Cukry – skrobia i celuloza
Cukry proste (glukoza i fruktoza) oraz cukry złożone (sacharoza) są słodkie i dobrze przyswajalne przez człowieka. Czy wszystkie cukry mają taki smak? Czy wszystkie są łatwostrawne i dobrze przyswajane przez organizm? Czy krochmalenie pościeli, przygotowywanie ciasta na chleb i tworzenie się na nim spieczonej skórki mają coś wspólnego z cukrami?
jakie właściwości i zastosowanie mają cukry proste – glukoza i fruktoza – oraz dwucukier – sacharoza.
opisywać występowanie skrobi i celulozy;
podawać wzory sumaryczne polisacharydów;
jakie właściwości i zastosowanie mają skrobia i celuloza;
wykrywać obecność skrobi w produktach spożywczych.
1. Występowanie i budowa polisacharydów
Polisacharydy (wielocukry) to złożone związki chemiczne zbudowane z wielu reszt cukrów prostych. Do najbardziej znanych polisacharydów należą skrobiaskrobia i celulozaceluloza.
Wzór ogólny polisacharydów to , gdzie to liczba naturalna zależna od rodzaju polisacharydu i jego pochodzenia.
Cukry złożone, takie jak skrobia i celuloza, powstają głównie w roślinach w wyniku łączenia się cząsteczek glukozy. Nazywamy je naturalnymi polimerami.
Skrobia jest związkiem wielkocząsteczkowym. Liczba cząsteczek glukozy, z których powstaje skrobia, waha się od kilkuset do kilku tysięcy i zależy od pochodzenia. Cukier ten jest bardzo ważnym składnikiem pożywienia człowieka. Występuje głównie w ziemniakach, ziarnach zbóż, nasionach, ryżu i kukurydzy. Skrobia ma budowę ziarnistą – kształt ziaren, jest uzależniony od ich pochodzenia.
Celuloza, podobnie jak skrobia, jest związkiem zbudowanym z wielu reszt glukozy (od 2500 do 10 000). Jest głównym składnikiem roślin, którym zapewnia trwałość, elastyczność i chroni przed utratą wody. Występuje w dużych ilościach w bawełnie i drewnie. Celuloza ma budowę włóknistą.
Celuloza jest również nazywana błonnikiem. Człowiek nie trawi tego cukru, ale spełnia on ważną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu układu pokarmowego.
Do polisacharydów należy także glikogen. Pod względem budowy przypomina on skrobię. Jego cząsteczki mają jednak bardziej rozgałęzioną strukturę. Stanowi materiał zapasowy w organizmach ludzi i zwierząt. Gromadzi się głównie w mięśniach oraz w wątrobie. Produktem rozkładu glikogenu jest glukoza, która spala się, dostarczając organizmowi energii.
Rozkład glikogenu do glukozy:
2. Właściwości skrobi i celulozy
Mąka ziemniaczana to skrobia pozyskana z ziemniaków. Wata celulozowa to czysta celuloza.
Substancje te wykorzystamy do zbadania właściwości wielocukrów.
Czy polisacharydy, takie jak skrobia i celuloza, mają podobne właściwości do cukrów prostych?
Skrobia i celuloza mają odmienne właściwości w porównaniu z cukrami prostymi.
mąka ziemniaczana,
wata celulozowa,
woda,
nafta,
palnik,
zlewki,
łuczywko,
szkiełka zegarkowe.
Na szkiełkach umieść niewielką ilość mąki ziemniaczanej oraz waty celulozowej. Zbadaj ich stan skupienia, kolor i zapach.
Przenieś substancje do zlewek i dodaj wodę. Zbadaj rozpuszczalność tych substancji w zimnej wodzie, a następnie podgrzej zawartość probówek.
Umieść niewielką ilość mąki i waty w dwóch zlewkach. Zbadaj ich rozpuszczalność w nafcie.
Wyniki doświadczenie zanotuj w tabeli.
Skrobia i celuloza to białe substancje stałe. Wielocukry te nie mają słodkiego smaku. Skrobia słabo rozpuszcza się w zimnej wodzie, w gorącej natomiast pęcznieje. Tworzy kleik skrobiowy, który jest roztworem koloidalnym, zwyczajowo nazywanym krochmalem. Obydwa cukry nie rozpuszczają się w rozpuszczalnikach organicznych.
