Autor: Maria Gniłka‑Somerlik

Przedmiot: Język polski

Temat: Poetyckie domysły na temat Barabasza w wierszu Zbigniewa Herberta

Grupa docelowa:

Szkoła ponadpodstawowa, liceum ogólnokształcące, technikum, zakres podstawowy i rozszerzony

Podstawa programowa:

Zakres podstawowy
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Kształcenie literackie i kulturowe.
1. Czytanie utworów literackich. Uczeń:
1) rozumie podstawy periodyzacji literatury, sytuuje utwory literackie w poszczególnych okresach: starożytność, średniowiecze, renesans, barok, oświecenie, romantyzm, pozytywizm, Młoda Polska, dwudziestolecie międzywojenne, literatura wojny i okupacji, literatura lat 1945–1989 krajowa i emigracyjna, literatura po 1989 r.;
2) rozpoznaje konwencje literackie i określa ich cechy w utworach (fantastyczną, symboliczną, mimetyczną, realistyczną, naturalistyczną, groteskową);
4) rozpoznaje w tekście literackim środki wyrazu artystycznego poznane w szkole podstawowej oraz środki znaczeniowe: oksymoron, peryfrazę, eufonię, hiperbolę; leksykalne, w tym frazeologizmy; składniowe: antytezę, paralelizm, wyliczenie, epiforę, elipsę; wersyfikacyjne, w tym przerzutnię; określa ich funkcje;
5) interpretuje treści alegoryczne i symboliczne utworu literackiego;
6) rozpoznaje w tekstach literackich: ironię i autoironię, komizm, tragizm, humor, patos; określa ich funkcje w tekście i rozumie wartościujący charakter;
11) rozumie pojęcie motywu literackiego i toposu, rozpoznaje podstawowe motywy i toposy oraz dostrzega żywotność motywów biblijnych i antycznych w utworach literackich; określa ich rolę w tworzeniu znaczeń uniwersalnych;
13) porównuje utwory literackie lub ich fragmenty, dostrzega kontynuacje i nawiązania w porównywanych utworach, określa cechy wspólne i różne;
III. Tworzenie wypowiedzi.
1. Elementy retoryki. Uczeń:
3) rozumie i stosuje w tekstach retorycznych zasadę kompozycyjną (np. teza, argumenty, apel, pointa);
Lektura obowiązkowa
37) wybrane wiersze następujących poetów: Stanisław Baliński, wybrane wiersze z okresu emigracyjnego, Kazimierz Wierzyński, wybrane wiersze z okresu emigracyjnego, Czesław Miłosz, w tym wybrane wiersze z tomu Ocalenie oraz Traktat moralny (fragmenty), Tadeusz Różewicz, Miron Białoszewski, Jarosław Marek Rymkiewicz, Wisława Szymborska, Zbigniew Herbert, w tym wybrane wiersze z tomów Pan Cogito oraz Raport z oblężonego miasta, Halina Poświatowska, Stanisław Barańczak, Marcin Świetlicki, Jan Polkowski, Wojciech Wencel;
Zakres rozszerzony
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Kształcenie literackie i kulturowe.
1. Czytanie utworów literackich. Uczeń: spełnia wymagania określone dla zakresu podstawowego, a ponadto:
12) rozumie pojęcie aluzji literackiej, rozpoznaje aluzje w utworach i określa ich znaczenie w interpretacji utworów;
2. Odbiór tekstów kultury. Uczeń: spełnia wymagania określone dla zakresu podstawowego, a ponadto:
3) rozpoznaje nawiązania do tradycji biblijnej i antycznej w kulturze współczesnej;

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne. Uczeń:

  • definiuje pojęcie apokryfu i podaje jego przykłady;

  • interpretuje i analizuje wiersz Zbigniewa Herberta Domysły na temat Barabasza;

  • opisuje i uzasadnia postawę podmiotu lirycznego wiersza;

  • zestawia obrazy malarskie z wierszem Zbigniewa Herberta.

Strategie nauczania:

  • konstruktywizm;

  • konektywizm.

Metody i techniki nauczania:

  • ćwiczeń przedmiotowych;

  • z użyciem komputera;

  • pogadanka heurystyczna.

Formy pracy:

  • praca indywidualna;

  • praca całego zespołu klasowego.

Środki dydaktyczne:

  • komputery z głośnikami, słuchawkami i dostępem do internetu;

  • zasoby multimedialne zawarte w e‑materiale;

  • tablica interaktywna/tablica, pisak/kreda;

  • telefony z dostępem do internetu.

Przebieg lekcji

Faza wprowadzająca

Nauczyciel we wstępie lekcji pyta uczniów o najbardziej znane postaci z Nowego Testamentu. Czy któraś z historii biblijnych jest szczególnie pamiętana przez uczniów? Czy któraś z postaci? Jeśli tak, jakie są tego powody?

