Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Autor: Joanna Oparek

Przedmiot: Język polski

Temat: Reporter w globalnej wiosce. Jak zmieniał się reportaż podróżniczy

Grupa docelowa:

Szkoła ponadpodstawowa, liceum ogólnokształcące, technikum, zakres podstawowy

Podstawa programowa:

Zakres podstawowy
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Kształcenie literackie i kulturowe.
1. Czytanie utworów literackich. Uczeń:
4) rozpoznaje w tekście literackim środki wyrazu artystycznego poznane w szkole podstawowej oraz środki znaczeniowe: oksymoron, peryfrazę, eufonię, hiperbolę; leksykalne, w tym frazeologizmy; składniowe: antytezę, paralelizm, wyliczenie, epiforę, elipsę; wersyfikacyjne, w tym przerzutnię; określa ich funkcje;
9) rozpoznaje tematykę i problematykę poznanych tekstów oraz jej związek z programami epoki literackiej, zjawiskami społecznymi, historycznymi, egzystencjalnymi i estetycznymi; poddaje ją refleksji;
10) rozpoznaje w utworze sposoby kreowania: świata przedstawionego (fabuły, bohaterów, akcji, wątków, motywów), narracji, sytuacji lirycznej; interpretuje je i wartościuje;
2. Odbiór tekstów kultury. Uczeń:
1) przetwarza i hierarchizuje informacje z tekstów, np. publicystycznych, popularnonaukowych, naukowych;
2) analizuje strukturę tekstu: odczytuje jego sens, główną myśl, sposób prowadzenia wywodu oraz argumentację;
3) rozpoznaje specyfikę tekstów publicystycznych (artykuł, felieton, reportaż), retorycznych (przemówienie, laudacja, homilia), popularnonaukowych i naukowych (rozprawa); wśród tekstów prasowych rozróżnia wiadomość i komentarz; rozpoznaje środki językowe i ich funkcje zastosowane w tekstach; odczytuje informacje i przekazy jawne i ukryte; rozróżnia odpowiedzi właściwe i unikowe;
III. Tworzenie wypowiedzi.
1. Elementy retoryki. Uczeń:
7) odróżnia dyskusję od sporu i kłótni;
2. Mówienie i pisanie. Uczeń:
1) zgadza się z cudzymi poglądami lub polemizuje z nimi, rzeczowo uzasadniając własne zdanie;
2) buduje wypowiedź w sposób świadomy, ze znajomością jej funkcji językowej, z uwzględnieniem celu i adresata, z zachowaniem zasad retoryki;
4) zgodnie z normami formułuje pytania, odpowiedzi, oceny, redaguje informacje, uzasadnienia, komentarze, głos w dyskusji;
10) w interpretacji przedstawia propozycję odczytania tekstu, formułuje argumenty na podstawie tekstu oraz znanych kontekstów, w tym własnego doświadczenia, przeprowadza logiczny wywód służący uprawomocnieniu formułowanych sądów;
11) stosuje zasady poprawności językowej i stylistycznej w tworzeniu własnego tekstu; potrafi weryfikować własne decyzje poprawnościowe;
IV. Samokształcenie.
1. rozwija umiejętność pracy samodzielnej między innymi przez przygotowanie różnorodnych form prezentacji własnego stanowiska;
2. porządkuje informacje w problemowe całości poprzez ich wartościowanie; syntetyzuje poznawane treści wokół problemu, tematu, zagadnienia oraz wykorzystuje je w swoich wypowiedziach;
6. wybiera z tekstu odpowiednie cytaty i stosuje je w wypowiedzi;
9. wykorzystuje multimedialne źródła informacji oraz dokonuje ich krytycznej oceny;

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje obywatelskie;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne. Uczeń:

  • charakteryzuje sposób ujawniania reportera we fragmentach reportaży;

  • wypisuje cytaty z tekstu świadczące o jego przynależności do gatunku reportażu;

  • określa typ reportażu podróżniczego;

  • tworzy mapę myśli podsumowującą wiedzę na temat reportażu podróżniczego.

Strategie nauczania:

  • konstruktywizm;

  • konektywizm.

Metody i techniki nauczania:

  • ćwiczeń przedmiotowych;

  • z użyciem komputera;

  • dyskusja.

Formy pracy:

  • praca indywidualna;

  • praca w grupach;

  • praca całego zespołu klasowego.

Środki dydaktyczne:

  • komputery z głośnikami, słuchawkami i dostępem do internetu;

  • zasoby multimedialne zawarte w e‑materiale;

  • tablica interaktywna/tablica, pisak/kreda.

