zapisywać równania procesu dysocjacji elektrolitycznej soli.
me1ee247fbeca5ebb_d5e140
1. Czy wszystkie sole rozpuszczają się w wodzie?
Czy wszystkie sole rozpuszczają się w wodzie?
Doświadczenie 1
Przeprowadź doświadczenie chemiczne polegające na zbadaniu rozpuszczalności w wodzie wybranych soli.
RYsOKfMa8IiHB
Problem badawczy:
Czy wszystkie sole rozpuszczają się w wodzie w jednakowym stopniu?. Spośród podanych poniżej hipotez wybierz jedną, a następnie ją zweryfikuj.
Hipoteza 1: Wszystkie sole rozpuszczają się w wodzie.
Hipoteza 2: Niektóre sole dobrze rozpuszczają się w wodzie, a inne są w wodzie trudno rozpuszczalne.
Hipoteza 3: Sole są nierozpuszczalne w wodzie.
Twój wybór: (Wybierz: Hipoteza 1., Hipoteza 2., Hipoteza 3.). Co będzie potrzebne:
7 zlewek o pojemności 100 cm3,
pręciki szklane,
łyżeczki,
woda destylowana,
stały chlorek wapnia,
stały chlorek sodu,
stały siarczan(VI) magnezu,
stały węglan magnezu,
stały siarczan(VI) wapnia,
stały fosforan(V) wapnia,
stały węglan sodu. Instrukcja:
1. Do siedmiu jednakowych zlewek wlej 50 cm3 wody destylowanej.
2. Do każdej z nich wsyp 3 g następujących substancji:
do zlewki 1. – chlorku wapnia,
do zlewki 2. – chlorku sodu,
do zlewki 3. – siarczanu(VI) magnezu,
do zlewki 4. – węglanu magnezu,
do zlewki 5. – siarczanu(VI) wapnia,
do zlewki 6. – fosforanu(V) wapnia,
do zlewki 7. – węglanu sodu.
3. Zawartość wszystkich zlewek dokładnie wymieszaj za pomocą pręcików szklanych.
4. Obserwuj, czy wszystkie substancje stałe rozpuszczają się w wodzie.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Przeprowadzono doświadczenie chemiczne polegające na zbadaniu rozpuszczalności w wodzie wybranych soli.
Problem badawczy:
Czy wszystkie sole rozpuszczają się w wodzie w jednakowym stopniu?
Hipoteza:
Niektóre sole dobrze rozpuszczają się w wodzie, a inne są w niej trudno rozpuszczalne.
Co było potrzebne:
zlewek o pojemności ;
pręciki szklane;
łyżeczki;
woda destylowana;
stały chlorek wapnia;
stały chlorek sodu;
stały siarczan magnezu;
stały węglan magnezu;
stały azotan wapnia;
stały fosforan wapnia;
stały węglan sodu.
Przebieg doświadczenia:
Do siedmiu jednakowych zlewek wlano po wody destylowanej. Do każdej z nich wsypano następujących substancji:
do zlewki – chlorku wapnia;
do zlewki – chlorku sodu;
do zlewki – siarczanu magnezu;
do zlewki – węglanu magnezu;
do zlewki – azotanu wapnia;
do zlewki – fosforanu wapnia;
do zlewki – węglanu sodu.
Zawartość wszystkich zlewek dokładnie wymieszano za pomocą szklanych pręcików. Obserwowano, czy wszystkie substancje stałe rozpuszczają się w wodzie.
Obserwacje:
W zlewkach , , , , powstały klarowne, bezbarwne roztwory. W pozostałych zlewkach (, ) na dnie pozostał osad.
Wnioski:
Po pewnym czasie sole, takie jak: chlorek wapnia, chlorek sodu, siarczan magnezu, azotan wapnia oraz węglan sodu, uległy całkowitemu rozpuszczeniu w wodzie. W zlewkach z pozostałymi solami pozostały nierozpuszczone osady – sole te nie rozpuściły się w wodzie całkowicie. Badane substancje charakteryzują się różną rozpuszczalnością w wodzie.
1
Polecenie 1
Zapisz obserwacje i wnioski oraz zweryfikuj postawioną hipotezę.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Obserwacje:
Pamiętaj, że obserwacje to wszystkie zmiany, jakie jesteśmy w stanie zauważyć za pomocą zmysłów (wzroku, słuchu, dotyku oraz węchu).
Weryfikacja hipotezy:
Czy postawiona przez Ciebie hipoteza okazała się prawdziwa?
Wnioski:
Co wynika z obserwowanych przez Ciebie zmian? Nawiąż swoją odpowiedź do sformułowanego pytania w problemie badawczym.
Obserwacje:
W zlewkach , , , , powstały klarowne, bezbarwne roztwory. W pozostałych zlewkach (, ) na dnie pozostał osad.
Weryfikacja hipotezy: Postawiona hipoteza okazała się prawdziwa. Niektóre sole dobrze rozpuszczają się w wodzie, a inne są w niej trudno rozpuszczalne. lub Postawiona hipoteza okazała się fałszywa. Niektóre sole dobrze rozpuszczają się w wodzie, a inne są w niej trudno rozpuszczalne.
Wnioski: Po pewnym czasie sole, takie jak: chlorek wapnia, chlorek sodu, siarczan magnezu, azotan wapnia oraz węglan sodu, uległy całkowitemu rozpuszczeniu w wodzie. W zlewkach z pozostałymi solami pozostały nierozpuszczone osady – sole te nie rozpuściły się w wodzie całkowicie. Badane substancje charakteryzują się różną rozpuszczalnością w wodzie.
