Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Autor: Paweł Kaniowski

Przedmiot: Filozofia

Temat: Kurs logiki: lekcja 7. Zdanie w sensie logicznym a interrogatywy i imperatywy

Grupa docelowa:

Szkoła ponadpodstawowa, liceum ogólnokształcące, technikum, zakres rozszerzony

Podstawa programowa:

Zakres rozszerzony
VII. Posługiwanie się podstawowymi kategoriami logiki i dbanie o kulturę logiczną wypowiedzi.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Kultura logiczna.
1. Podstawowe kategorie logiczne języka: nazwy i zdania. Uczeń:
3) odróżnia zdania w sensie logicznym od imperatywów (nakazów) i interrogatywów (pytań) oraz dostrzega związki między nimi.

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji.

Cele lekcji (językiem ucznia):

  • Zrozumiesz, czym różnią się interrogatywy (zdania pytajne) i imperatywy (zdania nakazujące) od stwierdzeń.

  • Poćwiczysz skuteczne odróżnianie interrogatywów i imperatywów od stwierdzeń.

  • Poznasz okoliczności, w których warto spróbować przekształcić pytanie bądź nakaz w stwierdzenie, oraz dowiesz się, jak to robić.

  • Włączysz się w filozoficzny spór o status wypowiedzi wartościujących.

Cele operacyjne. Uczeń:

  • rozumie, czym różnią się interrogatywy (zdania pytajne) i imperatywy (zdania nakazujące) od stwierdzeń;

  • ćwiczy skuteczne odróżnianie interrogatywów i imperatywów od stwierdzeń;

  • poznaje okoliczności, w których warto spróbować przekształcić pytanie bądź nakaz w stwierdzenie, oraz dowiaduje się, jak to robić;

  • włącza się w filozoficzny spór o status wypowiedzi wartościujących.

Strategie nauczania:

  • konstruktywizm;

  • konektywizm.

Metody i techniki nauczania:

  • ćwiczeń przedmiotowych;

  • z użyciem komputera;

  • dyskusja.

Formy pracy:

  • praca indywidualna;

  • praca w parach;

  • praca w grupach;

  • praca całego zespołu klasowego.

Środki dydaktyczne:

  • komputery z głośnikami, słuchawkami i dostępem do internetu;

  • zasoby multimedialne zawarte w e‑materiale;

  • tablica interaktywna/tablica, pisak/kreda;

  • telefony z dostępem do internetu.

Przebieg lekcji

Przed lekcją:

  1. Uczniowie zostają poproszeni przez nauczyciela o obejrzenie jakiegoś zaangażowanego społecznie lub etycznie materiału w aktualnych wiadomościach. Mają zwrócić uwagę na to, za pomocą jakich środków wyrazu są komunikowane treści materiału.

Faza wprowadzająca:

  1. Podanie tematu i celu lekcji.

  2. Wybrani uczniowie przedstawiają efekty swojej pracy domowej. Nauczyciel zapisuje na tablicy najważniejsze spostrzeżenia, nie komentując ich jeszcze.

Faza realizacyjna:

  1. Nauczyciel przedstawia krótko podział zdań na cztery kategorie: oznajmujące, pytajne, rozkazujące i wykrzyknikowe. Następnie dzieli uczniów na cztery grupy, proponując dowolny, aktualny dla społeczności szkolnej temat do dyskusji, np.: Czy należy obecnie przechodzić na wegetarianizm? Każda grupa uczniów może zabrać głos w dyskusji, ale w taki sposób, że jedna używa tylko zdań oznajmujących, druga tylko pytajnych, trzecia tylko nakazów, czwarta tylko wykrzykników. Nauczyciel krótko komentuje wyniki rozmowy, wprowadzając tym komentarzem uczniów w temat lekcji.

  2. Uczniowie zapoznają się z treścią e‑materiału. Nauczyciel komentuje najważniejsze punkty, upewniając się, czy uczniowie dobrze je rozumieją.

  3. Nauczyciel, nawiązując do wyników pracy domowej oraz wyników wcześniejszej rozmowy z podziałem na grupy, aranżuje rozmowę kierowaną na temat różnicy między stwierdzeniami a interrogatywami i imperatywami oraz jej znaczenia w codziennej komunikacji. W jakich sytuacjach powinniśmy używać każdego z tych typów wyrażeń?

  4. Podsumowanie lekcji i praca domowa: Uczniowie dostają podobne zadanie do tego, które było pracą domową. Tym razem mają ten sam materiał przerobić całkowicie tak, żeby składał się wyłącznie ze stwierdzeń, czyli ze zdań w sensie logicznym – o ile to możliwe, powinni też ograniczyć liczbę zdań wartościujących. Przy okazji mają stwierdzić, jak zmieniły się treść i wymowa materiału po wprowadzonych przez nich modyfikacjach.

Faza podsumowująca:

  1. Wszyscy uczniowie podsumowują zajęcia, zwracając uwagę na nabyte umiejętności.

Praca domowa:

  1. Stwórz krzyżówkę podsumowującą zajęcia i zawierającą minimum dziesięć haseł.

Materiały pomocnicze:

  • Walczak P., Metody aktywizujące w nauczaniu filozofii, w: „Analiza i egzystencja” 10 (2009).

  • Grzybowski J. i inni, Sposób na filozofię. Kluczowe zagadnienia z dydaktyki przedmiotowej, Warszawa 2016.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania multimedium:

  • Nauczyciel może wykorzystać medium w sekcji „Przeczytaj” do podsumowania lekcji.