| |
| |
| Czy w fizyce (jak w życiu) punkt widzenia zależy od punktu siedzenia? |
| III etap edukacyjny, liceum, technikum, zakres podstawowy/rozszerzony |
| Cele kształcenia - wymagania ogólne I. Wykorzystanie pojęć i wielkości fizycznych do opisu zjawisk oraz wskazywanie ich przykładów w otaczającej rzeczywistości. Zakres podstawowy Treści nauczania - wymagania szczegółowe I. Wymagania przekrojowe. Uczeń: 15) wyodrębnia zjawisko z kontekstu, nazywa je oraz wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla jego przebiegu; II. Mechanika. Uczeń: 9) rozróżnia układy inercjalne i nieinercjalne; posługuje się pojęciem siły bezwładności. Zakres rozszerzony Treści nauczania - wymagania szczegółowe I. Wymagania przekrojowe. Uczeń: 19)wyodrębnia zjawisko z kontekstu, nazywa je oraz wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla jego przebiegu; II. Mechanika. Uczeń: 18) rozróżnia układy inercjalne i nieinercjalne; omawia różnice między opisem ruchu ciał w układach inercjalnych i nieinercjalnych; posługuje się pojęciem siły bezwładności. |
Kształtowane kompetencje kluczowe: |
kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,
kompetencje matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii,
kompetencje cyfrowe,
kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.
|
| Uczeń:
poznaje definicje układu inercjalnego, nieinercjalnego oraz laboratoryjnego,
wskazuje przykłady układów każdego rodzaju,
wykorzystując poznane definicje, opisuje zjawiska „przechodząc” między układami (tzn. podaje typ układu odniesienia patrząc z dowolnych innych układów odniesienia).
|
| |
| wykład informacyjny, pokaz multimedialny, burza mózgów, analiza pomysłów |
| praca indywidualna/w grupach, wykorzystanie grafiki interaktywnej |
| |
| - kartki, - taśma klejąca, - nożyczki, - kolorowe flamastry (w zależności od przyjętego wariantu lekcji). |
|
|
Nauczyciel prosi uczniów o interpretację powiedzenia „punkt widzenia zależy od punktu siedzenia”; pyta uczniów, czy uważają, że powiedzenie to może być przeniesiona do świata fizyki. Wśród wypowiedzi nauczyciel wychwytuje te, które dotyczą uściślenia potocznego języka i wskazuje na znaczenie tego problemu. |
|
Nauczyciel odwołuje się do wiadomości zawartych w e‑materiale. Prosi uczniów o samodzielne zdefiniowanie układu inercjalnego, nieinercjalnego, laboratoryjnego (własnymi słowami) w celu umożliwienia uczniom przełożeniа języka fizyki na ich własny. Zadanie to można wykonać, dzieląc uczniów na grupy i prosząc ich o stworzenie własnych definicji, które potem zostają umieszczone na tablicy; można również zlecić to zadanie indywidualnie, prosząc każdego ucznia, by zapisał własne rozumienie tych definicji na małej kartce, którą potem każdy przyklei na tablicy.
W dyskusji nauczyciela i uczniów następuje wspólne uściślenie definicji - tak, by spełniała standardy naukowe - odwrotne przełożenie „własnych słów” uczniów na język naukowy - najlepiej na bazie dyskusji, poprzez wyjaśnienie, które stwierdzenia są nieścisłe, z prośbą o zastanowienie się, jak zastąpić je ścisłymi.
Nauczyciel wykorzystuje grafikę interaktywną i przedstawia sytuacje w niej pokazane. Prosi uczniów o określenie, jaki układ odniesienia związany jest z daną grupą osób i szybko weryfikuje odpowiedzi.
Nauczyciel dokonuje analizy i syntezy podanych informacji. Wykorzystuje przy tym doświadczenie myślowe, polegające na zmianie sytuacji widocznej na grafice – np. jak zmieni się typ układów, jeśli np. karuzela zatrzyma się? Oprócz doświadczenia myślowego nauczyciel wykorzystuje zadania 7. oraz 8.
|
|
Wspólne przypomnienie definicji układów.
Nawiązanie do tytułu zajęć i prośba do uczniów o podanie fizycznej interpretacji określenia „punkt widzenia zależy od punktu siedzenia”.
Uczniowie zadają pytania, wyjaśniają wątpliwości.
|
|
Rozwiązanie pozostałych zadań (niewykorzystanych podczas lekcji). |
Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania danego multimedium: | Multimedium może być inspiracją do rekonstrukcji wiedzy uczniów (doświadczenie myślowe, p. 4 realizacji). |