RyRyPhnQSXbgz
Zaznacz, który z poniższych wzorów sumarycznych soli, wykorzystanych w doświadczeniu, przedstawia sól nierozpuszczalną w wodzie. Możliwe odpowiedzi: 1. , 2. , 3. , 4.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
SolesoleSole nie rozpuszczają się w wodzie w jednakowym stopniu. Wśród nich można znaleźć sole bardzo dobrze rozpuszczalne w wodzie, jak na przykład azotan potasu, oraz takie, które nie rozpuszczają się w niej prawie wcale – np. siarczan baru. Ten sam metal może tworzyć sole zarówno dobrze, jak i słabo rozpuszczalne w wodzie, np. chlorek wapnia i węglan wapnia. Podobnie sole zawierające ten sam anionanionanion reszty kwasowej mogą różnić się rozpuszczalnością, np. węglan wapnia i węglan sodu.
me1ee247fbeca5ebb_d5e262
2. Gdzie zdobyć informacje o tym, które sole rozpuszczają się w wodzie?
Informacje o tym, czy dana sól będzie rozpuszczać się w wodzie, możemy znaleźć w tablicy rozpuszczalności. Zawarte w niej informacje pozwolą nam ocenić, czy dana sól jest dobrze, trudno, czy praktycznie zupełnie nierozpuszczalna w wodzie. Aby określić tę właściwość dla wybranej soli, należy odczytać zapis umieszczony na przecięciu wiersza kationukationkationu z kolumną anionu (jonów tworzących interesującą nas sól).
R17sWuKBx0zb4
Ilustracja zawiera tabelę przedstawiającą rozpuszczalność soli w wodzie. Pod tabelą widoczna jest legenda, zgodnie z którą niebieskie prostokąty z literą R oznaczają substancje rozpuszczalne w wodzie. W nawiasie podano informację „więcej niż jeden gram w stu gramach wody". Żółty prostokąt z literą T oznacza substancje trudno rozpuszczalne. W nawiasie podano informację „od jednej dziesiątej grama do jednego grama w stu gramach wody". Pomarańczowy prostokąt z literą N oznacza substancje nierozpuszczalne. W nawiasie podano informację „poniżej jednej dziesiątej grama w stu gramach wody". Zielony prostokąt z literą X oznacza substancje rozkładające się w wodzie, bądź niemożliwe do otrzymania. Na górze tabeli widnieje napis „Aniony", a z jej lewego boku napis „Kationy". Poniżej opisano poszczególne pary anion—kation wraz z literą wpisaną w tabeli. Anion chlorkowy: z kationem sodu — R, z kationem potasu — R, z kationem miedzi<math aria‑label="dwa">II — R, z kationem srebra — N, z kationem magnezu — R, z kationem wapnia — R, z kationem baru — R, z kationem cynku — R, z kationem glinu — R, z kationem ołowiu — T, z kationem żelaza<math aria‑label="dwa">II — R, z kationem żelaza<math aria‑label="trzy">III — R. Dla anionu bromkowego: z kationem sodu — R, z kationem potasu — R, z kationem miedzi<math aria‑label="dwa">II — R, z kationem srebra — N, z kationem magnezu — R, z kationem wapnia — R, z kationem baru — R, z kationem cynku — R, z kationem glinu — R, z kationem ołowiu — T, z kationem żelaza<math aria‑label="dwa">II — R, z kationem żelaza<math aria‑label="trzy">III — X. Dla anionu siarczkowego: z kationem sodu — R, z kationem potasu — R, z kationem miedzi<math aria‑label="dwa">II — N, z kationem srebra — N, z kationem magnezu — R, z kationem wapnia — T, z kationem baru — R, z kationem cynku — X, z kationem glinu — X, z kationem ołowiu — N, z kationem żelaza<math aria‑label="dwa">II — N, z kationem żelaza<math aria‑label="trzy">III — N. Dla anionu azotanowego<math aria‑label="pięć">V: z kationem sodu — R, z kationem potasu — R, z kationem miedzi<math aria‑label="dwa">II — R, z kationem srebra — R, z kationem magnezu — R, z kationem wapnia — R, z kationem baru — R, z kationem cynku — R, z kationem glinu — R, z kationem ołowiu — R, z kationem żelaza<math aria‑label="dwa">II — R, z kationem żelaza<math aria‑label="trzy">III — R. Dla anionu węglanowego: z kationem sodu — R, z kationem potasu — R, z kationem miedzi<math aria‑label="dwa">II — X, z kationem srebra — N, z kationem magnezu — N, z kationem wapnia — N, z kationem baru — N, z kationem cynku — X, z kationem glinu — X, z kationem ołowiu — N, z kationem żelaza<math aria‑label="dwa">II — N, z kationem żelaza<math aria‑label="trzy">III — X. Dla anionu siarczanowego<math aria‑label="cztery">IV: z kationem sodu — R, z kationem potasu — R, z kationem miedzi<math aria‑label="dwa">II — N, z kationem srebra — N, z kationem magnezu — R, z kationem wapnia — N, z kationem baru — N, z kationem cynku — X, z kationem glinu — X, z kationem ołowiu — N, z kationem żelaza<math aria‑label="dwa">II — N, z kationem żelaza<math aria‑label="trzy">III — X. Dla anionu siarczanowego<math aria‑label="sześć">VI: z kationem sodu — R, z kationem potasu — R, z kationem miedzi<math aria‑label="dwa">II — R, z kationem srebra — T, z kationem magnezu — R, z kationem wapnia — T, z kationem baru — N, z kationem cynku — R, z kationem glinu — R, z kationem ołowiu — N, z kationem żelaza<math aria‑label="dwa">II — R, z kationem żelaza<math aria‑label="trzy">III — R. Dla anionu fosforanowego<math aria‑label="pięć">V: z kationem sodu — R, z kationem potasu — R, z kationem miedzi<math aria‑label="dwa">II — N, z kationem srebra — N, z kationem magnezu — N, z kationem wapnia — N, z kationem baru — N, z kationem cynku — N, z kationem glinu — N, z kationem ołowiu — N, z kationem żelaza<math aria‑label="dwa">II — N, z kationem żelaza<math aria‑label="trzy">III — N.
