Autorka: Małgorzata Krzeszowska

Przedmiot: Wiedza o społeczeństwie

Temat: Zmiany społeczne – z historii ruchów non violence

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, liceum, technikum, zakres rozszerzony

Podstawa programowa:

Zakres rozszerzony

V. Państwo, myśl polityczna i demokratyzacja.

Uczeń:

10) przedstawia założenia ideowe wybranych ruchów społecznych (np. alterglobalizm, ekologizm, feminizm).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

• kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

• kompetencje cyfrowe;

• kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

• kompetencje obywatelskie.

Cele operacyjne:

Uczeń:

• definiuje pojęcie ruchu non violence;

• przedstawia genezę ruchu non violence;

• omawia przykłady ruchu non violence;

• ocenia skuteczność działań ruchu non violence.

Strategie nauczania:

• konstruktywizm;

• konektywizm.

Metody i techniki nauczania:

• metoda kuli śnieżnej;

• mapa myśli;

• rozmowa nauczająca;

• debata „za i przeciw”.

Formy zajęć:

• praca indywidualna;

• praca w parach;

• praca w grupach;

• praca całego zespołu klasowego.

Środki dydaktyczne:

• komputery z głośnikami i dostępem do internetu, słuchawki;

• zasoby multimedialne zawarte w e‑materiale;

• tablica interaktywna/tablica, pisak/kreda.

Przebieg zajęć:

Faza wstępna

1. Podanie tematu i celów zajęć.

2. Uczniowie poznają definicję ruchu non violence – metoda kuli śnieżnej.

Uczniowie w parach ustalają definicję, zapisują na karteczce, potem łączą się w czwórki i ósemki pracujące dalej nad definicją ruchu non violence. Na koniec wspólnie decydują i wybierają definicję spośród zaproponowanych.

Faza realizacyjna

1. Uczniowie zapoznają się z treścią lekcji. Następnie krótko omawiają genezę ruchu, zwracając uwagę na najważniejsze postaci i wydarzenia związane z non violence. Wybrana osoba podsumowuje rozmowę.

2. Uczniowie zapoznają się z filmem i wykonują ćwiczenie 1 do niego.

3. Na podstawie powyższej wiedzy tworzą mapę myśli uwzględniającą rozwój ruchu non violence na przestrzeni lat oraz metody stosowane przez jego członków.

4. Następuje debata „za i przeciw”.

Uczniowie dzielą się na dwie grupy: zwolenników i przeciwników ruchu non violence. Siadają naprzeciwko siebie i dyskutują. W czasie debaty zwracają szczególną uwagę na skuteczność działań prowadzonych przez ruchy tego rodzaju. Po zakończonej dyskusji nauczyciel pyta, czy ktoś chce zmienić grupę i daje na to czas. Następnie wyznaczona osoba podsumowuje debatę.

Faza podsumowująca

1. Uczniowie kończą zdanie: „Ruch non violence jest jak…, ponieważ…”.

Praca domowa:

Uczniowie wykonują pozostałe ćwiczenia z sekcji „Sprawdź się”.

Materiały pomocnicze:

Mahatma Gandhi, Historia moich zmagań z prawdą, 1927.

Zdravka Bajovic, Joanna Warsza, Ekstremalne non‑violence, ekokalendarz.pl.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania multimedium:

Uczniowie mogą zapoznać się z filmem wcześniej i przygotować krótkie referaty na temat wymienionych w nim ruchów.