Projektowanie elementów małej architektury krajobrazu pociąga za sobą konieczność sporządzenia dokumentacji projektowej. Jest ona niezbędna do pracy z klientem na różnych etapach tworzenia projektu.

Projekt koncepcyjny

Najpierw opracowuje się projekt koncepcyjny danego elementu małej architektury krajobrazu. Następuje to po omówieniu oczekiwań klienta oraz po dokonaniu wstępnego oglądu terenu, na którym ma powstać inwestycja. Podczas spotkania z klientem konieczne jest ustalenie, w jaki sposób projektowany element małej architektury krajobrazu będzie użytkowany oraz przez jaką grupę użytkowników. Należy także określić upodobania estetyczne klienta oraz jego możliwości finansowe. Warto poprosić go o dostarczenie mapy zasadniczej projektowanego obszaru oraz wgląd do dokumentacji budowlanej i inwentaryzacyjnej terenu, a w niektórych przypadkach (szczególnie, jeśli architekt krajobrazu ma zaprojektować wiele różnych elementów lub jego zadaniem jest stworzenie projektu całego ogrodu) – również podkładu geodezyjnego oraz schematu instalacji podziemnych.

Projekt koncepcyjny projektowanego elementu małej architektury przedstawia ogólny wygląd tego elementu oraz jego usytuowanie wkomponowane w daną przestrzeń. Zazwyczaj przygotowuje się dwa dokumenty wchodzące w zakres projektu koncepcyjnego: rzut z góry oraz wizualizację. Są to dokumenty graficzne. Zwykle tworzy się je w programach komputerowych, ale mogą być także odręczne. Niezależnie od sposobu ich przygotowania, należy zawsze pamiętać o proporcjach poszczególnych elementów znajdujących się na danym terenie oraz rysowaniu ich w skali. Stąd dobrze jest dokonać najważniejsze pomiary terenu, na którym ma powstać inwestycja, już podczas wstępnego spotkania z klientem. Do sporządzenia projektu koncepcyjnego przyda się także wykonana w czasie tego spotkania dokumentacja fotograficzna.

Rzut z góry

Rzut z góry wykonuje się zazwyczaj w skali 1:500. Gdy jednak zależy nam na bardziej szczegółowym przedstawieniu przyjętej koncepcji, stosuje się skale dostosowane do wielkości prezentowanych obiektów, np. 1:200 czy 1:100, a także 1:50 lub 1:20 w przypadku projektowania fragmentów danych obszarów (tzw. detale). Ten rodzaj dokumentu graficznego jest opracowywany w kolorze, w przypadku dokumentów odręcznych do ich przygotowania używa się kredek lub akwareli. Na rzucie z góry – poza lokalizacją projektowanego elementu małej architektury krajobrazu – należy przedstawić usytuowanie wszystkich znajdujących się na danym terenie elementów małej architektury oraz głównych zbiorowisk roślinnych. Wszystkie te obiekty należy opisać w legendzie. Bardzo ważne jest umieszczenie na rzucie z góry symbolu wskazujacego na kierunki świata. Dzięki temu będzie można określić warunki nasłonecznienia panujące na danym terenie.

Wizualizacja

Wizualizacja to rysunek w formie przestrzennej (w rzucie perspektywicznym), przedstawiający zagospodarowanie danego terenu, łącznie z projektowanymi przez architekta elementem. Wizualizacja w dużo większym stopniu pozwala klientowi zrozumieć zamysł projektanta, dlatego przez niektórych architektów krajobrazu jest uważana za obowiązkowy dokument projektowy. Liczba przygotowanych wizualizacji danego projektu zależy od rodzaju projektowanego elementu i potrzeb klienta: można wykonywać wizualizacje elementu z różnych perspektyw, a ponadto wizualizacje przedstawiające projektowany element po upływie określonego czasu (np. 2, 5 i 10 latach) – zwłaszcza, jeśli wygląd danego elementu małej architektury krajobrazu jest uzależniony od rosnącej obok niego roślinności.

Przydatność projektu koncepcyjnego

Projekt koncepcyjny nie tylko umożliwia przybliżenie klientowi wyglądu danego elementu, mającego zaistnieć w konkretnym układzie funkcjonalnym, ale również stanowi dogodną platformę do omówienia proponowanych rozwiązań i wprowadzenia ewentualnych zmian. Niekiedy konieczne jest wykonanie kilku wersji projektu koncepcyjnego, aż do uzyskania rezultatu satysfakcjonującego dla klienta. Po zaakceptowaniu przez niego projektu koncepcyjnego przygotowuje się projekt wykonawczy.

Przydatność projektu wykonawczego

Projekt wykonawczy stanowi uszczegółowienie projektu koncepcyjnego: uwzględnia przede wszystkim dokładne wymiarowanie projektowanych elementów oraz określa materiały (także na poziomie wykorzystywanej technologii), które są konieczne do wykonania inwestycji. Dobrze przygotowany projekt wykonawczy pozwala na sporządzenie przez wykonawcę kosztorysu i oferty, a ostatecznie – na realizację projektu.

Elementy projektu wykonawczego

Na projekt wykonawczy składają się przede wszystkim dokumenty graficzne – rysunki techniczne przedstawiające wymiarowanie projektowanego elementu małej architektury krajobrazu. Zazwyczaj opracowuje się trzy rysunki tego rodzaju: rzut z góry, rzut z boku oraz przekrój konstrukcyjny. Ostatecznie to rodzaj projektowanego elementu określa, które z tych rysunków należy przygotować. Na przykład, jeśli projekt dotyczy nawierzchni pieszej, rzut z boku nie jest możliwy do wykonania – opracowuje się wówczas dokładnie zwymiarowany i wyskalowany rzut z góry przedstawiający układ dróg z wykorzystaniem nawierzchni oraz jej przekrój konstrukcyjny. Z kolei projekt ławki wymaga przygotowania dodatkowo rzutu z boku.

W przeciwieństwie do dokumentacji graficznej projektu koncepcyjnego rysunki techniczne są z reguły czarno‑białe. Powinny one zawierać precyzyjne oznaczenia techniczne, zgodne z Polskimi Normami. Dokumenty graficzne projektu wykonawczego, podobnie jak rzut z góry projektu koncepcyjnego, powinny zawierać legendę oraz muszą być sporządzone w odpowiedniej skali, a wykaz materiałów, które mają być wykorzystane do budowy projektowanego elementu, powinien być jak najbardziej szczegółowy, zwłaszcza jeśli chodzi o przekrój konstrukcyjny danego elementu.

Dopełnieniem dokumentacji graficznej projektu wykonawczego może być dokumentacja opisowa określająca poszczególne materiały, które mają być wykorzystane do budowy danego elementu małej architektury krajobrazu, normy dopuszczenia tych materiałów do użytkowania, uzasadnienie doboru tych materiałów itp.

1. Mapa myśli jest zbudowana z wielu okienek z tekstem.

2. Poszczególne okienka można dowolnie przeciągać za pomocą myszki.

3. Ikona ołówka, która pojawia się przy liniach, pozwala na zmianę nazwy połączenia.

4. Ikona dymku z plusem umożliwia dodanie nowego okienka, w którym można wpisać tekst.

5. Ikony z liniami umożliwiają dodanie połączeń między poszczególnymi okienkami.

6. Ikony ze strzałką w dół i w górę pozwalają na zwiększenie i zmniejszenie okienka.

7. Ikona kosza usuwa węzły i linie połączeń.

8. Ikona z łączem pozwala na wpisanie adresu strony internetowej.

9. W dolnym panelu znajdują się opcje tworzenia nowych okienek, grupowania elementów, przywracania domyślnego widoku mapy myśli, pobrania i wydrukowania mapy myśli, usuwania stworzonych okienek.

10. Ikona trybu pełnoekranowego jest dostępna w prawym dolnym rogu. Aby opuścić tryb pełnoekranowy, należy wcisnąć na klawiaturze klawisz Escape.

Poniżej – menu mapy myśli z opisem wszystkich przycisków funkcyjnych.

R1bgnAHzkILvZ

Ilustracja przedstawiająca menu mapy myśli z opisem wszystkich przycisków funkcjonalnych. Pierwsze zostały opisane przyciski wyświetlające się po najechaniu kursorem na konkretną chmurkę znajdującą się na ekranie. Pierwszy przycisk to prostokąt z białym wypełnieniem i czarnym obramowaniem. W środku znajduje się dymek mowy z umieszczonym wewnątrz plusem. Jest to przycisk służący do dodania kolejnego pola (chmurki) do aktualnie wybranej. Drugi przycisk to prostokąt z białym wypełnieniem i czarnym obramowaniem. W środku znajdują się dwie przenikające się elipsy. Jest to przycisk służący do konwertowania aktualnie wybranej chmurki w link. Trzeci przycisk to prostokąt z białym wypełnieniem i czarnym obramowaniem. W środku znajduje się przerywana szara linia. Jest to przycisk służący do łączenia lub rozłączenia wybranych kafelków (chmurek). Należy kliknąć przycisk dla danego pola (chmurki), a następnie pole (chmurkę), które chce się z nim połączyć lub rozłączyć. Czwarty i piąty przycisk to prostokąty z białym wypełnieniem i czarnym obramowaniem. W środku obu z nich znajduje się prosta linia – jasnopomarańczowa wewnątrz przycisku czwartego oraz jasnozielona wewnątrz przycisku piątego. Są to przyciski służące do zmiany koloru linii łączącej dwa pola (chmurki). Należy kliknąć przycisk dla danego pola (chmurki), a następnie drugie pole (chmurkę), połączone z pierwszym. Szósty przycisk to prostokąt z białym wypełnieniem i czarnym obramowaniem. W środku znajduje się duża literka „A” z plusem obok. Jest to przycisk służący do zwiększenia wybranego pola (chmurki) oraz znajdującego się wewnątrz testu. Siódmy przycisk to prostokąt z białym wypełnieniem i czarnym obramowaniem. W środku znajduje się duża literka „A” z minusem obok. Jest to przycisk służący do zmniejszenia wybranego pola (chmurki) oraz znajdującego się wewnątrz testu. Ósmy przycisk to prostokąt z białym wypełnieniem i czarnym obramowaniem. W środku znajdują się dwie strzałki tworzące okrąg. Jest to przycisk służący do zmiany koloru pola. Dziewiąty przycisk to prostokąt z białym wypełnieniem i czarnym obramowaniem. W środku znajduje się kosz na śmieci. Jest to przycisk służący do usunięcia aktualnie wybranej chmurki. Dziesiąty przycisk to prostokąt z białym wypełnieniem i czarnym obramowaniem. W środku znajduje się prostokątna szara ikona z górami – symbolizuje ona zdjęcie lub ilustrację. Obok umieszczono plus. Jest to przycisk służący do dodawania załączników do aktualnie wybranej chmurki. Jedenasty przycisk to prostokąt z białym wypełnieniem i czarnym obramowaniem. W środku znajduje się kilka poziomych linii umieszczonych w równych odstępach od siebie. Jest to przycisk służący do dodawania opisu do aktualnie wybranej chmurki. W drugiej kolejności zostały opisane przyciski wyświetlające się po najechaniu kursorem na ekran programu. Pierwszy przycisk to prostokąt z białym wypełnieniem i czarnym obramowaniem. W środku znajduje się dymek mowy z umieszczonym wewnątrz plusem. Jest to przycisk służący do dodania kolejnego pola (chmurki) do ekranu programu. Drugi przycisk to prostokąt z białym wypełnieniem i czarnym obramowaniem. W środku znajduje się kwadrat z ciemnym obramowaniem, wewnątrz którego umieszczono dwa mniejsze kwadraty nachodzące na siebie. Jest to przycisk służący do grupowania elementów. Należy zaznaczyć dany obszar lewym przyciskiem myszy, a następnie nadać mu nazwę klikając ołówek i wpisując tekst w pojawiające się białe okno. Aby usunąć grupowanie należy kliknąć przycisk „Rozgrupuj”. Trzeci przycisk to prostokąt z białym wypełnieniem i czarnym obramowaniem. W środku znajduje się lupa. Jest to przycisk służący do ustawiania domyślnego widoku. Czwarty przycisk to prostokąt z białym wypełnieniem i czarnym obramowaniem. W środku znajduje się strzałka skierowana w dół. Pod nią umieszczona jest pozioma kreska. Jest to przycisk służący do pobierania i drukowania mapy myśli. Piąty przycisk to prostokąt z białym wypełnieniem i czarnym obramowaniem. W środku znajduje się gumka do mazania. Jest to przycisk służący do wyczyszczenia dotychczasowych postępów. Szósty przycisk to prostokąt z białym wypełnieniem i czarnym obramowaniem. W środku znajduje się przerywany kwadrat. Jest to przycisk służący do włączenia trybu pełnoekranowego.