Przebieg lekcji

Przed lekcją:

  1. Nauczyciel zachęca uczniów do wypowiedzi na temat znaczenia podróży – pyta, w jaki sposób poszerza naszą wiedzę o świecie i o samym sobie, kiedy jest wyzwaniem lub misją, kiedy przygodą i tylko rozrywką.

  2. Nauczyciel pyta uczniów o ich ulubione powieści podróżnicze. Może zaznaczyć, że motyw podroży często pojawia się w literaturze oświecenia i przywołać przykłady (Kandyd, Podróże Guliwera, Przypadki Robinsona Cruzoe).

Faza wprowadzająca:

  1. Nauczyciel udostępnia uczniom e‑materiał „Reporter w globalnej wiosce. Jak zmieniał się reportaż podróżniczy”. Przybliża uczniom temat i cele lekcji. Określa kryteria sukcesu.

  2. Nauczyciel poleca uczniom, aby przed zapoznaniem się z treścią e‑materiału przypomnieli sobie cechy gatunkowe reportażu – prosi chętną osobę o wypowiedź na forum i uzupełnia ją lub komentuje.

Faza realizacyjna:

  1. Uczniowie przystępują do czytania tekstu e‑materiału. Indywidualnie zapoznają się z treścią w sekcji „Przeczytaj” – aż do części „Różnorodność współczesnego literackiego reportażu podróżniczego”.

  2. Nauczyciel prosi chętnych uczniów o odczytanie na głos fragmentów tekstów prezentujących różne podejścia do tematu podróży (teksty przy kolejnych slajdach).

  3. Nauczyciel prosi jedną osobę o wymienienie (przypomnienie) różnych sposobów rozumienia podróży. Może przy tym zainicjować dyskusję o tym, jaki rodzaj reportażu wydaje się uczniom najciekawszy i dlaczego (nadal w odniesieniu do slajdów).

  4. Uczniowie zapoznają się z „Grafiką interaktywną” – nauczyciel angażuje uczniów w wykonanie polecenia 1 i 2 – ponownie może poprosić chętne osoby o głośne odczytanie fragmentów reportaży zawartych w „Grafice interaktywnej”, po czym wspólnie z uczniami określić funkcje opisów i scharakteryzować sposób ujawniania się w tekstach postaci reportera.

  5. Nauczyciel przechodzi do sekcji „Sprawdź się” – daje uczniom czas na zapoznanie się z materiałem. Następnie dzieli uczniów na dwie grupy. Każdy zespół wykonuje po trzy ćwiczenia. Grupa 1 - zadania 1, 2 oraz 3. Grupa 2 - ćwiczenia 4, 5 oraz 6. Przedstawiciele grup prezentują rozwiązania na forum klasy.

  6. Nauczyciel daje uczniom czas na zapoznanie się tekstami w ramach ćwiczenia 7. Zadanie to może być wykonane wspólnie. Uczniowie zastanawiają się, jak w kolejnych fragmentach ujawnia się reporter i wraz z nauczycielem określają na tej podstawie typ reportażu podróżniczego.

  7. Nauczyciel może zachęcić uczniów do przywołania filmowych przykładów dylematów i niebezpieczeństw związanych z pracą reportera, np. w krajach ogarniętych wojną.

Faza podsumowująca:

  1. Nauczyciel ponownie wyświetla na tablicy temat lekcji i cele zawarte w sekcji „Wprowadzenie”. Prosi wybrane osoby o podsumowanie zdobytej wiedzy w odniesieniu do zakładanych celów.

  2. Nauczyciel prosi uczniów o przypomnienie postaci polskich reporterów, których teksty były prezentowane w e‑materiale.

  3. Uczniowie indywidualnie wykonują ćwiczenie 8 z sekcji „Sprawdź się”. Tworzą mapę myśli podsumowującą wiedzę na temat reportażu podróżniczego.

  4. Nauczyciel może przywołać i krótko omówić reportaże nagrodzone w ostatnich latach (np. Nagroda Nike, Nagroda Literacka Gdynia) i zachęcić uczniów do zapoznania się w wybranymi książkami.

Praca domowa:

  1. Przygotuj prezentację multimedialną, w której podsumujesz zdobyte podczas lekcji wiadomości.

  2. Napisz wypracowanie na temat: Czy praca reportera może zmienić świat?.

  • Kapuściński Ryszard, Autoportret reportera, Warszawa 2008.

  • Biblia dziennikarstwa, pod red. A. Skworza, A. Niziołka, Kraków 2010.

Wskazówki metodyczne

  • Uczniowie mogą przed lekcją zapoznać się z multimedium z sekcji „Ilustracja interaktywna”, aby aktywnie uczestniczyć w zajęciach i pogłębiać swoją wiedzę.