Tablica rozpuszczalności soli w wodzie
Źródło: epodreczniki.pl, licencja: CC BY-SA 3.0.
Czy węglan wapnia, o wzorze , jest substancją dobrze rozpuszczalną w wodzie? Odczytaj zapis umieszczony na przecięciu wiersza kationu () z kolumną anionu (). Sprawdź w legendzie, co oznacza ten zapis.
RjXFzuAdNVJU0
Ilustracja zawiera tabelę przedstawiającą rozpuszczalność soli w wodzie. Pod tabelą widoczna jest legenda, zgodnie z którą niebieskie prostokąty z literą R oznaczają substancje rozpuszczalne w wodzie. W nawiasie podano informację „więcej niż jeden gram w stu gramach wody". Żółty prostokąt z literą T oznacza substancje trudno rozpuszczalne. W nawiasie podano informację „od jednej dziesiątej grama do jednego grama w stu gramach wody". Pomarańczowy prostokąt z literą N oznacza substancje nierozpuszczalne. W nawiasie podano informację „poniżej jednej dziesiątej grama w stu gramach wody". Zielony prostokąt z literą X oznacza substancje rozkładające się w wodzie, bądź niemożliwe do otrzymania. Na górze tabeli widnieje napis „Aniony", a z jej lewego boku napis „Kationy". Poniżej opisano poszczególne pary anion—kation wraz z literą wpisaną w tabeli. Anion chlorkowy: z kationem sodu — R, z kationem potasu — R, z kationem miedzi<math aria‑label="dwa">II — R, z kationem srebra — N, z kationem magnezu — R, z kationem wapnia — R, z kationem baru — R, z kationem cynku — R, z kationem glinu — R, z kationem ołowiu — T, z kationem żelaza<math aria‑label="dwa">II — R, z kationem żelaza<math aria‑label="trzy">III — R. Dla anionu bromkowego: z kationem sodu — R, z kationem potasu — R, z kationem miedzi<math aria‑label="dwa">II — R, z kationem srebra — N, z kationem magnezu — R, z kationem wapnia — R, z kationem baru — R, z kationem cynku — R, z kationem glinu — R, z kationem ołowiu — T, z kationem żelaza<math aria‑label="dwa">II — R, z kationem żelaza<math aria‑label="trzy">III — X. Dla anionu siarczkowego: z kationem sodu — R, z kationem potasu — R, z kationem miedzi<math aria‑label="dwa">II — N, z kationem srebra — N, z kationem magnezu — R, z kationem wapnia — T, z kationem baru — R, z kationem cynku — X, z kationem glinu — X, z kationem ołowiu — N, z kationem żelaza<math aria‑label="dwa">II — N, z kationem żelaza<math aria‑label="trzy">III — N. Dla anionu azotanowego<math aria‑label="pięć">V: z kationem sodu — R, z kationem potasu — R, z kationem miedzi<math aria‑label="dwa">II — R, z kationem srebra — R, z kationem magnezu — R, z kationem wapnia — R, z kationem baru — R, z kationem cynku — R, z kationem glinu — R, z kationem ołowiu — R, z kationem żelaza<math aria‑label="dwa">II — R, z kationem żelaza<math aria‑label="trzy">III — R. Dla anionu węglanowego: z kationem sodu — R, z kationem potasu — R, z kationem miedzi<math aria‑label="dwa">II — X, z kationem srebra — N, z kationem magnezu — N, z kationem wapnia — N, z kationem baru — N, z kationem cynku — X, z kationem glinu — X, z kationem ołowiu — N, z kationem żelaza<math aria‑label="dwa">II — N, z kationem żelaza<math aria‑label="trzy">III — X. Dla anionu siarczanowego<math aria‑label="cztery">IV: z kationem sodu — R, z kationem potasu — R, z kationem miedzi<math aria‑label="dwa">II — N, z kationem srebra — N, z kationem magnezu — R, z kationem wapnia — N, z kationem baru — N, z kationem cynku — X, z kationem glinu — X, z kationem ołowiu — N, z kationem żelaza<math aria‑label="dwa">II — N, z kationem żelaza<math aria‑label="trzy">III — X. Dla anionu siarczanowego<math aria‑label="sześć">VI: z kationem sodu — R, z kationem potasu — R, z kationem miedzi<math aria‑label="dwa">II — R, z kationem srebra — T, z kationem magnezu — R, z kationem wapnia — T, z kationem baru — N, z kationem cynku — R, z kationem glinu — R, z kationem ołowiu — N, z kationem żelaza<math aria‑label="dwa">II — R, z kationem żelaza<math aria‑label="trzy">III — R. Dla anionu fosforanowego<math aria‑label="pięć">V: z kationem sodu — R, z kationem potasu — R, z kationem miedzi<math aria‑label="dwa">II — N, z kationem srebra — N, z kationem magnezu — N, z kationem wapnia — N, z kationem baru — N, z kationem cynku — N, z kationem glinu — N, z kationem ołowiu — N, z kationem żelaza<math aria‑label="dwa">II — N, z kationem żelaza<math aria‑label="trzy">III — N. Na ilustracji dodatkowo naniesione zostały czerwone prostokąty prowadzące od anionu węglanowego oraz kationu wapnia, aż do miejsca ich skrzyżowania. Prostokąt, na którym się skrzyżowały zaznaczono dodatkowo granatową obwódką.
Symbol N oznacza, że węglan wapnia jest substancją praktycznie nierozpuszczalną w wodzie.
Źródło: epodreczniki.pl, licencja: CC BY-SA 3.0.
Zapis umieszczony na przecięciu wiersza kationu () z kolumną anionu () wskazuje, że sól, o wzorze , jest substancją praktycznie nierozpuszczalną w wodzie. Oznacza to, że w roztworze występuje jedynie bardzo niewielka liczba jonów.
Zauważ, że wszystkie wymienione w tabeli sole sodu i potasu oraz azotany tworzą substancje dobrze rozpuszczalne w wodzie.
Polecenie 2
R1c2cQOyds8v5
Czy siarczan glinu, o wzorze , jest substancją dobrze rozpuszczalną w wodzie? Wybierz prawidłowe stwierdzenie, analizując tabelę rozpuszczalności. Możliwe odpowiedzi: 1. Siarczan glinu jest substancją praktycznie nierozpuszczalną w wodzie., 2. Siarczan glinu jest substancją rozkładającą się w wodzie., 3. Siarczan glinu jest substancją rozpuszczalną w wodzie., 4. Siarczan glinu jest substancją trudno rozpuszczalną w wodzie.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
me1ee247fbeca5ebb_d5e336
3. Czy wodne roztwory soli przewodzą prąd elektryczny?
Czy wodne roztwory soli przewodzą prąd elektryczny?
Problem badawczy:
Czy wodne roztwory soli przewodzą prąd elektryczny?. Spośród podanych poniżej hipotez wybierz jedną, a następnie ją zweryfikuj.
Hipoteza 1: Wodne roztwory soli przewodzą prąd elektryczny.
Hipoteza 2: Wodne roztwory soli nie przewodzą prądu elektrycznego.
Twój wybór: (Wybierz: Hipoteza 1., Hipoteza 2.). Co będzie potrzebne:
6 zlewek o pojemności 100 cm3;
pręciki szklane;
łyżeczki;
woda destylowana;
urządzenie z żarówką do badania przewodnictwa elektrycznego roztworów;
stały chlorek wapnia;
stały chlorek sodu (sól kamienna);
stały siarczan(VI) magnezu;
stały węglan sodu;
stały azotan(V) potasu. Instrukcja:
1. Do sześciu jednakowych zlewek wlej 50 cm3 wody destylowanej.
2. Do pięciu z nich wsyp 3 g następujących substancji:
do zlewki 1. – chlorku wapnia;
do zlewki 2. – chlorku sodu;
do zlewki 3. – siarczanu(VI) magnezu;
do zlewki 4. – węglanu sodu;
do zlewki 5. – azotanu(V) potasu.
3. Zawartość pięciu zlewek dokładnie wymieszaj za pomocą szklanych pręcików.
4. Do każdego z roztworów oraz do zlewki z wodą destylowaną wprowadź urządzenie do badania przewodnictwa elektrycznego i sprawdź, w którym z roztworów zaświeci się żarówka.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
R12cVm2WI1Z24
Schemat doświadczenia
Źródło: GroMar Sp. z o. o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Przeprowadzono doświadczenie chemiczne polegające na zbadaniu przewodnictwa elektrycznego wodnych roztworów wybranych soli.
Problem badawczy:
Czy wodne roztwory soli przewodzą prąd elektryczny?
Hipoteza:
Wodne roztwory soli przewodzą prąd elektryczny.
Co było potrzebne:
zlewek o pojemności ;
pręciki szklane;
łyżeczki;
woda destylowana;
urządzenie z żarówką do badania przewodnictwa elektrycznego roztworów;
stały chlorek wapnia;
stały chlorek sodu (sól kamienna);
stały siarczan magnezu;
stały węglan sodu;
stały azotan potasu.
Przebieg doświadczenia:
Do sześciu jednakowych zlewek wlano wody destylowanej. Do pięciu z nich wsypano następujących substancji:
do zlewki – chlorku wapnia;
do zlewki – chlorku sodu;
do zlewki – siarczanu magnezu;
do zlewki – węglanu sodu;
do zlewki – azotanu potasu.
Zawartość pięciu zlewek dokładnie wymieszano za pomocą szklanych pręcików. Do każdego z roztworów oraz do zlewki z wodą destylowaną wprowadzono urządzenie do badania przewodnictwa elektrycznego i sprawdzono, w którym z roztworów zaświeciła się żarówka.
Obserwacje:
W każdym z roztworów żarówka się zaświeciła.
Wnioski:
Przygotowane roztwory soli przewodzą prąd elektryczny. Sole pod wpływem wody ulegają procesowi dysocjacji elektrolitycznej, czyli rozpadowi na jony, które mogą swobodnie się poruszać i transportować ładunki elektryczne.
Należy przy tym pamiętać, że sole w stałym stanie skupienia nie przewodzą prądu elektrycznego. Występujące w krysztale jony są unieruchomione (mogą tylko wykonywać drgania, ale nie mogą się poruszać).
1
Polecenie 3
Zapisz obserwacje i wnioski oraz zweryfikuj postawioną hipotezę.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Obserwacje:
Pamiętaj, że obserwacje to wszystkie zmiany, jakie jesteśmy w stanie zauważyć za pomocą zmysłów (wzroku, słuchu, dotyku oraz węchu).
Weryfikacja hipotezy:
Czy postawiona przez Ciebie hipoteza okazała się prawdziwa?
Wnioski:
Co wynika z obserwowanych przez Ciebie zmian? Nawiąż swoją odpowiedź do sformułowanego pytania w problemie badawczym.
Obserwacje:
W każdym z roztworów żarówka się zaświeciła.
Weryfikacja hipotezy:
Postawiona hipoteza okazała się prawdziwa. Wodne roztwory soli przewodzą prąd elektryczny. lub Postawiona hipoteza okazała się fałszywa. Wodne roztwory soli przewodzą prąd elektryczny.
Wnioski:
Przygotowane roztwory soli przewodzą prąd elektryczny. Sole pod wpływem wody ulegają procesowi dysocjacji elektrolitycznej, czyli rozpadowi na jony, które mogą swobodnie się poruszać i transportować ładunki elektryczne. Należy przy tym pamiętać, że sole w stałym stanie skupienia nie przewodzą prądu elektrycznego. Występujące w krysztale jony są unieruchomione (mogą tylko wykonywać drgania, ale nie mogą się poruszać).
R1PB2wEUeAVMC
Zaznacz prawdziwe stwierdzenie dotyczące przewodnictwa prądu elektrycznego. Możliwe odpowiedzi: 1. Sole w stanie stałym, jak i w postaci roztworów wodnych, przewodzą prąd elektryczny., 2. Sole w stanie stałym nie przewodzą prądu elektrycznego, ale ich roztwory wodne już tak., 3. Sole w stanie stałym przewodzą prąd elektryczny, ale ich roztwory wodne już nie.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
me1ee247fbeca5ebb_d5e451
4. Co dzieje się z solami podczas rozpuszczania w wodzie?
Rozpuszczalne w wodzie sole są elektrolitamielektrolitelektrolitami, ponieważ ich roztwory wodne przewodzą prąd elektryczny. Pod wpływem wody kryształy soli ulegają rozpadowi na jony, z których są zbudowane. Uwalniane są wówczas kationy metali i aniony reszty kwasowej. Proces ten nazywa się dysocjacją elektrolitycznądysocjacja elektrolitycznadysocjacją elektrolityczną.
Polecenie 4
Obejrzyj film, w którym przedstawiono proces rozpuszczania i dysocjacji elektrolitycznej chlorku sodu, a następnie rozwiąż ćwiczenie.
RJyjH9THegEm7
Na filmie ukazano jak przebiega proces rozpuszczania i dysocjacji elektrolitycznej chlorku sodu.
Na filmie ukazano jak przebiega proces rozpuszczania i dysocjacji elektrolitycznej chlorku sodu.
Film Proces rozpuszczania i dysocjacji elektrolitycznej chlorku sodu w wodzie
Źródło: Tomorrow Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Film Proces rozpuszczania i dysocjacji elektrolitycznej chlorku sodu w wodzie
Źródło: Tomorrow Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Na filmie ukazano jak przebiega proces rozpuszczania i dysocjacji elektrolitycznej chlorku sodu.
RlVx0TKi07TTx
Uzupełnij poniższy tekst, wybierając odpowiednie słowo spośród podanych. Podczas rozpuszczania chlorku sodu 1. aniony, 2. sił elektrostatycznych, 3. kationy, 4. polarne, 5. niepolarne, 6. prąd elektryczny, 7. jony, 8. roztwór wodny cząsteczki wody, pod wpływem działania 1. aniony, 2. sił elektrostatycznych, 3. kationy, 4. polarne, 5. niepolarne, 6. prąd elektryczny, 7. jony, 8. roztwór wodny, uwalniają z kryształu soli 1. aniony, 2. sił elektrostatycznych, 3. kationy, 4. polarne, 5. niepolarne, 6. prąd elektryczny, 7. jony, 8. roztwór wodny: kationy sodu i 1. aniony, 2. sił elektrostatycznych, 3. kationy, 4. polarne, 5. niepolarne, 6. prąd elektryczny, 7. jony, 8. roztwór wodny chlorkowe, które mogą przenosić ładunek elektryczny (elektrony). Dzięki temu 1. aniony, 2. sił elektrostatycznych, 3. kationy, 4. polarne, 5. niepolarne, 6. prąd elektryczny, 7. jony, 8. roztwór wodny chlorku sodu przewodzi 1. aniony, 2. sił elektrostatycznych, 3. kationy, 4. polarne, 5. niepolarne, 6. prąd elektryczny, 7. jony, 8. roztwór wodny.
Uzupełnij poniższy tekst, wybierając odpowiednie słowo spośród podanych. Podczas rozpuszczania chlorku sodu 1. aniony, 2. sił elektrostatycznych, 3. kationy, 4. polarne, 5. niepolarne, 6. prąd elektryczny, 7. jony, 8. roztwór wodny cząsteczki wody, pod wpływem działania 1. aniony, 2. sił elektrostatycznych, 3. kationy, 4. polarne, 5. niepolarne, 6. prąd elektryczny, 7. jony, 8. roztwór wodny, uwalniają z kryształu soli 1. aniony, 2. sił elektrostatycznych, 3. kationy, 4. polarne, 5. niepolarne, 6. prąd elektryczny, 7. jony, 8. roztwór wodny: kationy sodu i 1. aniony, 2. sił elektrostatycznych, 3. kationy, 4. polarne, 5. niepolarne, 6. prąd elektryczny, 7. jony, 8. roztwór wodny chlorkowe, które mogą przenosić ładunek elektryczny (elektrony). Dzięki temu 1. aniony, 2. sił elektrostatycznych, 3. kationy, 4. polarne, 5. niepolarne, 6. prąd elektryczny, 7. jony, 8. roztwór wodny chlorku sodu przewodzi 1. aniony, 2. sił elektrostatycznych, 3. kationy, 4. polarne, 5. niepolarne, 6. prąd elektryczny, 7. jony, 8. roztwór wodny.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Chlorek sodu ulega zatem procesowi dysocjacji elektrolitycznej. W jego wyniku z sieci krystalicznej uwalniane są jony, z których zbudowane są kryształy chlorku sodu.
Chlorek sodu, o wzorze , jest zbudowany z kationów sodu () i anionów chlorkowych (), dlatego proces dysocjacji elektrolitycznej zapisujemy następująco:
W jaki sposób zapisać równanie dysocjacji elektrolitycznej azotanu żelaza o wzorze ?
Azotan żelaza zbudowany jest z kationów żelaza () oraz anionów azotanowych (). W krysztale na jeden kation przypadają trzy aniony . Dlatego równanie procesu dysocjacji elektrolitycznej zapisujemy następująco:
Pamiętaj, że suma ładunków dodatnich musi się równać sumie ładunków ujemnych po lewej i prawej stronie równania. Przeanalizuj poniższą tabelę, w której zamieszczono równania procesów dysocjacji elektrolitycznej niektórych soli, a następnie wykonaj ćwiczenie.
Zapis opisujący proces dysocjacji przykładowych soli
Nazwa soli
Wzór sumaryczny soli
Dysocjacja soli
azotan potasu
siarczan miedzi
fosforan potasu
azotan ołowiu
siarczan żelaza
1
Polecenie 5
Zapisz równanie procesu dysocjacji elektrolitycznej azotanu glinu o wzorze .
RPwdk2CQdjZxr
Równanie reakcji zapisz w zeszycie do lekcji chemii, zrób zdjęcie, a następnie umieść je w wyznaczonym polu.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Pamiętaj, że azotan glinu zbudowany jest z kationów glinu () oraz anionów azotanowych (). W krysztale na jeden kation przypadają trzy aniony .
Polecenie 5
R14y5x8X9Y5ON
Zaznacz poprawnie zapisane równanie procesu dysocjacji elektrolitycznej azotanu glinu. Możliwe odpowiedzi: 1. , 2. , 3. , 4.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
me1ee247fbeca5ebb_d5e490
Podsumowanie
Sole dzielimy na dobrze rozpuszczalne w wodzie, trudno lub praktycznie nierozpuszczalne w wodzie.
Tablica rozpuszczalności służy do sprawdzenia rozpuszczalności soli w wodzie.
Wodne roztwory soli przewodzą prąd elektryczny – sole są zatem elektrolitami.
Sole w wodzie ulegają dysocjacji elektrolitycznej, czyli rozpadają się (dysocjują) na kationy metali i aniony reszty kwasowej.
Praca domowa
1
Polecenie 6.1
Ustal, które z kationów zawartych w tabeli rozpuszczalności tworzą najmniejszą ilość soli dobrze rozpuszczalnych w wodzie. W podobny sposób oceń aniony reszt kwasowych.
RW2MX81p6Vd4P
Ilustracja zawiera tabelę przedstawiającą rozpuszczalność soli w wodzie. Pod tabelą widoczna jest legenda, zgodnie z którą niebieskie prostokąty z literą R oznaczają substancje rozpuszczalne w wodzie. W nawiasie podano informację „więcej niż jeden gram w stu gramach wody". Żółty prostokąt z literą T oznacza substancje trudno rozpuszczalne. W nawiasie podano informację „od jednej dziesiątej grama do jednego grama w stu gramach wody". Pomarańczowy prostokąt z literą N oznacza substancje nierozpuszczalne. W nawiasie podano informację „poniżej jednej dziesiątej grama w stu gramach wody". Zielony prostokąt z literą X oznacza substancje rozkładające się w wodzie, bądź niemożliwe do otrzymania. Na górze tabeli widnieje napis „Aniony", a z jej lewego boku napis „Kationy". Poniżej opisano poszczególne pary anion—kation wraz z literą wpisaną w tabeli. Anion chlorkowy: z kationem sodu — R, z kationem potasu — R, z kationem miedzi<math aria‑label="dwa">II — R, z kationem srebra — N, z kationem magnezu — R, z kationem wapnia — R, z kationem baru — R, z kationem cynku — R, z kationem glinu — R, z kationem ołowiu — T, z kationem żelaza<math aria‑label="dwa">II — R, z kationem żelaza<math aria‑label="trzy">III — R. Dla anionu bromkowego: z kationem sodu — R, z kationem potasu — R, z kationem miedzi<math aria‑label="dwa">II — R, z kationem srebra — N, z kationem magnezu — R, z kationem wapnia — R, z kationem baru — R, z kationem cynku — R, z kationem glinu — R, z kationem ołowiu — T, z kationem żelaza<math aria‑label="dwa">II — R, z kationem żelaza<math aria‑label="trzy">III — X. Dla anionu siarczkowego: z kationem sodu — R, z kationem potasu — R, z kationem miedzi<math aria‑label="dwa">II — N, z kationem srebra — N, z kationem magnezu — R, z kationem wapnia — T, z kationem baru — R, z kationem cynku — X, z kationem glinu — X, z kationem ołowiu — N, z kationem żelaza<math aria‑label="dwa">II — N, z kationem żelaza<math aria‑label="trzy">III — N. Dla anionu azotanowego<math aria‑label="pięć">V: z kationem sodu — R, z kationem potasu — R, z kationem miedzi<math aria‑label="dwa">II — R, z kationem srebra — R, z kationem magnezu — R, z kationem wapnia — R, z kationem baru — R, z kationem cynku — R, z kationem glinu — R, z kationem ołowiu — R, z kationem żelaza<math aria‑label="dwa">II — R, z kationem żelaza<math aria‑label="trzy">III — R. Dla anionu węglanowego: z kationem sodu — R, z kationem potasu — R, z kationem miedzi<math aria‑label="dwa">II — X, z kationem srebra — N, z kationem magnezu — N, z kationem wapnia — N, z kationem baru — N, z kationem cynku — X, z kationem glinu — X, z kationem ołowiu — N, z kationem żelaza<math aria‑label="dwa">II — N, z kationem żelaza<math aria‑label="trzy">III — X. Dla anionu siarczanowego<math aria‑label="cztery">IV: z kationem sodu — R, z kationem potasu — R, z kationem miedzi<math aria‑label="dwa">II — N, z kationem srebra — N, z kationem magnezu — R, z kationem wapnia — N, z kationem baru — N, z kationem cynku — X, z kationem glinu — X, z kationem ołowiu — N, z kationem żelaza<math aria‑label="dwa">II — N, z kationem żelaza<math aria‑label="trzy">III — X. Dla anionu siarczanowego<math aria‑label="sześć">VI: z kationem sodu — R, z kationem potasu — R, z kationem miedzi<math aria‑label="dwa">II — R, z kationem srebra — T, z kationem magnezu — R, z kationem wapnia — T, z kationem baru — N, z kationem cynku — R, z kationem glinu — R, z kationem ołowiu — N, z kationem żelaza<math aria‑label="dwa">II — R, z kationem żelaza<math aria‑label="trzy">III — R. Dla anionu fosforanowego<math aria‑label="pięć">V: z kationem sodu — R, z kationem potasu — R, z kationem miedzi<math aria‑label="dwa">II — N, z kationem srebra — N, z kationem magnezu — N, z kationem wapnia — N, z kationem baru — N, z kationem cynku — N, z kationem glinu — N, z kationem ołowiu — N, z kationem żelaza<math aria‑label="dwa">II — N, z kationem żelaza<math aria‑label="trzy">III — N.
Tablica rozpuszczalności soli w wodzie
Źródło: epodreczniki.pl, licencja: CC BY-SA 3.0.
R3g6Uleb8KbBr
Odpowiedź: (Uzupełnij).
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Przeanalizuj, w którym wierszu, dotyczącym kationów, i w której kolumnie ,dotyczącej anionów, występuje najmniejsza liczba oznaczeń R.
Kationy i oraz aniony i tworzą najmniejszą liczbę soli dobrze rozpuszczalnych w wodzie.
Polecenie 6.1
Ustal, które z kationów zawartych w tabeli rozpuszczalności tworzą najmniejszą ilość soli dobrze rozpuszczalnych w wodzie. W podobny sposób oceń aniony reszt kwasowych.
RQouA21DfulLJ
Kationy 1. i , 2. i , 3. i , 4. i , 5. i , 6. i , 7. i oraz aniony 1. i , 2. i , 3. i , 4. i , 5. i , 6. i , 7. i tworzą najmniejszą liczbę soli dobrze rozpuszczalnych w wodzie.
Kationy 1. i , 2. i , 3. i , 4. i , 5. i , 6. i , 7. i oraz aniony 1. i , 2. i , 3. i , 4. i , 5. i , 6. i , 7. i tworzą najmniejszą liczbę soli dobrze rozpuszczalnych w wodzie.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Słownik
sole
sole
związki chemiczne zwykle o budowie jonowej, składające się głównie z kationów metali i anionów reszty kwasowej
kation
kation
jon o ładunku dodatnim (), np. , , ,
anion
anion
jon o ładunku ujemnym (), np. , ,
dysocjacja elektrolityczna
dysocjacja elektrolityczna
rozkład substancji na jony (kationy i aniony) pod wpływem rozpuszczalnika, np. wody
elektrolit
elektrolit
substancja, która przewodzi prąd elektryczny po stopieniu lub rozpuszczeniu. W stanie stałym nie przewodzi prądu elektrycznego
me1ee247fbeca5ebb_d5e546
Ćwiczenia
Pokaż ćwiczenia:
1
Ćwiczenie 1
R12UWQMWRknIF1
Łączenie par. Oceń prawdziwość poniższych zdań. Zaznacz ,,Prawda'', jeśli zdanie jest prawdziwe, lub ,,Fałsz'', jeśli jest fałszywe.. Sole w stanie stałym przewodzą prąd elektryczny.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Sole rozpuszczalne należą do elektrolitów.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Wszystkie sole są rozpuszczalne w wodzie.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. W procesie dysocjacji soli powstają kationy metali i aniony wodorotlenkowe.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz
Łączenie par. Oceń prawdziwość poniższych zdań. Zaznacz ,,Prawda'', jeśli zdanie jest prawdziwe, lub ,,Fałsz'', jeśli jest fałszywe.. Sole w stanie stałym przewodzą prąd elektryczny.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Sole rozpuszczalne należą do elektrolitów.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Wszystkie sole są rozpuszczalne w wodzie.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. W procesie dysocjacji soli powstają kationy metali i aniony wodorotlenkowe.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz
Oceń, czy podane zdania są prawdziwe, czy fałszywe.
Prawda
Fałsz
Sole w stanie stałym przewodzą prąd elektryczny.
□
□
Sole należą do elektrolitów.
□
□
Wszystkie sole są rozpuszczalne w wodzie.
□
□
W procesie dysocjacji soli powstają kationy metali i aniony wodorotlenkowe.
