Autor: Miłosz Biedrzycki

Przedmiot: Język polski

Temat: Jeśli zapomnę o nich, Ty, Boże na niebie, Zapomnij o mnie. Okoliczności powstania III części Dziadów Adama Mickiewicza

Grupa docelowa:

Szkoła ponadpodstawowa, liceum ogólnokształcące, technikum, zakres podstawowy

Podstawa programowa:

Zakres podstawowy
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Kształcenie literackie i kulturowe.
1. Czytanie utworów literackich. Uczeń:
1) rozumie podstawy periodyzacji literatury, sytuuje utwory literackie w poszczególnych okresach: starożytność, średniowiecze, renesans, barok, oświecenie, romantyzm, pozytywizm, Młoda Polska, dwudziestolecie międzywojenne, literatura wojny i okupacji, literatura lat 1945–1989 krajowa i emigracyjna, literatura po 1989 r.;
2) rozpoznaje konwencje literackie i określa ich cechy w utworach (fantastyczną, symboliczną, mimetyczną, realistyczną, naturalistyczną, groteskową);
3) rozróżnia gatunki epickie, liryczne, dramatyczne i synkretyczne, w tym: gatunki poznane w szkole podstawowej oraz epos, odę, tragedię antyczną, psalm, kronikę, satyrę, sielankę, balladę, dramat romantyczny, powieść poetycką, a także odmiany powieści i dramatu, wymienia ich podstawowe cechy gatunkowe;
4) rozpoznaje w tekście literackim środki wyrazu artystycznego poznane w szkole podstawowej oraz środki znaczeniowe: oksymoron, peryfrazę, eufonię, hiperbolę; leksykalne, w tym frazeologizmy; składniowe: antytezę, paralelizm, wyliczenie, epiforę, elipsę; wersyfikacyjne, w tym przerzutnię; określa ich funkcje;
5) interpretuje treści alegoryczne i symboliczne utworu literackiego;
8) wykazuje się znajomością i zrozumieniem treści utworów wskazanych w podstawie programowej jako lektury obowiązkowe;
9) rozpoznaje tematykę i problematykę poznanych tekstów oraz jej związek z programami epoki literackiej, zjawiskami społecznymi, historycznymi, egzystencjalnymi i estetycznymi; poddaje ją refleksji;
10) rozpoznaje w utworze sposoby kreowania: świata przedstawionego (fabuły, bohaterów, akcji, wątków, motywów), narracji, sytuacji lirycznej; interpretuje je i wartościuje;
11) rozumie pojęcie motywu literackiego i toposu, rozpoznaje podstawowe motywy i toposy oraz dostrzega żywotność motywów biblijnych i antycznych w utworach literackich; określa ich rolę w tworzeniu znaczeń uniwersalnych;
14) przedstawia propozycję interpretacji utworu, wskazuje w tekście miejsca, które mogą stanowić argumenty na poparcie jego propozycji interpretacyjnej;
15) wykorzystuje w interpretacji utworów literackich potrzebne konteksty, szczególnie kontekst historycznoliteracki, historyczny, polityczny, kulturowy, filozoficzny, biograficzny, mitologiczny, biblijny, egzystencjalny;
16) rozpoznaje obecne w utworach literackich wartości uniwersalne i narodowe; określa ich rolę i związek z problematyką utworu oraz znaczenie dla budowania własnego systemu wartości.
2. Odbiór tekstów kultury. Uczeń:
1) przetwarza i hierarchizuje informacje z tekstów, np. publicystycznych, popularnonaukowych, naukowych;
2) analizuje strukturę tekstu: odczytuje jego sens, główną myśl, sposób prowadzenia wywodu oraz argumentację;
III. Tworzenie wypowiedzi.
2. Mówienie i pisanie. Uczeń:
1) zgadza się z cudzymi poglądami lub polemizuje z nimi, rzeczowo uzasadniając własne zdanie;
2) buduje wypowiedź w sposób świadomy, ze znajomością jej funkcji językowej, z uwzględnieniem celu i adresata, z zachowaniem zasad retoryki;
3) reaguje na przejawy agresji językowej, np. zadając pytania, prosząc o rozwinięcie lub uzasadnienie stanowiska, wykazując sprzeczność wypowiedzi;
4) zgodnie z normami formułuje pytania, odpowiedzi, oceny, redaguje informacje, uzasadnienia, komentarze, głos w dyskusji;
10) w interpretacji przedstawia propozycję odczytania tekstu, formułuje argumenty na podstawie tekstu oraz znanych kontekstów, w tym własnego doświadczenia, przeprowadza logiczny wywód służący uprawomocnieniu formułowanych sądów;
IV. Samokształcenie.
5. dokonuje krytycznej selekcji źródeł;
9. wykorzystuje multimedialne źródła informacji oraz dokonuje ich krytycznej oceny;
Lektura obowiązkowa
19) Adam Mickiewicz, Oda do młodości; wybrane ballady, w tym Romantyczność; wybrane sonety z cyklu Sonety krymskie oraz inne wiersze; Konrad Wallenrod; Dziady cz. III;

