Autor: Agnieszka Alabrudzińska

Przedmiot: Matematyka

Temat: Na podstawie wykresu funkcji y=fx szkicuje wykres funkcji y=fx+q i określa jej własności.

Grupa docelowa:

III etap edukacyjny, liceum ogólnokształcące, technikum, zakres rozszerzony

Podstawa programowa:

V. Funkcje

Zakres podstawowy. Uczeń:

4) odczytuje z wykresu funkcji: dziedzinę, zbiór wartości, miejsca zerowe, przedziały monotoniczności, przedziały, w których funkcja przyjmuje wartości większe (nie mniejsze) lub mniejsze (nie większe) od danej liczby, największe i najmniejsze wartości funkcji (o ile istnieją) w danym przedziale domkniętym oraz argumenty, dla których wartości największe i najmniejsze są przez funkcję przyjmowane;

12) na podstawie wykresu funkcji y=fx szkicuje wykresy funkcji y=fx-a, y=fx+b, y=-fx, y=f-x.

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii

  • kompetencje cyfrowe

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • na podstawie wykresu funkcji y=fx szkicuje wykres funkcji y=fx+q, y=fx-q, gdzie q>0;

  • odczytuje z wykresu własności funkcji (dziedzinę, zbiór wartości, wartość najmniejszą, wartość największą, współrzedne punktu przecięcia z osią Y);

  • mając przekształcony wzór danej funkcji zgodnie z poznanymi zasadami wynikającymi z przesunięcia wykresu funkcji wzdłuż osi Y oraz własności danej funkcji, podaje właności przekształconej funkcji.

Strategie nauczania:

  • konstruktywizm

  • konektywizm

Metody i techniki nauczania:

  • dyskusja

  • mapa myśli

Formy pracy:

  • praca indywidualna

  • praca w grupach

  • praca całego zespołu

Środki dydaktyczne:

  • komputery z dostępem do internetu,

  • projektor multimedialny,

  • zasoby multimedialne zawarte w e‑materiale,

  • celofan , pisaki

Przebieg lekcji

Przed lekcją:

  • Uczniowie przypominają sobie podstawowe własności funkcji (dziedzina, zbiór wartości, najmnięjsza wartość funkcji, największa wartość funkcji, współrzedne punktu przecięcia z osią Y) oraz zasady przesuwania wykresu funkcji wzdłuż osi Y.

Faza wstępna:

  • Nauczyciel dzieli klasę na zespoły 4‑osobowe np. odliczając do czterech.

  • Nauczyciel  omawia cele do osiągnięcia w trakcie lekcji.

Faza realizacyjna:

  • Uczniowie w zespołach zapoznają się z informacjami zamieszczonymi w sekcji „Przeczytaj”. Zadaniem każdego zespołu jest przygotowanie mapy myśli, która będzie zestawieniem wszystkich istotnych zasad charakteryzujących przesuwanie wykresu funkcji wzdłuż osi Y. Korzystając z przygotowanej mapy myśli grupy wykonują polecenia z sekcji „Symulacja interaktywna”.

Faza podsumowująca:

  • Każda grupa prezentuje swoją mapę myśli. Nauczyciel przyznaje punkty każdej grupie z uzasadnieniem. Na zakończenie zajęć uczniowie wykonują ćwiczenia 1 – 3 z sekcji „Sprawdź się”. Jeśli pojawiły się niejasności w czasie pracy zespołów, problem zostaje przedstawiony na forum i wspólnie zostaje rozwiązany. Nauczyciel przyznaje punkty za wykonanie poleceń, sumuje i proponuje nagrody w postaci ocen, podsumowując pracę zespołów.

Praca domowa:

  • Uczniowie wykonują ćwiczenia 4 – 8.

Materiały pomocnicze:

Wskazówki metodyczne:

Symulację interaktywną  można wykorzystać realizując tematy związane z przekształcaniem wykresów funkcji.