Sprawdź się
Retoryka-PoetykaPrzyjrzyjmy się więc od początku zarzutom podnoszonym przeciw sztuce poetyckiej. Mówi się: poeta popełnił błąd, ponieważ przedstawił rzeczy niemożliwe. Tymczasem jest to dopuszczalne, jeśli dzięki temu osiągnie cel właściwy sztuce (cel, o jakim wcześniej była mowa), jeśli więc z tego względu ta czy inna scena utworu stanie się bardziej wzruszająca.
Źródło: Arystoteles, Retoryka-Poetyka, tłum. Henryk Podbielski, Warszawa 1988, s. 362–363.
Wskaż w definicji tragedii Arystotelesa fragmenty, które odnoszą się: do środków naśladowczych, do sposobu naśladowania i do przedmiotu naśladowania.
Tragedia jest to naśladowcze przedstawienie akcji poważnej, skończonej i posiadającej (odpowiednią) wielkość, wyrażone w języku ozdobnym, odmiennym w różnych częściach dzieła, przedstawienie w formie dramatycznej, a nie narracyjnej, które przez wzbudzenie litości i trwogi doprowadza do „oczyszczenia” (gr. katharsis) tych uczuć.
Zastanów się i odpowiedz, jaki cel Arystoteles stawiał poezji. W swojej wypowiedzi odnieś się do przykładu gatunku tragedii. Zastanów się, czy jego pogląd daje się zastosować do znanych ci, współczesnych utworów literackich, np. powieści. Zapisz swoje spostrzeżenia.
Przedstaw własnymi słowami główne problemy Poetyki Arystotelesa, a następnie, na wybranym przykładzie, zastanów się, czy za sztukę mimetyczną można uznać kino.