Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Autor: Katarzyna Podfigurna

Przedmiot: Matematyka

Temat: Wykres funkcji y=fx

Grupa docelowa:

III etap edukacyjny, liceum, technikum, zakres rozszerzony

Podstawa programowa:

Treści nauczania – wymagania szczegółowe:
V. Funkcje. Zakres podstawowy. Uczeń:
2) oblicza wartość funkcji zadanej wzorem algebraicznym;
4) odczytuje z wykresu funkcji: dziedzinę, zbiór wartości, miejsca zerowe, przedziały monotoniczności, przedziały, w których funkcja przyjmuje wartości większe (nie mniejsze) lub mniejsze (nie większe) od danej liczby, największe i najmniejsze wartości funkcji (o ile istnieją) w danym przedziale domkniętym oraz argumenty, dla których wartości największe i najmniejsze są przez funkcję przyjmowane;
12) na podstawie wykresu funkcji y = f  ( x ) szkicuje wykresy funkcji y = f  ( x − a ) , y = f  ( x ) + b, y = − f  ( x ) , y = f  ( − x ) ;
Zakres rozszerzony 1) na podstawie wykresu funkcji y = f  ( x ) rysuje wykres funkcji y = | f ( x ) |

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych; technologii i inżynierii

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • stosuje  zasady sporządzania wykresu funkcji y=fx;

  • na podstawie wykresu funkcji fx sporządza wykres funkcji fx;

  • określa związek między przekształceniem wykresu funkcji a wzorem funkcji, której wykres otrzymano w wyniku przekształcenia;

  • odczytuje z wykresu funkcji: dziedzinę, zbiór wartości, miejsca zerowe;

  • analizuje zadania oraz dokonuje wyboru najefektywniejszej metody prowadzącej do ich rozwiązania.

Strategie nauczania:

  • konstruktywizm;

  • konektywizm.

Metody i techniki nauczania:

  • burza mózgów;

  • pokaz multimedialny;

  • stoliki zadaniowe.

Formy pracy:

  • praca w parach;

  • praca w grupach;

  • praca całego zespołu.

Środki dydaktyczne:

  • komputery z dostępem do internetu;

  • tablica interaktywna/rzutnik multimedialny;

Przebieg lekcji

Faza wstępna:

  1. Nauczyciel podaje temat i cele zajęć oraz wspólnie z uczniami ustala kryteria sukcesu.

  2. Uczniowie przypominają definicję funkcji oraz sposoby jej przedstawiania oraz definicję wartości bezwzględnej. .

Faza realizacyjna:

  1. Uczniowie, pracując w parach, analizują przykłady zawarte w części „Przeczytaj”.

  2. Nauczyciel kontroluje pracę uczniów, wyjaśnia wątpliwości.

  3. Nauczyciel wyświetla animację. Na jej podstawie wybrany uczeń rozwiązuje polecenie 3.

  4. Uczniowie pracują metodą stolików zadaniowych (na każdym stoliku po dwa, wybrane przez nauczyciela, ćwiczenia interaktywne). Rozwiązują ćwiczenia interaktywne, pracując w grupach wyznaczonych przez nauczyciela.

Faza podsumowująca:

  1. Wskazany przez nauczyciela uczeń krótko podsumowuje najważniejsze informacje z lekcji.

  2. Nauczyciel omawia przebieg zajęć, wskazuje mocne i słabe strony pracy uczniów, udzielając im tym samym informacji zwrotnej.

Praca domowa:

  1. Uczniowie rozwiązują dwoma sposobami polecenie 2 z sekcji „Animacja”.

Materiały pomocnicze:

Wskazówki metodyczne:

Materiały zawarte w animacji można wykorzystać jako materiał służący utrwaleniu wiadomości. Może również 1 część animacji wykorzystać podczas realizacji tematu: „Wykres funkcji kwadratowej”, a część drugą w czasie lekcji „Wykres funkcji wymiernej”.