Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Autor: Joanna Oparek

Przedmiot: Język polski

Temat: Dualizm, jako zasada konstrukcji świata przedstawionego w utworach barokowych

Grupa docelowa:

Szkoła ponadpodstawowa, liceum ogólnokształcące, technikum, zakres podstawowy

Podstawa programowa:

Zakres podstawowy
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Kształcenie literackie i kulturowe.
1. Czytanie utworów literackich. Uczeń:
1) rozumie podstawy periodyzacji literatury, sytuuje utwory literackie w poszczególnych okresach: starożytność, średniowiecze, renesans, barok, oświecenie, romantyzm, pozytywizm, Młoda Polska, dwudziestolecie międzywojenne, literatura wojny i okupacji, literatura lat 1945–1989 krajowa i emigracyjna, literatura po 1989 r.;
4) rozpoznaje w tekście literackim środki wyrazu artystycznego poznane w szkole podstawowej oraz środki znaczeniowe: oksymoron, peryfrazę, eufonię, hiperbolę; leksykalne, w tym frazeologizmy; składniowe: antytezę, paralelizm, wyliczenie, epiforę, elipsę; wersyfikacyjne, w tym przerzutnię; określa ich funkcje;
6) rozpoznaje w tekstach literackich: ironię i autoironię, komizm, tragizm, humor, patos; określa ich funkcje w tekście i rozumie wartościujący charakter;
8) wykazuje się znajomością i zrozumieniem treści utworów wskazanych w podstawie programowej jako lektury obowiązkowe;
9) rozpoznaje tematykę i problematykę poznanych tekstów oraz jej związek z programami epoki literackiej, zjawiskami społecznymi, historycznymi, egzystencjalnymi i estetycznymi; poddaje ją refleksji;
11) rozumie pojęcie motywu literackiego i toposu, rozpoznaje podstawowe motywy i toposy oraz dostrzega żywotność motywów biblijnych i antycznych w utworach literackich; określa ich rolę w tworzeniu znaczeń uniwersalnych;
14) przedstawia propozycję interpretacji utworu, wskazuje w tekście miejsca, które mogą stanowić argumenty na poparcie jego propozycji interpretacyjnej;
15) wykorzystuje w interpretacji utworów literackich potrzebne konteksty, szczególnie kontekst historycznoliteracki, historyczny, polityczny, kulturowy, filozoficzny, biograficzny, mitologiczny, biblijny, egzystencjalny;
III. Tworzenie wypowiedzi.
2. Mówienie i pisanie. Uczeń:
1) zgadza się z cudzymi poglądami lub polemizuje z nimi, rzeczowo uzasadniając własne zdanie;
2) buduje wypowiedź w sposób świadomy, ze znajomością jej funkcji językowej, z uwzględnieniem celu i adresata, z zachowaniem zasad retoryki;
4) zgodnie z normami formułuje pytania, odpowiedzi, oceny, redaguje informacje, uzasadnienia, komentarze, głos w dyskusji;
IV. Samokształcenie.
1. rozwija umiejętność pracy samodzielnej między innymi przez przygotowanie różnorodnych form prezentacji własnego stanowiska;
Lektura obowiązkowa
13) wybrane wiersze następujących poetów:Daniel Naborowski, Jan Andrzej Morsztyn, Mikołaj Sęp‑Szarzyński;

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje obywatelskie;

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności.

Cele operacyjne. Uczeń:

  • wyjaśnia związki literatury z filozofią;

  • uzupełnia schemat na temat ciała odpowiednimi cytatami;

  • bierze udział w dyskusji na temat obecnego i barokowego postrzegania potrzeb człowieka;

  • podaje przykłady przejawów dualizmu w poezji barokowej.

Strategie nauczania:

  • konstruktywizm;

  • konektywizm.

Metody i techniki nauczania:

  • ćwiczeń przedmiotowych;

  • z użyciem komputera;

  • dyskusja.

Formy pracy:

  • praca indywidualna;

  • praca w parach;

  • praca w grupach;

  • praca całego zespołu klasowego.

Środki dydaktyczne:

  • komputery z głośnikami, słuchawkami i dostępem do internetu;

  • zasoby multimedialne zawarte w e‑materiale;

  • tablica interaktywna/tablica, pisak/kreda.

