Scenariusz zajęć

Autor: Daria Szeliga, Krzysztof Błaszczak

Przedmiot: chemia

Temat: Od czego zależy szybkość substytucji nukleofilowej – mechanizm SN1SN2

Grupa docelowa: uczniowie III etapu edukacyjnego, liceum, technikum, zakres podstawowy i rozszerzony; uczniowie III etapu edukacyjnego – kształcenie w zakresie podstawowym i rozszerzonym

Podstawa programowa:

Poziom podstawowy i rozszerzony

Wymagania ogólne

I. Pozyskiwanie, przetwarzanie i tworzenie informacji. Uczeń:

1) pozyskuje i przetwarza informacje z różnorodnych źródeł z wykorzystaniem technologii informacyjno‑komunikacyjnych.

II. Rozumowanie i zastosowanie nabytej wiedzy do rozwiązywania problemów. Uczeń:

1) opisuje właściwości substancji i wyjaśnia przebieg procesów chemicznych;

4) wskazuje na związek między właściwościami substancji a ich budową chemiczną.

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne

Uczeń:

  • wskazuje cząsteczkowość oraz rzędowość reakcji substytucji nukleofilowej typu SN2 oraz SN1;

  • analizuje mechanizmy reakcji substytucji nukleofilowej SN2 oraz SN1;

  • zapisuje wyrażenie na szybkość reakcji substytucji nukleofilowej SN2 oraz SN1;

  • wskazuje czynniki wpływające na szybkość reakcji substytucji nukleofilowej SN2 oraz SN1.

Strategie nauczania:

  • asocjacyjna.

Metody i techniki nauczania:

  • dyskusja dydaktyczna;

  • film samouczek;

  • analiza materiału źródłowego;

  • ćwiczenia uczniowskie

  • technika bateria.

Formy pracy:

  • praca całego zespołu klasowego;

  • praca w parach;

  • praca indywidualna.

Środki dydaktyczne:

  • komputer z głośnikami, słuchawkami i dostępem do Internetu;

  • tablica interaktywna/tablica i kreda/pisak;

  • zasoby multimedialne zawarte w e‑materiale;

  • rzutnik multimedialny.

Przebieg zajęć

Faza wstępna:

  1. Zaciekawienie i dyskusja. Nauczyciel zadaje uczniom pytanie: „Jakie znacie typy reakcji substytucji nukleofilowej i co oznacza litera oraz cyfra w danym typie (SIndeks dolny N1, SN2)”?

  2. Rozpoznanie wiedzy wyjściowej uczniów. Uczniowie starają się odpowiedzieć na pytanie: Co wpływa na szybkość substytucji nukleofilowej SIndeks dolny N1 i SN2?

  3. Ustalenie celów lekcji. Nauczyciel podaje temat zajęć i wspólnie z uczniami ustala cele lekcji, które uczniowie zapisują na kartkach i gromadzą w portfolio.

Faza realizacyjna:

  1. Uczniowie zapoznają się z treściami zawartymi w e‑materiale w sekcji „Przeczytaj”, dotyczącymi mechanizmu reakcji typu SN2SN1, w celu poszerzenia swojej wiedzy do dyskusji na dalszym etapie lekcji. Nauczyciel również wyświetla na tablicy multimedialnej film samouczek, który przedstawia wpływ różnych czynników na przebieg substytucji nukleofilowej.

  2. Uczniowie wraz z nauczycielem analizują mechanizmy reakcji typu SN2 oraz SN1 zawarte w tekście bazowym e‑materiału, a następnie odpowiadają na pytania nauczyciela:

  • W którym z mechanizmów występuje spontaniczna dysocjacja substratu? (Odp.: SN1)

  • W którym z mechanizmów powstaje stan przejściowy? (Odp.: SN2)

  • W którym z mechanizmów powstają produkty przejściowe? (Odp.: SN1)

  • Jaki moment reakcji SN1 jest etapem limitującym? (Odp.: spontaniczna dysocjacja substratu)

  • Jaki moment reakcji SN2 jest etapem limitującym? (Odp.: Tworzenie stanu przejściowego po ataku nukleofilowym)

  1. Wybrani uczniowie przedstawiają na tablicy ogólne równania kinetyczne dla reakcji typu SN2 oraz SN1, podając oznaczenia. SN2 – np.:

v=k·[R-X][Nu:-]

gdzie:

  • v oznacza szybkość reakcji chemicznej moldm·s;

  • R-X oznacza odpowiednio stężenie molowe halogenku alkilowego lub alkoholu;

  • Nu:- oznacza stężenie molowe nukleofila (zasada Lewisa, donoru pary elektronowej) jako drugiego substratu w reakcji.

