Dla nauczyciela

Autor: Piotr Mazur

Przedmiot: filozofia

Temat: Metody Sokratesa

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, uczniowie klasy I liceum, technikum, zakres podstawowy

Podstawa programowa:

Zakres podstawowy

V. Filozofia Sokratesa jako początki filozofii człowieka i etyki. Uczeń:

1) charakteryzuje filozofię Sokratesa w kontekście jego życia i postawy moralnej;
2) objaśnia koncepcję uprawiania filozofii poprzez autorefleksję lub samoświadomość (hasło „poznaj samego siebie”).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje obywatelskie;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele lekcji. Uczeń:

  • objaśnia koncepcję uprawiania filozofii poprzez autorefleksję lub samoświadomość (hasło „poznaj samego siebie”);

  • wyjaśnia metody pracy Sokratesa;

  • stosuje metody Sokratesa do rozwiązywania współczesnych problemów społeczno‑etycznych.

Cele operacyjne. Uczeń:

  • dostrzega w poglądach filozofów paradygmaty myślowe, które są obecne w kulturze na przestrzeni wieków;

  • identyfikuje różne problemy, stanowiska i nurty filozoficzne na przykładach pytań i twierdzeń filozofów;

  • identyfikuje różne problemy etyczne, rozważa je z punktu widzenia różnych stanowisk i nurtów filozoficznych na własnych przykładach.

Strategie nauczania:

  • konstruktywizm.

Metody i techniki nauczania:

  • metoda ćwiczeń przedmiotowych;

  • praca z materiałami multimedialnymi;

  • dyskusja;

  • mapa myśli;

  • drama.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna;

  • praca w parach;

  • praca w grupach;

  • praca całego zespołu klasowego.

Środki dydaktyczne:

  • komputery z głośnikami i dostępem do Internetu;

  • zasoby multimedialne zawarte w e‑materiale;

  • tablica interaktywna/tablica, pisak/kreda.

Przebieg zajęć:

Przed lekcją

Tydzień przed lekcją nauczyciel wybiera dwóch uczniów, którzy zapoznają się z treścią e‑materiału i ćwiczą sokratejskie metody zadawania pytań. Przygotowują scenkę ilustrującą zastosowanie tych metod w praktyce.

Faza wstępna

  1. Nauczyciel przedstawia temat i cele lekcji. Wspólnie z uczniami ustala kryteria sukcesu.

  2. Nauczyciel przedstawia uczniom sytuację: Załóżmy, że rozmawiacie ze swoim znajomym, który uważa, że Ziemia jest płaska. Chcecie go przekonać, że się myli, czyli doprowadzić go do prawdy. Nie możecie jednak zrobić tego, podając fakty, pokazując filmy czy zdjęcia. Możecie jedynie zbijać jego argumenty, zadając mu pytania. Jakie pytania mu zadacie? Uczniowie po krótkim czasie namysłu podają swoje propozycje, które zostają zapisane na tablicy. Nauczyciel komentuje, nie ocenia jednak ich skuteczności. Uczniowie sami zrobią to pod koniec lekcji. Uwaga: z zadania wyłączeni są uczestnicy zajęć, którzy otrzymali do realizacji zadanie przed lekcją.

Faza realizacyjna

  1. Wybrani przed lekcją uczniowie prezentują scenki ilustrujące sokratejskie metody zadawania pytań (elenktyczna, majeutyczna). Nauczyciel upewnia się, czy uczestnicy zajęć zrozumieli, na czym polegają obie metody. Omówienie dialogów na forum klasy.

  2. Podział klasy na 4‑osobowe grupy. Uczniowie w grupach przygotowują inscenizację dialogu Sokratesa na temat: silnej woli (metoda elenktyczna) lub troski o własne państwo (metoda majeutyczna). Prezentacja dialogów wybranych grup. Omówienie mocnych i słabych stron prezentacji.

  3. Dyskusja: w jaki sposób metoda Sokratesa może pomóc w kreatywnym rozwiązywaniu problemów w szkole i w codziennym życiu?

  4. Realizacja zadań interaktywnych z e‑materiału wskazanych przez nauczyciela. Preferowane: ćwiczenia 2, 8 i 9.

Faza podsumowująca

  1. Uczniowie wracają do zadania otwierającego lekcję. Analizują pytania zapisane na tablicy. Oceniają, które z nich zostały zadane właściwie, tzn. zgodnie z metodą sokratyczną.

Praca domowa:

Napisz krótki dialog Sokratesa z uczniami na dowolny temat związany z aktualnymi problemami etycznymi.

Materiały pomocnicze:

  • Marek Olejniczak, Aksjologiczny charakter filozofii Sokratesa, „Edukacja Filozoficzna” 2002 vol. 34, s. 245‑263. 

  • Tomasz Ososiński, Ironia a jednostka: koncepcje ironii u Friedricha Schlegla i Sokratesa, Warszawa 2014.

  • Jacek Sieradzan, Sokrates nieznany. Studia o recepcji postaci Sokratesa, Warszawa 2011.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania multimedium:

Nauczyciel może wykorzystać mechanizm mapy myśli do podsumowania lekcji.

Sprawdź się