Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Autor: Anna Grabarczyk

Przedmiot: Język polski

Temat: Siła charakteru, czyli jak zachować „postawę wyprostowaną”

Grupa docelowa:

Szkoła ponadpodstawowa, liceum ogólnokształcące, technikum, zakres podstawowy

Podstawa programowa:

Zakres podstawowy
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Kształcenie literackie i kulturowe.
1. Czytanie utworów literackich. Uczeń:
1) rozumie podstawy periodyzacji literatury, sytuuje utwory literackie w poszczególnych okresach: starożytność, średniowiecze, renesans, barok, oświecenie, romantyzm, pozytywizm, Młoda Polska, dwudziestolecie międzywojenne, literatura wojny i okupacji, literatura lat 1945–1989 krajowa i emigracyjna, literatura po 1989 r.;
2) rozpoznaje konwencje literackie i określa ich cechy w utworach (fantastyczną, symboliczną, mimetyczną, realistyczną, naturalistyczną, groteskową);
3) rozróżnia gatunki epickie, liryczne, dramatyczne i synkretyczne, w tym: gatunki poznane w szkole podstawowej oraz epos, odę, tragedię antyczną, psalm, kronikę, satyrę, sielankę, balladę, dramat romantyczny, powieść poetycką, a także odmiany powieści i dramatu, wymienia ich podstawowe cechy gatunkowe;
4) rozpoznaje w tekście literackim środki wyrazu artystycznego poznane w szkole podstawowej oraz środki znaczeniowe: oksymoron, peryfrazę, eufonię, hiperbolę; leksykalne, w tym frazeologizmy; składniowe: antytezę, paralelizm, wyliczenie, epiforę, elipsę; wersyfikacyjne, w tym przerzutnię; określa ich funkcje;
9) rozpoznaje tematykę i problematykę poznanych tekstów oraz jej związek z programami epoki literackiej, zjawiskami społecznymi, historycznymi, egzystencjalnymi i estetycznymi; poddaje ją refleksji;
13) porównuje utwory literackie lub ich fragmenty, dostrzega kontynuacje i nawiązania w porównywanych utworach, określa cechy wspólne i różne;
14) przedstawia propozycję interpretacji utworu, wskazuje w tekście miejsca, które mogą stanowić argumenty na poparcie jego propozycji interpretacyjnej;
15) wykorzystuje w interpretacji utworów literackich potrzebne konteksty, szczególnie kontekst historycznoliteracki, historyczny, polityczny, kulturowy, filozoficzny, biograficzny, mitologiczny, biblijny, egzystencjalny;
16) rozpoznaje obecne w utworach literackich wartości uniwersalne i narodowe; określa ich rolę i związek z problematyką utworu oraz znaczenie dla budowania własnego systemu wartości.
2. Odbiór tekstów kultury. Uczeń:
2) analizuje strukturę tekstu: odczytuje jego sens, główną myśl, sposób prowadzenia wywodu oraz argumentację;
II. Kształcenie językowe.
2. Zróżnicowanie języka. Uczeń:
7) rozpoznaje słownictwo o charakterze wartościującym; odróżnia słownictwo neutralne od słownictwa o zabarwieniu emocjonalnym, oficjalne od potocznego.
III. Tworzenie wypowiedzi.
1. Elementy retoryki. Uczeń:
7) odróżnia dyskusję od sporu i kłótni;
2. Mówienie i pisanie. Uczeń:
1) zgadza się z cudzymi poglądami lub polemizuje z nimi, rzeczowo uzasadniając własne zdanie;
4) zgodnie z normami formułuje pytania, odpowiedzi, oceny, redaguje informacje, uzasadnienia, komentarze, głos w dyskusji;
6) tworzy spójne wypowiedzi w następujących formach gatunkowych: wypowiedź o charakterze argumentacyjnym, referat, szkic interpretacyjny, szkic krytyczny, definicja, hasło encyklopedyczne, notatka syntetyzująca;
10) w interpretacji przedstawia propozycję odczytania tekstu, formułuje argumenty na podstawie tekstu oraz znanych kontekstów, w tym własnego doświadczenia, przeprowadza logiczny wywód służący uprawomocnieniu formułowanych sądów;
11) stosuje zasady poprawności językowej i stylistycznej w tworzeniu własnego tekstu; potrafi weryfikować własne decyzje poprawnościowe;
12) wykorzystuje wiedzę o języku w pracy redakcyjnej nad tekstem własnym, dokonuje korekty tekstu własnego, stosuje kryteria poprawności językowej.
IV. Samokształcenie.
6. wybiera z tekstu odpowiednie cytaty i stosuje je w wypowiedzi;
9. wykorzystuje multimedialne źródła informacji oraz dokonuje ich krytycznej oceny;