□
□
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
1
Ćwiczenie 2
RDzc6VrwxCt8e1
Na podstawie informacji zawartych w tabeli rozpuszczalności podziel sole, których wzory umieszczono poniżej, na rozpuszczalne, trudno rozpuszczalne i praktycznie nierozpuszczalne w wodzie. Sole rozpuszczalne w wodzie: Możliwe odpowiedzi: 1. , 2. , 3. , 4. , 5. , 6. , 7. , 8. , 9. , 10. , 11. , 12. , 13. , 14. , 15. , 16. , 17. Sole trudno rozpuszczalne w wodzie: Możliwe odpowiedzi: 1. , 2. , 3. , 4. , 5. , 6. , 7. , 8. , 9. , 10. , 11. , 12. , 13. , 14. , 15. , 16. , 17. Sole praktycznie nierozpuszczalne w wodzie: Możliwe odpowiedzi: 1. , 2. , 3. , 4. , 5. , 6. , 7. , 8. , 9. , 10. , 11. , 12. , 13. , 14. , 15. , 16. , 17.
Na podstawie informacji zawartych w tabeli rozpuszczalności podziel sole, których wzory umieszczono poniżej, na rozpuszczalne, trudno rozpuszczalne i praktycznie nierozpuszczalne w wodzie. Sole rozpuszczalne w wodzie: Możliwe odpowiedzi: 1. , 2. , 3. , 4. , 5. , 6. , 7. , 8. , 9. , 10. , 11. , 12. , 13. , 14. , 15. , 16. , 17. Sole trudno rozpuszczalne w wodzie: Możliwe odpowiedzi: 1. , 2. , 3. , 4. , 5. , 6. , 7. , 8. , 9. , 10. , 11. , 12. , 13. , 14. , 15. , 16. , 17. Sole praktycznie nierozpuszczalne w wodzie: Możliwe odpowiedzi: 1. , 2. , 3. , 4. , 5. , 6. , 7. , 8. , 9. , 10. , 11. , 12. , 13. , 14. , 15. , 16. , 17.
Na podstawie informacji zawartych w tablicy rozpuszczalności podziel sole na rozpuszczalne i trudno rozpuszczalne w wodzie.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
1
Ćwiczenie 3
RKFmRtYxW3IFS1
Wskaż zapis, który prawidłowo przedstawia proces dysocjacji azotanu żelaza. Możliwe odpowiedzi: 1. , 2. , 3. , 4. , 5.
Wskaż zapis, który prawidłowo przedstawia proces dysocjacji azotanu(V) żelaza(III).
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
2
Ćwiczenie 4
R13RYbLWyFobo1
zadanie interaktywne
Wskaż równanie, które prawidłowo przedstawia proces dysocjacji fosforanu(V) sodu.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
2
Ćwiczenie 5
R1GaeUcE89jN31
Wybierz, która grupa zawiera substancje chemiczne będące elektrolitami. Możliwe odpowiedzi: 1. , 2. , 3. , 4.
Która grupa podanych substancji zawiera związki będące elektrolitami w roztworze wodnym?
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
R1VTIb0msSUuq2
Ćwiczenie 6
Dostępne opcje do wyboru: , , , , , , , , , , , . Polecenie: Uzupełnij poniższy schemat, tak aby powstało równanie dysocjacji elektrolitycznej fosforanu potasu o wzorze . Wybierz odpowiednie elementy spośród podanych. luka do uzupełnienia luka do uzupełnienia luka do uzupełnienia luka do uzupełnienia luka do uzupełnienia
Dostępne opcje do wyboru: , , , , , , , , , , , . Polecenie: Uzupełnij poniższy schemat, tak aby powstało równanie dysocjacji elektrolitycznej fosforanu potasu o wzorze . Wybierz odpowiednie elementy spośród podanych. luka do uzupełnienia luka do uzupełnienia luka do uzupełnienia luka do uzupełnienia luka do uzupełnienia
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
R1BBmZNOLauWG3
Ćwiczenie 7
Dostępne opcje do wyboru: , , , , , , . Polecenie: Uzupełnij poniższe równania procesów dysocjacji elektrolitycznej soli, wybierając jony lub współczynniki stechiometryczne spośród podanych. luka do uzupełnienia
luka do uzupełnienia luka do uzupełnienia
luka do uzupełnienia luka do uzupełnienia
luka do uzupełnienia luka do uzupełnienia
Dostępne opcje do wyboru: , , , , , , . Polecenie: Uzupełnij poniższe równania procesów dysocjacji elektrolitycznej soli, wybierając jony lub współczynniki stechiometryczne spośród podanych. luka do uzupełnienia
luka do uzupełnienia luka do uzupełnienia
luka do uzupełnienia luka do uzupełnienia
luka do uzupełnienia luka do uzupełnienia
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
31
Ćwiczenie 8
From the solubility table, write down the formulas of all the water‑insoluble salts formed by the ions in the table below.
Anions
Cations
RCHV9VgnZ7y9m
Odpowiedź zapisz w zeszycie do lekcji chemii, zrób zdjęcie, a następnie umieść je w wyznaczonym polu.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Water–insoluble means there are no ions in the aqueous solution.
, , , , .
3
Ćwiczenie 8
Rc51UuuzNzZ88
Choose the formulas of all the water–insoluble salts among listed below. Możliwe odpowiedzi: 1. , 2. , 3. , 4. , 5. , 6. , 7. , 8. , 9.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Bibliografia
Łasiński D., Sporny Ł., Strutyńska D., Wróblewki P., Chemia. Podręcznik dla klasy ósmej szkoły podstawowej, Kielce .
bg‑gray3
Notatnik
R1Tsx4jsOXuKS
(Uzupełnij).
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.