Autorka: Dorota Czarny

Przedmiot: wiedza o społeczeństwie

Temat: Konserwatyzm

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, liceum, technikum, zakres rozszerzony

Podstawa programowa:

Zakres rozszerzony

V. Państwo, myśl polityczna i demokratyzacja.

Uczeń:

6) porównuje założenia myśli liberalnej i konserwatywnej.

Kształtowane kompetencje kluczowe:

• kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

• kompetencje cyfrowe;

• kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

• kompetencje obywatelskie.

Cele operacyjne:

Uczeń:

• wyjaśnia, czym jest państwo według konserwatystów;

• charakteryzuje cele społeczne, jakie powinno realizować państwo konserwatywne;

• analizuje konserwatyzm brytyjski i amerykański.

Strategie nauczania:

• konstruktywizm;

• konektywizm.

Metody i techniki nauczania:

• burza mózgów;

• analiza tekstu źródłowego;

• drzewo decyzyjne;

• dyskusja;

• rozmowa nauczająca z wykorzystaniem ćwiczeń interaktywnych;

• kostka mentalna.

Formy zajęć:

• praca indywidualna;

• praca w grupach;

• praca w parach;

• praca całego zespołu klasowego.

Środki dydaktyczne:

• komputery z głośnikami i dostępem do internetu, słuchawki;

• zasoby multimedialne zawarte w e‑materiale;

• tablica interaktywna/tablica, pisak/kreda;

• flipcharty i markery;

• pudełko na pytania.

Przebieg zajęć:

Przed lekcją

1. Uczniowie w domu zapoznają się z dwoma zamieszczonymi w e‑materiale filmami, w celu aktywnego uczestnictwa w lekcji i przygotowują 3 pytania, które zapisują na oddzielnych kartkach.

Faza wstępna

1. Uczniowie wrzucają do przygotowanego pudełka kartki z pytaniami potrzebnymi do przeprowadzenia quizu, które zostały przygotowane w domu. Następnie nauczyciel przedstawia temat i cele lekcji.

2. Nauczyciel prosi, aby uczniowie podali swoją definicję konserwatyzmu. Najciekawsze i najtrafniejsze zapisywane są na tablicy. Z przedstawionych wspólnie pomysłów układają znaczenie pojęcia.

3. Prowadzący dzieli klasę na grupy 5–6 osobowe.

Faza realizacji

1. Nauczyciel wyznacza czas, w którym grupy pracują na treściach zawartych w e‑materiale, starając się wypisać cele i wartości konserwatyzmu oraz wskazać możliwe pozytywne i negatywne skutki realizacji w praktyce postulatów konserwatystów.

2. Po wyznaczonym czasie osoby reprezentujące grupy przedstawiają swoje pomysły. Uczniowie mogą zadawać pytania prelegentom, weryfikować i uzupełniać informacje.

3. W kolejnym kroku prowadzący wspólnie z uczniami ustala kryterium punktowania i oceny za odpowiedzi z quizu (gra na czas). Wybrana osoba losuje pytania z pudełka dla poszczególnych grup i dba o prawidłowy przebieg gry.

4. Gdy grupy wyczerpią wszystkie przygotowane pytania (lub skończy się czas), następuje podsumowanie i ocena uczniów według ustalonego wcześniej kryterium.

Faza podsumowująca

1. Uczniowie w parach wykonują wskazane przez nauczyciela ćwiczenia, a następnie konsultują swoje rozwiązania z inną parą uczniów i ustalają jedną wersję odpowiedzi.

2. Nauczyciel jako podsumowanie lekcji rzuca kostkę do jednego z uczniów i prosi go o udzielenie odpowiedzi na pytanie, które na niej zobaczył.

Napisy na ściankach kostki:

1. Czego jeszcze chcesz się dowiedzieć na ten temat?

2. Jak, twoim zdaniem, najlepiej nauczyć kogoś tego tematu?

3. Co z tego tematu jest dla ciebie ważne?

4. Co z tego tematu zaskoczyło cię na lekcji?

5. Co z tego tematu powinniśmy zapamiętać?

6. ?

Jeśli wypadnie znak zapytania, uczeń sam wybiera pytanie, które chciałby zadać. Następnie uczeń odrzuca kostkę do następnej osoby.

3. Nauczyciel podsumowuje zajęcia, przekazując informację zwrotną na temat pracy poszczególnych zespołów oraz wyjaśnia uczniowskie wątpliwości.

Praca domowa:

Uczniowie samodzielnie wykonują notatkę, uwzględniając w niej najistotniejsze informacje dotyczące konserwatyzmu.

Wykonanie pozostałych ćwiczeń z e‑materiału.

Materiały pomocnicze:

Edmund Burke, Rozważania o rewolucji we Francji, Kraków 1994.

Racjonalizm w polityce, [w:] Michael Joseph Oakeshott, Wieża Babel i inne eseje, Warszawa 1999.

Roger Scruton, Co znaczy konserwatyzm, Poznań 2002.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania multimedium:

Oba filmy można wykorzystać jako inspiracje do samodzielnego przygotowania własnej prezentacji multimedialnej, która zostanie przedstawiona w fazie realizacji.