Dla nauczyciela
Scenariusz zajęć
Autor: Anna Florek, Krzysztof Blaszczak
Przedmiot: chemia
Temat: Dlaczego glin jest ważnym pierwiastkiem?
Grupa docelowa: uczniowie III etapu edukacyjnego, liceum, technikum, zakres podstawowy i rozszerzony; uczniowie III etapu edukacyjnego – kształcenie w zakresie podstawowym i rozszerzonym.
Podstawa programowa:
Zakres podstawowy
X. Metale, niemetale i ich związki. Uczeń:
3) opisuje właściwości fizyczne i chemiczne glinu; wyjaśnia, na czym polega pasywacja glinu; tłumaczy znaczenie tego zjawiska w zastosowaniu glinu w technice.
Zakres rozszerzony
X. Metale, niemetale i ich związki. Uczeń:
4) opisuje właściwości fizyczne i chemiczne glinu; wyjaśnia, na czym polega pasywacja glinu; tłumaczy znaczenie tego zjawiska w zastosowaniu glinu w technice.
Kształtowane kompetencje kluczowe:
kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;
kompetencje matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii;
kompetencje cyfrowe;
kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.
Cele operacyjne
Uczeń:
opisuje właściwości fizyczne i występowanie glinu;
wyjaśnia, jaki charakter chemiczny ma glin;
wyjaśnia, na czym polega pasywacja glinu;
wyjaśnia, na czym polega aluminotermia, zapisuje przykładowe reakcje chemiczne;
uzasadnia, posługując się przykładami, dlaczego uważa się, że glin jest ważnym pierwiastkiem;
omawia na przykładach różne zastosowania glinu.
Strategie nauczania:
asocjacyjna.
Metody i techniki nauczania:
dyskusja dydaktyczna;
analiza materiału źródłowego;
ćwiczenia uczniowskie;
symulacja interaktywna;
okienko informacyjne.
Formy pracy:
praca indywidualna;
praca w parach;
praca całego zespołu klasowego.
Środki dydaktyczne:
komputery z głośnikami, słuchawkami i dostępem do Internetu;
zasoby multimedialne zawarte w e‑materiale,
układy okresowe, tablice właściwości fizykochemicznych,
tablica interaktywna/tablica, pisak/kreda;
rzutnik multimedialny.
Przed lekcją:
Chętni lub wytypowani uczniowie (indywidualnie lub w parach) otrzymują zadanie, aby przygotować prezentacje multimedialne dotyczące wybranych zastosowań aluminium i jego związków, np. w lotnictwie, w metalurgii, w kosmetologii, transporcie, gospodarstwie domowym, przemyśle spożywczym. Uczniowie mogą korzystać z różnych dostępnych źródeł informacji, w tym z e‑materiału. Nauczyciel informuje o kryteriach oceny prezentacji (patrz materiały pomocnicze). Wybierany jest ponadto jeden uczeń na przewodniczącego seminarium, który będzie odpowiedzialny za organizację i sprawny przebieg spotkania.
Przebieg zajęć
Faza wstępna:
Nauczyciel przedstawia temat zajęć:
seminarium na temat: „Dlaczego glin jest ważnym pierwiastkiem?”.
Nauczyciel zadaje pytanie do dyskusji: Co to znaczy ważny pierwiastek? Uczniowie mogą podawać różne wypowiedzi, również posługując się znaczeniem ze słownika polskiego: 1. mający duże znaczenie; 2. mający odpowiedzialne stanowisko, duże wpływy; 3. wyrażający czyjeś przekonanie o swoim znaczeniu; 4. iron. «okazujący swoją wyższość; 5. mający moc prawną; 6. o jakimś produkcie: nadający się do użytku.
Nauczyciel lub przewodniczący seminarium przypomina zasady regulujące przebieg spotkania: prelegenci zobowiązani są do dyscypliny czasowej, słuchacze do uważnego słuchania, poczekania z zadawaniem pytań, na zakończenie prezentacji multimedialnej zdawania pytań na temat.
Ustalenie celów lekcji. Nauczyciel wspólnie z uczniami ustala cele lekcji, które uczniowie zapisują na kartkach i gromadzą w portfolio.
Faza realizacyjna:
Przebieg seminarium:
cykl prezentacji. Po każdej prezentacji przewodniczący daje czas na pytania oraz prosi pozostałych uczniów, by wskazali najmocniejsze i najsłabsze elementy prezentacji i występu poszczególnych grup/uczniów.
Prosi, by uczniowie formułowali swoje uwagi i rady w sposób konstruktywny, np. najpierw mówiąc o tym, co było w prezentacji/wystąpieniu poszczególnych uczniów dobre, krytykę ujmując w formie „co (i jak) można by poprawić”.
Nauczyciel inicjuje dyskusję podając pytanie: Jak można uzasadnić wyjątkowe znaczenie tego metalu?
Uczniowie samodzielnie sprawdzają swoją wiedzę, wykonując ćwiczenia zawarte w e‑materiale w sekcji „Sprawdź się”.
Faza podsumowująca:
Okienko informacyjne – forma indywidualnej twórczej notatki. Kartkę papieru w zeszycie uczniowie dzielą na 4 części (poziom, pion lub po przekątnej). W pierwsze okienko uczniowie wpisują hasło, które ich interesuje. W drugim okienku podają definicję danego terminu (z różnych źródeł). W trzecie okienko wpisują metaforyczne znaczenie wyrazu, żart językowy, rebus itp. Ostatnie może mieć formę scenki komiksowej, dialogu, karykatury z zastosowaniem interesującego uczniów terminu.
Praca domowa:
Uczniowie wykonują pozostałe ćwiczenia w e‑materiale – „Sprawdź się”, których nie zdążyli wykonać na lekcji..
Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania multimedium:
Symulacja interaktywna może zostać wykorzystana podczas rozwiązywania ćwiczeń z części „Sprawdź się”. Uczniowie nieobecni na lekcji mogą medium wykorzystać do samokształcenia
Materiały pomocnicze:
Kryteria oceny prezentacji multimedialnej:
poprawność merytoryczna (zgodność z tematem; dostosowana do możliwości odbiorców, wyczerpanie tematu);
język prezentacji (specjalistyczna terminologia, poprawność językowa)
konkretność (zdania krótkie – równoważnikowe, hasła);
atrakcyjność (wielkość czcionki, układ treści na slajdzie, tempo wyświetlania, przejścia slajdu, wzorce slajdów);
estetyka (animacje, grafika, kolor, dźwięk);
prezentacja każdej z grup powinna mieć max. 10 slajdów;
czas prezentacji (wykorzystanie zaplanowanego czasu – do 5 min.).
Uczniowie‑słuchacze proszeni są też o ocenę prezentacji z zachowaniem zasady, że uwagi, komentarze dotyczą jedynie treści merytorycznych i technicznych samej prezentacji (można zaproponować głosowanie na najlepszą prezentację).