Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Scenariusz zajęć

Autor: Mateusz Flacha, Krzysztof Błaszczak

Przedmiot: chemia

Temat: Czy związki siarki z wodorem mogą tworzyć łańcuchy?

Grupa docelowa: uczniowie III etapu edukacyjnego, liceum, technikum, zakres podstawowy i rozszerzony; uczniowie III etapu edukacyjnego – kształcenie w zakresie podstawowym i rozszerzonym.

Podstawa programowa:

Zakres podstawowy

VII. Systematyka związków nieorganicznych. Uczeń:

6) klasyfikuje wodorki ze względu na ich charakter chemiczny (kwasowy, zasadowy i obojętny); wnioskuje o charakterze chemicznym wodorku na podstawie wyników doświadczenia; pisze odpowiednie równania reakcji potwierdzające charakter chemiczny wodorków; opisuje typowe właściwości chemiczne wodorków pierwiastków 17. grupy, w tym ich zachowanie wobec wody i zasad.

VII. Systematyka związków nieorganicznych. Uczeń:

6) klasyfikuje wodorki ze względu na ich charakter chemiczny (kwasowy, zasadowy i obojętny); projektuje i przeprowadza doświadczenie, którego przebieg pozwoli wykazać charakter chemiczny wodorku; wnioskuje o charakterze chemicznym wodorku na podstawie wyników doświadczenia; pisze odpowiednie równania reakcji potwierdzające charakter chemiczny wodorków; opisuje typowe właściwości chemiczne wodorków pierwiastków 17. grupy, w tym ich zachowanie wobec wody i zasad.

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne

Uczeń:

  • wyjaśnia analogie pomiędzy związkami tlenu z wodorem oraz siarki z wodorem;

  • wyjaśnia, czym są polisulfany;

  • opisuje otrzymywanie polisulfanów;

  • wyjaśnia, czym jest mleko siarkowe.

Strategie nauczania:

  • asocjacyjno‑operacyjna.

Metody i techniki nauczania:

  • dyskusja dydaktyczna;

  • analiza materialu źródłowego;

  • ćwiczenia uczniowskie;

  • film samouczek;

  • technika bateria.

Formy pracy:

  • praca indywidualna;

  • praca w parach;

  • praca w grupach;

  • praca zbiorowa.

Środki dydaktyczne:

  • komputery z głośnikami, słuchawkami i dostępem do Internetu

  • zasoby multimedialne zawarte w e‑materiale;

  • tablica interaktywna/tablica, pisak/kreda;

  • rzutnik multimedialny.

Przebieg zajęć

Faza wstępna:

  1. Zaciekawienie i dyskusja. Nauczyciel dzieli tablicę na dwie części oraz prosi dwóch uczniów o wypisanie informacji o atomach tlenu i siarki, np. konfiguracji elektronowej, położenie w układzie okresowym, sposoby osiągnięcia trwałej konfiguracji gazu szlachetnego.

  2. Rozpoznanie wiedzy wyjściowej uczniów. Nauczyciel prosi uczniów o wymienienie wszystkich znanych związków, które zawierają wyłącznie tlen i wodór.

  3. Ustalenie celów lekcji. Nauczyciel podaje temat zajęć i wspólnie z uczniami ustala cele lekcji, które uczniowie zapisują w portfolio.

Faza realizacyjna:

  1. Nauczyciel wyświetla uczniom na tablicy multimedialnej film samouczek. Uczniowie formułują pytania do treści filmu, a po jego projekcji zadają je sobie nawzajem i udzielają odpowiedzi. Pozostali uczniowie weryfikują poprawność merytoryczną wypowiedzi uczniów. Następnie wykonują w zeszycie sketchnotkę – chętna osoba prezentuje ją na forum klasy. Uczniowie samodzielnie wykonują ćwiczenie, które jest zawarte w medium.

  2. Nauczyciel dzieli uczniów na dwie grupy zadaniowe (grup roboczych może być więcej:

  • grupa I – łańcuchowe związki siarki i wodoru (pojęcie polisulfanów, wzór ogólny, budowa łańcucha, schemat budowy zygzakowatej);

  • grupa II – otrzymywanie i stabilność polisulanów (etapy otrzymywania, właściwości, równanie rozkładu przykładowego polisulfanu, mleko siarkowe).
    Uczniowie mogą korzystać z dostępnych źródeł informacji, w tym z e‑materiału. Nauczyciel rozdaje arkusz papieru A3, mazaki i monitoruje przebieg pracy uczniów. Po wyznaczonym czasie liderzy grup prezentują efekty pracy, pozostali uczniowie mogą włączać się do dyskusji.

  1. Uczniowie pracują w parach z częścią „Sprawdź się”. Wykonują zadania. Nauczyciel może wyświetlić treść poleceń na tablicy multimedialnej. Po każdym przeczytanym poleceniu, daje uczniom określony czas na zastanowienie się, a następnie chętna osoba z danej pary udziela odpowiedzi/prezentuje rozwiązanie na tablicy. Pozostali uczniowie ustosunkowują się do niej, proponując ewentualnie swoje pomysły. Nauczyciel w razie potrzeby koryguje odpowiedzi, dopowiada istotne informacje, udziela uczniom informacji zwrotnej. Ćwiczenia, których uczniowie nie zdążą wykonać podczas lekcji, mogą być zlecone do wykonania w ramach pracy domowej.

Faza podsumowująca:

  1. Uczniowie na planszy, z narysowaną baterią i zaznaczonymi poziomami jej naładowania, np. co 5‑10%, zaznaczają cenkami, w jakim stopniu opanowali zagadnienia, które wynikają z zamierzonych do osiągnięcia celów lekcji. W przypadku, gdy bateria nie jest naładowana w 100%, zastanawiają się, w jaki sposób podnieść swój poziom posiadanej wiedzy.

Praca domowa:

  1. Wyjaśnij, dlaczego roztwór wodny polisiarczku sodu ma odczyn zasadowy.

  2. 10 g  H 2 S 2 poddano rozkładowi. Wydajność tego procesu wynosiła 50%. Powstały gaz zbierano i przepuszczono przez 100 cmIndeks górny 3 wody, znajdującej się w płuczce. Wydajność rozpuszczania gazu wynosiła 10%. Podaj stężenie molowe otrzymanego kwasu siarkowodorowego. Wynik podaj w molach/dmIndeks górny 3 w postaci liczby całkowitej.

  3. Uczniowie wykonują w e‑materiale w sekcji „Sprawdź się” pozostałe ćwiczenia, których nie zdążyli wykonać na lekcji.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania multimedium:

Film samouczek może zostać wykorzystany podczas przygotowywania się ucznia do sprawdzianu lub do zdobycia wiedzy w razie nieobecności ucznia na lekcji.

Materiały pomocnicze:

  1. Nauczyciel przygotowuje planszę z narysowaną baterią i zaznaczonymi poziomami jej naładowania, np. co 5‑10% do oceny stopnia opanowania zagadnień oraz cenki dla uczniów.

  2. Nauczyciel przygotowuje arkusze papieru A3, mazaki.

  3. Polecenia podsumowujące (nauczyciel przed lekcją zapisuje je na niewielkich kartkach):

  • Co to są polisuflany?

  • Jak się otrzymuje polisuflany?

  • Co to jest mleko siarkowe?