Po ogólnoklasowej dyskusji nauczyciel wyjaśnia uczniom, że niezwykłość niektórych postaci biblijnych polega na tym, że niewiele danych na ich temat znajdziemy w samej księdze, lecz literatura późniejsza próbowała dopowiedzieć, uzupełnić ich losy. Takie działanie literackie sprowadza się do gatunku apokryfu, który jest głównym tematem tej lekcji. Nauczyciel informuje, że postacią, której losy zostały dopowiedziane za pomocą apokryfu jest Barabasz. Prezentuje „Wprowadzenie” do lekcji, jej cele i zapisuje temat na tablicy.

Faza realizacyjna

Fazę realizacyjną uczniowie zaczynają od pracy z multimedium, z którego dowiadują się najistotniejszych informacji o apokryfie jako gatunku. Wykonują polecenia do multimedium.

W następnym kroku uczniowie zapoznają się z treścią sekcji „Przeczytaj” i na podstawie treści wiersza Zbigniewa Herberta Domysły na temat Barabasza wykonują zestaw ćwiczeń w sekcji „Sprawdź się”: 1‑7 podczas ogólnoklasowej pracy; 8‑10 – indywidualnie.

Faza podsumowująca

W fazie podsumowującej nauczyciel może zaproponować uczniom wysłuchanie piosenki Jacka Kaczmarskiego Kara Barabasza, którego interpretacji podejmą się w ramach pracy domowej. Uczniowie mogą omówić emocje, które wywołuje wykonanie utworu przez pieśniarza i podjąć próbę odpowiedzi na pytanie, czy utwór oddaje niezwykłość losów Barabasza.

Praca domowa:

Porównaj sposób kreacji postaci Barabasza w wierszu Zbigniewa Herberta oraz w tekście piosenki poety, prozaika i kompozytora Jacka Kaczmarskiego (1957−2004) Kara Barabasza (1989).

W karczmie z widokiem na Golgotę
Możesz się dzisiaj napić z łotrem
Leje się wino krwawe, złote,
Stoły i pyski świecą mokre.

Ten ścisk to zysk dla gospodarza,
Wieść się po mieście szerzy chyża,
Że można ujrzeć tu zbrodniarza,
Co właśnie wyłgał się od krzyża.

Żyjemy! Dobra nasza!
Co z życia chcesz, za życia bierz!
Pijmy za Barabasza!
Barabasz pije też!

Pije, lecz mowy nie odzyskał,
Jeszcze nie pojął, że ocalał.
Dłoń, która kubek wina ściska –
Jakby ściskała łeb bretnala.

Stopy pod stołem plącze w tańcu
Szaleńca, co o drogę pyta:
Każda z nich stopą jest – skazańca,
A wolna! Żywa! Nieprzebita!

Żyjemy! Dobra nasza!
Co z życia chcesz, za życia bierz!
Pijmy za Barabasza!
Barabasz pije też!

Piją mieszczanie i żebracy,
Żołdacy odstawili włócznie
I piją też po ciężkiej pracy,
Bawi się całe miasto hucznie.

Namiestnik dał dowody łaski!
Bez łaski – czymże byłby żywot?
Toasty, śpiewy i oklaski
– Jest na tym świecie sprawiedliwość!

Żyjemy! Dobra nasza!
Co z życia chcesz, za życia bierz!
Pijmy za Barabasza!
Barabasz pije też!

Ryknął Barabasz śmiechem wreszcie,
Ręce szeroko rozkrzyżował –
I poszła nowa wieść po mieście:
– Żyje! Żartuje! Bestia zdrowa!

Słychać w pałacu, co się święci,
Próżno się Piłat usnąć stara,
Bezładnie tańczą mu w pamięci
Słowa – polityka, tłum i wiara…

Żyjemy! Dobra nasza!
Co z życia chcesz, za życia bierz!
Pijmy za Barabasza!
Barabasz pije też!

W karczmie z widokiem na Golgotę
Blask świtu po skorupach skacze,
Gospodarz przegnał precz hołotę
I liczy zysk. Barabasz płacze.

Żyjemy! Dobra nasza!
Co z życia chcesz, za życia bierz!
Pijmy za Barabasza!
Barabasz człowiek też!

Źródło tekstu: https://www.kaczmarski.art.pl/tworczosc/wiersze/kara‑barabasza

Materiały dodatkowe:

  • Dorota Rojszczak, Co się stało z Barabaszem? Rekonesans literaturoznawczy, [w:] Requirite in libro Domini. Opuscula Michaeli Peter Piae Memoriae Dedicata, red. F. Lenort, Poznań 2005.

  • Joanna Warońska, Barabasz w kulturze XX wieku. Znaczenie postaci oraz sposób jej istnienia, „Irydion. Literatura – Teatr – Kultura” 2017, nr 2.

Wskazówki metodyczne

  • Uczniowie mogą wykorzystać multimedium „Mapa myśli” do przygotowania się do lekcji powtórkowej.