Upstream – kierunek przesyłu danych od klienta do serwera. Przeciwnym dla niego jest downstream – od serwera do klienta. Oba kierunki znacznie różnią się prędkością – upstream jest wolniejszy. Downstream jest istotny dla przeciętnego użytkownika domowego, to on z reguły pobiera dane z serwerów internetowych. Istnieją symetryczne połączenia, takie jak SDSL i T1, które oferują identyczne prędkości przesyłania danych w obie strony. Niesymetryczność powyższych strumieni cyfrowych wynika z faktu, że większość usług jest związana z dystrybucją sygnału do abonenta.

Do najczęściej używanych technologii w abonenckich szerokopasmowych sieciach dostępowych należą:

• FITL (ang. Fiber in the Loop) – wiele odmian technologii światłowodowej adresowanej do operatorów telekomunikacyjnych doprowadzających włókna światłowodowe bezpośrednio w pobliże abonenta (FTTC – Fiber to the Curb, FTTB – Fiber to the Building, FTTD – Fiber to the Desk, FTTH – Fiber in the Home, FTTO - Fiber to the Office, FTTZ - Fiber to the Zone). Technologia RTL obejmuje dystrybucję przez pasywne węzły optyczne PON (Passive Optical Network) i aktywne ADN (Active Optical Network);

• ADSL (ang. Asymmetric Digital Subscriber Line) – technologia sieci abonenckiej oparta na zwykłej miedzianej linii telefonicznej w celu uzyskania przepływności do 8 Mb/s. Najbardziej zaawansowaną odmianą tej technologii jest VDSL (Very high speed DSL), przenosząca na niewielkich odległościach strumienie cyfrowe do szybkości ponad 52 Mb/s;

• WLL (ang. Wireless Local Loop) – najnowsza, szerokopasmowa technologia bezprzewodowa, stosowana na obszarach o małym zaludnieniu, z pasmem zwrotnym wykorzystującym już istniejące usługi wąskopasmowe.

Przesyłanie sygnałów cyfrowych o dużej przepływności wykorzystuje metody kodowania o wysokiej skuteczności widmowej, nie mniejszej niż 6b/s/Hz. W technologii przekazów asymetrycznych ADSL, w której bieżąca przepływność sięga 8 Mb/s, potrzebna jest nawet ośmiokrotna kompresja szerokości zajmowanego pasma (do nawet 1,1 MHz). Tak wysoką wydajność widmową mogą zapewnić tylko nieliczne metody kodowania. Do popularnych należą: kodowanie ortogonalne bez fali nośnej CAP (ang. Carrierless Amplitude and Phase) i wieloczęstotliwościowe DMT (ang. Discrete Multitone Technology).

W szybkich i szerokopasmowych sieciach transmisyjnych stosuje się popularny dwuwymiarowy kod liniowy CAP64 (ang. Carrierless Amplitude and Phase 64‑point). Do kodowania są wykorzystane dwa ciągi ortogonalnych symboli (wzajemnie nie interferujące, a więc rozpoznawalne przy odbiorze) przedstawiane w postaci macierzy dwuwymiarowej, zwanej konstelacją. Kodowanie CAP64 stosuje 8 symboli, co oznacza, że dwuwymiarowa macierz o wymiarach 8x8 reprezentuje 64 zespolone punkty konstelacji. Każdy punkt konstelacji przedstawia 6‑bitowy transmitowany znak danych i przyporządkowaną mu parę zespolonych symboli ortogonalnych. Za pomocą CAP64 są osiągane przepływności do 622 Mb/s (Bell Laboratory, AT&T) przez nieekranowaną skrętkę miedzianą UTP kategorii 5.

R1QsB1l2C4GSr

Widoczna ilustracja przedstawia diagram kodowania sygnału CAP 64. Carierles Amplitude and Phase 64 point. Konstelacja 2 D 8 symboli 64 znaki danych. Przedstawiona jest oś liczbowa pionowa oraz pozioma, które tworzą cztery segmenty. Na każdym z nich widocznych jest szesnaście punktów. Całość rozmieszczona są na planie czterech segmentów w kształcie kwadratów.

Kodowanie CAP 64.

Najnowszym sposobem kodowania sygnałów cyfrowych w torach szerokopasmowych jest technika wieloczęstotliwościowego kodowania informacji DMT w całym dostępnym paśmie kanału transmisyjnego. W tej technice kodowania dostępne spektrum transmisyjne (około 1,1 MHz w technologii ADSL) dzieli się na około 256 podkanałów, w których transmisja przebiega jednocześnie i niezależnie od pozostałych. Zwiększenie wiarygodności przesyłanej informacji dokonuje się dzięki implementacji zaawansowanych kodów korekcyjnych klasy FEC (ang. Forward Errar Correction), w tym Reeda Solomona, w połączeniu z kodowaniem splotowym.

Rab38a1M36NzQ

Widoczna jest grafika przedstawiająca widmo kanału transmisyjnego. Na osi pionowej zaznaczono moc a na poziomej wartość częstotliwości w kilohercach. Jako pierwsze na schemacie przedstawiono za pomocą różniących się kolorem brył, kształtem przypominających prostokąty, usługi analogowe POTS o częstotliwości od 300 do 3,4 kiloherca. Potem widoczne są usługi ISDN stosowane do cyfrowej transmisji głosu o wartości częstotliwości w przedziale od 4 do 40 kiloherców. Kolejne miejsce zajmuje Upstream CAP, czyli sposób przesyłania danych od użytkownika do dostawcy usług internetowych o wartości częstotliwości od 40 do 100 kiloherców i na końcu Downstream Cap, czyli rodzaj przesyłu danych od dostawcy usług internetowych do użytkownika o częstotliwości od 120 do 1100 kiloherców.

Wróć do spisu treściD19MCOS02Wróć do spisu treści

Przejdź do infografikiD1BnXG1LcPrzejdź do infografiki