Autorka: Anna Rabiega

Przedmiot: wiedza o społeczeństwie

Temat: Indywidualizm i kolektywizm

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, liceum, technikum, zakres rozszerzony

Podstawa programowa:

Zakres rozszerzony

II. Różnorodność kulturowa.

Uczeń:

5) analizuje cechy indywidualizmu i kolektywizmu w aspekcie psychospołecznym i instytucjonalnym; wykazuje zróżnicowanie psychokulturowe świata w tych aspektach.

Kształtowane kompetencje kluczowe:

• kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

• kompetencje cyfrowe;

• kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

• kompetencje obywatelskie.

Cele operacyjne:

Uczeń:

• porównuje społeczeństwa o kolektywistycznej i indywidualistycznej kulturze;

• wyjaśnia najbardziej charakterystyczne cechy społeczeństw kolektywistycznych i indywidualistycznych oraz wskazuje przykłady takich społeczeństw;

• rozważa konsekwencje kultury kolektywistycznej i indywidualistycznej dla zachowania jednostki funkcjonującej w takiej kulturze.

Strategie nauczania:

• konstruktywizm.

Metody i techniki nauczania:

• analiza materiałów źródłowych;

• rozwiązywanie ćwiczeń interaktywnych;

• debata oksfordzka;

• burza mózgów.

Formy zajęć:

• praca indywidualna;

• praca w parach;

• praca w grupach;

• praca całego zespołu klasowego.

Środki dydaktyczne:

• komputery z głośnikami i dostępem do internetu, słuchawki;

• zasoby multimedialne zawarte w e‑materiale;

• tablica interaktywna/tablica, pisak/kreda.

Przebieg zajęć:

Faza wstępna

1. Nauczyciel podaje temat i cele zajęć.

2. Uczniowie oglądają film i wspólnie realizują polecenia nr 1, 2 i 5 do medium bazowego za pomocą burzy mózgów.

Faza realizacyjna

1. Rozpoczynają się przygotowania do debaty oksfordzkiej na temat: „Tylko podejście indywidualistyczne zapewnia zdrowe funkcjonowanie jednostki i społeczeństwa”. Uczniowie wybierają osobę prowadzącą oraz sekretarza obrad. Klasa metodą losowania zostaje podzielona na dwie grupy, które będą reprezentować odmienne poglądy: zwolennicy tezy siadają po jednej stronie klasy, jej przeciwnicy – po drugiej. Nauczyciel przypomina zasady dyskusji i poucza prowadzącego o obowiązku ich pilnowania.

2. Odbywa się debata. Głos zabierają – na zmianę – przedstawiciele jednej i drugiej frakcji. Debata kończy się przeprowadzeniem głosowania. Jego przedmiotem jest pytanie postawione w tytule debaty. Sekretarz obrad zlicza głosy, osoba prowadząca ogłasza werdykt.

3. Nauczyciel przedstawia swoje uwagi dotyczące zakończonej dyskusji. Prezentuje argumenty obu stron, które powinny zostać użyte w toku dyskusji. Ocenia pracę osoby prowadzącej obrady.

Faza podsumowująca

1. Uczniowie w parach rozwiązują ćwiczenia interaktywne nr: 2, 3, 5, 6 i 8.

Chętne/wybrane osoby przedstawiają swoje rozwiązania, pozostali weryfikują ich poprawność.

2. Uczniowie samodzielnie rozwiązują i sprawdzają pozostałe ćwiczenia interaktywne. Jeśli któreś z rozwiązań wzbudza wątpliwości lub kontrowersje, można je omówić na forum klasy.

Praca domowa:

Wykonanie ćwiczenia nr 6 z sekcji „Film”.

Materiały pomocnicze:

Caritas Polska, Różnice kulturowe: Kto ważniejszy jednostka czy grupa?, migranciwielkopolska.caritas.pl.

Tomasz Poskrobko, Indywidualizm i kolektywizm. Kulturowe uwarunkowania biznesu międzynarodowego, weif.uwb.edu.pl.

Felicjan Bylok, Między indywidualizmem a kolektywizmem w konsumpcji – konsumpcyjne innowacje społeczne, „Studia Ekonomiczne. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach” nr 326, 2017.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania multimedium:

Film może posłużyć jako inspiracja do przygotowania uczniowskich prezentacji dotyczących różnic kulturowych.