Dla nauczyciela
Autorka: Małgorzata Kosińska‑Pułka
Przedmiot: język polski
Temat: O trudnej sztuce porozumienia. „Na wieży Babel” Wisławy Szymborskiej.
Grupa docelowa: uczniowie III etapu edukacyjnego, liceum, technikum, zakres podstawowy i rozszerzony
Podstawa programowa:
Zakres podstawowy
I. Kształcenie literackie i kulturowe.
1. Czytanie utworów literackich.
1) rozumie podstawy periodyzacji literatury, sytuuje utwory literackie w poszczególnych okresach: starożytność, średniowiecze, renesans, barok, oświecenie, romantyzm, pozytywizm Młoda Polska, dwudziestolecie międzywojenne, literatura wojny i okupacji, literatura lat 1945–1989 krajowa i emigracyjna, literatura po 1989r.;
2) rozpoznaje w utworze sposoby kreowania: świata przedstawionego (fabuły, bohaterów. akcji, wątków, motywów), narracji, sytuacji lirycznej; interpretuje je i wartościuje.
IV. Samokształcenie. Uczeń:
6) wybiera z tekstu odpowiednie cytaty i stosuje je w wypowiedzi.
Zakres rozszerzony
I. Kształcenie literackie i kulturowe.
1. Czytanie utworów literackich. Uczeń: Spełnia wymagania określone dla zakresu podstawowego, a ponadto:
2) rozumie pojęcie tradycji literackiej i kulturowej, rozpoznaje elementy tradycji w utworach, rozumie ich rolę w budowaniu wartości uniwersalnych;
3) rozpoznaje w utworach cechy prądów literackich i artystycznych oraz odczytuje ich funkcje.
2. Odbiór tekstów kultury. Uczeń: spełnia wymagania określone dla zakresu podstawowego, a ponadto:
3) rozpoznaje nawiązania do tradycji biblijnej i antycznej w kulturze współczesnej.
Kształtowane kompetencje kluczowe:
kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,
kompetencje w zakresie wielojęzyczności,
kompetencje cyfrowe,
kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się,
kompetencje obywatelskie,
kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturowej.
Cele operacyjne:
Uczeń:
odczytuje główną myśl tekstów literackich,
wyszukuje i selekcjonuje informacje w tekstach literackich,
analizuje funkcjonowanie motywu kulturowego (pomieszanie języków) w tekstach kultury,
dostrzega wartości uniwersalne literatury.
Strategie nauczania:
konstruktywizm.
Metody i techniki nauczania:
rozmowa kierowana,
przekład intersemiotyczny,
metoda ćwiczeń przedmiotowych,
samokształcenie.
Formy zajęć:
praca indywidualna,
praca w grupach,
samokształcenie,
praca całego zespołu klasowego.
Środki dydaktyczne:
komputery z głośnikami i dostępem do internetu, słuchawki,
zasoby multimedialne zawarte w e materiale,
tablica interaktywna/tablica, pisak/kreda,
reprodukcje,
lektury szkolne.
Przebieg zajęć:
Przed lekcją
Nauczyciel z wyprzedzeniem dzieli zespół uczniów na trzy grupy i prosi o przygotowanie na podstawie dowolnych źródeł mini‑referatów na temat trzech obrazów: Bronisław Linke, Czerwony autobus; Edward Hopper, Nocne marki; Banksy, mural (policjant przeszukujący dziewczynkę). Opisują zdarzenie i miejsce, postacie oraz ich zachowanie.
Faza wstępna
1. Nauczyciel rozpoczyna zajęcia od rozmowy o sytuacjach życiowych, w których uczniowie próbowali zaradzić brakowi porozumienia. Uczestnicy zajęć swobodnie opowiadają o swoich przeżyciach. Udzielają odpowiedzi na pytanie nauczyciela, czy takie sytuacje ułatwiają funkcjonowanie w społeczeństwie.
2. Nauczyciel prosi przedstawicieli zespołów o zreferowanie efektów swojego samokształcenia. Wskazani uczniowie wygłaszają minireferaty o obrazach i sytuacjach na nich ukazanych (miejsce, postacie, zachowania). Uczniowie dostrzegają, że wszystkie analizowane obrazy ukazują przede wszystkim brak porozumienia ludzi, alienację jednostek w tłumie. Są zrealizowane w różnym czasie, różnymi technikami.
