terapeutycznych, cele ogólne, cele szczegółowe zajęć, planowane czynności terapeuty oraz chorego/podopiecznego, zastosowane metody i techniki, potrzebne materiały, narzędzia, środki i pomoce dydaktyczne,
scenariusz zajęć zawierający temat i czas trwania zajęć, rozpoznanie, cele, planowane metody i techniki, potrzebne środki, materiały i narzędzia niezbędne do przeprowadzenia zajęć, uwagi w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, opis przebiegu zajęć,
monitorowanie i ewaluacja podjętych działań terapeutycznych, np. sprawozdanie z przeprowadzonych zajęć, w tym opis osiągnięć chorego/podopiecznego.
Wymieniona wyżej dokumentacja zazwyczaj ma formę tabelaryczną.
Przykłady innej dokumentacji prowadzonej przez terapeutę zajęciowego
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej i Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, licencja: CC BY-SA 3.0.
7. Dokumenty wypełniane przez terapeutę w określonych placówkach
Połącz w pary
7. Dokumenty wypełniane przez terapeutę w określonych placówkach
RwmPXsxTFPpTL1
Połącz w pary dokument wypełniany przez terapeutę z placówką, w której może być zatrudniony. Dom pomocy społecznej Możliwe odpowiedzi: 1. indywidualny plan wsparcia, 2. indywidualny program rehabilitacji zawodowej i społecznej, 3. indywidualny plan postępowania wspierająco-aktywizujący, 4. indywidualny program rehabilitacji i terapii Warsztaty terapii zajęciowe Możliwe odpowiedzi: 1. indywidualny plan wsparcia, 2. indywidualny program rehabilitacji zawodowej i społecznej, 3. indywidualny plan postępowania wspierająco-aktywizujący, 4. indywidualny program rehabilitacji i terapii Środowiskowy dom samopomocy Możliwe odpowiedzi: 1. indywidualny plan wsparcia, 2. indywidualny program rehabilitacji zawodowej i społecznej, 3. indywidualny plan postępowania wspierająco-aktywizujący, 4. indywidualny program rehabilitacji i terapii Zakład aktywizacji zawodowej Możliwe odpowiedzi: 1. indywidualny plan wsparcia, 2. indywidualny program rehabilitacji zawodowej i społecznej, 3. indywidualny plan postępowania wspierająco-aktywizujący, 4. indywidualny program rehabilitacji i terapii
Połącz w pary dokument wypełniany przez terapeutę z placówką, w której może być zatrudniony. Dom pomocy społecznej Możliwe odpowiedzi: 1. indywidualny plan wsparcia, 2. indywidualny program rehabilitacji zawodowej i społecznej, 3. indywidualny plan postępowania wspierająco-aktywizujący, 4. indywidualny program rehabilitacji i terapii Warsztaty terapii zajęciowe Możliwe odpowiedzi: 1. indywidualny plan wsparcia, 2. indywidualny program rehabilitacji zawodowej i społecznej, 3. indywidualny plan postępowania wspierająco-aktywizujący, 4. indywidualny program rehabilitacji i terapii Środowiskowy dom samopomocy Możliwe odpowiedzi: 1. indywidualny plan wsparcia, 2. indywidualny program rehabilitacji zawodowej i społecznej, 3. indywidualny plan postępowania wspierająco-aktywizujący, 4. indywidualny program rehabilitacji i terapii Zakład aktywizacji zawodowej Możliwe odpowiedzi: 1. indywidualny plan wsparcia, 2. indywidualny program rehabilitacji zawodowej i społecznej, 3. indywidualny plan postępowania wspierająco-aktywizujący, 4. indywidualny program rehabilitacji i terapii
8. Zasady dokumentowania przebiegu terapii zajęciowej
Zaznaczanie komórek tabeli
8. Zasady dokumentowania przebiegu terapii zajęciowej
R17GgeFH3DS9a2
Łączenie par. Wskaż, które zdania są prawdziwe i fałszywe na temat dokumentacji w placówkach: DPS, WTZ, ŚDS oraz ZAZ.. Monitorowanie i dokumentowanie przebiegu terapii zajęciowej prowadzone jest przez terapeutę zajęciowego.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Indywidualny plan wsparcia opracowuje się na podstawie przeprowadzonej wcześniej wieloaspektowej diagnozy.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Nie ma ogólnie obowiązujących wzorów dokumentów wypełnianych przez terapeutę.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Rada programowa warsztatu terapii zajęciowej opracowuje corocznie indywidualne programy rehabilitacji dla każdego uczestnika warsztatu oraz wskazuje osoby odpowiedzialne za realizację tych programów.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Indywidualny plan wsparcia powinien być przygotowany w terminie 6 miesięcy od dnia przyjęcia mieszkańca do domu, natomiast w przypadku domu pomocy społecznej dla osób uzależnionych od alkoholu termin ten nie może być krótszy niż 2 miesiące.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Indywidualny plan wsparcia powinien być przygotowany w terminie 6 miesięcy od dnia przyjęcia mieszkańca do domu, natomiast w przypadku domu pomocy społecznej dla osób uzależnionych od alkoholu termin ten nie może być krótszy niż 2 miesiące.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Monitorowanie i dokumentowanie przebiegu terapii zajęciowej prowadzone jest przez terapeutę zajęciowego.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz
Łączenie par. Wskaż, które zdania są prawdziwe i fałszywe na temat dokumentacji w placówkach: DPS, WTZ, ŚDS oraz ZAZ.. Monitorowanie i dokumentowanie przebiegu terapii zajęciowej prowadzone jest przez terapeutę zajęciowego.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Indywidualny plan wsparcia opracowuje się na podstawie przeprowadzonej wcześniej wieloaspektowej diagnozy.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Nie ma ogólnie obowiązujących wzorów dokumentów wypełnianych przez terapeutę.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Rada programowa warsztatu terapii zajęciowej opracowuje corocznie indywidualne programy rehabilitacji dla każdego uczestnika warsztatu oraz wskazuje osoby odpowiedzialne za realizację tych programów.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Indywidualny plan wsparcia powinien być przygotowany w terminie 6 miesięcy od dnia przyjęcia mieszkańca do domu, natomiast w przypadku domu pomocy społecznej dla osób uzależnionych od alkoholu termin ten nie może być krótszy niż 2 miesiące.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Indywidualny plan wsparcia powinien być przygotowany w terminie 6 miesięcy od dnia przyjęcia mieszkańca do domu, natomiast w przypadku domu pomocy społecznej dla osób uzależnionych od alkoholu termin ten nie może być krótszy niż 2 miesiące.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Monitorowanie i dokumentowanie przebiegu terapii zajęciowej prowadzone jest przez terapeutę zajęciowego.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz