Autor: Piotr Mazur

Przedmiot: Filozofia

Temat: Czytanie Poetyki Arystotelesa – główne problemy teorii poezji

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, uczniowie klasy I liceum, technikum, zakres podstawowy

Podstawa programowa:

Zakres podstawowy
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
XII. Początki estetyki. Uczeń:
3) omawia wybrane treści Poetyki Arystotelesa – pierwszego systematycznego dzieła z zakresu teorii i filozofii literatury: typologia sztuki poetyckiej, koncepcja tragedii, pojęcia mimēsis i katharsis (jedno zagadnienie do wyboru).
Lektura obowiązkowa
4) Arystoteles, fragmenty z następujących pism (w związku z działem VIII pkt 4 treści nauczania): Etyka nikomachejska (ks. II, 7–8, 1107 a), (w związku z działem XII treści nauczania): Poetyka (ks. IV, 1448 b – 1449 a);

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,

  • kompetencje cyfrowe,

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej,

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele lekcji. Uczeń:

  • objaśnia pojęcie sztuki jako umiejętności wytwarzania czegoś według reguł;

  • objaśnia arystotelesowskie pojęcie poezji;

  • wyjaśnia pojęcia mimēsis i katharsis.

Cele operacyjne. Uczeń:

  • rozpoznaje wpływ starożytnej filozofii greckiej na europejską kulturę późniejszych epok, a zwłaszcza na literaturę piękną, naukę i religię;

  • zna i charakteryzuje główne dyscypliny filozoficzne, opisuje ich problematykę i posługuje się odpowiednią terminologią;

  • dostrzega w poglądach filozofów paradygmaty myślowe, które są obecne w kulturze na przestrzeni wieków.

Strategie nauczania:

  • konstruktywizm.

Metody i techniki nauczania:

  • analiza i interpretacja tekstów;

  • metoda ćwiczeń przedmiotowych;

  • rozmowa kierowana;

  • mapa myśli;

  • praca z materiałami multimedialnymi.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna;

  • praca w parach;

  • praca całego zespołu klasowego.

Środki dydaktyczne:

  • komputery z głośnikami i dostępem do internetu;

  • zasoby multimedialne zawarte w emateriale;

  • tablica interaktywna/tablica, pisak/kreda.

Przebieg zajęć:

Faza wstępna

  1. Nauczyciel przedstawia temat i cele lekcji. Wspólnie z uczniami ustala kryteria sukcesu.

  2. Rozmowa kierowana. Nauczyciel pyta uczniów, czym jest sztuka. Prosi o podanie różnych skojarzeń z tym słowem. Efektem tej części lekcji powinno być sformułowanie definicji sztuki, z uwzględnieniem rozumienia jej jako umiejętności wytwarzania czegoś według reguł.

  3. Nauczyciel zwraca uwagę uczniów na istnienie różnych gatunków literackich i zadaje uczniom pytanie: Co to jest poezja?

Faza realizacyjna

  1. Uczniowie zapoznają się z treścią bloku tekstowego. Wspólne omówienie przedstawionych przez Arystotelesa pojęć.

  2. Tworzenie mapy myśli. Uczniowie pracują w parach i na podstawie treści w sekcji „Przeczytaj” oraz materiałów źródłowych sporządzają mapę myśli prezentującą główne pojęcia Poetyki Arystotelesa.

  3. Wybrani uczniowie prezentują swoją mapę myśli. Nauczyciel koryguje i uzupełnia informacje.

  4. Realizacja zadań interaktywnych z e‑materiału wskazanych przez nauczyciela.

Faza podsumowująca

Nauczyciel zadaje uczniom pytania podsumowujące, np.

  • Czym jest poezja dla Arystotelesa?

  • Na czym polega naśladowanie w poezji?

  • Co jest celem poezji?

Praca domowa

Zastanów się i napisz własnymi słowami odpowiedź na pytanie: Dlaczego według Arystotelesa poezja jest bardziej filozoficzna niż historia?

Materiały pomocnicze:

  • Robert K. Zawadzki, Racjonalne i nieracjonalne zasady poezji u Horacego i Arystotelesa, „Collectanea Philologica” 2009, vol. 9, s. 155‑167.

  • Cezary Zalewski, Niemożliwa „katharsis”: Roman Ingarden i Paul Ricoeur czytają „Poetykę” Arystotelesa, „Teksty Drugie: teoria literatury, krytyka, interpretacja” 2010, nr 4, s. 207‑220.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania multimedium:

Nauczyciel może wykorzystać mechanizm mapy myśli do pracy grupowej metodą śniegowej kuli. Uczniowie uzupełniają mapę myśli początkowo indywidualnie, potem łączą się w pary, by porównać swoje odpowiedzi. Następnie dyskutują w grupach 4‑osobowych, 8‑osobowych itd. Pod koniec pracy powstaje jedna wersja mapy myśli, wspólna dla całej klasy.