Autor: Paweł Kaniowski

Przedmiot: Filozofia

Temat: Erystyka, czyli o włos logicznie...

Grupa docelowa:

Szkoła ponadpodstawowa, liceum ogólnokształcące, technikum, zakres rozszerzony

Podstawa programowa:

Zakres rozszerzony
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Kultura logiczna.
6. Uzasadnianie pośrednie: wnioskowanie (rozumowanie) niezawodne (oparte na wynikaniu logicznym lub definicyjnym) i zawodne, wybrane schematy (reguły) wnioskowań, klasyfikacja rozumowań (dowodzenie, wyjaśnianie, potwierdzanie, obalanie). Uczeń:
3) odtwarza schemat, na którym opiera się określone wnioskowanie;
5) z podanej listy wnioskowań wyodrębnia wnioskowania zawodne (niededukcyjne) i niezawodne (dedukcyjne) i wskazuje powody przypisania im odpowiednio zawodności lub niezawodności;

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji.

Cele operacyjne (językiem ucznia):

  • Zrozumiesz, czym jest argumentowanie i jaki jest jego cel.

  • Zapoznasz się z różnymi sposobami uzasadniania przekonań.

  • Podasz własne przykłady przekonań światopoglądowych i uzasadnisz je na sześć sposobów.

  • Rozpoznasz chwyty erystyczne w podanych przykładach.

  • Wskażesz sposoby konstruktywnej reakcji na przekształcenie postawionej przez ciebie tezy przez współrozmówcę.

  • W podanych przykładach rozpoznasz sofizmaty.

Cele operacyjne. Uczeń:

  • posługuje się podstawowymi kategoriami logiki i dba o kulturę logiczną wypowiedzi;

  • podejmuje rzetelną dyskusję filozoficzną oraz formułuje w niej jasne i uzasadnione stanowisko.

Strategie nauczania:

  • konstruktywizm;

  • konektywizm.

Metody i techniki nauczania:

  • odwrócona klasa;

  • ćwiczeń przedmiotowych;

  • z użyciem komputera;

  • dyskusja;

  • burza mózgów;

  • ilustracja interaktywna.

Formy pracy:

  • praca indywidualna;

  • praca w parach;

  • praca całego zespołu klasowego.

Środki dydaktyczne:

  • komputery z głośnikami, słuchawkami i dostępem do internetu;

  • zasoby multimedialne zawarte w e‑materiale;

  • tablica interaktywna/tablica, pisak/kreda.

Przebieg lekcji

Przed lekcją:

  1. Uczniowie zapoznają się z treściami w sekcji „Przeczytaj”.

  2. Nauczyciel prosi uczniów o zapoznanie się z medium w sekcji „Ilustracja interaktywna”.

Faza wprowadzająca:

  1. Nauczyciel loguje się na platformie i na tablicy interaktywnej lub za pomocą rzutnika wyświetla stronę tytułową e‑materiału. Następnie prosi wybraną osobę o odczytanie tematu lekcji oraz celów. Wspólne ustalenie kryteriów sukcesu.

  2. Krótka rozmowa wprowadzająca w temat lekcji: Czy w prowadzonej dyskusji zdarzyło ci się kiedykolwiek specjalnie tak sformułować swoją wypowiedź, aby twój współrozmówca nie był w stanie natychmiastowo zbić twojego argumentu? Jeżeli tak, jak sformułowałeś lub sformułowałaś swoją tezę?

Faza realizacyjna:

  1. Burza mózgów. Nauczyciel informuje, że pierwsza część zajęć będzie przeprowadzona metodą burzy mózgów. Określa jej zasady oraz podaje czas przeznaczony na realizację zadania. Następnie zadaje uczniom pytania: W jaki sposób nasze doświadczenie wpływa na formułowaną przez nas argumentację? Czy doświadczenie i idące za nim wnioskowanie sprawia, że nasz argument jest niepodważalny? W jaki sposób język, którym się posługujemy, może wpłynąć na poprawność argumentu? Wszyscy pracują indywidualnie i zapisują swoje pomysły, następnie prezentują je na forum klasy. Nauczyciel wyznacza osobę, która zapisuje na tablicy propozycje uczestników zajęć. Następuje wspólna ocena zebranych pomysłów na drodze dyskusji, w wyniku której uczniowie wybierają uznane przez siebie za najbardziej wartościowe.

  2. Praca z multimedium. Nauczyciel wyświetla materiał z sekcji „Ilustracja interaktywna”, a następnie czyta polecenie: Przyjrzyj się sposobom, na jakie uzasadniamy swoje przekonania. Wybierz dowolne przekonanie światopoglądowe i uzasadnij je na sześć podanych sposobów. Oceń, który ze sposobów najczęściej stosujemy do uzasadniania przekonań światopoglądowych. Uczniowie wykonują zadanie w parach. Następnie wybrana osoba prezentuje propozycję odpowiedzi, a pozostali uczniowie ustosunkowują się do niej. Nauczyciel w razie potrzeby uzupełnia ją, udzielając uczniom informacji zwrotnej.

  3. Ćwiczenia przedmiotowe. Nauczyciel wyświetla treść ćwiczeń nr 1–4. Uczniowie rozwiązują je indywidualnie, a następnie omawiają odpowiedzi na forum klasy.

Faza podsumowująca:

  1. W ramach podsumowania uczniowie wykonują w parach ćwiczenia nr 5 i 6.

  2. Wszyscy uczniowie podsumowują zajęcia, zwracając uwagę na nabyte umiejętności.

Praca domowa:

  1. Uczniowie wykonują ćwiczenia nr 7 i 8 zawarte w sekcji „Sprawdź się”. Przygotowują uzasadnienia poprawnych odpowiedzi.

  2. Uczniowie wykonują polecenie nr 2 zawarte w sekcji „Ilustracja interaktywna”: Podaj własne przykłady uzasadnień z powyższego schematu. Opisz ich zalety i słabości.

Materiały pomocnicze:

  • Budzyńska‑Daca A., Kwosek J., Erystyka czyli o sztuce prowadzenia sporów: komentarze do Schopenhauera, Warszawa 2011.

  • Marciszewski W., Sztuka dyskutowania, Warszawa 1996.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania multimedium:

  • Uczniowie mogą wykorzystać medium w sekcji „Ilustracja interaktywna” do przygotowania się do lekcji powtórkowej.