Autor: Anna Grabarczyk

Przedmiot: Język polski

Temat: Dziady – dramat romantyczny. Dziady, reż. Konrad Swinarski

Grupa docelowa:

Szkoła ponadpodstawowa, liceum ogólnokształcące, technikum, zakres podstawowy i rozszerzony

Podstawa programowa:

Zakres podstawowy
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Kształcenie literackie i kulturowe.
1. Czytanie utworów literackich. Uczeń:
1) rozumie podstawy periodyzacji literatury, sytuuje utwory literackie w poszczególnych okresach: starożytność, średniowiecze, renesans, barok, oświecenie, romantyzm, pozytywizm, Młoda Polska, dwudziestolecie międzywojenne, literatura wojny i okupacji, literatura lat 1945–1989 krajowa i emigracyjna, literatura po 1989 r.;
2) rozpoznaje konwencje literackie i określa ich cechy w utworach (fantastyczną, symboliczną, mimetyczną, realistyczną, naturalistyczną, groteskową);
3) rozróżnia gatunki epickie, liryczne, dramatyczne i synkretyczne, w tym: gatunki poznane w szkole podstawowej oraz epos, odę, tragedię antyczną, psalm, kronikę, satyrę, sielankę, balladę, dramat romantyczny, powieść poetycką, a także odmiany powieści i dramatu, wymienia ich podstawowe cechy gatunkowe;
5) interpretuje treści alegoryczne i symboliczne utworu literackiego;
2. Odbiór tekstów kultury. Uczeń:
2) analizuje strukturę tekstu: odczytuje jego sens, główną myśl, sposób prowadzenia wywodu oraz argumentację;
6) odczytuje pozaliterackie teksty kultury, stosując kod właściwy w danej dziedzinie sztuki;
Zakres rozszerzony
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Kształcenie literackie i kulturowe.
1. Czytanie utworów literackich. Uczeń: spełnia wymagania określone dla zakresu podstawowego, a ponadto:
1) odczytuje tekst w jego warstwie semantycznej i semiotycznej;
2) rozumie pojęcie tradycji literackiej i kulturowej, rozpoznaje elementy tradycji w utworach, rozumie ich rolę w budowaniu wartości uniwersalnych;

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele lekcji. Uczeń:

  • wskaże w Dziadach cechy dramatu romantycznego;

  • porówna Dziady Mickiewicza i Dziady Swinarskiego;

  • oceni realizację Dziadów Swinarskiego.

Strategie nauczania:

  • konstruktywizm;

  • konektywizm.

Metody i techniki nauczania:

  • z użyciem e‑podręcznika;

  • ćwiczeń przedmiotowych;

  • z użyciem komputera.

Formy pracy:

  • praca indywidualna;

  • praca w parach;

  • praca całego zespołu klasowego.

Środki dydaktyczne:

  • komputery z głośnikami, słuchawkami i dostępem do internetu;

  • zasoby multimedialne zawarte w e‑materiale;

  • tablica interaktywna/tablica, pisak/kreda;

  • telefony z dostępem do internetu.

Przebieg lekcji

Przed lekcją:

  1. Uczniowie przed lekcją zapoznają się z Dziadami w reżyserii Konrada Swinarskiego (https://vod.tvp.pl/website/dziady‑1983,47740864). Przypominają sobie treść lektury Adama Mickiewicza i przynoszą na lekcję egzemplarz książki.

Faza wprowadzająca:

  1. Nauczyciel rozpoczyna lekcję od słów zaczerpniętych ze strony: https://www.polskieradio.pl/10/482/Artykul/2512651,Matura‑2020‑Dziady‑Swinarskiego‑zajely‑caly‑teatr”
    „Dziady” to ważny tekst w historii literatury polskiej, ale i w samych dziejach naszego kraju. Od spektaklu w reżyserii Kazimierza Dejmka zaczął się ciąg wydarzeń, który doprowadził do protestów marca 1968 roku. [...]
    - „Dziady” w reżyserii Konrada Swinarskiego nie zebrały jednoznacznie pozytywnych recenzji tuż po premierze, ale zapisały się w historii polskiego teatru - przypomina Dominika Klimek. - 18 lutego 1973 w Starym Teatrze w Krakowie odbyła się premiera przedstawienia, które trwało 4 godziny. Zagrała w nim ponad setka aktorów. Podział na widownię i aktorów został zburzony, co w tamtych czasach było nowością - dodaje.
    Ówcześni recenzenci pisali, że cała przestrzeń teatru została niejako objęta teatralną magmą. Nigdy niewykorzystywane w celu teatralnym użytkowe miejsca okazały się przydatne.
    - Spektakl zaczyna się już w holu przy szatni, potem publiczność przechodziła dalej i uczestniczyła w bardzo dziwnym pogańskim nabożeństwie - relacjonuje reporterka Czwórki. - Moim zdaniem jest to dzieło dźwiękowo interesujące, oddające atmosferę wydarzeń. Konrad Swinarski wyjechała z kompozytorem Zygmuntem Koniecznym nagrywać ludowe pieśni podczas pewnego pogrzebu w Kalwarii Zebrzydowskiej. To one stały się inspiracją do tego wielogłosowego „Ciemno wszędzie, głucho wszędzie” - ocenia.
    Czwórkowa reporterka podkreśla znaczenie niepokojącej muzyki Koniecznego, a także gry aktorskiej.

  2. Uczniowie dzielą się na forum własnymi opiniami na temat obejrzanego spektaklu.

Faza realizacyjna:

  1. Uczniowie zapoznają się z biografią Konrada Swinarskiego, czytają informacje odnośnie Dziadów Mickiewicza i Dziadów Swinarskiego, następnie wspólnie w klasie zostaje przeanalizowana mapa myśli prezentująca cechy dramatu romantycznego. Uczniowie w parach uzupełniają ją o przykłady z Dziadów cz. III.

  2. Nauczyciel odtwarza w klasie audiobook. Następnie prosi uczniów o wyjaśnienie, jakie emocje towarzyszyły widzom oglądającym spektakl Swinarskiego i z czego to wynikało.

  3. Nauczyciel informuje, że często mówi się o twórczości Swinarskiego, że była prowokacyjna. Prosi uczniów o dyskusję, czy uczniowie zgadzają się z tym stwierdzeniem. Prosi o podanie argumentu, korzystając z treści audiobooka.

  4. Uczniowie w parach wykonują ćwiczenia 1 i 2 z sekcji „Audiobook”.

Faza podsumowująca:

  1. W podsumowaniu lekcji nauczyciel prosi wybranego ucznia o wskazanie cech charakteryzujących polski dramat okresu romantyzmu.
    Może też poprosić uczniów o opinię na temat lekcji: W tej lekcji interesujące było...; W tej lekcji niepotrzebne było...

Praca domowa:

  1. Przygotuj plan wystąpienia na temat: Dziady cz. III jako dramat romantyczny.

Materiały pomocnicze:

  • https://vod.tvp.pl/website/dziady‑1983,47740864

  • Juliusz Kleiner, Istota utworu dramatycznego, [w:] Problemy teorii dramatu i teatru, wybór i oprac. Janusz Degler, Wrocław 1988.

Wskazówki metodyczne

  • Nauczyciel może wykorzystać medium w sekcji „Mapa myśli” do podsumowania lekcji.