Substancja | Skrobia | Celuloza |
stan skupienia | stały | stały |
kolor | biały | biały |
zapach | bezwonny | bezwonny |
rozpuszczalność w zimnej wodzie | słabo rozpuszcza się | nie rozpuszcza się |
rozpuszczalność w gorącej wodzie | skrobia pęcznieje | nie rozpuszcza się |
rozpuszczalność w nafcie | nie rozpuszcza się | nie rozpuszcza się |
Podczas wykonywania doświadczenia należy zachować szczególną ostrożność.
Czy skrobia i celuloza są substancjami palnymi?
Skrobia i celuloza to substancje niepalne.
mąka ziemniaczana,
wata celulozowa,
palnik,
łuczywko,
zlewka 50 cmIndeks górny 33,
sitko,
lejek,
wężyk gumowy,
szkiełko zegarkowe.
Zbadaj palność skrobi. W tym celu wykonaj następujące czynności:
umieść niewielką ilość mąki na szkiełku zegarkowym i przyłóż do niej zapalone łuczywko;
włóż wężyk gumowy w wąską część lejka,
wsyp mąkę ziemniaczaną do zlewki o pojemności 50 cmIndeks górny 33,
przesyp mąkę przez sitko do szerokiej części lejka,
lejek z mąką kieruj w stronę zapalonego palnika i dmuchaj w wężyk, rozpylając mąkę,
obserwuj efekty doświadczenia.
Zbadaj palność waty celulozowej. W tym celu umieść niewielką ilość waty na szkiełku i podpal ją za pomocą łuczywka.
Mąka ziemniaczana w postaci zbitego proszku nie pali się, natomiast rozpylona – gwałtownie się spala (wybucha). Skrobia jako główny składnik mąki jest cukrem palnym. Wata celulozowa spala się, czuć zapach palącego się papieru. Celuloza jest substancją palną.
Czy skrobia i celuloza ulegają hydrolizie?
Polisacharydy takie jak skrobia i celuloza nie ulegają reakcji hydrolizy.
mąka ziemniaczana,
wata celulozowa,
10‑procentowy roztwór kwasu solnego,
40‑procentowy roztwór kwasu siarkowego(VI),
zasada sodowa,
roztwór siarczanu(VI) miedzi(II),
uniwersalny papierek wskaźnikowy,
palnik,
zlewki,
probówki.
Zbadaj, czy skrobia rozkłada się na cukry proste. W tym celu wykonaj następujące czynności:
do probówki wsyp niewielką ilość skrobi i dodaj 10‑procentowy roztwór kwasu solnego,
mieszaninę ogrzewaj w zlewce z gorącą wodą,
dodaj odpowiednią ilość zasady sodowej, tak aby zobojętnić roztwór; do sprawdzenia odczynu roztworu wykorzystaj uniwersalny papierek wskaźnikowy,
w drugiej probówce uzyskaj wodorotlenek miedzi(II), dodając do roztworu siarczanu(VI) miedzi(II) zasadę sodową,
świeżo strącony wodorotlenek miedzi(II) dodaj do wcześniej przygotowanego roztworu,
mieszaninę ponownie ogrzewaj w zlewce z gorącą wodą i obserwuj zmiany.
Zbadaj, czy celuloza ulega hydrolizie irozkłada się na cukry proste. W tym celu wykonaj następujące czynności:
do probówki włóż watę celulozową i dodaj 40‑procentowy roztwór kwasu siarkowego(VI),
mieszaninę tę ogrzewaj w zlewce z gorącą wodą przez około 10 min,
dodaj odpowiednią ilość zasady sodowej, tak aby zobojętnić roztwór; do sprawdzenia odczynu roztworu wykorzystaj uniwersalny papierek wskaźnikowy,
dodaj świeżo strącony wodorotlenek miedzi(II),
mieszaninę ponownie ogrzewaj w zlewce z gorącą wodą i obserwuj zmiany.
W obu probówkach zaobserwowano pojawienie się ceglastoczerwonego osadu. Skrobia i celuloza rozkładają się na cukry proste – końcowym produktem tego procesu jest glukoza. W przypadku skrobi proces ten zachodzi pod wpływem kwasu solnego i ogrzewania, a w przypadku celulozy – w obecności stężonego kwasu siarkowego(VI).
Jak wykryć skrobię w ziemniaku i ryżu?
Aby wykryć skrobię w produktach spożywczych, należy podziałać na nie jodyną.
ziemniak,
chleb,
jodyna (roztwór jodu w etanolu z dodatkiem jodku potasu),
zakraplacz,
szalki Petriego.
Na szalkach Petriego połóż kawałek obranego ziemniaka i kawałek chleba.
Na badane produkty nanieś kilka kropli jodyny.
Obserwuj zachodzące zmiany.