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje obywatelskie;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne. Uczeń:

  • pozna okoliczności powstania III części Dziadów Adama Mickiewicza;

  • odczyta utwór Adama Mickiewicza w kontekście historycznym i biograficznym;

  • scharakteryzuje obraz cierpienia młodzieży polskiej ukazany w III części Dziadów.

Strategie nauczania:

  • konstruktywizm;

  • konektywizm.

Metody i techniki nauczania:

  • ćwiczeń przedmiotowych;

  • z użyciem komputera;

  • podająca;

  • burza mózgów.

Formy pracy:

  • praca indywidualna;

  • praca w parach;

  • praca w grupach;

  • praca całego zespołu klasowego.

Środki dydaktyczne:

  • komputery z głośnikami, słuchawkami i dostępem do internetu;

  • zasoby multimedialne zawarte w e‑materiale;

  • tablica interaktywna/tablica, pisak/kreda.

Przebieg lekcji

Przed lekcją:

  1. Uczniowie zapoznają się z materiałem multimedialnym – linią chronologiczną. W ramach samodzielnej pracy uzupełniają wiadomości o tle historycznym wydarzeń związanych z powstaniem III części Dziadów, jako przygotowanie do wykonania polecenia z sekcji „Linia chronologiczna”. Następnie zapoznają się z informacjami z sekcji „Przeczytaj” dotyczącymi tajnych stowarzyszeń młodzieży wileńskiej – filomatów i filaretów.

  2. Nauczyciel inicjuje rozmowę na temat problemów związanych z nauką szkolną i studiowaniem w warunkach opresyjnej władzy. Może zostać poruszone np. zagadnienie potencjalnego konfliktu między potrzebą zdobywania wykształcenia i kwalifikacji zawodowych a działalnością patriotyczną i antysystemową. Nauczyciel zachęca uczniów do formułowania refleksji na podstawie wiadomości z literatury, kultury popularnej, a być może również przekazów rodzinnych (np. konspiracyjny NZS i inne nielegalne organizacje młodzieżowe w latach 80. XX w.).

Faza wprowadzająca:

  1. Nauczyciel udostępnia uczniom e‑materiały i wprowadza w temat lekcji, zwracając uwagę na znaczenie dwóch planów czasowych: historycznego tła dramatu i zaangażowania Mickiewicza w przedstawione w nim wydarzenia oraz przywołania przez niego tych wydarzeń dekadę później, w momencie pisania dzieła. Nauczyciel krótko nakreśla okoliczności biograficzne momentu powstania III części Dziadów (dyskomfort autora z powodu niewzięcia udziału w powstaniu listopadowym) i wskazuje na ekspiacyjną funkcję dramatu w twórczości Mickiewicza.

  2. Nauczyciel wraz uczniami ustala cele zajęć i kryteria sukcesu.

Faza realizacyjna:

  1. Uczniowie samodzielnie zapoznają się z pozostałą treścią sekcji „Przeczytaj”.

  2. Nauczyciel dzieli uczniów na grupy (4–5 grup); uczniowie w zespołach wykonują polecenie 1 z sekcji „Linia chronologiczna”. Wybrane osoby z każdej grupy referują wyniki pracy, pozostali uczniowie i nauczyciel komentują.

