Termin „postawa wyprostowana” w poezji Zbigniewa Herberta związany jest z pojęciem kręgosłupa moralnego. Zwróć więc uwagę na to, co prof. Franaszek mówi o dwóch wymiarach ludzkich w wierszu Potęga smaku – moralnym i estetycznym. Szczególnie ważna dla poprawnej odpowiedzi na to pytanie jest końcówka nagrania. Warto się także zastanowić, jakie cechy przypisuje się powszechnie osobom mającym wyprostowaną postawę ciała.

„Postawa wyprostowana” to postawa moralna cechująca się godnością, wynikającą z szacunku dla siebie i swoich poglądów oraz poczucia własnej wartości niepozwalającego na poddawanie się temu, co człowiekowi nie służy. To również odwaga do przeciwstawiania się złu w każdych okolicznościach – nawet gdyby miało to grozić śmiercią. Postawa wyprostowana jest przeciwieństwem uległości, czyli padania przed czymś lub kimś na kolana, a więc podporządkowywania się.

Swoją pracę rozpocznij od określenia, kim jest i o czym mówi podmiot liryczny wypowiadający się w wierszu. Następnie poszukaj w tekście odwołań do kontekstów historycznego i biograficznego poety. Postaraj się zinterpretować słowa: Nasze oczy i uszy odmówiły posłuchu, odnosząc się do wymowy utworu. Zwróć uwagę na to, co Andrzej Franaszek mówi na temat zmysłu estetycznego w kontekście wiersza Potęga smaku.

Odwołaj się do definicji terminu „postawa wyprostowana” z ćwiczenia pierwszego. Zastanów się, w jaki sposób współcześnie możemy okazywać naszą ludzką godność, co świadczy o tym, że ktoś ma moralny kręgosłup. W jakich sytuacjach te cechy się objawiają?

W twojej odpowiedzi powinno się znaleźć odwołanie do godności oraz poczucia własnej wartości, dzięki którym nie zgadzamy się na działania przynoszące zło jednostce, społeczności czy szerzej – całej ludzkości. „Postawa wyprostowana” to wierność swoim ideałom, również w niesprzyjających okolicznościach, nawet wówczas – gdy za wolność trzeba zapłacić najwyższą cenę, czyli swoje życie.