W wyniku reakcji jodu (znajdującego się w jodynie) ze skrobią zawartą w produktach spożywczych powstało ciemnogranatowe zabarwienie. Jest to reakcja charakterystyczna skrobi nazywana próbą jodoskrobiową.
3. Zastosowanie polisacharydów (skrobi i celulozy)
Skrobia i celuloza ze względu na swoje właściwości znalazły zastosowanie w życiu codziennym.
Skrobię wykorzystuje się przede wszystkim w przemyśle spożywczym. Ze względu na konsystencję mieszaniny skrobi i wody służy ona m.in. do produkcji kisieli i budyniów. Stosuje się ją również do produkcji klejów, leków i kosmetyków.
Celuloza również ma szerokie spektrum zastosowań, głównie w przemyśle papierniczym. Używa się jej także do produkcji lakierów, klejów, materiałów wybuchowych i jedwabiu sztucznego.
Chińczycy wynaleźli papier ok. 105 r. p.n.e. Zauważyli, że na specjalnych matach jedwabnych osadza się cieniutka warstwa materiału, na której można kreślić znaki. Niestety, produkcja papieru z jedwabiu okazała się dość kosztowna. Dlatego do jego wytworzenia postanowiono wykorzystywać włókna roślinne oraz lniane szmaty. Obecnie produkcja papieru to silnie rozwinięta gałąź przemysłu, w której czasach wykorzystuje się głównie celulozę pochodzenia roślinnego. Miesza się ją z wodą, by następnie pod postacią płynnej masy przepuścić przez specjalny młyn. Później dodaje się substancje klejące, węglan wapnia (kredę odpowiadająca za białą barwę papierowych arkuszy) oraz skrobię. Kolejnym z etapów produkcji jest formowanie papierowej wstęgi na specjalnym sicie, gdzie pozostawia się ją do wyschnięcia. Osuszoną wstęgę zwija się w zwoje, które trafiają do drukarni. Zwoje można również pociąć na dostępne w sprzedaży formaty.
Podsumowanie
Najbardziej rozpowszechnionymi polisacharydami są skrobia i celuloza o wzorze sumarycznym .
Skrobia ma budowę ziarnistą i występuje głównie w ziemniakach, ziarnach zbóż, ryżu i kukurydzy.
Celuloza jest podstawowym materiałem budulcowym roślin. Ma budowę włóknistą; występuje m.in. w drewnie i bawełnie.
Skrobia i celuloza są białymi substancjami stałymi. Skrobia słabo rozpuszcza się w zimnej wodzie, a w gorącej tworzy kleik skrobiowy. Celuloza nie rozpuszcza się w wodzie; jest łatwopalna.
Do wykrywania skrobi w produktach spożywczych służy próba jodoskrobiowa – reakcja skrobi z jodyną, w wyniku której powstaje ciemnogranatowe zabarwienie.
Skrobia ulega hydrolizie w organizmie człowieka: rozpada się na dekstryny, a następnie na cząsteczki glukozy. Człowiek nie trawi celulozy.
Wskaż różnice i podobieństwa we właściwościach i budowie skrobi i celulozy. Zapisz je w tabeli.
Jodyna jest środkiem odkażającym rany, dostępnym w każdej aptece. Wykorzystaj tę substancję do wykrycia obecności skrobi w pięciu różnych produktach spożywczych. Doświadczenie to wykonaj w domu pod opieką dorosych. Opisz przebieg doświadczenia, obserwacje oraz wynikające z nich wnioski.
Pamiętaj, że produkty spożywcze po działaniu jodyny nie nadają się do spożycia.
Jakie znaczenie dla organizmu człowieka mają polisacharydy?
Do wyprodukowania 1 tony papieru trzeba wyciąć około 20 drzew. Jak można chronić naturę przed karczowaniem lasów? Wymień trzy sposoby.
Słowniczek
polisacharyd o wzorze sumarycznym ( = 2500‑10 000); ma budowę włóknistą; jest białą, łatwopalną substancją stałą; nie rozpuszcza się w wodzie; występuje w bawełnie i drewnie
reakcja charakterystyczna skrobi; zachodzi pod wpływem jodu zawartego m.in. w jodynie; w wyniku tej reakcji powstaje ciemnogranatowe zabarwienie
polisacharyd o wzorze, gdzie to wartość od kilkuset do kilku tysięcy i zależy od pochodzenia; ma budowę ziarnistą; jest białą substancją stałą; słabo rozpuszcza się w zimnej wodzie; występuje głównie w ziemniakach i ziarnach zbóż