Przebieg lekcji

Faza wprowadzająca:

  1. Nauczyciel zachęca uczniów do dyskusji na temat założeń światopoglądowych stojących za humanistycznym zawołaniem carpe diem i przestrogą memento mori. Nauczyciel zaznacza, że sentencja memento mori została zaczerpnięta z biblijnej Księgi Eklezjasty: Memor esto quoniam mors non tardat. – Pamiętaj: śmierć się nie ociąga. (Liber Eclesiasticus, 14, 12).
    Podkreśla również, że człowiek epoki baroku znalazł się na rozdrożu między materializmem a idealizmem, co znalazło swój wyraz w sztuce i literaturze, a szczególnie w barokowej poezji metafizycznej.

  2. Nauczyciel krótko omawia motyw vanitas, pochodzący z biblijnej Księgi Koheleta. Zaznacza również, że zawołanie memento mori i motyw vanitas w czasach baroku zyskały podobną moc oddziaływania jak miało to miejsce w średniowieczu. Jednak barokowe przedstawienia motywu vanitas z ich bogatą i złożoną symboliką występowały w kontraście do obrazów przepychu. Ozdobność i teatralność artystycznych przedstawień tematu przemijania stawiła wyraz dualizmu epoki. Ukazywało to sprzeczności ludzkiej natury, jak również sprzeczności w filozoficznym podejściu do istoty ludzkiej (co było konsekwencją uznania jej dwoistości).

  3. Nauczyciel udostępnia uczniom e‑materiał i wprowadza ich w temat lekcji: Dualizm, jako zasada konstrukcji świata przedstawionego w utworach barokowych. Następnie wraz uczniami ustala cele zajęć i kryteria sukcesu.

Faza realizacyjna:

  1. Uczniowie indywidualnie zapoznają się z treścią sekcji „Przeczytaj”. Nauczyciel może poprosić chętnych uczniów o odczytanie na głos utworów zamieszczonych w tej sekcji.

  2. Nauczyciel może poprosić uczniów o uzupełnienie schematu obrazującego rozumienie ciała w poezji barokowej o cytaty z utworów poetów baroku, zamieszczonych w e‑materiale oraz samodzielnie znalezionych przez uczniów w zasobach sieci (telefony z dostępem do internetu).

  3. Uczniowie zapoznają się z materiałem z sekcji „Film”, następnie wykonują polecenia tam zamieszczone. Wybrane osoby prezentują odpowiedzi.

  4. Nauczyciel może zainicjować dyskusję na temat zasygnalizowanego w wykładzie motywu zrzucania kajdan – nauczyciel może zadać pytanie o sposoby duszy na wyzwolenie się z pokus i potrzeb, jakie narzuca jej ciało. Jeśli starczy czasu moze również zaproponować uczniom debatę oksfordzką na temat: Czy duszy byłoby lepiej bez ciała? Prosi uczniów, aby prowadząc debatę, używali argumentów typowych dla epoki baroku, wyrażonych w barokowych utworach poetyckich podejmujących tematykę dualizmu. Argumenty mogą zostać przedstawione w postaci cytatów z wierszy zamieszczonych w e‑materiale.

  5. Uczniowie przechodzą do sekcji „Sprawdź się” i wykonują kolejne ćwiczenia. Wybrane osoby prezentują odpowiedzi, a nauczyciel ocenia lub komentuje.

Faza podsumowująca:

  1. Nauczyciel prosi chętnego ucznia o podsumowanie: omówienie kontekstu historycznego i filozoficznego i opisanie oraz podanie przykładów przejawów dualizmu w poezji barokowej.

  2. Nauczyciel prosi uczniów o uzasadnienie tezy, że dualizm jest zasadą konstrukcji świata przedstawionego w utworach barokowych i podsumowuje ich wypowiedzi. Następnie inicjuje krótką rozmowę na temat spełnienia kryteriów sukcesu.

Praca domowa:

  1. Przeanalizuj wymowę cytatu:
    Nieszczęsny człowiek, z ciała i z duszy złożony, nie chce czci swojej rozumieć, gdy duszy nie słucha, która do nieba ciągnie a za cielskiem idzie, które go w marności światowej grązi. [...]
    Źródło: Psalm III, [w:] Wacław Potocki, Psalmodia polska.

  2. Opisz kondycję współczesnego człowieka, określając sfery egzystencji, w których kieruje się wezwaniem duszy oraz sytuacje, gdy podążając za wymogami ciała, pogrąża się w marności.

Materiały pomocnicze:

  • Małgorzata Krzysztofik, Ciało ludzkie - między sacrum a profanum. Literatura XVII wieku wobec ontologii cielesności, UJK, Kielce.

Wskazówki metodyczne

  • Uczniowie mogą przed lekcją zapoznać się z multimedium z sekcji „Film”, aby aktywnie uczestniczyć w zajęciach i pogłębiać swoją wiedzę.