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje obywatelskie;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne. Uczeń:

  • pozna kontekst polityczny powstania eseju Mickiewicza i wiersza Herberta;

  • dokona analizy i interpretacji utworu Zbigniewa Herberta i wykładu Adama Mickiewicza;

  • zastanowi się, czy problem podejmowany w obu tekstach pozostaje istotnym problemem współczesnego świata;

  • zdefiniuje, czym w kontekście poezji Herberta i twórczości Mickiewicza jest „postawa wyprostowana”.

Strategie nauczania:

  • konstruktywizm;

  • konektywizm.

Metody i techniki nauczania:

  • ćwiczeń przedmiotowych;

  • z użyciem komputera;

  • dyskusja.

Formy pracy:

  • praca indywidualna;

  • praca w parach;

  • praca całego zespołu klasowego.

Środki dydaktyczne:

  • komputery z głośnikami, słuchawkami i dostępem do internetu;

  • zasoby multimedialne zawarte w e‑materiale;

  • tablica interaktywna/tablica, pisak/kreda.

Przebieg lekcji

Przed lekcją:

  1. Nauczyciel prosi uczniów o zapoznanie się przed lekcją z materiałem Siła charakteru, czyli jak zachować „postawę wyprostowaną” - sekcje „Wprowadzenie” i „Przeczytaj”.

Faza wprowadzająca:

  1. Dyskusja. Nauczyciel zadaje uczniom pytanie: Co pozwala nam zachować godność i bronić prawdy pomimo zagrożenia? Uczestnicy lekcji biorą udział w dyskusji i dzielą się na forum swoimi spostrzeżeniami. Wybrana osoba zapisuje wnioski z dyskusji na tablicy.

  2. Nauczyciel wraz uczniami ustala cele zajęć i kryteria sukcesu.

Faza realizacyjna:

  1. Nauczyciel zadaje uczniom pytania sprawdzające znajomość tekstów:
    - Jaki jest kontekst polityczny powstania eseju Mickiewicza i wiersza Herberta?
    - Czy problem podejmowany w obu tekstach pozostaje istotnym problemem współczesnego świata?
    - Jak sądzisz, dlaczego akurat te dwa utwory z różnych epok znalazły się w temacie o sile charakteru?

  2. Uczniowie przechodzą do sekcji „Audiopowtórka przed maturą”. Nauczyciel głośno odtwarza nagranie z audiobooka. Uczniowie dobierają się w pary i zastanawiają się nad odpowiedziami do obu poleceń. Po zapisaniu odpowiedzi chętna osoba przedstawia wynik pracy pary.

