jama chłonąco‑trawiąca – przestrzeń wypełniająca wnętrze ciała parzydełkowca, w której zachodzi trawienie pokarmu i wchłanianie składników odżywczych.

komórka parzydełkowa – komórka charakterystyczna dla parzydełkowców, służąca do obrony i polowania, składająca się z pęcherzyka wypełnionego trującą lub paraliżującą substancją i wyrostka czuciowego, którego dotknięcie powoduje wystrzelenie długiej, pustej w środku nici; przez tę nić toksyna dostaje się od organizmu ofiary.

meduza – postać parzydełkowca o kształcie dzwonu; otwór gębowy znajduje się w spodniej części ciała, jest skierowany w dół i otoczony ramionami.

pączkowanie – sposób rozmnażania bezpłciowego występujący m.in. u polipów; na bocznej ścianie ciała polipa powstaje pączek, który stopniowo rośnie i rozwija się w nowego osobnika.

plankton – zespół organizmów biernie unoszących się w toni wodnej, niezdolnych do aktywnego pływania, do których należą m.in. bakterie, drobne protisty i niektóre zwierzęta.

polip – postać parzydełkowca kształtem przypominająca worek; jego podstawa, zwana stopą, jest przytwierdzona do podłoża, a otwór gębowy znajdujący się w części szczytowej ciała jest skierowany ku górze i otoczony wieńcem ramion.

symetria promienista – cecha planu budowy organizmu pozwalająca na wyznaczenie więcej niż jednej płaszczyzny symetrii, występująca u zwierząt osiadłych i planktonicznych oraz roślin naczyniowych.

dwupostaciowość, zróżnicowanie osobników męskich i żeńskich objawiające się w ich budowie zewnętrznej

larwa – młodociane stadium wielu grup zwierząt, u których występuje przeobrażenie zupełne

obojnak – (hermafrodyta) osobnik, który posiada jednocześnie męskie i żeńskie narządy rozrodcze, dzięki którym może wytwarzać zarówno plemniki, jak i komórki jajowe

pasożyt wewnętrzny – organizm cudzożywny żyjący wewnątrz żywiciela, który stanowi źródło pożywienia

symetria dwuboczna – typ symetrii ciała; organizmy o symetrii dwubocznej mają tylko jedną płaszczyznę symetrii przebiegającą wzdłuż głównej (długiej) osi ciała; występuje u większości zwierząt i u niektórych roślin

wągier – postać larwalna tasiemca; występuje w mięśniach żywiciela pośredniego; w ciele żywiciela ostatecznego przekształca się w osobnika dorosłego

żywiciel – organizm, którego kosztem żyje pasożyt dojrzały lub jego postaci larwalne

hirudyna – substancja przeciwdziałająca krzepnięciu krwi, znajdująca się w ślinie pijawek.

mułożercy – mało ruchliwe zwierzęta wodne, odżywiają się szczątkami organicznymi, które pobierają wraz z mułem.

pasożyty zewnętrzne – organizmy cudzożywne żyjące na powierzchni innego organizmu (żywiciela) i żywiące się jego płynami ustrojowymi lub elementami pokrycia jego ciała, np. piórami; są wyposażone w różnorodne narządy czepne umożliwiające przytwierdzenie się do ciała żywiciela, a czasem także wytwarzają substancje znieczulające i przeciwdziałające krzepnięciu krwi; wiele pasożytów zewnętrznych, np. kleszcze, muchy, komary, przenosi drobnoustroje powodujące liczne choroby.

saprofagi – cudzożywne organizmy zwierzęce, które odżywiają się martwą materią organiczną; występują w glebie i ściółce leśnej oraz w wodach i mułach na dnie zbiorników wodnych; należą do nich zwierzęta bezkręgowe, takie jak pierścienice i nicienie.

siodełko – pogrubiały, obrączkowaty odcinek ciała niektórych pierścienic powstały z pierścieni odcinka tułowiowego, w którego nabłonku występują liczne, silnie rozwinięte komórki wydzielające śluz; uczestniczy w procesie rozmnażania płciowego.

szczecinki – włosowate, chitynowe struktury występujące u zwierząt bezkręgowych; u pierścienic mają postać cienkich twardych wyrostków, które umożliwiają odpychanie się od podłoża podczas ruchu; szczecinki występujące na odnóżach lub odwłoku stawonogów służą do odbierania bodźców zmysłowych.

wole – rozszerzenie lub uchyłek przełyku, który służy do gromadzenia pokarmu; występuje u pijawek, niektórych owadów i większości ptaków.

zapłodnienie krzyżowe – wymiana gamet między osobnikami tego samego gatunku będących obojnakami; występuje u płazińców, pierścienic i ślimaków.