3. Przedstawienie celu i tematu zajęć.
Faza realizacyjna
1. Nauczyciel zapoznaje uczniów z fragmentem Księgi Rodzaju o budowaniu wieży Babel oraz z wierszem Wisławy Szymborskiej Na wieży Babel.
2. Uczniowie, wykorzystując informacje o schemacie Romana Jakobsona (e‑materiały), tworzą własny schemat do wiersza Wisławy Szymborskiej. W tym celu ustalają pytania do każdej części schematu, a następnie odpowiadają na nie pisemnie. W ich notatkach powinny się znaleźć informacje o tym:
kim jest nadawca?
kim odbiorca wiersza?
czego dotyczy desygnat, czyli wycinek rzeczywistości wykreowanej przez Wisławę Szymborską?
jaki jest kontakt między nadawcą i odbiorcą?
co jest kodem w wierszu (swoistym akcie komunikacji)?
co jest komunikatem?
3. Wskazywani uczniowie rozwiązują kolejne ćwiczenia interaktywne dotyczące wiersza, szczególnie ćwiczenie 1, 2, 3, i 4. Realizacje zadań przedstawiają na forum klasy. Nauczyciel komentuje udzielone odpowiedzi, w razie konieczności uzupełnia je.
4. Uczniowie rozwiązują ćwiczenie 6. Po ustaleniu nazw zastosowanych środków artystycznego wyrazu nauczyciel rozmawia z uczniami o funkcji tych zabiegów językowych w wierszu Wisławy Szymborskiej.
5. Uczniowie wykonują ćwiczenie 7. Wymieniają się spostrzeżeniami. Realizacje zadania porównują z piramidą potrzeb ludzkich według Abrahama Maslowa. Komentują swoje wypowiedzi, dostrzegając, że najważniejsza dla ludzi jest potrzeba samorozwoju, uznania i przynależności, a do ich zaspokojenia konieczne jest porozumiewanie się.
6. Nauczyciel zapisuje na tablicy pytanie: Jak mówić, żeby wszyscy się słuchali i rozumieli?
Uczniowie dzielą się swoimi spostrzeżeniami o zasadach skutecznej komunikacji. Ustalają rejestr rad i wskazówek ułatwiających porozumiewanie się.
7. Nauczyciel podsumowuje wypowiedzi uczniów. Wybrany uczeń formułuje wniosek. Przykład:
Warto zastanawiać się nad sposobami komunikowania się, snuć na ten temat refleksje. Stawiać pytania:
Dyskusja bez kłótniCzym byłoby życie bez słów, bez komunikowania się, bez dyskusji? W jaki sposób mielibyśmy powiedzieć sobie, kim jesteśmy i czego oczekujemy? W jaki sposób dzielilibyśmy się naszą wiedzą, doświadczeniami, przeżyciami, uczuciami? Można by oczywiście posługiwać się pismem, ale byłoby to męczące. […] Komunikowanie się jest jedną z najważniejszych, podstawowych potrzeb istoty ludzkiej.
Zadanie domowe:
Nauczyciel przedstawia uczniom temat zadania domowego:
Wykorzystując schemat aktu komunikacji Romana Jakobsona, zapisz w nim wszystkie możliwe, twoim zdaniem, zakłócenia przebiegu językowego porozumiewania się ludzi. Swoje odpowiedzi sformułuj w związku z wszystkimi sześcioma elementami schematu.
Wykonując to zadanie, możesz skorzystać z arkusza egzaminacyjnego z roku 2018. W pierwszej części arkusza maturalnego z języka polskiego znajduje się fragment wypowiedzi Wojciecha Bonowicza Profesja stulecia i wiązka zadań krótkiej odpowiedzi, w tym streszczenie logiczne. Na stronie internetowej Centralnej Komisji Egzaminacyjnej z łatwością odnajdziesz ten arkusz i schemat odpowiedzi do wskazanych zadań o braku komunikacji między ludźmi (www.cke.edu.pl).
Materiały pomocnicze:
Chantal ST‑Hilaire, Dyskusja bez kłótni, Warszawa 2015.
H. Norman Wright, Sztuka porozumiewania się, Warszawa 1996.
Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania multimedium:
Uczniowie na podstawie schematu R. Jakobsona przygotowują scenki ilustrujące zastosowanie różnych funkcji języka.