  3. Uczniowie zapoznają się z filmem, w którym prof. Franaszek opowiada o wierszu Herberta Potęga smaku. Uczniowie wspólnie udzielają odpowiedzi na polecenia 1 i 2. Następnie nauczyciel prosi wybranego ucznia o ponowne głośne odczytanie wiersza Herberta. Rozpoczyna z uczniami dyskusję na temat utworu. Efektem tej rozmowy jest wspólna notatka dotycząca analizy i interpretacji utworu.
    Przykładowa notatka
    Wiersz Zbigniewa Herberta pt. Potęga smaku to liryczna refleksja o sprzeciwianiu się złu. Tematy dotyczące ludzkiej moralności są charakterystyczne dla tego poety. Wiersz został osadzony w kontekstach historycznym i biograficznym. Odmowa, o której wspomina zbiorowy podmiot liryczny – „Nasze oczy i uszy odmówiły posłuchu” – odnosi się do niezgody Herberta oraz kilku innych polskich pisarzy i uczonych, m.in. Izydory Dąmbskiej, na współpracę z systemem komunistycznym w celu rozpowszechniania politycznej propagandy budującej idealny obraz tegoż ustroju. W Potędze smaku podmiot liryczny stwierdza, że w zasadzie przyjęcie postawy sprzeciwu było oczywiste i wynikało nie tylko z kwestii moralnych, ale – być może nawet bardziej – wiązało się z wymiarem estetycznym. Typowe dla komunizmu dążenie do unifikacji, czyli ujednolicenia wszystkiego, w imię teoretycznej równości, ogołacało rzeczywistość z piękna. Nowe budynki, ubrania, a także dzieła sztuki – wszystko to powstawało według jednego wzoru, miało być dobre dla proletariatu.
    Ludzi, którzy myśleli inaczej i zauważali, że w gruncie rzeczy socjalistyczne ideały nie sprawdzają się w komunistycznej praktyce, z reguły szybko się pozbywano ze sfery publicznej – profesor Dąmbska za swoje poglądy została pozbawiona prawa wykonywania zawodu, Zbigniew Herbert nie mógł przez wiele lat zadebiutować jako poeta. Wielu ludzi uznanych za reakcjonistów (opozycjonistów) i wrogów proletariatu stało się więźniami politycznymi, a także straciło życie. Stąd też w wierszu ciąg skojarzeń: „mokry dół, zaułek morderców, barak”. Określenie samogonny Mefisto w leninowskiej kurtce odnosi się z kolei do przywódcy rewolucji komunistycznej – Józefa Stalina, opiewanego w wierszach poetów, którzy podporządkowali się wytycznym partii.
    W wierszu ukazana została niechęć ustroju komunistycznego do kultury wysokiej – jest to czas, kiedy narodziła się kultura masowa za sprawą gloryfikacji proletariatu, czyli robotniczej klasy społecznej, której symbolami w utworze są chłopcy o twarzach ziemniaczanychbardzo brzydkie dziewczyny o czerwonych rękach. Był jeszcze jeden powód – kultura masowa jest doskonałym narzędziem propagandowym, warto o tym pamiętać również w dzisiejszych czasach i nie zaniedbywać „nauki o pięknie”, gdyż może to się skończyć utratą świadomości moralnej. W wierszu Herberta estetyce zostało nadane szerokie znaczenie – ma ona oznaczać szacunek do kultury klasycznej i naturalnego prawa moralnego.

Faza podsumowująca:

  1. Podsumowanie lekcji stanowią dwa ćwiczenia zamieszczone w sekcji „Film”.
    - Na podstawie informacji przedstawionych w nagraniu zbuduj definicję terminu „postawa wyprostowana”. Uwzględnij źródło i interpretacje.
    - Zastanów się, co w naszych czasach oznacza „postawa wyprostowana”. Uzasadnij swoją odpowiedź.

Praca domowa:

  1. Wybierz z omówionych utworów cytaty, które mogą stanowić sentencje dotyczące życiowych prawd. Uzasadnij, dlaczego wybór padł akurat na te fragmenty.

Materiały pomocnicze:

  • Polonista w szkole, pod red. A. Janus‑Sitarz, Kraków 2004.

  • Przygotowanie ucznia do odbioru różnych tekstów kultury, pod red. Anny Janus‑Sitarz, Kraków.

  • M. Kalinowska, J. Ławski, M. Bizior‑Dombrowska, Prelekcje paryskie Adama Mickiewicza – wobec tradycji kultury polskiej i europejskiej. Próba nowego spojrzenia, Warszawa 2009.

  • A. Franaszek, Herbert. Biografia, Kraków 2018.

Wskazówki metodyczne

  • Uczniowie mogą przed lekcją zapoznać się z multimedium z sekcji „Audiobook”, aby aktywnie uczestniczyć w zajęciach i pogłębiać swoją wiedzę.