Autor: Ewa Orlewicz

Temat: Absurd życia w ujęciu Alberta Camusa

Grupa docelowa:

Szkoła ponadpodstawowa, liceum ogólnokształcące, technikum, zakres rozszerzony

Podstawa programowa:

Kształtowane kompetencje kluczowe:

• kompetencje obywatelskie;

• kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej;

• kompetencje cyfrowe;

• kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

• kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji.

Cele operacyjne (językiem ucznia):

• Wyjaśnisz kategorię absurdu w rozumieniu Alberta Camusa.

• Przedstawisz koncepcję człowieka absurdalnego w ujęciu Alberta Camusa.

• Zastosujesz w analizie mitu o Syzyfie kategorię absurdu Camusa.

Cele operacyjne. Uczeń:

• pojmuje rolę filozofii jako fundamentalnego składnika dziedzictwa kultury śródziemnomorskiej;

• identyfikuje różne problemy, stanowiska i nurty filozoficzne na przykładach pytań i twierdzeń filozofów.

Strategie nauczania:

• konstruktywizm;

• konektywizm.

Metody i techniki nauczania:

• ćwiczeń przedmiotowych;

• dyskusja;

• praca z tekstem;

• prezentacja

• animacja.

Formy pracy:

• praca indywidualna;

• praca w parach;

• praca w grupach;

• praca całego zespołu klasowego.

Środki dydaktyczne:

• komputery z głośnikami, słuchawkami i dostępem do internetu;

• zasoby multimedialne zawarte w e‑materiale;

• tablica interaktywna/tablica, pisak/kreda.

Przebieg lekcji

Przed lekcją:

1. Nauczyciel prosi wybranych uczniów o przygotowanie prezentacji na temat biografii i poglądów Alberta Camus

Faza wprowadzająca:

1. Prowadzący zajęcia loguje się na platformie. Na tablicy interaktywnej lub za pomocą rzutnika wyświetla temat lekcji, następnie omawia cel zajęć i informuje uczniów o ich planowanym przebiegu. Wspólnie z uczniami ustala kryteria sukcesu.

2. Uczniowie prezentują efekty pracy w domu. Pozostali uczniowie zadają pytania prezentującym oraz uzupełniają informacje.

Faza realizacyjna:

1. Interpretacja uogólniająca teksty źródłowe. Uczniowie dzielą się na 4‑osobowe grupy i pracują z tekstami źródłowymi z zakładki „Przeczytaj”, postępując według ustalonego trybu pracy:
   – Wstępne rozpoznanie. Określenie nadawcy i odbiorcy tekstu.
   – Określenie tematu przywołanego fragmentu.
   – Identyfikacja problemów poruszonych w tekście.
   – Wypisanie pytań lub argumentów zawartych w tekście.
   – Postawienie tezy interpretacyjnej i wspólna dyskusja z przywołaniem argumentów.
   – Przywołanie kontekstów: historycznych, filozoficznych oraz wynikających z własnego doświadczenia ucznia.
   Nauczyciel może wyznaczyć zdolnego ucznia do pomocy określonej grupie lub grupom uczniów (ekspert).

2. Praca z multimedium. Nauczyciel wyświetla na tablicy interaktywnej materiał z sekcji „Animacja”. Odczytanie poleceń do multimedium:
   – Zapoznaj się z animacją. Zastanów się, co warunkuje poczucie braku sensu?
   – Jaką postawę powinien przyjąć człowiek wobec absurdalności? Udziel odpowiedzi w formie notatki.
   Uczniowie pracują w parach.

3. Uczniowie wykonują indywidualnie ćwiczenia nr 5‑7, a następnie porównują swoje odpowiedzi z kolegą lub koleżanką.

Faza podsumowująca:

1. Na zakończenie lekcji uczniowie indywidualnie rozwiązują ćwiczenie nr 8. Następnie porównują swoje odpowiedzi z koleżanką lub kolegą z ławki.

2. Wszyscy uczniowie podsumowują zajęcia, zwracając uwagę na nabyte umiejętności.

Praca domowa:

1. Uczniowie wykonują ćwiczenia 1‑4.

Materiały pomocnicze:

– Błaszczyk T., Filozofia egzystencjalna Alberta Camusa, w: „Studia Europaea Gnesnensia” 2012, nr 6, s. 167‑183.
– Kałuża M., Elementy filozofii absurdu w dramaturgii Alberta Camusa, Kraków 2016.
– Kałuża M., Obcy, absurdalny świat i obcy spoglądający z lustra: motywy obcości w twórczości Alberta Camusa, „Ethos” 2017, nr 1, s. 104‑120.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania multimedium:

• Uczniowie mogą wykorzystać medium w sekcji „Animacja” do przygotowania się do lekcji powtórkowej.