Stała szybkości reakcji jest oznaczana literą k i dla reakcji II‑rzędu posiada jednostkę dm3mol·s lub inne oznaczenia stężeń substratów, np.: v=k·[A][B], SN1 – np.:

v=k·[R-X]

gdzie:

  • v oznacza szybkość reakcji chemicznej moldm3·s;

  • R-X oznacza odpowiednio stężenie molowe halogenku alkilowego lub alkoholu.
    Stała szybkości reakcji jest oznaczana literą k i dla reakcji I‑rzędu posiada jednostkę 1s lub inne oznaczenia stężeń substratów, np. v=k·[A]

  1. Uczniowie oglądają film samouczek zawarty w e‑materiale, a następnie w parach, pod kontrolą nauczyciela, rozwiązują ćwiczenia do filmu.

  2. Uczniowie pracują w parach z częścią „Sprawdź się”. Wykonują zadania. Nauczyciel może wyświetlić treść poleceń na tablicy multimedialnej. Po każdym przeczytanym poleceniu daje uczniom określony czas na zastanowienie się, a następnie chętna osoba z danej pary udziela odpowiedzi/prezentuje rozwiązanie na tablicy. Pozostali uczniowie ustosunkowują się do niej, proponując ewentualnie swoje pomysły. Nauczyciel w razie potrzeby koryguje odpowiedzi, dopowiada istotne informacje, udziela uczniom informacji zwrotnej. Ćwiczenia, których uczniowie nie zdążą wykonać podczas lekcji mogą być zlecone do wykonania w ramach pracy domowej.

Faza podsumowująca:

  1. Uczniowie wraz z nauczycielem tworzą na tablicy mapę myśli, dotyczącą wpływu czynników na substytucję nukleofilową.

Ra4q86nZnDHqV

Plik PDF o rozmiarze 141.96 KB w języku polskim
  1. Uczniowie na planszy z narysowaną baterią i zaznaczonymi poziomami jej naładowania, np. co 5‑10% zaznaczają cenkami w jakim stopniu opanowali zagadnienia wynikające z zamierzonych do osiągnięcia celów lekcji. W przypadku, gdy bateria nie jest naładowana w 100%, zastanawiają się w jaki sposób podnieść swój poziom posiadanej wiedzy?

Praca domowa:

Uczniowie wykonują pozostałe ćwiczenia w e‑materiale – „Sprawdź się”, których nie zdążyli wykonać na lekcji.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania multimedium:

Film samouczek może być wykorzystany przez nauczyciela w ramach metody lekcji odwróconej. Uczniowie medium mogą wykorzystać podczas przygotowywania się do lekcji czy pracy kontrolnej, a uczniowie nieobecni na lekcji mogą je wykorzystać w ramach samokształcenia do uzupełnienia luk kompetencyjnych.

Materiały pomocnicze:

  1. Nauczyciel przygotowuje planszę z narysowaną baterią i zaznaczonymi poziomami jej naładowania, np. co 5‑10% do oceny stopnia opanowania zagadnień oraz cenki dla uczniów.

  2. Polecenia podsumowujące (nauczyciel przed lekcją zapisuje je na niewielkich kartkach):

  • Jakie czynniki wpływają na szybkość reakcji?

  • Jaką jednostką wyraża się szybkość reakcji?

  • Czy równanie kinetyczne można wyznaczać na podstawie równania reakcji chemicznej czy na podstawie serii doświadczeń?

  • Co to jest stała szybkości reakcji?

  • Jak wyznaczyć jednostkę stałej szybkości?

  • Co to jest energia aktywacji?

  • Co to jest stan przejściowy?

  • Czym się różni stan przejściowy od produktu przejściowego?