  3. Uczniowie dobierają się w pary i wykonują ćwiczenie 2 z sekcji „Sprawdź się”. Wybrana para przedstawia rozwiązanie.

  4. Uczniowie indywidualnie wykonują ćwiczenia 1, 3 i 6 z sekcji „Sprawdź się” i porównują odpowiedzi z kolegą lub koleżanką. Wybrane osoby prezentują odpowiedzi, a nauczyciel komentuje.

  5. Czytanie dramatyczne: wybrani uczniowie odczytują fragmenty III części Dziadów oraz pracy historycznej Joachima Lelewela, stanowiące tekst źródłowy do ćwiczeń 4 i 5 z sekcji „Sprawdź się”, z podziałem na role: Tomasza, Żegoty i Joachima Lelewela. Nauczyciel zwraca uwagę uczniów na fakt, że postacie dramatu mają konkretne pierwowzory historyczne, w tym przypadku: Tomasza Zana i Ignacego Domeykę, nawiązując do zestawu slajdów, z którymi uczniowie zapoznali się w sekcji „Przeczytaj”. Byłoby pożądane, żeby nauczyciel poszerzył informacje dotyczące tych dwóch postaci, w szczególności – wskazując na ich dokonania w dziedzinie nauk przyrodniczych i wkładu w eksplorację azjatyckiej części imperium rosyjskiego (Zan) i Ameryki Południowej (Domeyko); może to być punkt wyjścia do refleksji nad rozbieżnością między bogatymi życiorysami realnych osób a sprowadzaniem ich do roli emblematów martyrologii narodowej pod wpływem dramatu Mickiewicza.

  6. Uczniowie wspólnie wykonują ćwiczenia 4 i 5 z sekcji „Sprawdź się” w formie burzy mózgów. Nauczyciel moderuje, wybrani uczniowie zapisują wnioski, stanowiące odpowiedzi do ćwiczeń.

  7. Nauczyciel dzieli uczniów na dwie grupy, z których jedna wykonuje ćwiczenie 7, a druga – ćwiczenie 8 z sekcji „Sprawdź się”. Wybrane osoby z każdej z grup prezentują odpowiedzi.

Faza podsumowująca:

  1. Nauczyciel ponownie odczytuje temat lekcji i przeprowadza krótką rozmowę na temat spełnienia kryteriów sukcesu.

  2. Nauczyciel ponownie kieruje uwagę uczniów na okoliczności powstania utworu – dyskomfort Adama Mickiewicza wywołany niewzięciem udziału w powstaniu listopadowym, ostentacyjny biografizm dramatu jako rodzaj usprawiedliwienia się i wskazania na inne zasługi autora. Nauczyciel inicjuje rozmowę na temat kompensacyjnych i ekspiacyjnych motywów działań ludzi w następstwie wyborów, ocenianych później przez nich samych negatywnie – jako przygotowanie do pracy domowej. Przykładowe tematy, które można by poruszyć: fabuła powieści Lord Jim Josepha Conrada (jeżeli niektórzy z uczniów znają tę książkę), odmienne postawy Czesława Miłosza i poetów z kręgu „Sztuki i Narodu” w czasie II wojny światowej, zagadnienie „bojowników ostatniej godziny” (np. osoby słabo zaangażowane w działania konspiracyjne w czasie stanu wojennego, nadrabiające to ostentacyjnym antykomunizmem po zmianie ustroju w Polsce) itp., w zależności od doświadczeń uczniów i wyczucia nauczyciela.

Praca domowa:

  1. „Zaniechanie i zadośćuczynienie”. Na podstawie któregoś ze znanych ci tekstów kultury bądź doświadczeń z własnego otoczenia omów zagadnienie niesprostania sytuacji w chwili próby i wpływ takiego zdarzenia, pozytywny bądź negatywny, na dalsze działania człowieka.

Materiały pomocnicze:

  • Juliusz Kleiner, Istota utworu dramatycznego, w: Problemy teorii dramatu i teatru, wybór i oprac. Janusz Degler, Wrocław 1988.

  • Alina Witkowska, Ryszard Przybylski, Romantyzm, Warszawa 1999.

Wskazówki metodyczne

  • Nauczyciel może wykorzystać materiał multimedialny do podsumowania lekcji.